Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται εκτός αν είναι σε βάρος του Βαξεβάνη...

Τις τελευταίες ημέρες δέχθηκαν επίθεση δύο δημοσιογράφοι, ο Κώστας Βαξεβάνης κι ο Γ. Παπαχρήστος. Για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όμως, δέχθηκε μόνο ένας, ο Παπαχρήστος, αφού για τον Βαξεβάνη δεν έβγαλαν καμία ανακοίνωση καταδίκης. 

Σκεφτείτε, δηλαδή, να μην είχε κάνει αποκαλύψεις το Documento για το Predator, θύμα τού οποίου ήταν ή και είναι ακόμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, ίσως με αυτόν τον τρόπο να εξηγείται και η άρνηση Ανδρουλάκη να βγάλει ανακοίνωση το ΠΑΣΟΚ για τον Βαξεβάνη μολονότι του το πρότειναν συνεργάτες του...

Οι δημοσιογράφοι δεν είναι τοτέμ ώστε να εξεγειρόμαστε μόνο όταν ασκείται σωματική βία σε βάρος τους κι όχι σε οποιονδήποτε πολίτη. Όταν, όμως, η επίθεση σε έναν εξ οφίτσιο κριτή τής εξουσίας θεωρείται καθημερινότητα και δεν προκαλεί αντίδραση τότε η χώρα στην οποία όλα αυτά συμβαίνουν δεν μπορεί να θεωρείται σύγχρονη κι ένα κράτος όπου λειτουργούν ανεμπόδιστα οι θεσμοί. Μάλλον το αντίθετο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορηθεί πολλές φορές πως δεν καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Όταν, όμως, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καταδικάζουν μόνο τη βία σε βάρος Παπαχρήστου κι όχι την αντίστοιχη σε βάρος Βαξεβάνη τι άραγε θέλουν να μας πουν; Προσωπικώς δεν καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται γιατί χωρίς βία, για παράδειγμα, δεν θα είχε δημιουργηθεί το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Όταν, όμως, δεν καταδικάζουμε τη βία σε βάρος επικριτών τής εξουσίας τότε είμαστε αυριανοί συνεργοί σε ό,τι κακό μπορεί να τους συμβεί. Κατανοητό;...

 

 
 

Αυτή τη φορά ας αφήσουν τον αρχηγό τους να κερδίσει ή να χάσει με τις ιδέες του...

Στις 10 ή στις 16 Σεπτεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει νέο αρχηγό. Όποιος κι αν είναι, όσο καλός ή κακός κι αν αποδειχθεί στην πορεία, στην αρχή τουλάχιστον θα αναπτύξει μια δυναμική. Την ίδια δυναμική, άλλωστε, με μπόλικες δόσεις σπρωξίματος από το σύστημα είχε αναπτύξει κι ο Ν. Ανδρουλάκης. Αν δεν τον θυμάστε, επειδή έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο, είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ...

Ο Κ. Μητσοτάκης επανεκλέχθηκε γιατί σάρωσε και στην Κεντροαριστερά. Η Κεντροαριστερά, ωστόσο, δεν μπορεί να εκφράζεται για πάντα από την πιο νεοφιλελεύθερη και συντηρητική δεξιά. Υπάρχει, συνεπώς, ένα κενό που ο προηγούμενος ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να καλύψει και το νέο ΠΑΣΟΚ είναι φανερά εκβιαζόμενο για να το πετύχει. Ο νέος αρχηγός, επομένως, του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων στο χώρο. Όχι, όμως, για πολύ αν δεν κινηθεί άμεσα κι αποφασιστικά...

Οι ευρωεκλογές δεν διεξάγονται αύριο, αλλά ούτε είναι πολύ μακριά μας. Αν σε αυτές τις κάλπες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείξει δυνατά σημάδια ανάκαμψης, τότε κάτι άλλο πρέπει να γεννηθεί για να καλύψει το κενό. Και θα γεννηθεί εκτός αν επικρατήσει επιτέλους το ένστικτο επιβίωσης στην Κουμουνδούρου, παρακάμψουν τη γραφειοκρατία, τη μιζέρια και τους άσκοπους διχασμούς, στηρίξουν όλοι τους τον νέο αρχηγό και του επιτρέψουν, σε αντίθεση με ό,τι έκαναν με τον Αλέξη Τσίπρα, να κερδίσει ή να χάσει με τις ιδέες του. Ήδη, λόγω της ανεπάρκειας Ανδρουλάκη, έχουν κερδίσει χρόνο που δεν είχαν. Ούτε, όμως, αυτός είναι ανεξάντλητος...

