Αφού ταιριάζουν γιατί δε συμπεθεριάζουν, να τελειώνουμε;

Ο Β. Βενιζέλος αποδεινύεται γι' άλλη μια φορά μάστορας του πολιτικού βερμπαλισμού και της ρητορικής κενολογίας. Από τη μια άφησε να εννοηθεί πως θα διατηρήσει τα σύμβολα και την ονομασία τού Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος κι από την άλλη τόνισε πως θέλει να μετατρέψει το σκορποχώρι που του έχει απομείνει σε αστικό εκσυγχρονιστικό κόμμα το οποίο θα βασίζεται στον πολιτικό φιλελευθερισμό! Αν, όμως, ήθελε να είναι πιο ειλικρινής με τους ψηφοφόρους και, κυρίως, με τον εαυτό του θα έπρεπε να προτείνει στη σημερινή Συνδιάσκεψη τη συγχώνευση του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. Δε λένε, άλλωστε, πως για ένα ζευγάρι η συγκατοίκηση είναι η καλύτερη πρόβα γάμου; Από τη στιγμή που Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν από τον περασμένο Νοέμβριο δεν είναι ώρα να το πουν και στους "γονείς" τους, δηλαδή στον ελληνικό λαό, ώστε να επισημοποιήσουν τη σχέση τους με παπά την επιχειρηματική και τραπεζική ελίτ και με κουμπάρο το Φ. Κουρέλη; Με λίγα λόγια, αφού ταιριάζουν γιατί δε συμπεθεριάζουν να τελειώνουμε;...
Προφανώς και κατανοώ γιατί θα πρέπει, με οποιοδήποτε τρόπο, να εξακολουθούν να υφίστανται η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και διάφοροι κατά καιρούς αναλώσιμοι "χρήσιμοι ηλίθιοι" όπως η ΔΗΜΑΡ ή παλαιότερα ο ΛΑΟΣ. Το σύστημα πάντοτε θα χρειάζεται έναν ισχυρό πόλο και για "σαντιγί" ορισμένα αναχώματα ώστε οι διαρροές από τις κυβερνητικές πολιτικές να μην καταλήγουν στην "επάρατο" Αριστερά. Σε αυτό το πλαίσιο είναι αντιληπτό γιατί πριμοδοτούνται από τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί τού "κολοσσιαίου" μεγέθους ενός Ηλ. Μόσιαλου, ο οποίος φιλοδοξεί να ηγηθεί παράταξης που θα καλύπτει το κενό μεταξύ δεξιάς κι αριστεράς! Οταν το συμφέρον συναντά τη μωροφιλοδοξία το μείγμα προκαλεί, αν μη τί άλλο, έντονα χαχανητά...
Είναι σχεδόν βέβαιο πια ότι δεν αργεί η ημέρα που θα συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το παιχνίδι καθυστερήσεων του αναπόφευκτου που παίζεται με τη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δε μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Υστερα κι από την πολλή γρήγορη κατάρρευση του μυθεύματος περί επαναδιαπραγμάτευσης η συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων δεν θα αργήσει να αντιληφθεί ότι για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αβγά, δηλαδή να φτάσεις σε ρήξεις. Με την πολιτική τού κατευνασμού, όμως, θα φτάσουμε το φθινόπωρο σε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα είναι επαχθέστερο ακόμα και των δύο προηγούμενων. Και τότε όποια επικοινωνιακά τρικ κι αν θελήσει να χρησιμοποιήσει το Τρίο Στούτζες θα είναι αδύνατο να πείσει το μέσο έλληνα πως έχει δουλειά, στέγη και τροφή όταν η πραγματικότητα θα διαψεύδει οικτρώς τους θλιβερούς κυβερνήτες μας...