Η τέχνη είναι κι αυτή μια εργασία. Σαφώς πιο προβεβλημένη από πολλές άλλες και με περισσότερο πνευματικό και σωματικό μόχθο, αλλά πάντοτε μια εργασία. Δεν είναι δυνατό, συνεπώς, εν ονόματί της να θεωρούμε θεμιτό να παραβιάζονται όρια που σε οποιαδήποτε άλλη εργασία θα τα θεωρούσαμε αυτομάτως ποινικά αδικήματα...
Ένας ηθοποιός, για παράδειγμα, μπορεί να επιλέξει, προκειμένου να μπει βαθιά στο ρόλο τού εσκιμώου, να ζήσει επί μήνες σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Κανένας σκηνοθέτης, ωστόσο, δεν έχει το δικαίωμα να του το επιβάλει κι αν ο ηθοποιός το αρνηθεί να κατηγορηθεί αδίκως για αντιεπαγγελματισμό...
Κάποια επαγγέλματα έχουν, πράγματι, τις ιδιαιτερότητές τους κι αυτές εκμεταλλεύονται αρκετοί ώστε να μετατρέπουν τη δουλειά σε δουλεία υπέρ των συμφερόντων ενός δυνάστη με προσωπείο σούπερ επαγγελματία και ιδιοφυΐας. Φυσικά ο καθένας μας μπορεί να επιλέξει την απόλυτη υποταγή του στο όραμα κάποιου άλλου, αρκεί αυτό να είναι επιλογή κι όχι εξαναγκασμός, έμμεσος ή άμεσος. Κι επειδή τα όρια δεν είναι δυνατό, λόγω πιο αδύναμης θέσης, να τα θέτει ο εξουσιαζόμενος ο νόμος και οι εφαρμοστές του καλούνται να θέτουν και να επιτηρούν τους κανόνες χωρίς συμβιβασμούς, υποχωρήσεις κι εξαιρέσεις μπροστά σε καλλιτεχνικά οράματα που κάποιες φορές αποτελούν απλώς άρθρα τού Ποινικού Κώδικα που παίρνουν σάρκα κι οστά μπροστά στα μάτια μας κι εμείς χειροκροτούμε την κτηνωδία, ανεξαρτήτως αν καταλήγει σε καλλιτεχνικό αριστούργημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου