"Και τί φρικτή η ημέρα που ενδίδεις"...

"Αν οι υπολογισμοί μας δε συνάδουν με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για...την πραγματικότητα"! Αυτή φαίνεται πως είναι η "λογική" που ακολουθούν η τρόικα εσωτερικού και η τρόικα εξωτερικού όσον αφορά τις περικοπές δαπανών. Δεν αμφιβάλλω πως το Τρίο Στούτζες και οι λοιποί πολιτικάντηδες που διοικούν τα υπουργεία προσπαθούν να αποφύγουν να πειράξουν τα κομματόσκυλά τους, γι' αυτό και πετούν τη μπάλα στην εξέδρα για τις αναγκαίες απολύσεις άχρηστων δημόσιων υπαλλήλων ή για τις απαραίτητες καταργήσεις και συγχωνεύσεις δημόσιων οργανισμών. Ωστόσο, αυτή η εμμονή στην, σώνει και καλά, περικοπή 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ ανεξαρτήτως αν αυτή θα έχει κι άλλες ολέθριες συνέπειες για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και την πραγματική οικονομία αν μη τί άλλο μαρτυρά πως προτεραιότητά τους δεν είναι η διάσωση του ελληνικού λαού. Θυμίζει, άλλωστε, τον θρησκευτικό φανατισμό ταλιμπάν που εκτελούν εν ψυχρώ μοιχαλίδες "γιατί έτσι υπαγορεύει το Κοράνι" και των ελλήνων ορθόδοξων μουτζαχεντίν που θεωρούν το πάσης φύσης αυτομαστίγωμα ύψιστη αρετή, αρνούμενοι να παραδεχτούν ότι απλώς βρίσκουν σαδομαζοχιστική ευχαρίστηση σε αυτό...
Αν μου επιτρέπετε μια πρόβλεψη, δεν πρόκειται να αποφύγουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, όπως είναι σχεδόν βέβαιη πια και η "σφαγή" των κοινωνικών επιδομάτων. Κι αυτό γιατί δεν έχει προβλεφθεί (ούτε προβλέπεται να συμβεί στο προσεχές μέλλον από τη στιγμή που το Τρίο Στούτζες θεωρεί αμάρτημα την οποιαδήποτε αλλαγή στο μνημόνιο) ακόμα κι αυτή η ρήτρα ύφεσης, η οποία θα εξαρτά την εφαρμογή των μέτρων από το βαθμό αντοχής τής πραγματικής οικονομίας. "Ναι σε όλα", αυτή είναι η "στρατηγική" των κυβερνητών μας εν όψει τής υπογραφής και ψήφισης και τρίτου μνημονίου. "Και τί φρικτή η ημέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις", όπως θα έγραφε και σήμερα ο μέγας Καβάφης...
 Αντί να παρακαλούν την τρόικα εξωτερικού για μια διασπορά των επαχθών μέτρων σε μια τετραετία κι αντί να προσφέρουν την θλιβερή εικόνα πολιτικών αρχηγών οι οποίοι μετρούν το λάδι και το ξύδι σα να ήταν ο Κώστας Χατζηχρήστος στο "Ζήκο", οι τροικανοί εσωτερικού όφειλαν να είχαν καταρτίσει, ως ρελάνς στους δανειστές μας, ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης το οποίο θα είχε ως κεντρική ιδέα του την αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου, που είναι και το ουσιαστικότερο πρόβλημα αυτής τής χώρας. Τουλάχιστον ο Φ. Κουρέλης, ο οποίος εξακολουθεί να παριστάνει τον πονόψυχο και φιλάνθρωπο Αριστερό, θα όφειλε να την είχε θέσει τουλάχιστον στην ατζέντα των συζητήσεων. Φαίνεται, όμως, πως η Προεδρία τής Δημοκρατίας είναι πολύ ισχυρό δέλεαρ για εκείνους που σνομπάρουν τα "δύσκολα κι ανεκτίμητα εύγε ". "Πού να τα βρουν, όμως, αυτά στη σατραπεία και τί ζωή χωρίς αυτά θα κάμουν", όπως αναρωτιόταν ο αλεξανδρινός μας ποιητής;...