Τον σκότωσαν και τώρα ανακτούν την αξιοπιστία του...

Ο Αλ. Τσίπρας είναι πιθανό να μην υποπέσει στο ολέθριο για τον ίδιο λάθος να κάνει νέο κόμμα. Αν αυτό συμβεί, πάντως, δεν θα οφείλεται στο ότι ο Σ. Φάμελλος του τράβηξε λίγο το αυτάκι από τη ΔΕΘ λέγοντας πως θεωρεί αδιανόητο ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το τι λέει και τι πράττει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο αδιάφορο όσο και η μουσική αεροδρομίου: την ακούς χωρίς απαραιτήτως να σε εκνευρίζει- αν κι όχι πάντα-, αλλά στο τέλος θυμάσαι περισσότερο τις ανακοινώσεις αναχώρησης πτήσεων...

Ο πρώην πρωθυπουργός ενδεχομένως να μην προχωρήσει στο απονενοημένο διάβημα απλώς και μόνο γιατί ο άνεμος δεν είναι ούριος, γιατί οι δημοσκοπήσεις που έχει στα χέρια του- δεν αναφέρομαι σε όσες δημοσιοποιούνται- δεν είναι ευνοϊκές. Κάποια στιγμή θα αντιληφθεί κι ο ίδιος ότι όσο παράξενο κι αν του ακούγεται η γη συνέχισε να περιστρέφεται και μετά την αποχώρησή του, ο ήλιος δεν έδυσε για πάντα και οι ωκεανοί δεν στέγνωσαν. Αυτό που άλλαξε, ωστόσο, είναι η αντίληψη των προοδευτικών πολιτών για τον ίδιο: από το χρυσό παιδί τής ριζοσπαστικής Αριστεράς θεωρείται πλέον ένας Μακιαβέλι με αριστερό παρελθόν...

Στην Κουμουνδούρου κάθε ημέρα που περνά ξεπερνούν το προηγούμενο ρεκόρ αυτογελοιοποίησής τους. Αντί, ανάμεσα σε άλλα, να απολογηθούν γιατί διέλυσαν την αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας παριστάνουν τα θύματα της καταστροφής που οι ίδιοι προκάλεσαν... 

Έχει δίκιο ο Φάμελλος όταν λέει πως δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν χαμηλά το Νοέμβριο του 2024, όταν κι ανάλαβε την προεδρία του. Λέει, όμως, τη μισή αλήθεια. Δεν λέει πως βρισκόταν στο 14,9% τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς σε εκλογικό αποτέλεσμα και πως η κατακρήμνιση προκλήθηκε από αυτούς που καθαίρεσαν τον δημοκρατικώς εκλεγμένο αρχηγό τους, που τους έφερε ξανά πρώτους στη νεολαία και με ανακτημένες δυνάμεις σε λαϊκές γειτονιές, και δεν του επέτρεψαν να είναι ξανά υποψήφιος... 

Βαφτίζουν σοβαρότητα τις σταλινικές πρακτικές, αξιοπιστία την επιστροφή στο 3% κι έχει και πιο κάτω κι ανάκτηση της εμπιστοσύνης την πλήρη αδιαφορία των πολιτών για τις θέσεις τους. Αποδέχθηκαν να γίνουν οι αυτοφωράκηδες του συγγραφέα τού Σουνίου και τώρα αναρωτιούνται τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Χιλιάδες τόνους υποκρισίας έχουν, όπως η συνέντευξη Τύπου στην οποία ο Φάμελλος επί δυόμισι ώρες προσπαθούσε να πείσει τους ιθαγενείς ότι ο Τσίπρας δεν έχει σκεφτεί ούτε στιγμή να εγκαταλείψει το καράβι που βουλιάζει με τους ναύτες του να τον παρακαλούν να τους διασώσει στο νέο του σκάφος...

 

Το ΠΑΣΟΚ είναι αλλού...

Μπορεί κάποια στιγμή ο Ν. Ανδρουλάκης να γίνει πρωθυπουργός. Έχουμε δει πολύ πιο περίεργα πράγματα να συμβαίνουν κι αν μη τι άλλο το σημερινό ρευστό πολιτικό τοπίο επιτρέπει στους πάντες να ονειρεύονται. Αν συμβεί, πάντως, κάτι τέτοιο καλό είναι να τον ενημερώσουν σχετικώς οι συνεργάτες του γιατί ο ίδιος είναι τόσο απορροφημένος από το να μην του φάει την προεδρία τού ΠΑΣΟΚ κάποιος από τους ουκ ολίγους δελφίνους του που μάλλον δεν θα το καταλάβει ότι θα πρέπει να μετακομίσει από τη Χαριλάου Τρικούπη στο Μέγαρο Μαξίμου. Ενδεχομένως και να το θεωρήσει υποβιβασμό, αφού ο μέχρι στιγμής βίος και πολιτεία του δείχνει πως το ταβάνι του φτάνει ως τον έκτο όροφο του γραφείου του...

Ο Ανδρουλάκης θα βρεθεί στη ΔΕΘ ως αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης γιατί το κόμμα που εκλέχθηκε σε αυτήν τη θέση το 2023, ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να αυτοκτονήσει για να διασωθεί η πολιτική καριέρα τού επί 15 χρόνια προέδρου του. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, δεν μπορεί να πείσει ακόμα κι αυτούς που το βλέπουν με τον ιδεαλισμό των πολιτικών ορφανών τού Ανδρ. Παπανδρέου πως αποτελεί αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική... 

Την ώρα που η ΝΔ καταρρέει δεν μπορεί καν να αποκομίσει οφέλη από την τακτική τού ώριμου φρούτου. Στις ΜΕΘ κυκλοφορεί πολύ περισσότερη θέληση για ζωή από όποια βούληση στο πάλαι ποτέ Κίνημα για να κοπούν παθογένειες δεκαετιών...

Για να μην πολυλογώ, δεν είναι ο Ανδρουλάκης που δεν μπορεί, είναι ο συνολικός οργανισμός που λέγεται ΠΑΣΟΚ, ακόμα και υπό άλλη ηγεσία. Είναι γερασμένος, συμβιβασμένος, ανέμπνευστος, διαχειριστικός, εν τέλει λίγος. Όπως κι αν έχει, σε καμία περίπτωση δεν έχει τα φόντα να ηγηθεί της κεντροαριστεράς. Αν μη τι άλλο, γιατί οι περισσότεροι ψηφοφόροι, μέλη και στελέχη του ανήκουν στην κεντροδεξιά...

 

 

Μισό λεπτό να ρωτήσω τους χορηγούς μου για τον ανθρωπισμό μου...

Το ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαμαρτυρόμαστε για τη γενοκτονία στη Γάζα ναι μεν έχει απομονώσει διπλωματικά το Ισραήλ κι από διαχρονικούς συμμάχους του, δεν έχει σταματήσει ωστόσο το να σκοτώνονται και να μένουν ανάπηροι δεκάδες ή κι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ημέρα στην πολύπαθη περιοχή. Παρομοίως, αν ο Β. Σπανούλης έκανε μια ξεκάθαρη δήλωση καταδίκης τής γενοκτονίας μπορεί να θυσίαζε την ηρεμία τής εθνικής ομάδας αλλά μάλλον δεν θα οδηγούσε τον Μπ. Νετανιάχου να τερματίσει τον αφανισμό τού παλαιστινιακού λαού. Αν, όμως, αποδεχόμασταν τη ματαιότητα κάθε ενέργειας, ακόμα και των πλοιαρίων που προσπαθούν γενναία να προσεγγίσουν τη Γάζα, τότε θα χάναμε και κάθε δικαίωμα να λεγόμαστε άνθρωποι...

Αλίμονό μας, άλλωστε, ως κοινωνία αν ιεραρχούμε ένα μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ ψηλότερα από το στοιχειώδες χρέος μας ως πολίτες να καταδικάζουμε εθνοκαθάρσεις. Αλίμονό μας, επίσης, κι αν αναζητάμε αποδιοπομπαίους τράγους γιατί μπορεί ο Σπανούλης να ρωτήθηκε και να μισοαπάντησε πως "όλοι ξέρουμε τι γίνεται" αλλά δεν έχουν πέσει στην αντίληψή μου πολλές δηλώσεις αστέρων αθλητών για όσα συμβαίνουν στη Γάζα. Καλές είναι οι δωρεές χρημάτων που έτσι κι αλλιώς θα τα πάρουν από αλλού αλλά δεν νομίζω πως πρέπει κάποιος να με ρωτήσει πρώτα για να απαντήσω στη συνέχεια για ένα ζήτημα που μπορεί να απασχολεί την ψυχή μου αλλά όχι και τόσο τους χορηγούς μου...

