Ο Δ. Καμμένος πείθει μόνο τους καμένους όταν ισχυρίζεται πως χακεράδες μπήκαν στο λογαριασμό του στο twitter κι έγραφαν ό,τι έγραφαν για τους ομοφυλόφιλους, τους εβραίους, τους Αριστερούς και τον Αλέξη Τσίπρα. Αν κάποιος είχε μπει στο δικό μου λογαριασμό κι ανέβαζε τέτοιου είδους εμέσματα θα είχα σπεύσει να δημοσιοποιήσω το χακάρισμα κι αν αυτό συνεχιζόταν θα το είχα καταγγείλει στις αρμόδιες αρχές, κάτι που δεν έκανε ποτέ ο για λίγες ώρες υφυπουργός. Το οποίο σημαίνει πως είτε ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας αυτών των ρατσιστικών σχολίων είτε τα επικροτούσε μολονότι τα είχε αναρτήσει κάποιος άλλος...
Το πρόβλημα, βεβαίως, βρίσκεται και σε εκείνους που τον επέλεξαν για υπουργοποίηση, αν και είναι αλήθεια ότι στη δεξαμενή βουλευτών και στελεχών των ΑΝΕΛΛ δύσκολα θα βρεις κάποιους που να μην είναι ψεκασμένοι. Τουλάχιστον γλιτώσαμε (προς το παρόν;) από τον Ν. Νικολόπουλο, αυτόν τον βαθιά "θρησκευόμενο" πολιτικό ο οποίος, όπως κάθε θεούσος που σέβεται την υποκρισία του, μισεί τους πούστηδες, τους οβριούς και τους απλυτους κι άθεους ανταρτοσυμμορίτες, ακόμα κι αν κάποια από αυτές τις ιδιότητες αφορά κι εκείνον...
Μακάρι οι αντιλήψεις Δ. Καμμένου να περιορίζονταν μόνο στον ίδιο και να μην διέτρεχαν πολιτικούς όλου ανεξαιρέτως του κομματικού φάσματος και, βεβαίως, αρκετούς από τους ψηφοφόρους κάθε κόμματος. Κι αν δεν με πιστεύετε, κάντε ένα πρόχειρο γκάλοπ (πιο έγκυρο θα είναι από αυτά των "επαγγελματιών" δημοσκόπων) στο οικογενειακό, επαγγελματικό και φιλικό σας περιβάλλον ρωτώντας, για παράδειγμα, αν πιστεύουν ότι κανένας εβραίος εργαζόμενος στους Δίδυμους Πύργους δεν είχε πατήσει το πόδι του για δουλειά στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, αν θεωρούν τα gay parade ξεφτιλισμένα ή τον Αλέξη Τσίπρα πράκτορα της νέας τάξης πραγμάτων, όπως πιστεύει ο Δ. Καμμένος. Πολύ φοβάμαι πως αρκετοί θα συναινέσουν στις θεωρίες συνωμοσίας για ψεκασμένους, ευάλωτοι όπως είναι από την ουσιαστική αμορφωσιά τους σε κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας...
Η δημιουργία εχθρών κι αποδιοπομπαίων τράγων για να ρίχνουμε σε αυτούς την ευθύνη για τα δικά μας λάθη και παραλείψεις είναι τόσο παλιά συνήθεια όσο και οι δεινόσαυροι (μάλλον κι αυτούς οι εβραίοι τους εξόντωσαν). Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα: αν κάποιος είναι σαν κι εμάς γίνεται ο καθρέφτης των ελαττωμάτων μας κι αυτομάτως απορρίπτεται. Αν κάποιος είναι διαφορετικός, ξένος τότε κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον εξοντώσουμε, κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς, στο όνομα μιας κομπλεξικής ομοιογένειας που είναι αντίθετη με τους νόμους τής φύσης...
Απευθύνομαι σε εκείνους που πέφτουν από τα σύννεφα από την ποιότητα των βουλευτών που στέλνουμε στο Κοινοβούλιο να μας εκπροσωπήσουν, λες κι έχουν προέλθει από άλλη κοινωνία κι όχι από την ελληνική. Πώς είναι δυνατό να επιλέγουμε τους άριστους όταν οι ίδιοι είμαστε ως επί το πλείστον απαίδευτες κι ακοινώνητες μετριότητες; Το λούμπεν προλεταριάτο περιμένει "πατερούληδες" να το σώσουν κι όταν αυτοί αποδεικνύονται θνητοί δεν βρίσκει κανένα λόγο να ασκήσει αυτοκριτική. Ο Δ. Καμμένος δεν είναι το μοναδικό μηδενικό που κάθεται σε βουλευτικό έδρανο και οι ΑΝΕΛΛ δεν είναι το μόνο κόμμα που τα φιλοξενεί. Αντιθέτως, και σε αυτήν τη Βουλή έχουν εκλεγεί άτομα τα οποία δεν θα τα εμπιστευόμασταν ούτε για μια ώρα να μείνουν μόνα τους στο σπίτι μας. Κάποια, μάλιστα, έχουν ακόμα μεγαλύτερες βλέψεις, προσδοκώντας να γίνουν αρχηγοί κομμάτων κι αύριο μεθαύριο και πρωθυπουργοί...
