"Είναι η οικονομία, ηλίθιε"!

Καλά, ο Αντ. Σαμαράς μπορεί να μην το θυμόταν γιατί αφορούσε την περίοδο που ήταν αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στα διαπλεκόμενα συμφέροντα και πως αυτά θα καταφέρουν να κάνουν πάρτι με τις προμήθειες του ΟΤΕ. Ο Μ. Κλίντον, όμως, που τον επισκέφτηκε πρόσφατα γιατί δεν θύμισε στον πρωθυπουργό μας με ποιό σύνθημα έγινε εκείνος πρόεδρος των ΗΠΑ το 1992; Το "είναι η οικονομία ηλίθιε", το οποίο είχε λανσάρει το επικοινωνιακό επιτελείο τού πρώην πλανητάρχη, κατάφερε να εξοστρακίσει από το Λευκό Οίκο τον Τζορτζ Μπους τον Πρεσβύτερο, μολονότι ο τελευταίος είχε καταγάγει "περηφανή" νίκη σε βάρος τού Σαντάμ Χουσεΐν στον Πόλεμο του Κόλπου. Κι αυτό γιατί μπορείς να παριστάνεις το νικητή στρατηγό ή το "σταυροφόρο" σε βάρος των κουκουλοφόρων και των μεταναστών, υιοθετώντας στην ουσία την ατζέντα τής Χρυσής Αυγής, ωστόσο στο τέλος τής ημέρας οι νοικοκυραίοι, που τόσο αγαπά να θωπεύει ο Αντώνης μας, δεν θα αξιολογήσουν τον αρχηγό με βάση τα ντεσιμπέλ μισαλλοδοξίας που εκπέμπει, αλλά με το αν έχει καταφέρει να γεμίσει το καλάθι τους. Κι όσο το καλάθι θα παραμένει τραγικώς άδειο τόσο πιο ανώφελη θα γίνεται όλη αυτή η ρητορική μίσους με την οποία εξακολουθεί να πολιτεύεται ο Αντ. Κομανέτσι...
Δεν ήμουν ποτέ τόσο αφελής ώστε να πίστευα ότι ένας ηγέτης τής δεξιάς θα εναντιωνόταν σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εξαθλιώνουν τους μικρομεσαίους και προστατεύουν τους κροίσους. Γι' αυτό και δεν πίστεψα ποτέ τις αρχικές αντιμνημονιακές κορώνες τού σημερινού πρωθυπουργού. Το είχε ομολογήσει, άλλωστε, κι ο ίδιος ότι το έκανε για να συγκρατήσει το κύμα αντίδρασης και να μην καταλήξει αυτό στην Αριστερά. Ωστόσο θα περίμενα από κάποιον που εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με βασικό επιχείρημα την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου να μην το γυρίσει στο...καλαματιανό τόσο σύντομα σε σχέση με την ημέρα των εκλογών. Ας κρατούσε, τουλάχιστον, τα προσχήματα κι ας έδινε πρώτα μια μάχη στις Βρυξέλλες για την τιμή των όπλων πριν κατεβάσει ξανά τα παντελόνια στους δανειστές τής χώρας. Αυτές, όμως, είναι πολύ δύσκολες εξισώσεις για τον κουτσαβάκη που γονατίζει μπροστά στην Ανγκ. Μέρκελ και στην Κ. Λαγκάρντ, αλλά παριστάνει το λιοντάρι στους χαλυβουργούς, τους οποίους εξομοιώνει με τη διεφθαρμένη φάρα του...
Αν ο Αντ. Σαμαράς και οι συνοδοιπόροι του Β. Βενιζέλος και Φ. Κουρέλης πιστεύουν ότι με πολιτικές για το θεαθήναι δήθεν τάξης κι ασφάλειας κι επικοινωνιακά τεχνάσματα περί αλλαγών σε θέματα πολιτικής διαφάνειας μπορούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη, αυτό συμβαίνει γιατί όταν είσαι χορτάτος είναι αδύνατο να καταλάβεις γιατί "αυτοί οι φτωχοί" θα κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Οταν το στομάχι γουργουρίζει, κανείς δε μπορεί να κορέσει την πείνα του με λίγο Τσοχατζόπουλο στη φυλακή κι εκατό πακιστανούς στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας για "επιδόρπιο". Πόσο πιο καθαρά μπορώ να στο πω Αντώνη; "Είναι η οικονομία, ηλίθιε"...