 

 
 

Ποιος είσαι Στέφανε;...

Στη χώρα τής ήσσονος προσπάθειας για τα μέγιστα κέρδη το να μιλά κάποιος άπταιστα πολλές ξένες γλώσσες ή να έχει διακριθεί σε διεθνή διαγωνισμό μαθηματικών ακούγεται κι ως ψόγος. Ορίζοντάς μας είναι η μετριότητα κι οτιδήποτε πέρα από αυτόν είναι τουλάχιστον εξωγήινο. Γι' αυτό και συμβιβαζόμαστε πολύ εύκολα με λύσεις που μας είναι πιο προσιτές κι άρα, πιστεύουμε, και πιο διαχειρίσιμες...

Από την άλλη, δεν κάνουν τα ράσα τον παπά. Αλλιώς παπάς θα ήταν κι ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έχει, αν μη τι άλλο, ένα αξιοπρόσεκτο βιογραφικό. Ούτε τα πολλά "εγώ" σε μια δήλωση κατάθεσης υποψηφιότητας προσιδιάζουν σε έναν Αριστερό πολιτικό που είναι πρόθυμος να βάλει πάνω από όλα το "εμείς"... 

Οι ιδέες τού Στέφανου Κασσελάκη είναι, ως επί το πλείστον, πολύ καλές. Θα χρειαστεί, ωστόσο, ανθρώπους για να τις εφαρμόσει, αλλά δεν θα τους βρει αν συνεχίσει να αυτοπλασάρεται ως το καινούριο χωρίς να δίνει απαντήσεις για το πώς έγινε εφοπλιστής και για το ποιοι τον έσπρωξαν στη διεκδίκηση της ηγεσίας τού ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο, για να μάθουμε και οι υπόλοιποι πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε το "greek dream"...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης είναι αυτός που δείχνει, είμαι πρόθυμος να τον στηρίξω εκατό τοις εκατό. Αν μη τι άλλο, προσφέρει την επικοινωνιακή ανανέωση που χρειαζόταν εδώ και πολύ καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ και την οποία δεν έχει βρει με τους υπόλοιπους τέσσερις υποψήφιους. Είναι, όμως, αυτό που δείχνει ή είναι ακόμα ένας αριβίστας που θα μπορούσε πολύ άνετα να είναι υποψήφιος για την ηγεσία τής ΝΔ αν ήταν διαφορετικές οι πολιτικές συνθήκες; Μέχρι να το μάθω θα κυκλοφορώ με μικρό καλάθι γιατί τα κεράσια μπορεί να είναι και νεοφιλελεύθερα...

 

Η αγανάκτηση αιτιολογείται, δεν δικαιολογείται όμως πάντα...

Τα πάντα έχουν μια εξήγηση, ακόμα κι όταν αυτή η εξήγηση δεν μας αρέσει ή δεν έχει γίνει άμεσα αντιληπτή από την ανθρώπινη νόηση. Όλα αιτιολογούνται, αλίμονο όμως, δεν δικαιολογούνται τα πάντα... 

Μπορεί κάποιος, για παράδειγμα, να γίνει ρατσιστής γιατί ένας αλλοδαπός του έκλεψε το σπίτι ή του σκότωσε το παιδί. Αν από αυτό, όμως, το περιστατικό περάσουμε στο "όλοι οι αλλοδαποί κλέβουν και δολοφονούν" έχουμε κάνει ένα άλμα λογικής που δεν περιποιεί τιμή στη λογική μας...

