Μνημόνιο και διαφθορά είναι "αδέλφια δίδυμα"...

Όπως είναι αδέλφια δίδυμα η λευτεριά και η ρωμιοσύνη, που λέει και το λαϊκό άσμα, έτσι και το μνημόνιο και οι διάφοροι "τυφλοί" τής Χίου συνδέονται με συγγένεια δεύτερου βαθμού, δηλαδή αδελφική. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η διαφθορά είναι "παιδιά" τού ίδιου καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο είναι δομημένο από τον "κατασκευάστή" του με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και να στηρίζεται στη  δωροδοκία, με κάθε είδους "χαρτζιλίκια", των πολλών. Γι' αυτό κι αδυνατώ να κατανοήσω γιατί οι υπερασπιστές των μνημονίων, είτε από ιδιοτέλεια είτε από εθελοδουλία είτε από αγνό μαζοχισμό, θεωρούν πως η αποκάλυψη σκανδάλων όπως αυτά με τους δήθεν τυφλούς στη Ζάκυνθο και στη Χίο ή με τους επίορκους εφοριακούς δικαιώνουν τόσο το "μαζί τα φάγαμε" του Θ. Πάγκαλου όσο και την τιμωρητική διάθεση της τρόικας απέναντι στη χώρα μας. Πράγματι, η Ελλάδα ήταν σάπια και πολύ πριν από το μνημόνιο. Μόνο που ήταν εξαρχής αδύνατο, όπως άλλωστε ομολογεί κι ο παρ' ολίγον πρωθυπουργός Π. Ρουμελιώτης, να ανθήσει από το "μπόλιασμα" με πολιτικές που στέλνουν σχεδόν το σύνολο του λογαριασμού σε εκείνους που στο ρωμαϊκό όργιο έπαιρναν τα φιλοδωρήματα τα οποία τους πετούσαν οι Καίσαρες, οι συγκλητικοί και οι πραιτωριανοί τους...
Εκτιμώ πως το μνημόνιο έχει αποτύχει, αλλά όχι για τους προφανείς λόγους που αντιλαμβάνεται το κάθε μέσο ελληνικό νοικοκυριό. Κάθε πρόγραμμα αποτυγχάνει όταν δεν εκπληρώνονται οι στόχοι που θέτουν εκείνοι που το επιβάλλουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση στόχος δεν ήταν ποτέ η διάσωση της Ελλάδας και του πληθυσμού της, αλλά το να κερδίσουν χρόνο οι εγχώριοι και διεθνείς πιστωτές τού ελληνικού κράτους μέχρι να μπορέσουν να μας πετάξουν χωρίς μεγάλο κόστος για τους ίδιους από το ευρώ και, στο μεσοδιάστημα, να κονομήσουν κι ό,τι μπορούν από τη διάλυση ενός λαού. Δυστυχώς, όμως, και για εκείνους άνοιξαν το πιθάρι τής Πανδώρας κι από μέσα βγήκαν όλα τα δεινά κι ασθένειες της ευρωζώνης, από τις οποίες κινδυνεύει το σύνολο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Οποιος ζει από το ξίφος πεθαίνει κι από αυτό κι όποιος ανάγει την απληστία σε υπέρτατη αξία και στο απόλυτο οικονομικό σύστημα, τότε δεν θα πρέπει να απορήσει όταν έρθει η ημέρα που θα βυθιστεί μαζί με εκείνους που εκμεταλλεύτηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια...
Πόσο δύσκολο είναι για τον Αντ. Σαμαρά, το Β. Βενιζέλο και το Φ. Κουρέλη να εκστομίσουν στην τρόικα την πρόταση "το μνημόνιο δε βγαίνει"; Γιατί δε λένε το αυτονόητο, πως δηλαδή ακόμα κι αν αποδειχθούν οι καλύτεροι μαθητές του ο μόνος τρόπος για να επιτευχθούν οι στόχοι του είναι να καταγραφεί στην Ελλάδα μια γενοκτονία, που όμοιά της δεν είχε ζήσει ο πλανήτης ούτε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Πόσο λιπόψυχοι είναι. επιτέλους, και πόσο ανερυθρίαστα "στρώνουν το χαλί" στην κοινωνική έκρηξη του φθινοπώρου, η οποία μοιάζει πιο αναπόφευκτη από ποτέ; Δε βλέπουν πως οι μισές αλήθειες και τα μισά ψέματα που χρησιμοποίησαν για να επιβιώσουν, αποδείχθηκαν μέχρι τώρα μια επιτυχημένη προπαγάνδα, αλλά δεν θα μπορέσουν να τους προστατεύσουν όταν η συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων θα στηρίζεται στη βοήθεια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού για να συντηρηθεί;...