Όποιος δεν θέλει δεύτερη κηδεία δεν διοργανώνει μνημόσυνα...

Όποιος δεν θέλει μια δεύτερη κηδεία σε ένα μήνα αυτή την ώρα δεν διοργανώνει μνημόσυνα. Με νέες εκλογές μπροστά μας, προτεραιότητα όλων των προοδευτικών πολιτών, ανεξαρτήτως του τι ψήφισαν την Κυριακή, θα έπρεπε να είναι η ήττα ή, έστω, μια μη αυτοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αντί, όμως, γι' αυτό οι προοδευτικές δυνάμεις προετοιμάζονται να βγάλουν τη σάρκα ο ένας του άλλου με τον αρχιερέα τής διαφθοράς να χαμογελά τρώγοντας ποπ κορν στο Μαξίμου. Κι αυτή είναι, στην πραγματικότητα, στρατηγική ήττα τού συνόλου τής Αριστεράς κι όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ...

Φυσικά και δεν τρέφω αυταπάτες πως ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ- ΚΚΕ- ΜέΡΑ 25- Πλεύση Ελευθερίας θα ενώσουν δυνάμεις για να αποτρέψουν τη θεμελίωση του θατσερισμού και του τραμπισμού στη χώρα μας κι ας ήταν κάτι τέτοιο απόλυτη αναγκαιότητα. Ο καθένας θα δώσει μάχη μέχρις εσχάτων για να δυναμώσει το μαγαζάκι του, αφήνοντας τον Μητσοτάκη να κάνει παρέλαση πάνω στο πτώμα τής Αριστεράς, με την "προφητεία" Βορίδη για ιδεολογική ηγεμόνευση της δεξιάς να λαμβάνει σάρκα κι οστά. Μπροστά μας έχουμε ιδιωτικοποίηση του νερού, τη μεγαλύτερη μεταβίβαση περιουσίας από τη μεσαία τάξη στους ολιγάρχες, για παράδειγμα, αλλά προτεραιότητα για κάποιους προοδευτικούς είναι να τελειώσουν με τον Αλέξη Τσίπρα...

Ο Κ. Μητσοτάκης θα κερδίσει και τις δεύτερες εκλογές, πιθανότατα με αυτοδυναμία. Ούτε έχει και τόσο μεγάλη κοινοβουλευτική σημασία αν η ευρύτερη Αριστερά διαθέτει 100 ή 120 βουλευτές. Από τη στιγμή που θα είναι μειοψηφία κι ο πρωθυπουργός θα στηρίζεται από τα ΜΜΕ θα περνά ό,τι γουστάρει και δεν θα ανοίγει ρουθούνι... 

Είναι, ωστόσο, ζήτημα ιδεολογικής αυτοπεποίθησης να μην νιώθουν οι προοδευτικοί πολίτες ότι ζουν σε μια χώρα που πιστεύει μόνο στο νεοφιλελευθερισμό και στον εθνικισμό, στην ασυδοσία τού κεφαλαίου και στη μισαλλοδοξία. Πως, εν τέλει, αυτά τα τέσσερα ή και λιγότερα- μακάρι- χρόνια δεν θα διαρκέσουν για πάντα και πως το φως θα νικήσει κάποια στιγμή το βαθύ σκοτάδι...