Για όλα αυτά και για πολλά περισσότερα δεν δικαιολογούνται τα πογκρόμ "αγανακτισμένων" ακροδεξιών στον Έβρο. Αν αποδεχθούμε ως κοινωνία το νόμο τής άγριας Δύσης, την αυτοδικία, την εκδίκηση ή τη συλλογική φυλετική ευθύνη τότε έχουμε παραδοθεί άνευ όρων στο φασισμό κι έχουμε δικαιώσει τον Χίτλερ. Κι αν αυτό μας ακούγεται λίγο κουλτουριάρικο, αναρωτιέμαι πόσο θα το ευχαριστιόμασταν αν κάποιος Γερμανός, για παράδειγμα, στο Ντίσελντορφ άρχιζε να σκοτώνει Έλληνες γιατί ένας Έλληνας του είχε κλέψει το σπίτι...

Με λίγα λόγια, η μισαλλοδοξία, πέρα από το ότι κονιορτοποιεί τη λογική κι αποκτηνώνει στηριζόμενη σε χυδαία ψέματα και μισές αλήθειες, είναι κι αντιπαραγωγική. Αν οι περισσότεροι εξετάσουμε το γενεαλογικό μας δέντρο δύσκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι είμαστε 100% από κάπου. 

Ούτε μπορούμε την ίδια στιγμή να ορκιζόμαστε στην ελεύθερη αγορά και να στιγματίζουμε την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων. Σε όλα πρέπει να υπάρχουν όρια και ούτε μπορούν οι μουστάρδες ή τα μερίσματα να έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους ανθρώπους... 

 
 

Το νέο για να είναι νέο πρέπει να είναι κι ακηδεμόνευτο...

Το νέο για να είναι νέο πρέπει να είναι κι ακηδεμόνευτο. Σε διαφορετική περίπτωση μοιάζει με όμορφο αμπαλάζ για ένα υποθηκευμένο δέμα. Αυτό ισχύει γενικότερα για τη ζωή, ειδικότερα για την πολιτική κι ακόμα ειδικότερα για το ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς και δεν μπορεί να υπάρξει προεδρική εκλογή χωρίς λίγη ίντριγκα, αλλά ούτε μέλλον μπορεί να υπάρξει αν εκείνοι που το υπόσχονται ρόδινο λογοδοτούν σε αυτούς που το μαύρισαν...

Όλοι στην πράξη θα κριθούν. Κι αυτοί που εμφανίζονται φαβορί και τα αουτσάιντερ. Ούτε αρκεί μια καλή εξωτερική εμφάνιση ή ένα καλό βιογραφικό για να σε κάνει από μόνο του καλύτερο από αυτόν που φιλοδοξείς να διαδεχθείς. Όπως και οι ποδοσφαιρικές ομάδες χτίζονται μέσα από τη σκληρή δουλειά κι όχι μόνο από τους προϋπολογισμούς τους, ομοίως και οι πραγματικοί ηγέτες δεν αναδεικνύονται από τους κομματικούς, επιχειρηματικούς ή μιντιακούς σωλήνες αλλά από το αποτύπωμα που αφήνει πίσω το έργο τους. Κι αυτό δεν προεξοφλείται, αλλά αναμένει την αυστηρή κριτική τού χρόνου...

Όπως κι αν έχει, κάθε υποψηφιότητα που είναι "out of the box" είναι καλοδεχούμενη σε μια διαδικασία που μάλλον δεν συγκινεί ούτε κινητοποιεί. Οι αμερικανιές, ωστόσο, είναι πολυτέλεια για ένα κόμμα που αυτήν τη στιγμή δίνει μάχη επιβίωσης και οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του. Οι σωστές αποφάσεις είναι οι γρήγορες αποφάσεις κι αυτές έχουν λείψει από το ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η αποφασιστικότητα για την υλοποίησή τους. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα...

 

 
 

Όλα τα πιστεύουμε και στο τέλος μένουμε κατάπληκτοι με τις συνέπειες της πίστης μας...

«Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινη ζωή, πέρα από αυτούς τους ταλαίπωρους 18 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο δάσος τής Δαδιάς». Στη φράση αυτή παρουσιάστριας της ΕΡΤ συμπυκνώνεται η δυστοπία τής ελληνικής κοινωνίας την οποία οι αμύντορες του "σαράντα τακατό" ξεπλένουν με την παραμικρή ευκαιρία. Τη χώρα κυβερνά η Ελλάδα των άκοπων επιδομάτων, αποζημιώσεων και δωροληψιών, του ελάχιστου μόχθου για το μέγιστο κέρδος, του μιθριδατισμού και της μισαλλοδοξίας. Αυτή η Ελλάδα καίει τη χώρα από άκρη σε άκρη, ρίχνοντας την ευθύνη οπουδήποτε αλλού εκτός του εαυτού της...

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τις φωτιές τις βάζουν πράκτορες και μετανάστες και το πιστεύουμε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μόνο με τις νέες ταυτότητες θα μας παρακολουθούν και θα μας ελέγχουν κι όχι με τα προσωπικά δεδομένα μας που οικειοθελώς παραχωρούμε σε κάθε πλατφόρμα και το πιστεύουμε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλέξης Τσίπρας φταίνε για τα 200 χρόνια εθνικής κακοδαιμονίας και το πιστεύουμε. Όλα τα πιστεύουμε και στο τέλος μένουμε κατάπληκτοι με τις συνέπειες της πίστης μας...

Ο τόπος δεν έχει γνωρίσει μεγαλύτερο λαϊκιστή από τον Κ. Μητσοτάκη. Τι άλλο από λαϊκιστής είναι, εξάλλου, αυτός που πολιτεύεται με βάση τις χυδαιότερες επιθυμίες τού πόπολου προκειμένου να αποκρύβει πως νομοθετεί αποκλειστικώς για τις ελίτ; Οικογενειοκρατία, ρουσφέτια, κομματισμός, χρήμα κάτω από το τραπέζι, εξυπηρετήσεις και λαμογιά βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη προετοιμάζοντας τη νέα μας οικονομική χρεοκοπία. Από την πολιτισμική, άλλωστε, δεν σωθήκαμε ποτέ... 

 

 

Όλα είναι μη αναστρέψιμα αν δεν αλλάξουμε ρότα...

Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία συνέλαβε τον τύπο που κρατούσε μετανάστες κάνοντας το προσωπικό του πογκρόμ. Τι έχει αφήσει απονομιμοποιημένο από την ακροδεξιά σαπίλα αυτή η κυβέρνηση ώστε να την πληρώνει ένας "φουκαράς" μισαλλόδοξος ο οποίος έκανε πράξη την επίσημη εντολή πως (και) για τις φωτιές φταίνε μετανάστες και πράκτορες; Άλλωστε στα καμένα δάση έχουν φυτρώσει σπίτια κι ανεμογεννήτριες ικετών τής Γης και Τούρκων, όπως είναι γνωστό...

Δεν θα κλάψουμε για τους νεκρούς μετανάστες τής Δαδιάς, όπως δεν κλάψαμε και για τους νεκρούς τής Πύλου. Εδώ δεν κλάψαμε για τα "δικά μας παιδιά" στα Τέμπη, θα θρηνήσουμε τους μελαμψούς που εισέβαλαν για να εξισλαμίσουν την αγνή πατρίδα μας; Το 2015 και οι γιαγιάδες τής Λέσβου είναι πλέον μια πολύ μακρινή ανάμνηση σε  μια χώρα που πιθηκοποιείται πιο γρήγορα κι από όσο καίγεται...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν δημιουργεί τις απαιτήσεις τού κοινού του, είναι εδώ για να ικανοποιεί τα πιο χυδαία αντανακλαστικά του. Αυτά υπηρετεί, ανταποκρινόμενος στην απαίτηση του κυρ Παντελή για νόμο, τάξη κι ασφάλεια την οποία ποτέ μα ποτέ δεν του καταπατά ο οικονομικώς ισχυρός παρά μόνο ο κάθε είδους αδύναμος. Τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο, όπως όμως κι όλα είναι μη αναστρέψιμα αν δεν αλλάξουμε ρότα...

 

 

Συμβιβασμένοι ασυμβίβαστοι...

Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που μπορεί από μόνος του να εξαφανίσει τις φωτιές, ιδίως αν δεν ανατρέψουμε την κλιματική αλλαγή. Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη ή αλλού που κατακάηκε αυτό το καλοκαίρι. Είναι, όμως, ενδεχομένως η μοναδική χώρα που οι προτεραιότητές της σε τόσο σημαντικό βαθμό δεν συμβαδίζουν με το κοινωνικώς κι εθνικώς ωφέλιμο, αλλά με το συμφέρον μιας κλειστής ελίτ...

