Τι να τα κάνεις άλλα τέσσερα χρόνια Αλέξη, θα τα σπατάλαγες κι αυτά...

Το ότι ο Αλ. Τσίπρας τρέφεται με τον κυνισμό είναι γνωστό. Το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές από το τραυματικό καλοκαίρι τού 2015. Ύστερα, όμως, από σχεδόν τέσσερα χρόνια στην εξουσία φαίνεται πως δεν διστάζει και να τον εξωτερικεύει. Το έπραξε στο Μάτι όταν είπε στην ενεή πυρόπληκτη τι να τα κάνει τα 2.000 ευρώ που της έταξε και δεν τα πήρε αφού θα τα σπαταλούσε και στη Βουλή όταν δήλωσε πως δεν προνομοθετεί τη μείωση του ΕΝΦΙΑ και για το 2020 προκειμένου να τον ξαναψηφίσουμε...

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός και το στενό του επιτελείο, το οποίο χωμένο στα υπόγεια του Μαξίμου έχει χάσει κάθε επαφή με την ελληνική κοινωνία και πιστεύει ότι επειδή ο Κ. Μητσοτάκης τρομάζει τους Έλληνες τους περιμένει άλλη μια τετραετία στην εξουσία. Είναι ο συνολικός κυβερνητισμός από τον οποίο πάσχουν όσοι καβάλησαν το κύμα το 2015 με μια άλλη φρασεολογία και σήμερα δεν μπορούν να πιστέψουν ότι αυτό θα τους πετάξει στα βράχια. Υπό μία έννοια, η αναμενόμενη επιστροφή στην αντιπολίτευση θα τους κάνει καλό, όπως κάνει καλό η επιστροφή στην πραγματικότητα στον καθένα που μπερδεύει τη σκιά του με το μπόι του...

Δεν συμμερίζομαι την άποψη πολλών Αριστερών πως στο καπιταλιστικό σύστημα η Αριστερά είναι προτιμότερο να βρίσκεται στην εξέδρα και να πετροβολά κι όχι να μάχεται στην αρένα. Ούτε ταυτίζομαι με εκείνους που θεωρούν προδοτική την επιλογή Τσίπρα το καλοκαίρι τού 2015...

Οι συμβιβασμοί, ωστόσο, είναι καταστροφικοί μόνο όταν δεν είναι ευκαιριακοί, αλλά γίνονται στάση ζωής. Και γι' αυτό ακριβώς κατηγορώ τον πρωθυπουργό, για το ότι δηλαδή πλέον έχει επιλέξει την εξουσία με κάθε κόστος, ακόμα κι όταν αρχίζει να μοιάζει πολύ επικίνδυνα με την εξουσία των προκατόχων του...