Δεν αγαπά την πατρίδα αυτός που φέρεται με μίσος στο λαό της...

Το μεταναστευτικό είχε γίνει σημαντικό πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία πολύ πριν από την όμορφη ανοιξιάτικη ημέρα που ο ρεζίλης των Παπανδρέου ανακοίνωνε από το γραφικό Καστελόριζο την είσοδο της χώρας μας στην εποχή των μνημονίων. Μέχρι τότε, όμως, η Χρυσή Αυγή αποσπούσε με το ζόρι το 0,00 κάτι του εκλογικού σώματος. Τί σημαίνει αυτό; Πως ακόμα κι αν ίσχυε η δήλωση του Αντ. Σαχλαμαρά πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών (μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν το έχω δει πουθενά διατυπωμένο ως επίσημη θέση τού κόμματος) γι' αυτό και η ακροδεξιά ανθεί, αυτή προσκρούει στην κοινή λογική. Βεβαίως δεν πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός μας είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει το ότι η Χρυσή Αυγή αυτήν τη στιγμή είναι τρίτο κόμμα, πάνω από το ΠΑΣΟΚ, δεν οφείλεται στην οικονομική γενοκτονία τού ελληνικού λαού τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά στο ότι οι έλληνες εκτιμούν πως για την καταστροφή τους φταίνε οι πακιστανοί που κοιμούνται στα παγκάκια, όπως θα έλεγε και η Κ. Δημουλά, κι όχι η άγρια λιτότητα που βαραίνει τους μικρομεσαίους κι απαλλάσσει την ελίτ...

Είναι πια ολοφάνερο ότι ο Αντ. Σαχλαμαράς θα κάνει τα πάντα για να θωπεύσει το συντηρητικό ακροατήριο που στρέφεται στο νεοναζισμό, ακόμα δηλαδή και να μετατρέψει και τη δική του κυβέρνηση σε νεοναζιστική, πραγματοποιώντας και το παιδικό του όνειρο με την Πολιτική Άνοιξη. Λίγο πριν, ως υπουργός Εξωτερικών, είχε ανοίξει τα σύνορα για όλους τους βαρυποινίτες των αλβανικών φυλακών. Για να μην ξεχνιόμαστε...

Σα να μην έφταναν όλα τα υπόλοιπα, ο πρωθυπουργός έχει το θράσος να ισχυρίζεται πως η Αριστερά μισεί την πατρίδα επειδή δεν θέλει να ξεπουληθεί μπιρ παρά ο πλούτος της και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτήν τη χώρα να μην αμείβονται και να μην εργάζονται όπως οι σκλάβοι σε γαλέρα. Αν αγάπη για την πατρίδα είναι η υιοθέτηση ακροδεξιών λογικών, η υποδούλωση στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο κι ο απόλυτος εξευτελισμός  τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας μάλλον έχουμε διαβάσει διαφορετικά λεξικά με τον Αντ. Σαχλαμαρά. Και το ερώτημα, μεταξύ άλλων, παραμένει: όταν το κυβερνητικό του συνεταιράκι ακυρώνει τους διαχρονικούς αγώνες και θυσίες τής Αριστεράς γι' αυτόν τον τόπο, ο Φ. Κουρέλης ως πότε θα παριστάνει πως ψιχαλίζει και δεν βρέχει;...