Οι νεοφιλελέδες επικρίνουν την κυβέρνηση γιατί δεν φέρνει το σοσιαλισμό μια ώρα αρχύτερα στη χώρα...

Στο μεταρρυθμιστικό πακέτο που έστειλε ο Γιάνης Βαρουφάκης περιλαμβάνονται τα δύο τρίτα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Το ένα τρίτο έχει μείνει, προς το παρόν τουλάχιστον, απέξω όχι γιατί η κυβέρνηση δεν έχει τη βούληση να εφαρμόσει μέτρα όπως η δημιουργία μερικών εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, αλλά γιατί σε μία διαπραγμάτευση είναι αδύνατο να τα κερδίσεις όλα. Πιθανόν στην πορεία των νέων συζητήσεων να μην γίνουν αποδεκτά όλα τα μέτρα που προτείνει ο έλληνας υπουργός Οικονομικών.Μήπως, όμως, πρέπει να περιμένουμε πρώτα να δούμε το τελικό αποτέλεσμα πριν βιαστούμε να ρίξουμε όλη μας τη χολή σε βάρος μιας ομάδας ανθρώπων που δεν κυβερνούν ούτε ένα μήνα, όταν μάλιστα σε όσους βρίσκονται τώρα στην αντιπολίτευση δείξαμε υπομονή σαράντα χρόνων; Αντιλαμβάνομαι ότι ύστερα από πέντε έτη άγριας λιτότητας όλοι είμαστε ανυπόμονοι να βιώσουμε δραστικές αλλαγές στη ζωή μας. Κι αυτές θα συμβούν αν γίνει αποδεκτό το σχέδιο Βαρουφάκη κι αν στη συνέχεια, που είναι και το σημαντικότερο, υλοποιηθεί. Σε αυτό περιλαμβάνονται όλα τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, όπως για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, τα "κόκκινα" δάνεια και τους πλειστηριασμούς, καθώς και δράσεις για την καταπολέμηση της φοροφυγής και της διαφθοράς. Ηδη, για παράδειγμα, έχουν "παγώσει" ύποπτες καταθέσεις μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ κι ετοιμάζεται νομοσχέδιο το οποίο βάζει τα δύο πόδια των καναλαρχών σε ένα παπούτσι. Κι όλα αυτά ενώ δίνεται στην κυβέρνηση ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελάχιστων μηνών για να δώσει σαφή δείγματα γραφής...

Οι αντιδράσεις που έχουν δημιουργηθεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, οι περισσότερες τουλάχιστον, είναι καλοπροαίρετες. Οπως, βεβαίως, και των ψηφοφόρων που απαιτούν να εφαρρμόζεται το 100% των προεκλογικών δεσμεύσεων του κόμματος στο οποίο έχουν δείξει την εμπιστοσύνη τους. Προς τί, όμως, το άγχος και η αγωνία όσων δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή, πολλώ δε μάλλον, εκείνων που τον πολέμησαν ανηλεώς πριν τις εκλογές κι εξακολουθούν να τον πολεμούν για το αν η σημερινή κυβέρνηση θα εφαρμόσει πλήρως το πρόγραμμά της; Τόσο πολύ βιάζονται να έρθουν ο σοσιαλισμός, η κοινωνική δικαιοσύη και η εθνική ανεξαρτησία σε αυτήν τη χώρα που δεν μπορούν να κρατηθούν ούτε λεπτό; Κι αν είναι τόσο ασυγκράτητοι στη μεταρρυθμιστική τους ορμή γιατί δεν την επέδειξαν επί δεκαετίες, όταν στήριζαν με πάθος κυβερνήσεις που μας οδήγησαν στην καταστροφή; Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό: τυχόν επιτυχία τού ΣΥΡΙΖΑ γκρεμίζει και το τελευταίο προπύργιο της υποκρισίας τής ελίτ και των ανθρώπων που την υπηρέτησαν, καθώς και κάθε εθελόδουλου που πιστεύει σε μονόδρομους τυφλής υπακοής...

Αν το κατεστημένο δώσει έστω και το ελάχιστο χρονικό περιθώριο στην Αριστερά να εφαρμόσει τις ιδέες της κι αν, παρελπίδα γι' αυτούς, η Αριστερά πετύχει, ξέρουν πολύ καλά ότι οι ημέρες τους έχουν τελειώσει για τα καλά. Κι αυτό προσπαθούν να σαμποτάρουν με κάθε τρόπο, κυρίως μέσω μιντιακών διαύλων που λειτουργούν παράνομα εδώ και δεκαετίες. Αλίμονο, ο ελληνικός λαός δεν οφείλει τυφλή προσήλωση στη νέα του κυβέρνηση. Πρέπει, αντιθέτως, να είναι επικριτικός μαζί της ώστε να μην παρεκκλίνει της πορείας της. Είναι άδικο, ωστόσο, να βρίζουμε ανθρώπους που προσπαθούν και δεν διακατέχονται από τη δουλοπρέπεια των προκατόχων τους, όπως αναγνωρίζεται άλλωστε κι από τους ευρωπαίους αντιπάλους τους. Οπως κι αν έχει, πάντως, συμφωνώ ότι το αποτέλεσμα μετράει κι από αυτό κρινόμαστε άπαντες...