"Γεννήθηκα 25 Οκτώβρη", ποιός θα μου απαγορεύσει να το κάνω βιβλίο;...

Η τρομοκρατία είναι μια πολύ σχετική έννοια κι ο ορισμός της εξαρτάται από ποιά μεριά τού λόφου αγναντεύεις την θέα. Είναι πολύ εύκολο να χαρακτηρίσουμε τρομοκράτη και να καταδικάσουμε για τις πράξεις του κάποιον που αφαιρεί ανθρώπινες ζωές με ένα 45άρι. Είναι άμεσο κι ορατό. Λίγοι, όμως, θα τολμήσουν να αποκαλέσουν τρομοκράτες, δίχως να θεωρηθούν γραφικοί, τον Γ. Στουρνάρα, τον Αδ. Γεωργάδη ή την Ολ. Τρέμη, για παράδειγμα, επειδή όταν κόβουν μισθούς και συντάξεις, επιβάλλουν τον ένα φόρο πάνω στον άλλο, βάζουν λουκέτο στη δημόσια υγεία ή προπαγανδίζουν τα συμφέροντα των ελίτ οδηγούν στον αργό και βασανιστικό θάνατο εκατομμύρια ελλήνων. Σύμφωνα με την επίσημη θεώρηση των πραγμάτων, την οποία επιβάλλουν στο λούμπεν προλεταριάτο όσοι κρατούν στα χέρια τους τη δύναμη του χρήματος, της εξουσίας και της πληροφόρησης, οι Στουρνάρες και οι Πρετεντέρηδες αυτού του κόσμου δικαιούνται να συγγράφουν και να εκδίδουν βιβλία. Αντιθέτως, οι Κουφοντίνες οφείλουν να παίρνουν στο τάφο τους τις αιτίες που τους ώθησαν να καταφύγουν στη βία πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ανάτρεπαν ένα σάπιο σύστημα και θα έφερναν το σοσιαλισμό...

Σέβομαι την θέση τού Κ. Μπακογιάννη, ο οποίος μίλησε για ματωμένα λεφτά. Ο συγγραφέας σκότωσε τον πατέρα του και είναι φυσιολογικότατο να αισθάνεται ο γιος του δυσφορία για την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου. Αν μη τί άλλο, εξάλλου, η εξάρθρωση (;) της 17Ν  και η αποκάλυψη των μελών της γκρέμισε το μύθο πως όσοι τη συναπάρτιζαν ήταν ένα κράμα Βλαντίμιρ Ιλιτς Λένιν και Τσε Γκεβάρα. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μεγαλομανείς αριστερούς με αγάπη για τα όπλα, κάτι σαν κομμουνιστές Επιθεωρητές Κάλαχαν που στο θολωμένο τους μυαλό ειχαν πιστέψει ότι δολοφονώντας μερικούς αστούς όλη η γη θα γινόταν κόκκινη, κι όχι μόνο από το χυμένο αίμα. Σε σχέση, βεβαίως, με τα νέα "φρούτα" τής ένοπλης πάλης, οι Ξηροί και οι Γιωτόπουλοι μοιάζουν με στοχαστές ίσου βεληνεκούς με τον Μαρξ και τον Ενγκελς, ωστόσο είναι λογικό να φαίνεσαι συγκροτημένος όταν συγκρίνεσαι με το χάος.  Και, φυσικά, ο Λιβάνης δεν προχώρησε στην έκδοση του βιβλίου Κουφοντίνα για να ακουστεί και η άλλη πλευρά τής Ιστορίας, αλλά προφανώς για να "χεστεί στο τάλιρο". Στην Ελλάδα, άλλωστε, ο λαός δεν κινδύνευσε ποτέ από την τρομοκρατία, αλλά από την τρομολαγνεία κι από όσους τη διέσπειραν ή την αξιοποίησαν για να κάνουν περιουσίες ή για να διασώσουν τις υπάρχουσες. Μια πολύ προσοδοφόρα μπίζνα είναι κι αυτή...

Δε σέβομαι, ωστόσο, καθόλου όλους εκείνους που με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου βρίσκουν ευκαιρία να αποδείξουν πόσο πολύ υπολήπτονται τη δημοκρατία, που σε άλλες περιστάσεις και προκειμένου να λοιδορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους παρουσιάζουν σαν κορώνα στο κεφάλι τους. Από πότε απαγορεύεται σε αυτήν τη χώρα η έκδοση βιβλίων από καταδικασθέντες για τρομοκρατία; Αν δεν θέλει κάποιος να διαβάσει το βιβλίο τού Κουφοντίνα, του έχω μια πολύ εύκολη λύση: όταν θα μπει σε ένα βιβλιοπωλείο, να προσπεράσει το συγκεκριμένο πόνημα και είτε να αγοράσει κάποιο άλλο βιβλίο ή να πει απλώς ένα γεια στους πωλητές και να συνεχίσει την ημέρα του ευχαριστημένος που εξακολουθεί να γνωριζει την επίσημη μόνο πλευρά τής Ιστορίας. Δε ζητώ να μελετάται το "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη" στα σχολεία, αλίμονο όμως αν αποφασίσουμε πως το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία περιορίζεται στα πολιτικώς ορθά συγγράμματα. Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ πως κι ο "Αγών μου" του Χίτλερ θα έπρεπε να κυκλοφορεί και να διαφημίζεται ελεύθερα. Κι αυτό όχι γιατί θεωρώ πως ο Κουφοντίνας είναι της ίδιας πάστας άνθρωπος με τον αντιπροσωπευτικότερο μακελάρη τού 20ού αιώνα ή γιατί θαυμάζω το λεκτικό παραλήρημα του ψυχοπαθούς ιδεοληπτικού "πατέρα" τού Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη, αλλά επειδή η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ιδεοληψιών παρά μόνο από το ακριβώς αντίθετο...