Όποιος θέλει να είναι στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας οφείλει να έχει τα μέτρα και τα σταθμά του ισοζυγισμένα. Αν κλαις μόνο για την Ουκρανία κι όχι για τη Γάζα ή το αντίστροφο το μισό σου δάκρυ δεν σε κάνει ανθρωπιστή, σε μετατρέπει σε υποκριτή ολκής. Την ώρα που το κράτος τού Ισραήλ ξεπατικώνει ακόμα και το χιτλερικό "lebensraum", την "ανάγκη για ζωτικό χώρο" με την οποία ο Φύρερ δικαιολογούσε έναν παγκόσμιο πόλεμο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το να ενδιαφέρεσαι για τη δουλίτσα σου είναι τόσο ατιμωτικό όσο ακριβώς διαβάζεται... 

   

Έχω γνωρίσει θύματα του συνδρόμου της Στοκχόλμης με περισσότερο αυτοσεβασμό...

Ιδεολογική συνέπεια δεν σημαίνει δογματισμός ή αμετακίνητες θέσεις όταν η πραγματικότητα και η πείρα οδηγούν σε άλλους δρόμους. Σε διαφορετική περίπτωση γινόμαστε είτε μουσεία τού εαυτού μας είτε οπαδοί κάποιας θρησκείας είτε ΚΚΕ. Όταν, όμως, μετατοπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι, διδασκόμενοι από τα λάθη μας ή και στρεβλές πρότερες εκτιμήσεις μας, χωρίς αυτό να προέρχεται από πολιτικές ή οικονομικές σκοπιμότητες οφείλουμε να αποδεχόμαστε κι ότι κι άλλοι μπορεί να μετακινούνται χωρίς αυτό να υπονοεί καιροσκοπισμό ή χρηματισμό...

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας πολύ καλά πράττει και μιλά, για παράδειγμα, για δημοκρατικό καπιταλισμό ή για την ανάγκη συμμετοχής και των πλουσίων στην ισότιμη ανάπτυξη της χώρας, έστω κι αν η τελευταία του πρόταση στη Θεσσαλονίκη θυμίζει περισσότερο ελεημοσύνη και λιγότερο κοινωνική δικαιοσύνη. Όταν, όμως, ο Στέφανος Κασσελάκης προτείνει παρόμοια με τον πρώην πρωθυπουργό οι θέσεις του αποκαλούνται αυθωρεί και παραχρήμα δεξιές. Λες και το ότι ο Τσίπρας έχει, πράγματι, μεγαλύτερο αριστερό παρελθόν από τον προσωρινό του διάδοχο στην ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ καθιστά αυτομάτως όσα λέει αριστερά και δεξιά όσα παρουσιάζει το "αμερικανάκι"...

Σκεφτείτε ο Κασσελάκης να έκανε μία ωριαία ομιλία και να μην έλεγε κουβέντα για τα Τέμπη και τη Γάζα, ακόμα και σε ένα οικονομικό φόρουμ, τι θα έλεγαν όσοι πετάνε έναν Μακρόν και πιστεύουν ότι έχουν απογειώσει το περιεχόμενο της πολιτικής κριτικής. Όπως κι αν έχει, τα αριστερόμετρα έχουν απαρχαιωθεί. 

Έχουν κουράσει οι αποστάτες που βγήκαν στον Τσίπρα από τα αριστερά γιατί θεώρησαν την ομιλία του πολύ κεντρώα όταν οι ίδιοι ως υπουργοί του εφάρμοζαν καθημερινά τον υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό. Έχουν κουράσει, όμως, κι όσοι παριστάνουν τους εξαπατηθέντες από τον Κασσελάκη με μοναδικά επιχειρήματα το Renew Europe και την ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ. 

Όχι πως και τα δύο δεν είναι ζητήματα που απαιτούν κριτική, ακόμα κι αυστηρή, όχι πως δεν δικαιολογούν ακόμα και την αποστρατεία. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν δικαιολογούν την επανένταξη στους πραξικοπηματίες ή στον αρχιερέα τους. Έχω γνωρίσει θύματα του συνδρόμου τής Στοκχόλμης με περισσότερο αυτοσεβασμό...   

Το "φταίει ο λαός που δεν κατάλαβε το μεγαλείο μου" έχει πολύ κοντά ποδάρια...

