Οσο το ερώτημα είναι "ποιός θα μας σώσει", η απάντηση θα είναι "κανείς"...

Σήμερα αύριο θα βγει λευκός καπνός από το υπουργείο Οικονομικών και περιχαρείς ο Γ. Στουρνάρας και οι τροϊκανοί θα μας ανακοινώσουν πως κατάληξαν σε συμφωνία ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις. Δεν έχω τοποθετήσει κάποια κρυφή κάμερα στην αίθουσα συσκέψεων, αλλά το πιθανότερο είναι πως όλες αυτές τις ημέρες οι διάφοροι υπουργοί κι ο Π. Τόμσεν με την παρέα του συζητούν περί ανέμων και υδάτων αφού έχουν συμφωνήσει εδώ και πολύ καιρό πως η κυβέρνηση θα ικανοποιήσει και τα νέα αιτήματα των δανειστών της. Απλώς οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ έχουν την ευγενή καλοσύνη να επιτρέψουν στον Γ. Στουρνάρα και στον Αντ. Σαχλαμαρά να παριστάνουν, εν όψει και των ευρωεκλογών, τους μαχητές των νέων αντιλαϊκών μέτρων, οι οποίοι πάλεψαν σκληρά αλλά ηττήθηκαν από έναν ανώτερο αντίπαλο. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ακόμα και τα παιχνίδια τού ελληνικού πρωταθλήματος είναι λιγότερο στημένα από αυτά που δίνει η κυβέρνηση με την τρόικα...

Γιατί, ωστόσο, να μην κοροϊδεύουν τους πάντες αφού το μπορούν; Στην ουσία παίζουν χωρίς αντίπαλο. Η αντιπολίτευση πελαγοδρομεί ανάμεσα στο λαϊκισμό, στη γραφικότητα, στη μονολιθικότητα, στην ασάφεια, στη μετριότητα και στον καιροσκοπισμό. Η σκληρότερη κριτική που ασκούν τα εμπορικότερα μέσα ενημέρωσης είναι όταν υποστηρίζουν πως Σαχλαμαράς-Βενιζέλος έχουν κάνει και κάποια λάθη. Οι συνδικαλιστές αποφασίζουν να κάνουν γενική απεργία μιας ημέρας στις 9 Απριλίου, τρεις εβδομάδες δηλαδή μετά από την ανακοίνωση των νέων μέτρων. Τί να πιστέψω; Οτι θαυμάζουν τον Ραντανπλάν ή ότι μιμούνται τον Εφιάλτη; Κι όσο για το λαό, μην τον ξυπνάτε. Είναι απασχολημένος με το αν θα περάσει ο Θρύλος τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με το ποιός θα κερδίσει το "Voice" κι όταν ασχολείται με την πολιτική το κάνει για να βρίσει τα λαμόγια που ψήφιζε ή υπηρετούσε επί δεκαετίες και για να επιλέξει ποιόν αυτόκλητο μεσσία θα ακολουθήσει αυτήν τη φορά...

"Ποιός θα μας σώσει", ρωτούν οι περισσότεροι κι όσο αυτό το ερώτημα παραμένει το "χιτάκι" τής εποχής τόσο πιο μακριά θα βρισκόμαστε από τη σωτηρία. Ετσι κι αλλιώς δεν θέλουμε να σωθούμε από τα λάθη μας, αλλά να τα καθαγιάσουμε ώστε να τα ξανακάνουμε από την αρχή Λες και το θέμα είναι να επανεκκινήσουμε από την ίδια αφετηρία και με τους ίδιους διαγωνιζόμενους να αναμένουν την πιστολιά τού αυτόχειρα αφέτη λαού. Κλαιγόμαστε, μοιρολατρούμε κι αφήνουμε τις σαπισμένες πλειοψηφίες να διαβρώνουν τις φωτισμένες μειοψηφίες. Στην Ελλάδα συμβαίνουν πολλά όμορφα πράγματα σε πολλούς τομείς από ανθρώπους που δεν αποδέχονται την ήττα κι ας μην θεωρούν τη νίκη τους το πιθανότερο αποτέλεσμα.

Μόνο που δεν είναι αυτοί που κρατούν στο χέρι τους το τιμόνι κι αν κάνουν πως το διεκδικήσουν οι νταβατζήδες, οι λακέδες και τα παπαγαλάκια τους θα επιβάλουν γι' άλλη μια φορά τον καθωσπρεπισμό, την κοινοβουλευτική ολιγαρχία κα τη συμβατικότητα σαν ύψιστους κανόνες συμπεριφοράς που τέθηκαν από κάποιον ανύπαρκτο θεό, ο οποίος βάφτισε το συντηρητισμό παράδοση κι έτσι θέλησε να ξεμπερδέψει με κάθε πρωτοπορία. Ευτυχώς, όμως, μένουν αρκετοί σε αυτήν τη χώρα που δεν θεωρούν γραφικό το να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα αλλά, αντιθέτως, το να πιστεύεις ότι θα σωθείς αν το αφήσεις να σε παρασύρει...