Τίποτα από αυτά δεν ισχύει: χάσαμε κυρίως, μολονότι σαφώς έγιναν σφάλματα από τη δική μας πλευρά κατά τη διαπραγμάτευση, γιατί ο αντίπαλος αποδείχθηκε ισχυρότερος όχι μόνο στην θεωρία αλλά και στην πράξη. Ποιά θα πρέπει να είναι, επομένως, η ορθή στάση των ψηφοφόρων στις 20 Σεπτεμβρίου; Να πιστώσουν περισσότερο χρόνο στον προπονητή που μέσα σε επτά μόλις μήνες οδήγησε την εθνική ομάδα μέχρι τον τελικό τού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αλλά έχασε από την υπερδύναμη Γερμανία στο 90ό λεπτό με γκολ οφσάιντ; Ή να τον απολύσουν και να επαναπροσλάβουν αυτόν που δεν κατέβηκε καν στον αγωνιστικό χώρο κι αποδέχθηκε να χάσει στα χαρτιά μόνο και μόνο γιατί φοβήθηκε τη συντριβή εντός τού γηπέδου;...
Κανένας, μηδενός του Αλέξη Τσίπρα εξαιρουμένου, δεν είναι χαρούμενος για την εξέλιξη των πραγμάτων. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανεβάσει πολύ τον πήχη των προσδοκιών πριν τις εκλογές τού Ιανουαρίου και στη συνέχεια σημειώθηκαν καθυστερήσεις και σε κινήσεις που θα μπορούσαν να είχαν ήδη δρομολογηθεί ή και υλοποιηθεί. Κατανοώ, επίσης, πόσο τραυματικό είναι να καταρρέει η ελπίδα μέσα σε ένα επτάμηνο. Θυμηθείτε, ωστόσο, πως όπως και τώρα έτσι και τον Γενάρη ο Αλέξης Τσίπρας έπαιζε μόνος εναντίον όλων...
Τότε το παλιό πολιτικό σύστημα με τα μιντιακά παπαγαλάκια του και με τη χρηματοδότηση της ελίτ είχαν εξαπολύσει μια πρωτοφανή εκστρατεία εκφοβισμού τού λαού. Σήμερα του μιλούν για τη δήθεν αναγκαιότητα του "μεγάλου συνασπισμού", λες και δεν τον είδαμε να αποτυγχάνει με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ή λες και μια αδύναμη ελληνική κυβέρνηση είναι η προσφορότερη να αντιμετωπίσει τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Ενδεχομένως να γίνομαι υπερβολικός, αλλά είμαι διατεθειμένος να δώσω χρόνο για να ωριμάσει και να διορθώσει τα λάθη του σε ένα βρέφος επτά μηνών από το να εμπιστευτώ ξανά ένα μεσήλικα 41 χρόνων που κουβαλά στις πλάτες του ένα σωρό αμαρτίες για τις οποίες δεν έχει ζητήσει καν συγγνώμη...
Παρακολουθούσα τη χθεσινή συγκέντρωση ζόμπι στη Ρηγίλλης κι αναρωτιόμουν αν, πράγματι, αυτό επιθυμεί ο ελληνικός λαός για το μέλλον του, τη νεκρανάσταση δηλαδή των βρικολάκων τύπου Καραμανλή-Σαχλαμαρά. Πριν δύο μήνες με το δημοψήφισμα ανάμεσα σε άλλα είχαμε στείλει κι ένα ηχηρότατο μήνυμα στο παλιό πολιτικό προσωπικό, που είχε συνταχθεί σύσσωμο με το "ναι", πως έχει τελειώσει για τα καλά. Και τώρα μόνο και μόνο για να τιμωρήσουμε τον νεαρό που αγωνίστηκε κι έχασε γιατί κι εμείς στη συντριπτική μας πλειοψηφία θέλουμε ευρώ κι όχι δραχμή, αλλά μας είπε μια κουβέντα παραπάνω για τις δυνατότητές του θα επαναφέρουμε στην εξουσία τον Βαγγέλα και τη Φώφη, με συμπαραστάτες τον υποτακτικό τού Μπόμπολα και τον γραφικό τηλεπαρουσιαστή;...
Αν είναι έτσι, ας κρεμάσουμε στην πλατεία Συντάγματος τον "ψεύτη" και "προδότη" Τσίπρα, ας του φορτώσουμε κι όλα τα εγκλήματα από το 1974 μέχρι σήμερα και να βάλουμε να του κόψουν το κεφάλι εκείνους που τα διέπραξαν, τους οποίους θα έχουμε ξεπλύνει και θα τους δώσουμε για πολλοστή φορά την ευκαιρία να υπηρετήσουν τους ολιγάρχες που λυμαίνονται διαχρονικά τον πλούτο τής χώρας. Να γνωρίζουμε, όμως, πως το γινάτι βγάζει μάτι και πως αν σκοτώσουμε τον Αλέξη Τσίπρα θα τον διαδεχθούν εκείνοι που οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη μεταπολεμική καταστροφή της και οι οποίοι όχι μόνο δεν θα λογοδοτήσουν για τα κρίματά τους αλλά θα εξουσιάζουν κι από πάνω. Στον προσωπικό μου κώδικα αξιών αυτός που αγωνίζεται αλλά αποτυγχάνει δικαιούται πολύ περισσότερο μιας δεύτερης ευκαιρίας από τον ρίψασπι, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο ραγιά. Στον δικό σας;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου