"Sorry seems to be the hardest word"...

Όπως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, με τον ίδιο τρόπο δεν υπάρχει και η φιλική ευθύνη. Αν ένας φίλος μου αποδειχθεί βιαστής, δεν μπορεί να ευθύνομαι κι εγώ γι' αυτό. Αν, όμως, του έκανα πλάτες, τότε η ευθύνη μου είναι μεγάλη. 

Ιδίως αν τον συγκάλυπτα και στη συνέχεια παρίστανα πως δεν τον γνωρίζω, πως με εξαπάτησε ή και πως άλλοι έκαναν το ίδιο. Το εξοργιστικό με το δίδυμο Μητσοτάκη- Μενδώνη είναι πως ακόμα και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχαν ζητήσει μια συγγνώμη, έστω για τα μάτια τού κόσμου, κι εξακολουθούσαν να προβάλλουν δικαιολογίες αντιφατικές με όσα οι ίδιοι ισχυρίζονταν πριν μερικές ημέρες...

Είναι ακριβώς αυτή η αλαζονεία πρωθυπουργού και υπουργού Πολιτισμού που εξοργίζει τους πολίτες. Και οι ψηφοφόροι τους δεν περιμένουν από Μητσοτάκη- Μενδώνη να είναι αλάνθαστοι, φαίνεται όμως πως το δίδυμο, ιδίως ο προσωρινός ένοικος του Μαξίμου, πιστεύει, χάρη στη μιντιακή ασυλία που απολαμβάνει, ότι μπορεί να πράττει και να λέει ό,τι θέλει χωρίς κόστος. Πόσο δύσκολο θα ήταν για τον Κ. Μητσοτάκη να πει ένα "mea culpa", έστω και υποκριτικό, ή για την Λ. Μενδώνη να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας όταν της το απαιτεί σύσσωμος ο κόσμος τού πολιτισμού, ακόμα κι αν πράγματι είχε εξαπατηθεί; Αν το είχαν πράξει εγκαίρως, θα είχαν αναβαθμιστεί στη συνείδηση ακόμα και των πολιτικών τους αντιπάλων. Αν το πράξουν τώρα, που κι αυτό είναι ένα μεγάλο "αν", θα είναι απλώς too little too late...

Σε καμία περίπτωση η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων δεν έχει την ίδια ηθική ή και ποινική απαξία με την εκμετάλλευση θέσης προκειμένου να καρπωθεί κάποιος σεξουαλικά οφέλη ή για να ταπεινώνει τους υφισταμένους του. Και οι τελευταίες συμπεριφορές, ωστόσο, δεν παύουν να είναι κατακριτέες και για τέτοιου είδους πρακτικές έχουν κατηγορηθεί τις τελευταίες ημέρες και προσωπικότητες της Αριστεράς. 

Γι' αυτό και τα αριστερά κόμματα ορθώς πράττουν κι έχουν κάνει σημαία τους την περίπτωση Λιγνάδη, οφείλουν όμως να διαχωρίσουν με πιο στεντόρειο τρόπο την θέση τους από εκείνους που διατυμπανίζουν την αριστεροσύνη τους, αλλά στο κρεβάτι και στο καμαρίνι τους συμπεριφέρονται ως τύραννοι. Ο πραγματικός Αριστερός, άλλωστε, οφείλει να κουβαλά διπλάσιο φορτίο ηθικής ευθύνης από τον δεξιό γιατί ακριβώς δεν του ταιριάζουν ούτε το "άλλοι κάνουν χειρότερα" ούτε το "κάνω ό,τι κάνω γιατί μπορώ να το κάνω"...