Αν η ΔΕΘ ήταν η τελευταία ευκαιρία Μητσοτάκη για να γυρίσει το παιχνίδι, όπως τόσο καιρό προπαγάνδιζαν τα παπαγαλάκια του, η ευκαιρία χάθηκε. Τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να στοχεύουν σε απογοητευμένα εκλογικά του ακροατήρια αλλά είναι αποσπασματικά, λίγα σε σύγκριση με τα ματωμένα υπερπλεονάσματα που επιτυγχάνει και, κυρίως, δεν έδωσαν κανένα σινιάλο αποφασιστικότητας σύγκρουσης με όσους κερδοσκοπούν πάνω στα εισοδήματά μας. Φυσικά κι ο Μητσοτάκης κρατάει εφεδρείες παροχών για την ώρα τής κάλπης, όταν όμως αποφασίσει να τις ενεργοποιήσει μάλλον θα είναι πολύ αργά για να ανατρέψει τη δίκαιη πτώση του...

Φορολογική επανάσταση δεν είναι να δίνεις φοροαπαλλαγές σε όσους, λόγω ανεργίας ή ελαστικής απασχόλησης, έχουν έτσι κι αλλιώς μηδαμινά εισοδήματα, όπως συμβαίνει με τους νέους έως 25 χρόνων. Φορολογική επανάσταση είναι να εφαρμοστεί επιτέλους η συνταγματική επιταγή σύμφωνα με την οποία ο καθένας συμμετέχει στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του. Επανάσταση είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, η οποία από πουθενά δεν προκύπτει από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη Θεσσαλονίκη...

Έχει κι ένα δίκιο, όμως, ο Μητσοτάκης: δεν γίνεσαι ή δεν ξαναγίνεσαι πρωθυπουργός αν η στρατηγική σου απέναντι στο λαό είναι "είχες άδικο που δεν με ψήφισες νωρίτερα". Κι αυτό όχι γιατί ο λαός είναι αλάνθαστος αλλά γιατί η ψήφος του έχει μια λογική. 

Φυσικά και μπορεί να την αλλάξει και να μετανιώσει γι' αυτή, αλλά για να το κάνει περιμένει κι από εσένα να παραδεχθείς ότι έπραξες αυτά κι αυτά τα λάθη κι όχι να περιμένεις μιας αυτοδικαίωση που ενδεχομένως να μην είναι και τόσο δίκαιη όσο νομίζεις. Το ότι, για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης κυβέρνησε με ούριο άνεμο, με τις Βρυξέλλες να μοιράζουν χρήμα κι όχι να μας ζητάνε μέχρι και το τελευταίο σεντ, δικαιολογεί την ήττα και την ανοχή σε μια δεύτερη θητεία. Δεν δικαιολογεί, όμως, τη συντριβή. Κι όσο δεν το καταλαβαίνεις τόσο περισσότερο θα βυθίζεσαι στις νέες σου χορηγούμενες αυταπάτες...

 

 

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Θεσσαλονίκη, του Τσοβόλα...

Ο Δημήτρης Τσοβόλας δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή αλλά ο Κ. Μητσοτάκης ετοιμάζεται να τον νεκραναστήσει στη ΔΕΘ. Θα τα δώσει όλα ώστε να παραμείνει στην πρωθυπουργία και τους επόμενους μήνες, αφού τα διαπλεκόμενα σημάδια δείχνουν ήδη πως η μάχη διαδοχής στη ΝΔ έχει ξεκινήσει και θα φουντώνει όσο το κυβερνών κόμμα δεν ανακάμπτει δημοσκοπικά... 

Φυσικά ο πρωθυπουργός δεν θα "δώσει" κοινωνική δικαιοσύνη, δεν πρόκειται να διαταράξει τους μηχανισμούς διαιώνισης των κοινωνικών ανισοτήτων. Θα ήταν αυτοκαταστροφικό, πέρα από καταστροφικό για την ολιγαρχία στην οποία ανήκει, αν το έκανε. Θα μοιράσει τόσο χρήμα όσο κρίνει απαραίτητο για να διατηρηθεί στην εξουσία και σε εκείνες και μόνο τις κοινωνικές ομάδες που του είναι απαραίτητες στην κάλπη...

Με μια ζαριά ο Μητσοτάκης θα επιχειρήσει να θάψει την ακρίβεια, τα Τέμπη, τις υποκλοπές, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τον Μελχισεδέκ κι όλα τα υπόλοιπα σκάνδαλα που δεν συνέβησαν τυχαία επί θητείας του. Κυρίως, όμως, θα προσπαθήσει να συντηρήσει την πίστη ότι αυτές οι πολιτικές είναι μονόδρομος, ότι οι ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Κι όσο το δικό του χέρι είναι αυτό που ανοιγοκλείνει την κάνουλα του δημόσιου κορβανά διαθέτει το πλεονέκτημα απέναντι στην αντιπολίτευση ότι αυτός έχει το καρπούζι, αυτός και το μαχαίρι...

"Η χώρα πρέπει να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο". Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα το πουν όλοι οι ηγέτες τής αντιπολίτευσης που θα ανεβούν στη Θεσσαλονίκη και θα έχουν δίκιο. Περιμένω, ωστόσο, κάτι πολύ ωριμότερο από μια απλή περιγραφή τής σημερινής δυστοπίας και μια παράθεση μέτρων τα οποία μπορεί να ανακουφίζουν την κοινωνική πλειοψηφία αλλά δεν θα ξεριζώνουν τις αιτίες τού κακού... 

Η μείωση των άμεσων κι έμμεσων φόρων, του ΕΝΦΙΑ, οι δόσεις για την αποπληρωμή χρεών ή η επανακρατικοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως το ρεύμα και η πιο εύκολη πρόσβαση στη χρηματοδότηση είναι όλα απαραίτητα μέτρα. Δεν θα μας αλλάξουν, ωστόσο, παραγωγικό μοντέλο, δεν θα μας μετατρέψουν, για παράδειγμα, σε βιομηχανική χώρα ή τεχνολογικό hub αντί για μια χώρα παραγωγής σερβιτόρων. Αν, συνεπώς, οι ηγέτες τής αντιπολίτευσης έχουν σκοπό να ανταγωνιστούν τον Μητσοτάκη στην πλειοδοσία παροχών καλύτερα να μείνουν στην Αθήνα. Ή, ακόμα καλύτερα, να πάνε σπίτια τους...   

   

Του 13ωρου οι πεσόντες...

Ζούμε στην εποχή κατά την οποία η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να "ζωντανέψει" νεκρούς, να τους δώσει φωνή για να συνομιλούν με τους μελλοντικούς νεκρούς, με όλους εμάς δηλαδή. Κι όμως, στην Ελλάδα θα συζητηθεί σε λίγες ημέρες στη Βουλή και θα ψηφιστεί νομοσχέδιο που καθιερώνει τη 13ωρη εργασία και την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Ενώ μπορούμε, δηλαδή, χάρη στην τεχνολογία να εργαζόμαστε όλο και λιγότερο η κυβέρνησή μας σχεδιάζει να δουλεύουμε από νύχτα σε νύχτα. Πίσω στο 19ο αιώνα, εμπρός προς τα πίσω όταν θα έπρεπε να έχουμε ήδη καθιερώσει το 35ωρο με καλύτερες αμοιβές στο πλαίσιο της κοινωνικής δικαιοσύνης...

Η εργασία σήμερα δίνει χαρά μόνο στους εργοδότες, οι οποίοι κεφαλαιοποιούν υπερκέρδη ξεζουμίζοντας τους εργαζομένους τους, ιδίως στον τουρισμό αλλά όχι μόνο. Το ότι κάθε χρόνο από το 2019 και μετά έχουμε και νέο αρνητικό ρεκόρ εργατικών δυστυχημάτων δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Αυτή η κυβέρνηση νομοθετεί συστηματικά για τις ελίτ και τους χορηγούς της και δηλώνει υπερήφανη γι' αυτό...

Φυσικά και προτεραιότητα για το Μαξίμου έχουν οι εργοδότες. Υπάρχει, όμως, κι ένας ακόμα πολύ σοβαρός λόγος για το 13ωρο, τις απλήρωτες υπερωρίες ή τις συμβάσεις των δύο ημερών. Ο εξουθενωμένος πολίτης είναι, συνήθως, κι ο μη ενεργός πολίτης, ο πολίτης που παλεύει από ήλιο σε ήλιο για το μεροκάματο είναι ο ευάλωτος σε κάθε είδους απειλές, πιέσεις κι εκβιασμούς πολίτης. 

Είναι, εν τέλει, ο ιδανικός πολίτης γι' αυτούς που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα ώστε οι ίδιοι να συνεχίσουν να εξουσιάζουν στον αιώνα τον άπαντα. Από τη μία περιστροφή τής γης γύρω από τον ήλιο στην επόμενη και ούτω καθεξής...