Δεν ξέρω, παραδείγματος χάρη, όχι μόνο τύραννο αλλά ούτε καν δημοκρατικώς εκλεγμένο πρωθυπουργό που να προκηρύσσει εκλογές γιατί το πρόγραμμα με το οποίο κέρδισε τις προηγούμενες δεν είναι πλέον υλοποιήσιμο και γι' αυτό να θεωρεί ηθικό κι έντιμο να ζητά την ανανέωση της λαϊκής εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, άλλωστε, χρησιμοποιούν σε βάρος του το επιχείρημα πως καταφεύγει συχνότερα από όσο θα έπρεπε στην ετυμηγορία τού ελληνικού λαού. Κυριακή κοντή γιορτή, εξάλλου, και τότε θα διαπιστώσουμε όλοι μας ποιές πολιτικές δυνάμεις εκφράζουν αυθεντικώς το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και ποιές το καπηλεύονται χυδαία για να εξάγουν τα δικά τους δραχμικά συμπεράσματα...
Αν η Χρυσή Αυγή, η Λαϊκή Διάσπαση, το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα της εξωπραγματικής Αριστεράς λάβουν συνολικώς υψηλότερο ποσοστό από το ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, τους ΑΝΕΛΛ και την Ενωση Κεντρώων μαζί, τότε θα παραδεχθώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας πρόδωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κι αντί να μας πάει στη δραχμή προτίμησε το ευρώ. Αν, ωστόσο, όπως είναι και το πιθανότερο, το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς όπως το ονειρεύονται εκείνοι που ετοιμάζουν έφοδο στο Νομισματοκοπείο καλό είναι να πάψουν από το ίδιο βράδυ να μας ζαλίζουν τον έρωτα για τον προδότη και δικτάτορα Τσίπρα. Αν κάποιος ή κάποια, άλλωστε, εκμεταλλεύτηκε το αξίωμά του/της και δικτατορικώς τους τελευταίους επτά μήνες, κάνοντας για παράδειγμα συνεδριάσεις δίχως απαρτία ή χρησιμοποιώντας το Κανάλι της Βουλής για να μεταδώσει συνέντευξη Τύπου που αφορούσε τον ίδιο/ίδια και μόνο, αυτός δεν ήταν ο τότε πρωθυπουργός. Νισάφι πια με όλους εκείνους εξ αριστερών που κατηγορούν τον Αλέξη Τσίπρα γιατί ενώ πάλεψε κι έχασε από τη Μπάγερν Μονάχου στο 90ό λεπτό με γκολ οφσάιντ δεν τα έκανε όλα γης μαδιάμ στο γήπεδο ώστε σήμερα να παίζουμε κεκλεισμένων των θυρών, με αφαίρεση βαθμών και ίσως σε άλλη κατηγορία...
Κάποιοι διαβλέπουν ενοχή στην άρνηση Τσίπρα να απαντήσει με το ίδιο καταγγελτικό ύφος στη Ζωή, στον Παναγιώτη και στον Γιάνη. "Τον κρατούν στο χέρι", ισχυρίζονται, "γι' αυτό ο μικρός δεν λέει κουβέντα". Αν είναι έτσι, πότε αλήθεια περιμένουν καταλληλότερη στιγμή οι δραχμιστές για να αποκαλύψουν τα φοβερά και τρομερά ντοκουμέντα που έχουν σε βάρος τού δοσίλογου Τσίπρα από την τελευταία εβδομάδα τού προεκλογικού αγώνα; Μήπως, επομένως, αν δεν έχουν κάτι σοβαρότερο να κατηγορήσουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ από το ότι στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία (όχι πως δεν με ενοχλεί η συγκεκριμένη πρακτική ενός Αριστερού, αλλά δεν ξέρω πολλούς πολιτικούς κι άλλων αριστερών κομμάτων που να στέλνουν τα βλαστάρια τους σε δημόσια σχολεία), καλό θα είναι οι πρώην σύντροφοι να μην εξευτελίζονται αλλο στην πολιτική αρένα σαν πληγωμένοι εραστές. Μήπως, αναρωτιέμαι μήπως, το ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν απαντά σε ανάλογο ύφος στους πρώην συντρόφους του οφείλεται ακριβώς σε αυτό, στο αίσθημα δηλαδή της διαχρονικής συντροφικότητας που τον συνδέει με συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία μάλιστα περισσότερο τα ευεργέτησε παρά τον ευεργέτησαν;...
Ποιός είναι, άραγε, ο τελικός σκοπός τής Λαϊκής Διάσπασης; Να δοθεί ένα τέλος στη χουντική αριστερή παρένθεση για να επανέλθουν οι δημοκράτες τής δεξιάς; Πόση αφέλεια πια μπορεί να συγχωρηθεί στο όνομα μιας ιδεολογικής καθαρότητας η οποία έτσι κι αλλιώς δεν ορίζεται από το νόμισμα επιλογής τού καθενός; Σύντροφοι, όλοι μαζί αγωνιστήκαμε κι όλοι μαζί χάσαμε. Η διαφορά είναι πως κάποιοι αποδέχθηκαν την ήττα και τα λάθη τους και θα προσπαθήσουν να τα αποφύγουν στις επόμενες μάχες, όπως αυτή για το χρέος, που είναι άμεσα μπροστά μας και κάποιοι άλλοι επιμένουν στην επανάληψη ενός ματς που το θεωρούν στημένο (και πολύ πιθανόν να ήταν) από την πλευρά των νικητών. Μόνο που, μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο διαιτητής έχει σφυρίξει τη λήξη, εδώ και καιρό πλέον, του πρώτου ημιχρόνου και το να στυλώνουμε τα πόδια και να μένουμε στον αγωνιστικό χώρο για διαμαρτυρία δεν μας βοηθά στο να προετοιμαστούμε καταλλήλως για να πάρουμε την ιστορική ρεβάνς. Εκτός αν το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να εμπορευόμαστε επαναστατίλα κι όχι η τελική νίκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου