Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Σόιμπλε γελά με αυτούς που του τα δίνουν όλα χωρίς καμιά εγγύηση...

Ύστερα κι από την ψήφιση του τέταρτου μνημονίου ο Αλ. Τσίπρας είναι ολοφάνερο ότι ακολουθεί τη στρατηγική τού καλού παιδιού, την οποία τόσο ειρωνευόταν όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Το κυβερνητικό αφήγημα εδώ και καιρό θέλει την ψήφιση επώδυνων μέτρων ως αναγκαίο κακό προκειμένου να ρυθμιστεί το χρέος, να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση, να βγούμε στις αγορές και να επανέλθει η κανονικότητα στη χώρα. Μόνο που όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Β. Σόιμπλε γελά με εκείνους που του κάνουν όλα τα χατίρια δίχως καμία εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων.

Γι' αυτό κι από το χθεσινό Eurogroup δεν καταφέραμε να πάρουμε ούτε καν την ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης, αφού θα απαιτηθεί και η ψήφιση νέων μέτρων για να συμβεί κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα, ούτε χρέος- ελπίδες μόνο για το Eurogroup της 15ης Ιουνίου- ούτε χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα- στο 3,5% μέχρι (τουλάχιστον) το 2022- πετύχαμε...

Φυσικά κι αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά- για όσους ελάχιστους ακόμα το αμφισβητούν- ότι η γερμανική πολιτική ηγεσία δεν κινείται με βάση την εξυπηρέτηση των ευρωπαϊκών, ούτε καν των γερμανικών, συμφερόντων παρά μόνο έχοντας στο μυαλό της τις βουλευτικές εκλογές στη χώρα το προσεχές φθινόπωρο. Οι υποτίθεται συνετοί και πολέμιοι του λαϊκισμού, με τους τόσους θαυμαστές στη χώρα μας- ιδίως στο χώρο τού ακραίου κέντρου-, επαναλαμβάνουν την υποκριτική συμπεριφορά που τους έχει καταστήσει τόσο "συμπαθείς" στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τώρα, μάλιστα, που έχουν αποφύγει με σχετική επιτυχία τους σκοπέλους των ολλανδικών και γαλλικών εκλογών, κερδίζουν εκλογές στα κρατίδια και προηγούνται στις δημοσκοπήσεις αισθάνονται ακόμα πιο βολικά στις καρέκλες τους ώστε να επιδεικνύουν φόρα παρτίδα τη "φημισμένη" τους αλαζονεία...

Όλα αυτά, ωστόσο, είναι γνωστά σε όλους, και στον Αλ. Τσίπρα βεβαίως, ο οποίος κάποτε τα κατακεραύνωνε. Επομένως, το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί τα δίνουμε όλα δίχως να λαμβάνουμε ούτε μία εγγύηση ότι θα πάρουμε κάτι πίσω. Ενδεχομένως μέσα σε λίγες εβδομάδες να βρεθεί μια κάποια διαχειρίσιμη από όλους λύση για το χρέος. Πόσο ωφελημένη, ωστόσο, θα βγει η πραγματική οικονομία αν στο μεσοδιάστημα ψηφιστούν νέα προαπαιτούμενα με άρωμα λιτότητας και ποια ασφάλεια μπορούν να δημιουργήσουν τα δυσθεώρητα πλεονάσματα του 3,5% σε μια αγορά και σε μια κοινωνία που εξαντλούν και τις οικονομίες τους;...

Κινδυνεύουμε με λίγα λόγια να αποδειχθούμε για μια ακόμα φορά και κερατάδες και δαρμένοι, με την αβεβαιότητα να αυξάνεται και, κυρίως, τις προοπτικές για ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη να σμικρύνονται. Εν τέλει, το μόνο όραμα που μοιάζει να κυνηγά αυτή η κυβέρνηση είναι να εξαντλήσει την τετραετία, ακόμα κι αν εξαντλήσει όλους τους υπόλοιπους, με όχημά της τη νέα MEGAλη και εισαγόμενη από τη Ρωσία διαπλοκή που χτίζει μεθοδικά...