Ούτε προβιά του επιτρέπουν να αλλάξει...

Η κυβέρνηση σύρεται στη φορολόγηση των υπερκερδών των διυλιστηρίων- έστω και στο χαμηλότερο συντελεστή- όταν επί μήνες μάς έλεγε πως μέτρα όπως αυτό θα χρεοκοπήσουν τη χώρα. Παραλλήλως, βεβαίως, "ξεχνά" να φορολογήσει τα υπερκέρδη των σούπερ μάρκετ και των τραπεζών κι επαναφέρει διά της πλαγίας την ασυλία των τραπεζιτών. Ακόμα κι έτσι, όμως, αυτή η οπισθοχώρηση αποδεικνύει ότι λεφτόδεντρα υπάρχουν- Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, υπερέσοδα από έμμεσους φόρους-, αλλά δεν είναι για να τρώει από αυτά η κοινωνική πλειοψηφία...

Την ίδια ώρα, άλλωστε, που η Ισπανία δίνει τρίτη παράταση στο μηδενικό ΦΠΑ για βασικά αγαθά είναι αστείο να χρησιμοποιείται ακόμα ως αντιπαράδειγμα από το καθεστώς Μητσοτάκη. Εκτός αν οι Ισπανοί ή οι Κύπριοι που έχουν λάβει αντίστοιχα μέτρα είναι ανόητοι να παρατείνουν πολιτικές που δεν φέρνουν αποτελέσματα και στερούν το Δημόσιο από έσοδα. Μάλλον, όμως, εμείς είμαστε οι ηλίθιοι που χρειαστήκαμε πέντε χρόνια για να καταλάβουμε ότι ο Μητσοτάκης μας δουλεύει ψιλό γαζί...

Πριν τις βουλευτικές εκλογές τού Ιουνίου του 2023 αν κάποιος άκουγε τη μητσοτάκειο προπαγάνδα θα πίστευε ότι η Ροδόπη θα παραδινόταν από το ΣΥΡΙΖΑ στους Τούρκους. Πριν από τις φετινές ευρωεκλογές είχε αναγάγει το πόθεν έσχες σε μείζον ζήτημα για να έρθει λίγες ημέρες αργότερα να δώσει παράταση μέχρι το τέλος τού χρόνου... 

Όχι, ο λύκος δεν άλλαξε ούτε προβιά εν προκειμένω. Την ίδια φορούσε στο 41%, την ίδια φορά και στο 28%. Οι νταβατζήδες του δεν του επιτρέπουν να την βγάλει ούτε να την αλλάξει. Τι να το κάνεις ένα τομάρι σκέτο άλλωστε;...

 

   
 

Η διαφάνεια δεν περιμένει την ανταπόδοση...

Ο Στέφανος Κασσελάκης όφειλε να είχε δώσει στη δημοσιότητα το πόθεν έσχες του πολύ νωρίτερα από την τελευταία προεκλογική εβδομάδα, ανεξαρτήτως από το αν είχε ανοίξει η σχετική πλατφόρμα ή όχι. Το ζήτημα προφανώς και δεν είναι μόνο νομικό, είναι και πολιτικό πρωτίστως. Ιδίως όταν ένα από τα βασικά σου επιχειρήματα απέναντι στον πολιτικό σου αντίπαλο είναι αυτό της διαφάνειας και της εντιμότητας...

Ναι, ο Κασσελάκης δεν έκανε τα λεφτά του ενώ ήταν πολιτικός. Ναι, ο Κ. Μητσοτάκης έχει 41 ακίνητα χωρίς να έχει εργαστεί στην ουσία ποτέ στη ζωή του. Παρόμοιες μεγάλες περιουσίες έχουν και πολλοί άλλοι επαγγελματίες πολιτικοί τόσο της δεξιάς όσο και της Αριστεράς. 

Η διαφάνεια, ωστόσο, δεν απαιτεί την ανταπόδοση για να λάμψει. Όταν βαυκαλίζεσαι τον διαφανή δεν αρκεί να μας δείχνεις τα σπίτια σου και να μας λες πόσο τα αγόρασες. Πρέπει να μας πεις και πώς τα κατάφερες κι ας μην μας έχουν εξηγήσει τα δικά τους πλούτη αυτοί που σε κατηγορούν. Αλλιώς είσαι μία από τα ίδια...

Κανένας το βράδυ των εκλογών δεν δικαιούται να αναζητήσει δικαιολογίες στην αποχή για ένα πιθανό κακό αποτέλεσμα. Αυτοί είναι οι κανόνες τού παιχνιδιού τη δεδομένη στιγμή κι αν θέλει να τους αλλάξει ας κάνει τις προτάσεις του. 

Όποιος, συνεπώς, δεν κατορθώσει να φέρει πολίτες στις κάλπες για να τον ψηφίσουν δεν μπορεί να μιλά ούτε για κίνημα ούτε για ρεύμα ούτε για αεράκι. Την Κυριακή κρίνονται όλοι. Και οι φθαρμένοι και οι νεόκοποι σωτήρες...

   

 
 

Τα σκυλιά δεν γαβγίζουν πια παρά μόνο γλείφουν εκεί που θα έπρεπε να δαγκώνουν...

Σε όσους κυνικούς ισχυρίζονται πως το να μην δηλώνεις μια εταιρεία σου στο πόθεν έσχες, έστω κι αν κακώς την διατηρούσες, δεν είναι κάποιο σπουδαίο αδίκημα τους υπενθυμίζω πως κι ο Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή μπήκε φυλακή κι όχι για τις δολοφονίες που ενορχήστρωσε. Φυσικά και δεν κατηγορώ τον Κ. Μητσοτάκη για την ειδεχθέστερη των πράξεων, δημιουργούνται ωστόσο πολλά ερωτηματικά για τους λόγους για τους οποίους ο πρωθυπουργός τής χώρας κρύβει επί σειρά ετών την παράνομη συμμετοχή τής συζύγου του σε εταιρεία τού εξωτερικού... 

Ο Αλέξης Τσίπρας για το σπίτι που νοικιάζει στο Σούνιο έδωσε στη δημοσιότητα όλα τα απαραίτητα δημόσια έγγραφα. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει παρουσιάσει μόνο ένα χαρτί μεταβίβασης της εταιρείας από την Μαρέβα Γκραμπόφσκι στον αδερφό της που υπογράφουν μόνο οι δυο τους κι έχει την ίδια νομική αξία με το χαρτί που χρησιμοποιούμε στην τουαλέτα μας...

Προσωπικώς αισθάνομαι ντροπή για τον πρωθυπουργό τής χώρας και την κυβέρνησή του, αλλά ακόμα μεγαλύτερη για τα ΜΜΕ της Ψωροκώσταινας, πλην εξαιρέσεων. Θεσμικά αντίβαρα σε ένα κράτος δικαίου, κι ενδεχομένως ακόμα πιο αποτελεσματικά, δεν είναι μόνο η δικαιοσύνη ή οι ανεξάρτητες Αρχές αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία το πολιτικό σύστημα οφείλει να τρέμει. 

Εδώ και πολύ καιρό, όμως, τα σκυλιά δεν γαβγίζουν παρά μόνο γλείφουν εκεί που θα έπρεπε να δαγκώνουν. Είναι δυνατό να έχει προκύψει ένα τέτοιο θέμα, όπως το διάτρητο πόθεν έσχες τού επικεφαλής τής εκτελεστικής εξουσίας, και να το καλύπτει ένα πέπλο σιωπής στα συμβατικά μίντια; Δεν εκπλήσσομαι βεβαίως, αλίμονο όμως αν αποδεχόμαστε τη χυδαιότητα ως φυσιολογική και πάψουμε να ασχολούμαστε μαζί της...

Για χάρη τής συζήτησης θα δεχθώ ότι η κυβέρνηση διαθέτει καλύτερους παίκτες από την αξιωματική αντιπολίτευση, μολονότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Πόσο έντιμο, όμως, είναι ένα ματς ο διαιτητής τού οποίου δεν σφυρίζει κραυγαλέα φάουλ των κυβερνητικών αθλητών, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιεί τη σφυρίχτρα του για το παραμικρό παράπτωμα των αντιπολιτευόμενων; Αξίζει να πανηγυρίζει κανείς την επικράτησή του με τέτοιους όρους διεξαγωγής τού παιχνιδιού; 

Αν αυτό ονομάζεται fair play, μάλλον έχουμε διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει απονομή δικαιοσύνης. Εν τέλει, έχουμε διαφορετική άποψη για τις απειλές που στοιχειώνουν τη δημοκρατία μας... 

  
 

Τι φοβάσαι κύριε δικαστά;...

Σε μια ιδανική κοινωνία θα έπρεπε οι δικαστές να έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία να δηλώνουν οικειοθελώς όχι μόνο το "έσχες", αλλά και το "πόθεν έσχες" τους και να το δημοσιοποιούν με οποιοδήποτε τρόπο παρέχουν οι νέες τεχνολογίες. Δεν θα έπρεπε, δηλαδή, να περιμένει μία από τις τρεις εξουσίες να ψηφιστεί ένας νόμος για να μας πληροφορούν οι υπηρέτες της για τον πλούτο τους και πώς αυτός αποκτήθηκε...

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τους βουλευτές, τους υπουργούς, τον πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κι οποιονδήποτε άλλο άρχοντα, αιρετό ή μη. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η γυναίκα τού Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πολλώ δε μάλλον ο ίδιος ο Καίσαρας...

Αντ' αυτού οι δικαστές προβάλλουν σοφίσματα κι άλλες δικαιολογίες για να αποφεύγουν το αυτονόητο. Γιατί, δηλαδή, να μην δηλώνουν τα χρήματα και τα τιμαλφή τους; Εκπτώσεις στη διαφάνεια δεν μπορούν να γίνονται ανεκτές, ιδίως από εκείνους οι οποίοι πληρώνονται καλά γιατί δεν επιτελούν ένα ακόμα επάγγελμα, αλλά λειτούργημα...

Το ερώτημα είναι γιατί αρνούνται τόσο πεισματικά το "πόθεν έσχες". Πρόκειται για μια αγνή προσήλωση στην προστασία των διαβόητων πλέον προσωπικών δεδομένων ή για προφάσεις προκειμένου να αποκρύβουν αμαρτίες; Όταν μιλάμε, άλλωστε, για τη Δικαιοσύνη, επίορκος δεν είναι μόνο αυτός που τα παίρνει ή που παίζει παιχνίδια για να ανέρχεται ιεραρχικώς, αλλά κι εκείνος που κλείνει τα μάτια στη διαφθορά, στα παραδικαστικά κυκλώματα και στη διαπλοκή, από τα οποία τόσο έχει πληγεί και η αξιοπιστία τού δικαστικού σώματος...

Ισότητα δεν σημαίνει πως ο ίδιος νόμος πρέπει να εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο για όλους, δίχως να λαμβάνονται υπόψη εξαιρέσεις τις οποίες επιτάσσουν η λογική και η κοινωνική δικαιοσύνη. Στην περίπτωση, εξάλλου, των δικαστών όχι μόνο δεν θα έπρεπε να εξαιρούνται, αλλά κι ο νόμος να είναι πολύ αυστηρότερος απέναντί τους σε ζητήματα εντιμότητας και διαφάνειας...

Με τον ίδιο σκληρό τρόπο που δικάζουν αρκετοί ανάμεσά τους θα έπρεπε, αν ήταν πράγματι δίκαιοι, να ζητούν να δικάζονται τρόπον τινά και οι ίδιοι και να αποδεικνύονται άσπιλοι στα μάτια τής κοινής γνώμης, στη συνείδηση της οποία είναι εμπεδωμένη η αντίληψη ότι ο φτωχός δεν δικάζεται με τα ίδια κριτήρια που εφαρμόζονται στον πλούσιο. Ούτε η νομοθετική ούτε η εκτελεστική εξουσία θα μπορούσαν, συνεπώς, να παρεμβαίνουν στο έργο τής δικαστικής αν κάποιοι εντός τής τελευταίας δεν φρόντιζαν να αφήνουν ανοιχτές κερκόπορτες...

Οι βουλευτές και οι δικαστές να είναι καλά κι όλοι οι άλλοι...

Η χούντα των συνταγματαρχών μπορεί να κράτησε λιγότερο από την εποχή των μνημονίων,ωστόσο η νοοτροπία που μας οδήγησε σε αυτά μοιάζει έτοιμη να κρατήσει αιωνίως. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα όταν κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην απαλλαγούμε ποτέ από το συλλογικό τρόπο σκέψης που μας χρεοκόπησε. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, για παράδειγμα, διαμαρτύρονται- και δικαίως- για την υψηλή φορολογία, αλλά  αντιδρούν στη χρήση των POS που περιορίζει τη φοροδιαφυγή κι επομένως δίνει τη δυνατότητα στο κράτος να μην επιβάλλει μέτρα επί δικαίους κι αδίκους...

Την ίδια ώρα, πρώην βουλευτές, οι οποίοι είχαν ενεργό ρόλο σε ένα κομματικό σύστημα που έφερε την εθνική χρεοκοπία, έχουν το θράσος να διεκδικούν αναδρομικά, ενώ οι δικαστίαικοί πολύ βολικά αυτοεξαιρούνται από την υποχρέωση υποβολής πόθεν έσχες. Πώς, επομένως, να εμπεδωθεί ο σεβασμός τού δίκαιου νόμου από τους πολίτες όταν η νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία χρησιμοποιούν συστηματικώς δύο μέτρα και δύο σταθμά;...

Φυσικά ο καθένας μας διαθέτει ατομική βούληση κι ευθύνη,οι οποίες δεν πρέπει να αντιγράφουν ελαττωματικές συμπεριφορές του ευρύτερου κοινωνικού μας περιβάλλοντος. Σε διαφορετική περίπτωση δίνουμε συγχωροχάρτι σε εφηβικές αντιδράσεις. Από την άλλη, ωστόσο, η ευθύνη όσων έχουν και τα γένια και τα χτένια είναι πολλαπλάσια και συνδέεται ακριβώς με την άμεση πρόσβασή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων...

Υπό ιδανικές, μάλιστα, συνθήκες οι βουλευτές και οι δικαστές θα έπρεπε να νομοθετούν και να επικυρώνουν αυστηρότερους κανόνες για τους ίδιους από ό,τι για τον μέσο πολίτη. Κι αυτό όχι στο πλαίσιο ενός αναχρονιστικού πατροναρίσματος, αλλά ενίσχυσης της δημοκρατίας μας πάνω στην αντίληψη της όσο το δυνατό μεγαλύτερης δικαιολόγησης λόγων και πράξεων των κυβερνώντων απέναντι στους κυβερνώμενους...