Θείε Σαμ, ο ρώσος ανιψιός σου είναι φτυστός εσύ...

"Η Ρωσία δε μπορεί να συμπεριφέρεται σα να βρισκόμαστε στο 19ο αιώνα". Ποιός το λέει αυτό; Οι κορεάτες, οι βιετναμέζοι, οι λατινοαμερικανοί, οι ιρακινοί, οι αφγανοί, οι λίβυοι ή, μήπως, οι σύριοι; Κι όμως, δεν ειπώθηκε από κανέναν από αυτούς τους λαούς που έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι τί σημαίνει να είσαι θύμα τού ιμπεριαλισμού. Ειπώθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι. Ναι, των ΗΠΑ που έχουν το "κόπιραϊτ" του ιμπεριαλισμού τα τελευταία 60 χρόνια. Γι' αυτό και τα επιχειρήματά τους σε βάρος τής ρωσικής εισβολής στην Κριμαία αντιμετωπίζονται με σαρκασμό από τη διεθνή κοινότητα. Οπως στο σπίτι τού κρεμασμένου δε μιλούν για σκοινί, έτσι και στον οίκο τού ιμπεριαλιστή είναι προκλητικό να κατηγορούν τους άλλους για επιθετικότητα. Ο Βλ. Πούτιν, άλλωστε, δεν αντέγραψε την καουμπόικη πολιτική του από κάπου αλλού παρά από τα αμερικανικά γουέστερν, τα οποία όλες αυτές τις δεκαετίες δε γυρίστηκαν μόνο στα χολιγουντιανά στούντιο. Λήψεις τους, με "ερασιτέχνες" ηθοποιούς και πραγματικούς νεκρούς, λήφθηκαν και σε διάφορες γωνιές τού πλανήτη, στις οποίες ο θείος Σαμ απαγόρευσε στους λαούς να επιθυμούν κάτι άλλο από κυβερνήσεις που να είναι υποτακτικές σε αυτόν. Οπως και στην Ελλάδα δηλαδή...

Η Ρωσία, εξάλλου, δε χρειάστηκε να πάει μακριά για να αντιγράψει το μοντέλο τού δικού της ιμπεριαλισμού. Απλώς δανείστηκε τις πρακτικές της από τις χειρότερες στιγμές τής αμερικανικής ιστορίας. Κι αν μη τί άλλο στην Κριμαία και στην ανατολική Ουκρανία ζουν περισσότεροι ρωσόφωνοι από όσοι αγγλόφωνοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ ή στη Συρία. Οι αμερικανοί, επίσης, είχαν πρωτοστατήσει στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν σήμερα οι ρωσόφωνοι ουκρανοί για να αυτονομηθούν από το Κίεβο και τα οποία καταδικάζονται από την Ουάσιγκτον. Ετσι δεν είναι;...

Η Ουκρανία γίνεται, "απλώς", ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα των κρατών-μπανανιών τα οποία έχουν μετατραπεί σε "πεδία βολής που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι". Και φυσικά γι' αυτό δεν ευθύνονται μόνο η ρωσική αρκούδα ή ο αμερικανικός βούβαλος, αλλά και τα βατράχια που πιστεύουν ότι θα σωθούν μόνο αν δεχθούν να ποδοπατηθούν από έναν ή κι από τους δύο γίγαντες. Γι' αυτό και οι ουκρανοί θύμισαν τόσο πολύ τους έλληνες στο Β. Βενιζέλο ώστε τον παρακίνησαν να τους συμβουλεύσει να δεχθούν να ακολουθήσουν το δρόμο των μνημονίων για να γλιτώσουν από την οικονομική κρίση που τους ζώνει. Οπως "γλίτωσαν", δηλαδή, και οι έλληνες...

Το σκηνικό που έχει στηθεί στην Ουκρανία είναι μια θλιβερή απομίμηση του Ψυχρού Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου και παρά τις μεμονωμένες κρίσεις ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Σοβιετική Ενωση είχαν διανοηθεί ποτέ ότι θα έφταναν την κατάσταση τόσο πολύ στα άκρα ώστε να αναγκαστούν να προκαλέσουν τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ζούμε και σήμερα ένα ακόμα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις που γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν είναι τόσο ισχυρές όσο θέλουν τον υπόλοιπο πλανήτη να πιστεύει ότι είναι. Θυμίζουν όλο και πιο πολύ τον κινηματογραφικό "Ζήκο" του Κώστα Χατζηχρήστου, που όλο είχε λυμένο το ζωνάρι του για καυγά, αλλά δεν είχε σκοπό να εμπλακεί σε κάποια αψιμαχία με αβέβαιο αποτέλεσμα. Βεβαίως, οι προβοκάτσιες πάντοτε ελλοχεύουν και μια μεμονωμένη ντουφεκιά μπορεί να αναγκάσει τους δύο αντιπάλους να ανταποδώσουν και να εμπλακούν σε έναν ακόμα αχρείαστο πόλεμο. Γι' αυτό και καλό είναι να σταματήσει εδώ και τώρα αυτό το "αστειάκι" πριν διαπιστώσουμε με το δύσκολο τρόπο πως αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες τού πλανήτη δεν είναι σοφότεροι από δυο αγοράκια που πλακώνονται στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι είναι αντράκια...