Κι ο Βελουχιώτης με τον Ζέρβα ανατίναξε το Γοργοπόταμο, όχι με τον Λοβέρδο...

Οσο κι αν δεν βολεύει αυτό πολλούς νεοφιλελεύθερους, όπως στο Ποτάμι ή τον Θ. Τζήμερο, οι ιδεολογίες όχι μόνο δεν έχουν πεθάνει αλλά ζουν και βασιλεύουν ακριβώς γιατί η γενεσιουργός αιτία τους, δηλαδή οι ταξικές ανισότητες, εξακολουθούν να είναι παρούσες. Το απόδειξε και η ψήφος τής Κυριακής, όταν παρά τη ρητορική πως η "στροφή" ΣΥΡΙΖΑ θα τον αποξένωνε από τις λαϊκές τάξεις και θα τον ενδυνάμωνε στις μεγαλοαστικές συνέβη το ακριβώς αντίθετο: στο Κερατσίνι και στο Πέραμα, για παράδειγμα, έλαβε πάνω από 40% ενώ στην Εκάλη 8% και στη Φιλοθέη 17%, πιο κάτω μάλιστα από τα αντίστοιχα ποσοστά τού Ιανουαρίου. Ας μην γράψω καλύτερα για τις πολύ χαμηλότερες επιδόσεις τού ΚΚΕ και του ΚΚΕ 2 (Λαϊκή Διάσπαση) στις εργατικές συνοικίες και στενοχωρήσω τους νταβατζήδες τής εργατικής τάξης και τους άφρονες υποστηρικτές τους...

Πέρα, όμως, από ιδεολογία η πολιτική είναι και τα πρόσωπα τα οποία θα κληθούν να την εφαρμόσουν. Κι εδώ προκύπτουν μερικά εύλογα ερωτήματα για όσους δεν ζουν στην Ελλάδα ή έχουν μόλις κατεβεί από τον Αρη: πώς είναι δυνατό να εφαρμόσει ο Αλέξης Τσίπρας αριστερές πολιτικές με έναν ψεκασμένο εκπρόσωπο της λαϊκής δεξιάς, όπως ο Π. Καμμένος; Δεν θα ήταν προτιμότερο να συνεργαστεί αποκλειστικώς με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης που επιχειρεί, στην θεωρία τουλάχιστον, μια αριστερή στροφή;...

Κατ' αρχάς ο πρωθυπουργός δεν έχει αποκλείσει συνεργασία, ακόμα και κυβερνητική, με στελέχη τής κεντροαριστεράς τα ονόματα των οποίων δεν έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα διασπάθισης του δημόσιου χρήματος ή δεν φημίζονται για τις αγαστές τους σχέσεις με τη διαπλοκή. Ούτε ο γράφων ενθουσιάζεται με την επιλογή Τζάκρη (για τον Μ. Μπόλαρη έχω καλύτερη άποψη), αλλά δεν μπορεί να την ταυτίσει με τους βενιζέλους, τους λοβέρδους και τους χρυσοχοΐδηδες που αν ψάξεις τις τσέπες τους θα βρεις μόνο "ευγενικές" χορηγίες τής ολιγαρχίας...

Επί δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ επιχειρούσε να εξαϋλώσει την Αριστερά αποσπώντας της στελέχη. Η ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας έχει αντιστρέψει τη ροή κι αυτό δεν είναι άσχημο, αρκεί εκείνοι που ανεβαίνουν στο πλοίο να μην το κάνουν από καιροσκοπισμό αλλά από κατανόηση για τα μηνύματα που στέλνει ο ελληνικός λαός. Η απόλυτη ταύτιση της σοσιαλδημοκρατίας με το νεοφιλελευθερισμό έχει οδηγήσει στη σμίκρυνσή της όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν επιθυμεί να παίξει κάποιο ρόλο στο μέλλον οφείλει να επιστρέψει στο νάμα τής κοινωνικής δικαιοσύνης κι όχι να συνεχίσει να υπερασπίζεται το νόμο τής ζούγκλας...

Μέχρι, ωστόσο, η ελληνική κεντροαριστερά να βρει τον ορθό βηματισμό της αυτή η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί από ανθρώπους που ακόμα κι αν οι ιδεολογικές τους διαφορές είναι μεγάλες η προσωπική τους χημεία είναι τέτοια που μπορεί να τις αμβλύνει. Μια τέτοια περίπτωση είναι η σχέση Τσίπρα-Καμμένου που έχει βασιστεί πάνω στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, η οποία είναι άλλωστε ο καλύτερος σύμμαχος ενός επιτυχημένου γάμου. Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, αν θα βλέπατε παρόμοιες σκηνές μεταξύ των σαμαροβενιζέλων ή ανάμεσα σε Τσίπρα-Γεννηματά όπως αυτές που εκτυλίχθηκαν με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Αμυνας το βράδυ τής Κυριακής...

Ο Αλέξης, παραδείγματος χάρη, δεν ερωτεύτηκε τις θέσεις τού Πάνου για το προσφυγικό ούτε ο Πάνος τις απόψεις τού Αλέξη για το γάμο των ομοφυλόφιλων. Εχουν βρει, ωστόσο, έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας ο οποίος συνοψίζεται στην υλοποίηση παράλληλων του μνημονίου φιλολαϊκών πολιτικών και στο χτύπημα της διαπλοκής. Ακόμα κι αν αυτός ο "έρωτας" δεν είναι δυνατό να τους οδηγήσει σε μια κοινή πορεία μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος, ωστόσο είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί αρκετός για να εξέλθει η χώρα από την εποχή τής άγριας λιτότητας σε βάρος των μικρομεσαίων. Οπως έφτανε και περίσσευε, χωρίς να ταυτίζω βεβαίως προσωπικότητες του παρελθόντος με αντίστοιχες του παρόντος, στον Αρη Βελουχιώτη και στον Ναπολέοντα Ζέρβα η ιστορικώς στιγμιαία σύμπραξή τους το 1942 για να ανατινάξουν το Γοργοπόταμο. Οψόμεθα...

Υ.Γ.: Σκεφτείτε αν ο ιδιοκτήτης βουλκανιζατέρ Μπάμπης παραποιούσε το λογισμικό μέτρησης ρύπων σε ένα και μόνο Lada τί θα έβγαιναν να πούνε οι εθελόδουλοι γερμανοτσολιάδες για τα λαμόγια τους έλληνες και το πόσο μπακαλίστικα κλέβουν ο ένας τον άλλο και τις αρσακειάδες εταίρους τους. Μην περιμένετε, ωστόσο, να βγάλουν ούτε κιχ για το ότι μία από τις μεγαλύτερες και πιο αξιοσέβαστες αυτοκινητοβιομηχανίες τού κόσμου, η Volkswagen, έκανε το ίδιο με εκατομμύρια Ι.Χ. προσποριζόμενη τεράστιο άμεσο κι έμμεσο οικονομικό όφελος. Είναι γερμανική, βλέπετε, και οι Γερμανοί δεν ξεφεύγουν ποτέ από τους ηθικούς κανόνες που επιβάλλουν σε όλη την Ευρώπη κουνώντας της το καλβινιστικό δάχτυλο. Το έχουν "αποδείξει", άλλωστε, στο παρελθόν και η Siemens, η Daimler ή η Ferrostaal, για τις μίζες των οποίων μάθαμε, εξάλλου, από τους αμερικανούς κι όχι από την "αδέκαστη" γερμανική δικαιοσύνη. Η γερμανική αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, η διεθνής γλώσσα τής υποκρισίας...