Αχταρμάς μετεμφυλιακής δεξιάς και Alt-right η νεοδεξιά Μητσοτάκη...

Το διαδίκτυο έχει μεταβληθεί σε μεγάλο πρόβλημα, όχι μόνο για την ελληνική κυβέρνηση αλλά και για όλες τις κυβερνήσεις τού κόσμου, ιδίως γι' αυτές οι οποίες στην πρόσοψή τους τουλάχιστον είναι δημοκρατικές. Γι' αυτό και δεν με εκπλήσσουν κοινοτικές Οδηγίες, όπως αυτή που σπεύδει βεβαίως η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ενσωματώσει στην ελληνική νομοθεσία, σύμφωνα με τις οποίες θα απαγορεύονται ακόμα και τραγούδια που μπορεί να υποκινήσουν σε βία. Όποιος θέλει από εδώ και πέρα να αναρτά άσματα όπως το "να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε", της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, θα πρέπει να το σκεφτεί μια και δυο φορές γιατί μπορεί να θεωρηθεί και ηθικός αυτουργός βιαιοτήτων...

Το ίντερνετ είναι η αχίλλειος πτέρνα τής κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία ελέγχει όλους τους υπόλοιπους θεσμικούς και μη αρμούς τής εξουσίας. Η μητσοτάκειος δεξιά, όπως απόδειξαν τα όσα έγιναν μέσα κι έξω από τη Βουλή κατά τη συζήτηση του νέου εκτρωματικού νομοσχεδίου Κεραμέως, συνιστά ένα μεταμοντέρνο κράμα μετεμφυλιακής δεξιάς κι αμερικανικής "Alt- right", όπως την εκπροσώπησε ο Ντ. Τραμπ. Το αστυνομικό κράτος, ο αυταρχισμός, το "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", η λογοκρισία, μασκαρεμένη και μη, η απεύθυνση σε χυδαία αντανακλαστικά και στερεότυπα, η δημιουργία συναίνεσης με fake news και δημοσκοπήσεις, η εξευτελιστική αντιμετώπιση δικαιωμάτων μειονοτήτων, τα "push backs" στο Αιγαίο, όλα αυτά συμπεριλαμβάνονται στο ρεπερτόριο μιας εξουσίας που καλύπτει ακόμα και βιαστές για να μην τρωθεί το ψεύτικο ίματζ της, που με τόσο κόπο και ψέματα έχει φιλοτεχνηθεί...

Με τρομάζει, όμως, και η απάθειά μας, με εξαιρέσεις βεβαίως, ο εθισμός μας στην περιστολή των δικαιωμάτων μας. Έχουμε αποδεχθεί άκριτα να βρισκόμαστε σε καραντίνα σχεδόν ένα χρόνο "γιατί αυτό κάνουν κι άλλες χώρες", χωρίς να αναλογιζόμαστε αν κι άλλα κράτη απέτυχαν ομοίως με το δικό μας, ιδίως στην Ευρώπη και οι ΗΠΑ, ενώ άλλα, όπως η Κούβα και κάποιες ασιατικές χώρες, που ακολούθησαν διαφορετικές μεθόδους τα κατάφεραν πολύ καλύτερα... 

Σε κανένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος, ωστόσο, ούτε καν στις χώρες τού Βίζεγκραντ, η κυβέρνησή του δεν αξιοποίησε την πανδημία για να επιβάλει ένα καθεστώς αστυνομοκρατίας, οργουελιανής προληπτικής καταστολής και στιγματισμού τής αντίθετης άποψης. Είναι ώρα να θυμηθούμε ότι έχουμε φωνή και να φωνάξουμε ότι αν σήμερα μπαίνει η αστυνομία στα πανεπιστήμια για να μας "προστατεύει", αύριο θα εισβάλει και στα σπίτια μας, πάλι για να μας "προστατεύει". Μέχρι που θα φτάσει η στιγμή που δεν θα έχουμε τίποτα άξιο προστασίας όταν θα έχουμε παραδώσει πλήρως την ελευθερία μας στα χέρια των προστατών μας, κοινώς των νταβατζήδων μας...