Στις πόσες "Βάρκιζες" θα πάψει το ΚΚΕ να παραδίδει τα όπλα του στον ταξικό εχθρό;

Κανενός οι δυνάμεις και οι αντοχές δεν είναι ανεξάντλητες. Και γι' αυτό οφείλει να κάνει μια πολύ προσεκτική επιλογή ως προς το πού τις διοχετεύει. Είμαι ο τελευταίος, για παράδειγμα, που θα ισχυριστεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ιδανική επιλογή για τον τόπο, που θα ζητήσει να έχει άλλα χίλια μάτια για να θαυμάζει τον Αλ. Τσίπρα ή που θα υποστηρίξει πως η πλήρης επαναφορά σε όσα συνέβαιναν πριν την εποχή των μνημονίων είναι ο καλύτερος τρόπος για να προοδεύσει η χώρα. Τί αποτελεί, ωστόσο, προτεραιότητα; Η αποδόμηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία δεν έχει πάρει ακόμα τα ηνία τής χώρας, ή η ανατροπή ενός φαύλου καθεστώτος δεκαετιών και η σύμπραξη όλων των αριστερών δυνάμεων σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, δίχως ηγεμονισμούς και λοιπά συμπλέγματα; Πολύ φοβάμαι πως το ΚΚΕ, υπηρετώντας μόνο το μικροκομματικό του όφελος και με την αλαζονεία τού επί δεκαετίες νταβατζή τής εργατικής τάξης, επιλέγει σε αυτήν την κρισιμότατη ιστορική συγκυρία να παλέψει για να παραμείνει πρώτο στο μικρό αριστερό χωριό από το να συμβάλει ώστε αυτό να απλωθεί και να γίνει μεγαλούπολη...

Φυσικά και η αστεία μομφή τής Λ. Κανέλλη στον Αλ. Τσίπρα δεν ήταν τυχαία και δεν ήταν επί προσωπικού. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ψυχοπαθή τον Ηλ. Κασιδιάρη βλέποντας τη σκηνή τής επίθεσής του στη βουλευτή τού ΚΚΕ, αλλά η θρησκόληπτη εθνικίστρια, πρώιμη καραμανλική κι όψιμη κομμουνίστρια Λιάνα αντί να του πει "ευχαριστώ για τη συμπαράσταση" τον έβρισε κι από πάνω, παίζοντας εκουσίως ή ακουσίως το προπαγανδιστικό παιχνίδι των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης. Δεν αντιλέγω πως είναι πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε νέο ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα βγαίνει, όμως, αβίαστα: μήπως αυτό είναι που θέλει κι ο Περισσός ώστε να μην θεωρείται εκ του...περισσού η αυτόνομη πολιτική του ύπαρξη και να μην απολέσει το μερίδιο της εκλογικής πελατείας του, το οποίο θεωρεί δεδομένο όλα αυτά τα χρόνια; Και ποιό το νόημα της παρουσίας ενός κόμματος που καμαρώνει για το ότι δεν θέλει να κυβερνήσει; Πώς θέλει ο ουρανός να γίνει κόκκινος, αν δεν είναι διατεθειμένο να πιάσει στα χέρια του το "πινέλο" και να τον βάψει στο χρώμα τής αρεσκείας του; Πώς είναι δυνατό η Λ. Κανέλλη να λοιδορεί τον Αλ. Τσίπρα όταν το ίδιο της το κόμμα αρνείται να πάρει θέση στο αν στο β' γύρο των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα θα στηρίξει τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ σε μια υποθετική αντιπαράθεσή του με τον Ηλ. Κασιδιάρη;  Στις πόσες "Βαρκιζες" θα συνειδητοποιήσει η σταλινική ηγεσία ενός κόμματος από τα σπλάχνα τού οποίου ξεπήδησαν ανεπανάληπτης γενναιότητας ήρωες πως όσο καταθέτεις τα όπλα σου στον ταξικό σου εχθρό είναι αδύνατο να φτάσεις στον κομμουνισμό;...

Το ΚΚΕ έχει χρέος να συμμετάσχει σε μια αριστερή κυβέρνηση. Αν μη τί άλλο, και για να είναι συνεπές στη σημερινή ρητορική του, ώστε να μην της επιτρέψει να εξοκείλει σε "οπορτουνιστικές", σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές που δεν θα επιφέρουν επανάσταση στον τόπο αλλά που θα διαχειριστούν απλώς την τραγωδία του. Κανένας δε ζητά από τον Δ. Κουτσούμπα να αποκηρύξει τη σταλινική του ιδεολογία. Μπορεί ανετότατα να κρεμάσει πορτρέτα τού "πατερούλη" στα υπουργικά γραφεία που θα αναλάβει το κόμμα του, ξεκρεμώντας τα αντίστοιχα με τον Jesus Christ Superstar ή την Παναγία. Είναι δικαίωμα του καθενός να αντικαθιστά την κριτική σκέψη με την προσωπολατρία. Η Ιστορία, όμως, δεν θα συγχωρήσει στο ΚΚΕ ακόμα ένα μεγάλο λάθος. Δεν είναι, άλλωστε, υποκριτικό να έχεις συνεργαστεί κυβερνητικώς με τη δεξιά τού Κ. Μητσοτάκη, αλλά να διατείνεσαι πως σε χωρίζει ιδεολογική άβυσσος με το ΣΥΡΙΖΑ; Μπροστά μας ανοίγονται δύο μεγάλοι δρόμοι: αυτός της αλληλοσφαγής, η οποία θα επιτρέψει στους οπισθοδρομικούς και στους καταπιεστές να συνεχίσουν ανενόχλητοι να καρπώνονται το μόχθο μας, ή να ενώσουμε τις γροθιές μας και να γίνουμε με αυτόν τον τρόπο απροσπέλαστοι στην ήττα. Τώρα είναι η ώρα για να ξεχωρίσουν οι οραματιστές από τους μικρόψυχους νταβάδες τού λαϊκού κινήματος...