Ας μην τρέφουμε, πάντως, αυταπάτες. Με αυτήν την ελίτ πρέπει να τα βρει κι ο επόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να κυβερνήσει, προφανώς με άλλους όρους και προϋποθέσεις αν επιθυμεί και να είναι χρήσιμος και στην κοινωνική πλειοψηφία. Μια τέτοια συμφωνία προϋποθέτει συμβιβασμούς, αλλά και διάθεση σύγκρουσης όταν τα συμφέροντα των λίγων έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτά των πολλών. Είναι, άλλωστε, η λαϊκή ανοχή στη διαφθορά αυτή που καθορίζει και το πολιτικό παιχνίδι. Αν δεν υπήρχε δεν θα κυβερνούσε ο Κ. Μητσοτάκης τέσσερα χρόνια...

Η χώρα χρειάζεται μια επανάσταση προκειμένου να μην βυθιστεί στην υπερσυντηρητική ανυποληψία και στο νεοφιλελεύθερο μιθριδατισμό. Όταν, όμως, βλέπω εικόνες όπως των αρνητών των νέων ταυτοτήτων πώς να πιστέψω ότι συντρέχουν οι επαναστατικές προϋποθέσεις ώστε να ευδοκιμήσει και μια πιο επαναστατική ρητορική; Οι πολιτικοί έχουν χρέος να αλλάζουν τις κοινωνίες προς το προοδευτικότερο, οφείλουν όμως και να τις αφουγκράζονται και να προσαρμόζονται στα αιτήματά τους ώστε να μπορούν στη συνέχεια να τις μεταμορφώνουν. Δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς... 

 

 
 

Μήπως να πάμε γι' άλλα;...

Το να πιστεύεις ότι θα γκρεμίσεις τον Κ. Μητσοτάκη με τα ίδια υλικά με τα οποία καταποντίστηκες την τελευταία φορά μοιάζει με συνταγή εξαφάνισης κι όχι κυριαρχίας. Όσο, άλλωστε, ο πρωθυπουργός θα καταφέρνει να συνδέεται με προτάσεις επίλυσης ενός προβλήματος- έστω κι αν έχουν ήδη αποδειχθεί αποτυχημένες ή τις έχει επαναλάβει στο παρελθόν- κι όχι με το πρόβλημα δεν θα κινδυνεύει. Τα καθεστώτα βεβαίως πέφτουν κι από μέσα, από τη φθορά που φέρνει την οίηση και τη νέμεσι, αλλά στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πλέον το χρόνο για να ωριμάσει το φρούτο και να πέσει από μόνο του...

Οι τέσσερις μέχρι στιγμής υποψήφιοι για την αρχηγία τής αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ήταν πολύ καλοί ως supporting cast ενός δυναμικού ηγέτη, αλλά είναι λίγοι για το ρόλο τού ίδιου του ηγέτη. Είτε γιατί είναι, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, φθαρμένοι είτε γιατί πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές γιατί απάτησε τον Μαρξ δεν είναι ικανά μεγέθη για να αντιμετωπίσουν έναν πολιτικό αντίπαλο που είναι κι εκείνος μέτριος, αλλά κάθε του βήμα χορογραφείται από τους καλύτερους επικοινωνιολόγους και την πιο βαθιά διαπλοκή. Η προοδευτική παράταξη έχει σαρωθεί από την επέλαση του νεοφιλελεύθερου υπερσυντηρητισμού και δεν θα ανακάμψει πυροβολώντας με νεροπίστολα τα τεθωρακισμένα...

Φυσικά και δεν αποκλείω την πολιτική ανατροπή. Όποιος αποκλείει στην πολιτική έχει αποκλείσει τον εαυτό του από την ιστορική εμπειρία. Το ζητούμενο είναι, ωστόσο, να πηγαίνεις στη μάχη με τα καλύτερα όπλα σου κι όχι απλώς να ελπίζεις πως ο αντίπαλός σου θα καταρρεύσει εκ των ένδον. Στην ευρύτερη Αριστερά, άλλωστε, υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να την αναγεννήσουν. Κι αν δεν είναι του κομματικού σωλήνα ακόμα καλύτερα...