Απέχουμε από ένα Κοινοβούλιο αξίων όσο η Αθήνα από το Πεκίνο. Πάλι καλά, πάντως, που υπάρχουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ουδείς μπορεί να κρύψει, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου, τη μισαλλοδοξία του κάτω από τον ήλιο τής πιο γνήσιας μορφής ελευθεροτυπίας που έχει γνωρίσει αυτός ο πλανήτης. Κατά κάποιο τρόπο το διαδίκτυο καλύπτει τα πολλά κενά ταξικής συνειδητοποίησης και πολιτικής αφύπνισης που αφήνει η επίσημη-δημόσια και ιδιωτική- εκπαίδευση. Κι αυτό μου προκαλεί μια συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον...
Το πρόβλημα, βεβαίως, βρίσκεται και σε εκείνους που τον επέλεξαν για υπουργοποίηση, αν και είναι αλήθεια ότι στη δεξαμενή βουλευτών και στελεχών των ΑΝΕΛΛ δύσκολα θα βρεις κάποιους που να μην είναι ψεκασμένοι. Τουλάχιστον γλιτώσαμε (προς το παρόν;) από τον Ν. Νικολόπουλο, αυτόν τον βαθιά "θρησκευόμενο" πολιτικό ο οποίος, όπως κάθε θεούσος που σέβεται την υποκρισία του, μισεί τους πούστηδες, τους οβριούς και τους απλυτους κι άθεους ανταρτοσυμμορίτες, ακόμα κι αν κάποια από αυτές τις ιδιότητες αφορά κι εκείνον...
Μακάρι οι αντιλήψεις Δ. Καμμένου να περιορίζονταν μόνο στον ίδιο και να μην διέτρεχαν πολιτικούς όλου ανεξαιρέτως του κομματικού φάσματος και, βεβαίως, αρκετούς από τους ψηφοφόρους κάθε κόμματος. Κι αν δεν με πιστεύετε, κάντε ένα πρόχειρο γκάλοπ (πιο έγκυρο θα είναι από αυτά των "επαγγελματιών" δημοσκόπων) στο οικογενειακό, επαγγελματικό και φιλικό σας περιβάλλον ρωτώντας, για παράδειγμα, αν πιστεύουν ότι κανένας εβραίος εργαζόμενος στους Δίδυμους Πύργους δεν είχε πατήσει το πόδι του για δουλειά στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, αν θεωρούν τα gay parade ξεφτιλισμένα ή τον Αλέξη Τσίπρα πράκτορα της νέας τάξης πραγμάτων, όπως πιστεύει ο Δ. Καμμένος. Πολύ φοβάμαι πως αρκετοί θα συναινέσουν στις θεωρίες συνωμοσίας για ψεκασμένους, ευάλωτοι όπως είναι από την ουσιαστική αμορφωσιά τους σε κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας...
Η δημιουργία εχθρών κι αποδιοπομπαίων τράγων για να ρίχνουμε σε αυτούς την ευθύνη για τα δικά μας λάθη και παραλείψεις είναι τόσο παλιά συνήθεια όσο και οι δεινόσαυροι (μάλλον κι αυτούς οι εβραίοι τους εξόντωσαν). Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα: αν κάποιος είναι σαν κι εμάς γίνεται ο καθρέφτης των ελαττωμάτων μας κι αυτομάτως απορρίπτεται. Αν κάποιος είναι διαφορετικός, ξένος τότε κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον εξοντώσουμε, κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς, στο όνομα μιας κομπλεξικής ομοιογένειας που είναι αντίθετη με τους νόμους τής φύσης...
Απευθύνομαι σε εκείνους που πέφτουν από τα σύννεφα από την ποιότητα των βουλευτών που στέλνουμε στο Κοινοβούλιο να μας εκπροσωπήσουν, λες κι έχουν προέλθει από άλλη κοινωνία κι όχι από την ελληνική. Πώς είναι δυνατό να επιλέγουμε τους άριστους όταν οι ίδιοι είμαστε ως επί το πλείστον απαίδευτες κι ακοινώνητες μετριότητες; Το λούμπεν προλεταριάτο περιμένει "πατερούληδες" να το σώσουν κι όταν αυτοί αποδεικνύονται θνητοί δεν βρίσκει κανένα λόγο να ασκήσει αυτοκριτική. Ο Δ. Καμμένος δεν είναι το μοναδικό μηδενικό που κάθεται σε βουλευτικό έδρανο και οι ΑΝΕΛΛ δεν είναι το μόνο κόμμα που τα φιλοξενεί. Αντιθέτως, και σε αυτήν τη Βουλή έχουν εκλεγεί άτομα τα οποία δεν θα τα εμπιστευόμασταν ούτε για μια ώρα να μείνουν μόνα τους στο σπίτι μας. Κάποια, μάλιστα, έχουν ακόμα μεγαλύτερες βλέψεις, προσδοκώντας να γίνουν αρχηγοί κομμάτων κι αύριο μεθαύριο και πρωθυπουργοί...
Απέχουμε από ένα Κοινοβούλιο αξίων όσο η Αθήνα από το Πεκίνο. Πάλι καλά, πάντως, που υπάρχουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ουδείς μπορεί να κρύψει, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου, τη μισαλλοδοξία του κάτω από τον ήλιο τής πιο γνήσιας μορφής ελευθεροτυπίας που έχει γνωρίσει αυτός ο πλανήτης. Κατά κάποιο τρόπο το διαδίκτυο καλύπτει τα πολλά κενά ταξικής συνειδητοποίησης και πολιτικής αφύπνισης που αφήνει η επίσημη-δημόσια και ιδιωτική- εκπαίδευση. Κι αυτό μου προκαλεί μια συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου