Ψηφίζω, συμμετέχω, δεν αποφασίζω, ξεπλένω...

Αν η Κεντρική Επιτροπή καθαιρεί έναν πρόεδρο και το συνέδριο μπορεί να τον αποκλείσει, τότε γιατί να μην είναι αυτά τα δύο όργανα αρμόδια και για την εκλογή του; Γιατί να στέλνουν τους πολίτες στην κάλπη- πέρα από τον προφανή λόγο να τους αρμέξουν τρία ευρώ- αν την επομένη η Ολ. Γεροβασίλη, ο Χρ. Σπίρτζης ή ο Κ. Ζαχαριάδης, για παράδειγμα, μπορούν από μόνοι τους να διορθώσουν κάποιο πιθανό λάθος αυτών που τώρα καλούν να ψηφίσουν και μετά τους θα τους αποκαλούν "ψηφοφόρους τού τρίευρου"; Μήπως το πραγματικό σλόγκαν θα έπρεπε να είναι "ψηφίζω, συμμετέχω, δεν αποφασίζω, ξεπλένω πραξικοπηματίες";...

Τα όσα έγιναν, ιδίως το τελευταίο τετράμηνο, στο ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν προσβολή τής δημοκρατίας, της Αριστεράς, της κοινής λογικής και στοιχειοθετούν μια παχιά δικογραφία. Όποια κι αν είναι, συνεπώς, η συμμετοχή στις εκλογές τής Κυριακής τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να παραγραφεί, τουλάχιστον όχι σε πολιτικό επίπεδο... 

Αν, όμως, η συμμετοχή κινηθεί σε αριθμούς που ακόμα και στην Κουμουνδούρου αυτή τη στιγμή αποφεύγουν να καθορίσουν ως στόχο για να μην εκτεθούν, οι προοδευτικοί πολίτες θα έχουν ξεπλύνει ένα έγκλημα. Προσωπικώς δεν πιστεύω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά αν συμβεί θα έχει νομιμοποιηθεί η κατάλυση της δημοκρατίας...

Ας μην κοροϊδευόμαστε, όμως, και μεταξύ μας. Όποιος πάει να ψηφίσει την Κυριακή είτε είναι ήδη μέλος τού ΣΥΡΙΖΑ είτε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να ήταν μέχρι πέρυσι και να είχε αποχωρήσει λόγω Κασσελάκη. Αυτό το μόρφωμα κι αυτοί οι άνθρωποι που το διοικούν δεν υπάρχει περίπτωση να προσελκύσουν νέους ψηφοφόρους, ακόμα και κάποιους που μπορεί στο μακρινό πλέον παρελθόν να τους είχαν ψηφίσει. Η κοινωνία τούς είχε ήδη αποδοκιμάσει το 2019 και το 2023, με τον Στέφανο Κασσελάκη πρόεδρο θέλησε να τους εμπιστευτεί ξανά αλλά ύστερα από όσα έγιναν ούτε να ακούει δεν θέλει γι' αυτούς. Και με το δίκιο της...

 

Ξέρουμε ποιος απέρχεται, δεν ξέρουμε ποιος έρχεται...

Η πολιτική καριέρα τού Αντ. Σαμαρά έχει βασιστεί στην εθνοκαπηλεία. Κατά κάποιο τρόπο, συνεπώς, είναι και λογικό στη δύση της να στηριχθεί πάλι σε αυτή για να ασχολούμαστε μαζί του. Η τραγωδία, ωστόσο, του Κ. Μητσοτάκη δεν είναι ο Σαμαράς ούτε ο Κ. Βελόπουλος ούτε η Αφρ. Λατινοπούλου ούτε κάποιος άλλος ακροδεξιός κλόουν. Δεν είναι καν οι πασόκοι που έχει κάνει υπουργούς. Είναι πως όλο αυτό το νεοσυντηρητικό, εθνικιστικό αφήγημα που βρίσκει τώρα απέναντί του είναι δικό του δημιούργημα...

Όταν έχεις αντιπολιτευτεί τη Συμφωνία των Πρεσπών ασπαζόμενος το σκεπτικό τής εθνικής μειοδοσίας είναι πολύ δύσκολο να πείσεις πως οι παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι εθνικώς επωφελείς ακόμα κι αν διασφαλίζουν μια βιώσιμη ειρήνη. Όταν είσαι φτηνός στα πίτουρα κι ακριβός στο αλεύρι τότε γίνεσαι έρμαιο του κάθε Σαμαρά. Κι όταν γίνεσαι έρμαιο του κάθε ξοφλημένου πολιτικού τότε ο ξοφλημένος μάλλον είσαι εσύ...

Ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση δεν είχαμε τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό. Ακόμα και στα μνημόνια, ιδίως από το 2012 και μετά, ξέραμε ποιος απερχόταν και ποιος ερχόταν. Σήμερα ναι μεν ξέρουμε ποιος απέρχεται, ο Μητσοτάκης, αλλά δεν ξέρουμε καν αν έρχεται κάποιο άλλο κόμμα κι όχι η ΝΔ με άλλο αρχηγό. Ο λαός, ωστόσο, έχει αποδείξει τη σοφία του, πως οι επιλογές του έχουν και συναίσθημα, αλλά κυρίως και λογική και δεν περιορίζεται από ταμπέλες που αυτοτοποθετούνται για να κρύβεται η ιδεολογική γύμνια και, περισσότερο, ο πολιτικός αμοραλισμός. Δεξιός κι αριστερός... 

  

     

Πικρή είναι πάντα η κατάληξη των πραξικοπηματιών...

Τον Στέφανο Κασσελάκη έφερε στο ΣΥΡΙΖΑ ο Π. Πολάκης και τον "υιοθέτησε" ο Αλ. Τσίπρας και για την προεδρία τού κόμματος προκειμένου αυτή να μην καταλήξει  στους τσακαλώτους. Αν, επομένως, ο Κασσελάκης είναι ο άνθρωπος του Μητσοτάκη για να διαλύσει την κυβερνώσα Αριστερά ας αναζητηθούν πρωτίστως ευθύνες σε Πολάκη- Τσίπρα. Δεν είναι όμως και το ξέρουν πολύ καλά κι όσοι σήμερα τραβάνε επιχειρήματα από τα μαλλιά μήπως και ξεχαστεί το πραξικόπημά τους...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει ήδη αναβαθμίσει σε αντίπαλό του το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο γιατί του είναι βολικό ένα κόμμα ο πρόεδρος του οποίου είναι εκβιαζόμενος ούτε γιατί δεν έχει γωνίες ο πολιτικός του λόγος. Το έχει αναβαθμίσει και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά νεκρός μετά το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να διατηρήσει όσους πιστεύουν ακόμα ότι ο Κασσελάκης ήταν τόσο δαιμονικός ώστε δικαιολογημένα δεν αφέθηκε να είναι υποψήφιος πρόεδρος. Κανείς, όμως, εκτός ΣΥΡΙΖΑ- είτε τον έχει ψηφίσει στο παρελθόν είτε όχι- δεν υπάρχει περίπτωση να είδε κι όσα συνέβησαν το τελευταίο τρίμηνο και να αποφασίσει να επιστρέψει ή να τον ψηφίσει για πρώτη φορά θεωρώντας τα δημοκρατικά ή, έστω, λογικά....

Η διαγραφή Σαμαρά περιπλέκει ακόμα περισσότερο ένα ήδη ρευστό πολιτικό σκηνικό. Κι όταν αναδιατάσσονται οι δυνάμεις το παιχνίδι στην ουσία ξεκινά από την αρχή. Αν το κόμμα Κασσελάκη θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στη νέα εποχή θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από τις κινήσεις τού αρχηγού του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, έχει μόνο παρελθόν και κανένα μέλλον. Και γι' αυτό δεν φταίει κανένα "αμερικανάκι που ήρθε για να μας διαλύσει", αλλά εκείνοι που προτίμησαν την πολιτική αυτοκτονία για να διασώσουν 60 μισθολόγια μέχρι το 2027. Μόνο που τώρα που οι εκλογές μοιάζει να έρχονται εγγύτερα ενδεχομένως να χρειαστεί να εργαστούν στον πραγματικό κόσμο πολύ νωρίτερα από όσο υπολόγιζαν. Πικρή είναι πάντα η κατάληξη των πραξικοπηματιών. Όσο και δίκαιη...

 

Την εξευτέλισαν και τώρα αναρωτιούνται γιατί δεν την αναφέρει...

Τι τρομερό, τι φοβερό, ο Στέφανος Κασσελάκης έγραψε 369 λέξεις- τι κάθεται κανείς και μετρά όταν δεν έχει άλλα επιχειρήματα- και καμία από αυτές δεν ήταν η λέξη "Αριστερά". Λες και ύστερα από όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στο νεοφασιστικό μόρφωμα, με αποκορύφωμα το ψευδοσυνέδριο, ήταν η αποθέωσή της και οι πολίτες θα σπεύσουν σε ένα νέο κόμμα αν τους πουν πως είναι κι αυτό αριστερό. Στα χείλη τους η Αριστερά μοιάζει με βρισιά και στις πράξεις τους με κακό αντίγραφο του χρυσαυγιτισμού...

Εν τω μεταξύ κανείς από όλους αυτούς δεν έχει μπει καν στον κόπο να διαβάσει την πλατφόρμα Κασσελάκη, ο οποίος, θυμίζω, είχε παρουσιάσει και φορολογικό πρόγραμμα και πρόγραμμα κατά τής ακρίβειας το οποίο τότε αυτοί που θεωρούν πως είχαν το δικαίωμα ακόμα και να παρανομήσουν για να τον εξοστρακίσουν το παρουσίαζαν ως το κορυφαίο τής Αριστεράς τα τελευταία 30 χρόνια. Ενδεχομένως να μην το πίστευαν όταν το έλεγαν, ωστόσο πώς να πιστέψεις και τώρα κάποιον που σε έχει ήδη εξαπατήσει; Και πώς να ανέχεσαι να μιλούν ακόμα για Αριστερά και δη ανανεωτική εκείνοι που ασέλγησαν πάνω στο σώμα τής δημοκρατίας και στην πλειονότητα των ψηφοφόρων τους;...

Ο Κασσελάκης έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Η δημιουργία κόμματος εκ του μηδενός σε μια εποχή που οι πολίτες απομακρύνονται όλο και περισσότερο από αυτά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται συγκεκριμένο ιδεολογικό και προγραμματικό πλαίσιο και ηγετική ομάδα που θα μασάει σίδερα... 

Σε καμία, ωστόσο, περίπτωση δεν είναι καταδικασμένο σε αποτυχία όταν αντίπαλοι είναι το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη, που δεν ξέρει ακόμα αν είναι δεξιό ή αριστερό και κερδίζει πόντους παίζοντας αυτή τη στιγμή μόνο του, ούτε φυσικά η μητσοτάκειος ΝΔ. Ο Κασσελάκης, συνεπώς, έχει μια ιστορική ευκαιρία να αποδείξει ότι έμαθε από τα λάθη του ώστε τα ταλέντα του να μην υποσκελίζονται από τις πολιτικές αδυναμίες του. Υπάρχει, άλλωστε, πολύς κόσμος εκεί έξω που αισθάνεται ανέστιος, αλλά δεν θα περιμένει για πάντα...  

 

  

Η αποστασία από ένα πραξικόπημα λέγεται πράξη αντίστασης...

Δεν είναι παράλογο κάποιος να ισχυριστεί πως οι βουλευτές που έφυγαν από το νεοφασιστικό μόρφωμα δεν δικαιούνται να πάρουν και τις έδρες τους μαζί. Αυτό το επιχείρημα, σε ένα γενικό πλαίσιο, έχει και πολιτική και ηθική βάση. Ο λαός επιλέγει πρωτίστως κόμμα και δευτερευόντως βουλευτές σε ένα εκλογικό σύστημα που δεν δίνει το δικαίωμα να επιλέγεις και υποψήφιους άλλων κομμάτων...

Όσοι δεν ανήκουν σε αυτούς που καθαίρεσαν κι απέκλεισαν έναν δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο και τους υποστηρικτές του, οι οποίοι πιθανότατα ήταν η πλειοψηφία και γι' αυτό ακριβώς εξοστρακίστηκαν, έχουν το ηθικό πλεονέκτημα να το ισχυρίζονται. Κι αυτό μολονότι σε αυτή την περίπτωση δεν έχασαν κι έφυγαν, αλλά εκδιώχθηκαν γιατί θα νικούσαν. Άλλωστε για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση δεν αποχωρεί μέρος τής νομενκλατούρας, αλλά μαζικώς η βάση... 

Αλίμονο όμως, δεν μπορούν να επικαλούνται τη λαϊκή βούληση του Ιουνίου του 2023 εκείνοι που έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη λαϊκή βούληση του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Η δημοκρατία είτε ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις είτε βρίσκεται όμηρος στα χέρια των φασιστών...

Για να μπορείς να παραμένεις σε αυτό το νεοφασιστικό μόρφωμα δύο τινά συμβαίνουν: είτε δεν έχεις πλήρη γνώση τού τι έχει συμβεί είτε έχεις πλήρη εικόνα και συμμετοχή. Ύστερα, μάλιστα, από όσα έχουν δημοσιοποιηθεί μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος δεν ξέρει κι απλώς βγάζει την ουρά του απέξω μέχρι να εξοστρακιστεί από το επόμενο πραξικόπημα που αναπόφευκτα θα συμβεί. Σιγά, άλλωστε, μην επιτρέψουν αυτοί που "έφαγαν" τον Στέφανο Κασσελάκη να τους πάρει το κόμμα ο Π. Πολάκης. Αν και μέχρι τότε θα μιλάμε κυριολεκτικώς για τη διάσπαση του ατόμου...

 

   

Έκαναν και τον Βορίδη μάγκα...

Όταν ο Μ. Βορίδης έλεγε πως έπρεπε να βρεθούν όλοι οι θεσμικοί τρόποι για να μην κυβερνήσει ξανά η Αριστερά μάλλον δεν είχε υπόψη του και την αυτοκτονία τής Αριστεράς. Πως, δηλαδή, κάποιοι σταλινίσκοι θα υιοθετούσαν το μακιαβελικό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" κι αυτό ούτε καν για να μην κυβερνήσει ξανά η δεξιά, αλλά για να εξοστρακίσουν τον δημοκρατικώς εκλεγμένο ηγέτη τους. Πώς, συνεπώς, να μπαίνει καν στη διαδικασία να ακούσει ο οποιοσδήποτε την αντιπολιτευτική ρητορική τους που ακόμα και δίκιο να έχουν για όσα ισχυρίζονται τα έχουν ήδη καταστρατηγήσει στο σπίτι τους;...

Αν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ μετά την κυβερνητική του θητεία ήταν η αξιοπιστία, σήμερα είναι χίλιες φορές μεγαλύτερο. Φταίει κι ο Στέφανος Κασσελάκης με τα λάθη του σε αυτό; Φταίει, μόνο που η ευθύνη εκείνου που κληρονόμησε ένα πεθαμένο λικέρ και του έδωσε ξανά μια κάποια γεύση, το άφησε στο 15%, δεύτερο κόμμα, με πρωτιά στους νέους κι ανεβασμένα ποσοστά στις εργατικές συνοικίες μάλλον είναι η μικρότερη. Για σκεφτείτε μόνο πόσο θα γελάσετε αν σας πει τώρα κάποιος πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τα ίδια αποτελέσματα στις επόμενες εκλογές...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πλέον να κατηγορεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το κράτος δικαίου όταν το έκανε κουρελόχαρτο στο εσωτερικό του. Ό,τι και να πει για τα Τέμπη, για το Predator, για την Πύλο ή τις Ανεξάρτητες Αρχές είναι εξαρχής υποθηκευμένο από τη βία και τη νοθεία τού συνεδρίου του... 

Για κάθε πραγματικό επιχείρημα κατά τής κυβέρνησης θα υπάρχει ένα "μα, εσείς που αποκλείσατε τον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρό σας τολμάτε και μιλάτε"; Και, δυστυχώς, έφτασαν στο σημείο να φαίνεται ακόμα κι ο Μ. Βορίδης πιο δημοκράτης γιατί τουλάχιστον εκείνος δεν είχε καν υπαινιχθεί την απαγόρευση καθόδου τού ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές...

  

Χωρίς πρώτα να απολογηθεί τζάμπα πηγαίνει το rebranding...

Γιατί έφυγαν οι αποστάτες πέρυσι; Για τον Στέφανο Κασσελάκη; Αυτός ήταν, απλώς, η αφορμή, ο άνθρωπος που με την ψήφο, βεβαίως, της βάσης τού ΣΥΡΙΖΑ τους πήρε τη μπουκιά μέσα από το στόμα. Οι αποστάτες, όμως, δεν τα είχαν με τον Κασσελάκη, τουλάχιστον όχι οι περισσότεροι ανάμεσά τους. Τα είχαν με τον Αλ. Τσίπρα. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο πολιτικό που παριστάνει τον Βούδα όταν εκείνος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εξαΰλωση του κόμματος του οποίου ηγήθηκε για 15 χρόνια...

Δεν ήταν αυτονόητο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση στα χρόνια των μνημονίων με άλλον αρχηγό, ανεξαρτήτως αν ο προοδευτικός χώρος είχε μείνει ορφανός από την απόλυτη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ κι από το ότι η κωλοτούμπα Σαμαρά διευκόλυνε ώστε ο Τσίπρας να αναδειχθεί στον απόλυτο αντιμνημονιακό ηγέτη. Αν, όμως, η χώρα και οι πολίτες της δεν χρεοκοπούσαν ο Αλέξης θα συνέχιζε να περπατά στους δρόμους τής Γένοβας και να καβαλά ξέγνοιαστος τη μηχανή του χωρίς να μπει ποτέ στον πειρασμό να μας φλομώσει στα ψέματα για τις αγορές και τα νταούλια. Φάνηκε, άλλωστε, από την αδυναμία του να προσαρμοστεί στη μεταμνημονιακή εποχή...

Ο Τσίπρας δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στον Κασσελάκη, ακόμα κι αν ήταν εκείνος που τον έσπρωξε προς την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει, όμως, να απολογηθεί κάποια στιγμή στη βάση του, αυτή που τώρα φυλλορροεί και η οποία τον θεωρεί βασικό υπεύθυνο της ξεφτίλας... 

Αν δεν το πράξει με γενναιότητα κανένα rebranding δεν θα τον γλιτώσει από τη μόνιμη πολιτική αποστράτευση. Αν, μάλιστα, θεωρεί πως η επιστροφή του θα γίνει με μία σύνθεση αποτυχημένων μάλλον δεν είναι μόνο άφιλος, δικαιώνοντας επικριτές του όπως ο Γ. Βαρουφάκης κι ο Ζ. Λ. Μελανσόν, αλλά και πολιτικά αφελής. Κι ας μην έχει κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του από πολιτική...