Θεέ μου, ρύσαι ημάς από τα "σωματίδιά" σου...

Δεν είμαι φυσικός, πόσω μάλλον από τους καλύτερους του κλάδου, ώστε να μπορώ να κρίνω αν η ανακάλυψη του "μποζονίου τού Χιγκς" αποτελεί ένα πραγματικό επιστημονικό επίτευγμα ή όχι. Μπορώ, πάντως, να δικαιολογήσω όλους εκείνους που διατηρούν τις επιφυλάξεις τους κάθε φορά που ανακοινώνεται εν χορδαίς κι οργάνοις κάποιο σπουδαίο επιστημονικό επίτευγμα. Αλλωστε και στην επιστήμη έχει εμφιλοχωρήσει σε μεγάλο βαθμό η "μπίζνα", οπότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Μπορώ, επίσης, να κατανοήσω εκείνους που θέλουν να διατηρούν στο μυαλό τους τη "μαγεία" για το πώς δημιούργηθηκε ο κόσμος ή τί ακολουθεί τον θάνατό μας και γι' αυτό δεν θέλουν να πληροφορούνται οτιδήποτε τους χαλά την ονείρωξη για τις βασιλείες των ουρανών και λοιπές θρησκευτικές φαντασιώσεις, βρίσκοντας πνευματική ευχαρίστηση στην κατάποση παραμυθιών και στο αυτομαστίγωμα μέχρι τελικής πτώσης. Ωστόσο, εξεγείρονται όλα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα σε κάθε προπαγανδιστική εμπέδωση του σκοταδισμού, και ειδικώς στις μικρότερες ηλικίες, και σε κάθε προσπάθεια παρεμπόδισης του επιστημονικού έργου και ταύτισής του με το "αποκρουστικό πρόσωπο τού δαιμονισμού", όπως ανάφερε με τη μεσαιωνική του ευστροφία και τη ρητορική του κενότητα ο Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ σε σχετική του δήλωση, την οποία θα διάβαζε μόνο ο ίδιος αν δεν υπήρχαν "δαιμονισμένοι" που ανακάλυψαν τη γραφή και κάθε εργαλείο μετάδοσής της στο ευρύ κοινό...
"Λυπάμαι" που θα στενοχωρήσω το γραφικό τραγόπαπα, ο οποίος παρεμπιπτόντως πληρώνεται χάρη και στους δικούς μου φόρους, αλλά το ότι σήμερα δε ζούμε ακόμα στις σπηλιές κυνηγώντας με τα τόξα αγριογούρουνα, βγάζοντας άναρθρες κραυγές και προσευχόμενοι στο θεό τής βροχής για να μπορούμε να πίνουμε ένα ποτήρι νερό δεν το χρωστούμε σε εκείνους που δεν έκαναν τίποτα άλλο όλη την ημέρα από θείες λειτουργίες, αλλά στους πρωτοπόρους που δε συμβιβάστηκαν με την παραδεδομένη γνώση αλλά την πήγαν ένα βήμα παραπέρα με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Προφανώς και η επιστήμη ή η τέχνη δεν είναι φάρμακα για κάθε ανθρώπινο προβληματισμό και προφανώς είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να προστρέχει στην θρησκεία για να ηρεμεί τις υπαρξιακές του αγωνίες. Από την άλλη, όμως, θα έπρεπε κάθε ανθρώπινο ον να αφήνεται ελεύθερο να επιλέγει με βάση ποιές αρχές και ιδέες θα πορεύεται στη ζωή του κι όχι να του επιβάλλονται πριν καν ακόμα είναι σε θέση να λέει κάτι παραπάνω από "μαμά" και "μπαμπά" όταν το βουτούν στην κολυμπήθρα...
Μια ανεξίθρησκη κοινωνία που θέλει να τηρεί και την ουσία κι όχι μόνο τον τύπο δεν θα επέβαλλε σε παιδιά δημοτικού να διδάσκονται σχεδόν αποκλειστικώς τό χριστιανικό ορθόδοξο δόγμα, να εκκλησιάζονται και να βλέπουν το, ομολογουμένως, γλυκό προσωπάκι τού Χριστούλη σε κάθε σχολική τάξη. Ενα πραγματικώς κοσμικό κι όχι φονταμενταλιστικό κράτος θα διαχώριζε τις εξουσίες και δεν θα επέτρεπε το τριτοκοσμικό θέαμα παπάδων με χρυσά άμφια να παρίστανται σε κάθε τελετή ορκωμοσίας που αφορά ανάληψη πολιτικού αξιώματος λες και βρισκόμαστε στο Ιράν των μουλάδων. Μια πολιτική εξουσία που σέβεται το ρόλο της, επίσης, θα φρόντιζε να φορολογεί τον ιερό πλούτο πολύ περισσότερο από όσο φορολογεί τον κάθε δύστυχο μισθωτό ή συνταξιούχο και δεν θα έκλεινε τα μάτια στο ξέπλυμα χρήματος που αποκαλείται εκκλησιαστική φιλανθρωπία. Οσο, όμως, η αυτοτύφλωση θα θεωρείται προτέρημα τόσο οι διάφοροι Σεραφείμ θα μπερδεύουν την ναρκισσιστική πνευματική τους υστέρηση με τη σοφία...