Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Ετσι κυβερνά η Αριστερά!

Το αποτέλεσμα είναι αυτό, φυσικά, που θα κρίνει αν ο Αλέξης Τσίπρας θα αποτελέσει μια αριστερή παρένθεση ή θα κυβερνά για τα επόμενα 20 χρόνια. Μολονότι ακόμα κι εκείνοι που δεν τον ψήφισαν πριν μία εβδομάδα αναγνωρίζουν τις καλές προθέσεις του κι εκτιμούν το ότι παραμένει προσηλωμένος στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, αν η διαπραγμάτευση αποτύχει, έστω κι αν αυτή γίνεται για πρώτη φορά από ελληνική κυβέρνηση, η ημερομηνία λήξης τού σημερινού πρωθυπουργού θα είναι συντομότατη. Αν, πάντως, με ρωτήσετε αν μετανιώνω για τη στήριξή μου στο ΣΥΡΙΖΑ θα σας απαντήσω πως αν μου δινόταν η ευκαιρία θα τον ψήφιζα σήμερα δύο φορές. Ομολογώ ότι εξεπλάγην όχι μόνο με την αποφασιστικότητα με την οποία εμμένει στις θέσεις του, αλλά και με το σχέδιο που έχει και το οποίο ξεδιπλώνεται σαν βεντάλια αυτές τις ημέρες με θετικά, μέχρι στιγμής, αποτελέσματα. Αν δεν το έχετε καταλάβει, η φτωχή Αθήνα έχει περικυκλώσει το πλούσιο Βερολίνο βρίσκοντας ήδη συμμάχους στις ΗΠΑ, στη Ρωσία και στη Γαλλία (έπονται η Ιταλία και η Ισπανία του Podemos), αναγκάζοντας τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ.Κ. Γιούνκερ να διαρρέει στο γερμανικό Τύπο πως η τρόικα τέλειωσε κι ενώ αναμένεται στη συνάντησή του την Τετάρτη με τον Αλέξη Τσίπρα να καταλήξουν σε μια πρώτη, ενδιάμεση πολιτική συμφωνία...

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τακτική τού καρότου και του μαστίγιου, περιφρονεί τη διεφθαρμένη τρόικα-αποικιακό κατάλοιπο του πρόσφατου παρελθόντος κι αντιμετωπίζει την Ανγκ. Μέρκελ όπως τον οποιοδήποτε άλλο ευρωπαίο ηγέτη. Για την ακρίβεια, της συμπεριφέρεται χειρότερα αφού τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο κι ο Γιάνης Βαρουφάκης δίνουν προτεραιότητα στις επαφές με άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους κι όταν τους ρωτούν πότε θα δούν την καγκελάριο της Γερμανίας και τον Β. Σόιμπλε τους απαντούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, "όταν αδειάσει το πρόγραμμά μας". Είναι λογικό η ελληνική κυβέρνηση να μην κερδίσει τα πάντα στη διαπραγμάτευση. Δεν θα ήθελε, και καλά κάνει, έτσι κι αλλιώς να αποξενώσει τελείως ούτε την ευρωπαϊκή ελίτ ούτε κυρίως τους ευρωπαίους πολίτες που έχουν υποστεί επί χρόνια την προπαγάνδα τού "τεμπέλη" κι "ανεπρόκοπου" έλληνα. Η τακτική, άλλωστε, του "αέρα πατέρα" θα ήταν αδιέξοδη. Από την άλλη, ωστόσο, χτίζει τις βάσεις για να επιτύχει πολύ περισσότερα από όσα κι ο γράφων ανάμενε. Θα είναι μεγάλο κέρδος αν της δοθεί πίστωση χρόνου για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και για να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις όχι προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του εγχώριου κεφαλαίου και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας αλλά προς την κοινωνική δικαιοσύνη, με την αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και τις ίσες ευκαιρίες για τη δημιουργία νέου...

Είμαστε ακόμα στην αρχή, γι' αυτό και δεν χρειάζονται πρόωροι πανηγυρισμοί. Δεν μπορώ, όμως, να μην παρατηρήσω τη χαώδη διαφορά ανάμεσα σε αυτήν την κυβέρνηση και στις προηγούμενες, ειδικώς της τελευταίας πενταετίας, στο σεβασμό που δείχνει απέναντι στην έννοια της εθνικής κυριαρχίας κι αξιοπρέπειας. Οσοι γνωρίζουν τους αγώνες τής Αριστεράς για εθνική ανεξαρτησία δεν εκπλήσσονται. Αναγκάζονται, όμως, κι εκείνοι οι οποίοι τη συνδέουν με τον εθνομηδενισμό να παραδεχθούν ότι αυτή μας οδηγεί και σήμερα μακριά από την εθνική ταπείνωση και τον εξευτελισμό στον οποίο μας έφεραν οι δεξιές κυβερνήσεις τής Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό δεν είναι τζάμπα μαγκιά ή επικοινωνιακό παιχνίδι, όπως πιστεύουν ορισμένοι είτε καλοπροαίρετα είτε κακοπροαίρετα. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι τής προσπάθειας επανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και της εξόδου από την οικονομική γενοκτονία με το κεφάλι ψηλά. Καλώ, επομένως, εκείνους που αντιπολιτεύονται σφοδρά την κυβέρνηση να συνεχίσουν να το κάνουν, με επιχειρήματα και ιδέες για μια καλύτερη Ελλάδα. Αν, όμως, σε αυτόν τον πόλεμο έχουν επιλέξει να πάρουν το μέρος των διεθνών τοκογλύφων τότε δεν θα πρέπει να τους πειράζει αν τους αποκαλώ με το όνομά τους, δηλαδή ταξικούς κι εθνικούς προδότες... 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: