"Ανγκελα και Βόλφγκανγκ βαστάτε γερά, μην μας πάρουν τα λεφτά τα αριστερά σκυλιά"...

Κανένας δεν περίμενε χάδια και φιλιά από τη γερμανική κυβέρνηση. Αν η Ανγκ. Μέρκελ καλωσόριζε τον Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο και του επέτρεπε να εφαρμόσει το πρόγραμμά του χωρίς ενστάσεις από την πλευρά της θα ήταν σαν να έλεγε σε όλο τον κόσμο πως επί μια δεκαετία κάνει λάθος που εμμένει σε μια στείρα, καλβινιστική κι άγρια λιτότητα, η οποία πλήττει τους πολλούς σε όλη την Ευρώπη κι ωφελεί τους λίγους. Επομένως, δεν μου προξενεί εντύπωση η επικοινωνιακή σκλήρυνση της στάσης τής Γερμανίας, η οποία χρησιμοποιεί και θεσμούς όπως η ΕΚΤ για να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση να προδώσει το λαό της και να ατιμάσει τη νωπή εντολή που έχει λάβει για σύγκρουση με πολιτικές που οδήγησαν τους έλληνες σε οικονομική γενοκτονία. Η καγκελάριος ευελπιστεί πως στην Αθήνα κυβερνούν εθελόδουλα ανθρωπάκια, όπως οι προηγούμενοι έλληνες πρωθυπουργοί. Γαβγίζει γιατί ξέρει και η ίδια πως αν δαγκώσει θα πεθάνει, όπως ακριβώς ο σκορπιός. Γι' αυτό κι ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης οφείλουν να συνεχίσουν στο μοντέλο διαπραγμάτευσης που έχουν επιλέξει και ήδη υλοποιούν: να εξηγούν, δηλαδή, στον πλανήτη πως δεν είναι μπαταχτσίδικα τέρατα που δεν αναγνωρίζουν το χρέος τής χώρας μας, αλλά λογικοί άνθρωποι που τονίζουν πως αυτό για να εξυπηρετηθεί χωρίς να εξολοθρευτεί ο ελληνικός πληθυσμός πρέπει να απομειωθεί με κάποιο τρόπο και να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις, όπως στη φορολογία κα στις εργασιακές σχέσεις, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης...

Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή χώρα. Αντιθέτως, είναι η 32η πλουσιότερη στον κόσμο σύμφωνα με στοιχεία τού 2014. Γιατί, επομένως, ενάμισι εκατομμύριο έλληνες είναι άνεργοι, δυόμισι εκατομμύρια ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας κι εκατοντάδες χιλιάδες έχουν ήδη αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό; Πολύ απλά γιατί και σε αυτόν τον τόπο τον πλούτο του τον νέμεται ένα απειροελάχιστο ποσοστό, το οποίο έχει μείνει μέχρι σήμερα στο απυρόβλητο από πολλές σκοπιές: φορολογικές, δικαστικές, πολιτικές κι όχι μόνο. Καμιά κυβέρνηση δεν εξαπέλυσε ποτέ έναν μακράς διάρκειας πόλεμο σε βάρος τής ελίτ τής χώρας ώστε να γνωρίζουμε τί μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτόν. Κανένας υπουργός Οικονομικών, για παράδειγμα, δεν φορολόγησε ποτέ όσο θα έπρεπε την άνω των 300.000 ευρώ περιουσία, όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Γι' αυτό και είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να αφεθεί να υλοποιήσει το πρόγραμμά της, το οποίο στο κάτω κάτω θα ωφελήσει και τους δανειστές της, οι οποίοι και τα λεφτά τους πίσω θα πάρουν και δεν θα είναι ταυτισμένοι στην ελληνική κοινή γνώμη με τα αρπακτικά που σκυλεύουν ακόμα και πτώματα πάνω στην απληστία τους. Ποιός θα είναι, επομένως, παράλογος αν τραβήξει την περόνη τής χειροβομβίδας; Αυτός που ζητά την αλλαγή ενός αποτυχημένου μοντέλου όπου κι αν εφαρμόστηκε στον πλανήτη ή εκείνος που απαιτεί τη συνέχισή του με εκβιαστικούς όρους;...

Βεβαίως η Ανγκ. Μέρκελ κι ο Β. Σόιμπλε έχουν ισχυρούς συμμάχους και στην Ελλάδα. Πρόκειται για όλους εκείνους στον πολιτικό, επιχειρηματικό και τραπεζικό κόσμο που θα θιγούν άμεσα τα συμφέροντά τους στην περίπτωση που αφεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Γι' αυτό κι ο φιλογερμανισμός που επιδεικνύουν ιδιαιτέρως το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής. Αν ήξεραν ότι θα μπορούσαν να μαζέψουν περισσότερους από 300 νοματαίους θα είχαν ήδη διοργανώσει και συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από τη γερμανική πρεσβεία, φωνάζοντας συνθήματα όπως "Ανγκελα και Βόλφγκανγκ βαστάτε γερά μην μας πάρουν τα λεφτά τα αριστερά σκυλιά". Μόνο που πλέον ο ελληνικός λαός, στην πλειονότητά του, έχει αντιληφθεί ότι αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη που επιτέλους διαπραγματεύεται και η οποία αν γκρεμιστεί θα έχει πέσει τουλάχιστον μαχόμενη. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου ο Αλέξης Τσίπρας να έχει καταλήξει σε μια συμφωνία που θα του εξασφαλίζει την αναγκαία ρευστότητα για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Σύσσωμη η αντιπολίτευση θα μείνει άνεργη, ενώ οι πλούσιοι θα δουν για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης την περιουσία τους να μειώνεται...

Ο Φεβρουάριος θα κρίνει πολλά, γι' αυτό και τα χτυπήματα, από το εξωτερικό και δυστυχώς κι από το εσωτερικό, θα είναι πολλά και κάτω από τη μέση σε βάρος τής κυβέρνησης συνολικώς αλλά και των προσώπων που την απαρτίζουν. Θα επιχειρηθεί λυσσασμένα η κατάρριψη του ηθικού τους πλεονεκτήματος και οι απόπειρες "δολοφονίας χαρακτήρα" θα αυξηθούν. Γι' αυτό κι ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάνης Βαρουφάκης και οι υπόλοιποι υπουργοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επιτυχία τής διαπραγμάτευσης είναι μονόδρομος για τους ίδιους. Μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου θα ξέρουμε αν θα παίζουν μπάλα από εδώ και πέρα μόνοι τους με τη συμπαράσταση του ελληνικού λαού ή θα οδηγηθούν ηττημένοι στην "κρεμάλα" από τους θρασύδειλους που δεν τόλμησαν ποτέ να βρέξουν τα πόδια τους στη φωτιά, κρατώντας για τον εαυτό τους τον εκ του ασφαλούς ρόλο τού συνετού ή του νταβατζή τής εργατικής τάξης...