Ναι στην απονομή δικαιοσύνης, όχι σε νέα "δίκη των εξ"...

Η εξεταστική επιτροπή τής Βουλής για την εποχή των μνημονίων έπρεπε να είχε συγκροτηθεί εδώ και πολύ καιρό. Την είχε υποσχεθεί, άλλωστε, κι ο Αντ Σαχλαμαράς πριν τις εκλογές τού 2012. Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα τα πέντε τελευταία χρόνια ήταν πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά μεταπολεμικά χρονικά. Οταν κι ο πρόεδρος της Κομισιόν αναγνωρίζει ότι στη χώρα μας σοβεί ανθρωπιστική κρίση είναι περιττό να επιχειρηματολογήσω πολύ περισσότερο για το ότι βιώνουμε μια οικονομική γενοκτονία. Ποιό νοικοκυριό, εξάλλου, δεν έχει έστω έναν άνεργο, μετανάστη ή εργαζόμενο με πενιχρές και καθυστερούμενες στην απόδοσή τους αμοιβές;...

Οι πολιτικές ευθύνες, επίσης, τόσο για την ένταξη στο μνημόνιο όσο και για την εφαρμογή των πολιτικών του είναι εξίσου δεδομένες κι έχουν αποδοθεί από τον ελληνικό λαό, έστω και με χρονοκαθυστέρηση, στην ολότητα του μεταπολιτευτικού συστήματος. Το κόμμα που κυριάρχησε από το 1981, το ΠΑΣΟΚ, είναι πλέον ένα απόκομμα του 3% στην καλύτερη των περιπτώσεων, ενώ και η Ν.Δ. οδεύει προς την ίδια κατάληξη, ειδικώς αν διατηρήσει στην αρχηγία της τον Αντ. Σαχλαμαρά. Επομένως, αυτό που καλείται να διερευνήσει η Βουλή είναι τις τυχόν ποινικές ευθύνες των εμπλεκόμενων προσώπων και μόνο αυτές. Το αν, δηλαδή, ο ρεζίλης των Παπανδρέου, ο Λ. Παπαδήμιος, οι σαμαροβενιζέλοι και οι υπουργοί τους φτωχοποίησαν μια χώρα με δόλο εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων από το λαϊκό και το εθνικό...

Προσοχή: η απόδειξη του "μαγειρέματος" του δημοσιονομικού ελλείμματος, των κερδοσκοπικών παιχνιδιών με τα ελληνικά ομόλογα χάρη και σε διατάξεις όπως το Τ10, η ζημιά των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων από το PSI, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (ειδικώς η δεύτερη που έγινε με τιμή κατώτερη της αρχικής τιμής κτήσης εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου των μετοχών των τραπεζών), γενικότερα του τρόπου που έγινε η αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, του ρόλου τού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του ΤΑΙΠΕΔ και τόσα άλλα δεν συνιστούν αυτομάτως ποινική ενοχή όσων τα εμπνεύστηκαν και τα υλοποίησαν...

Ο νεοφιλελευθερισμός, όσο κι αν ο γράφων τον απεχθάνεται, είναι ιδεοληψία, όχι ποινικό αδίκημα. Γι' αυτό και πριν πάρουμε κεφάλια θα πρέπει να είμαστε όσο το δυνατό πιο σίγουροι ότι όλες οι παραπάνω αποφάσεις και πολλές περισσότερες δεν λήφθηκαν από αγνό θαυμασμό στον Ρ. Ρέιγκαν και στην Μ. Θάτσερ, αλλά γιατί όσοι τις έλαβαν, αποσκοπούσαν στο προσωπικό τους κέρδος και σε εκείνο των νταβατζήδων τους, αποδεχόμενοι έστω με ενδεχόμενο δόλο πως θα μπορούσαν να βλάψουν το κοινωνικό σύνολο. Μόνο τότε θα έχουμε αποδώσει δικαιοσύνη. Σε διαφορετική περίπτωση θα την έχουμε νοθεύσει με εξιλαστήρια θύματα...

Δεν γράφω τα παραπάνω για να αθωώσω εκ των προτέρων τους υπαίτιους της σύγχρονης μικρασιατικής καταστροφής, αλλά για να αποφύγουμε μια νέα "δίκη των εξ" μόνο και μόνο για να δώσουμε αίμα στο πόπολο. Η δημοκρατία τιμωρεί και σωφρονίζει, δεν εκδικείται, γι' αυτό και δεν της ταιριάζουν ούτε οι θανατικές ποινές ούτε οι ισόβιες καθείρξεις. Πολλώ δε μάλλον όταν τα μνημόνια δεν ήταν η πηγή τού κακού αλλά το δηλητήριο που δόθηκε σε έναν ούτως ή άλλως βαριά άρρωστο οργανισμό. Γι' αυτό και θα προτιμούσα μια εξεταστική από την οποία θα παρέλαυναν όλοι οι ζωντανοί πρωταγωνιστές τής μεταπολιτευτικής περιόδου, από τον Κ. Μητσοτάκη μέχρι τον αρχιερέα τής διαπλοκής και τον τουρίστα τής Ραφήνας, για παράδειγμα...

Το δράμα δεν ξεκινά από τον ρεζίλη των Παπανδρέου, ο οποίος ήταν ίσως ο χειρότερος που θα μπορούσε να διαχειριστεί μια τέτοια κρίση, αλλά πολύ νωρίτερα. Ο Κ. Μητσοτάκης ήθελε να μας επιβάλει μνημόνια 25 χρόνια πριν, ο Κ. Σημίτης μας πέταξε στην θάλασσα του ευρώ χωρίς μπρατσάκια προκειμένου να εξυπηρετήσει κατά βάση την ελίτ τής χώρας με μια διαχρονική φούσκα τού χρηματιστηρίου, ο Κ. Καραμανλής απλώς προέδρευε στα διαλείμματα από την καταβρόχθιση μεζέδων και την ενασχόληση με το Playstation. Ναι, λοιπόν, στην απονομή δικαιοσύνης, η οποία ωστόσο δεν αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους και δεν αναγνωρίζει αρσακειάδες χάριν μικροκομματικών σκοπιμοτήτων...