Άκης, ο ζωντανός θρύλος τής Ελλάδας που έφερε και θα ξαναφέρει μνημόνια...

Αν πράγματι ο Ακ. Τσοχατζόπουλος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, καλώς αποφυλακίστηκε. Η φυσική εξόντωση ενός ανθρώπου, όποιος κι αν είναι αυτός κι ό,τι κι αν έχει κάνει, δεν είναι δυνατό να συνδέεται με την απονομή Δικαιοσύνης. Αν, ωστόσο, κάποιος αναζητούσε σοβαρές ενδείξεις για το ότι ακόμα κι αν βγούμε το 2018 από το καθεστώς οικονομικής επιτροπείας αυτή θα επιστρέψει γιατί δεν αλλάξαμε νοοτροπία, δεν έχει παρά να δει το βίντεο με τις εκδηλώσεις ενθουσιασμού, έστω και λίγων, προς το πρόσωπο του μιζολήπτη πρώην υπουργού. Αναρωτιέμαι πόσα περισσότερα εκατομμύρια ευρώ θα έπρεπε να είχε τσεπώσει ο πάλαι ποτέ "ωραίος Μπρούμελ", προκειμένου οι θαυμαστές του να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για έναν κοπρίτη που εξευτέλισε το σοσιαλισμό, αν πιστέψουμε ότι αυτό ήταν ποτέ το ιδεώδες του...

Τα επτά χρόνια τής κρίσης πολύ λίγα δίδαξαν στους Έλληνες, οι οποίοι και τώρα συνωστίζονται έξω από υπουργικά και βουλευτικά γραφεία για μια αργομισθία, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το νόμο "α λα καρτ" και να προτάσσουν το ιδιωτικό- οικογενειακό συμφέρον από το ταξικό κι εθνικό. Ακόμα κι αν η Γερμανία συμφωνούσε στην ολική διαγραφή τού χρέους κι έπεφτε στην αγορά αδιακρίτως ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, πολύ φοβάμαι πως από την επομένη θα ξεκινούσαμε ένα νέο σπριντ άκοπης υπερκατανάλωσης σαν να μην υπάρχει αύριο...

Το μόνο που μας ενδιαφέρει δεν είναι άλλο από το να επανακτήσουμε όσα χάσαμε τα μνημονιακά χρόνια χωρίς να αναλογιζόμαστε αν τα δικαιούμασταν εξαρχής ή πώς θα πάμε παρακάτω αντί να θρηνούμε για ένα χαμένο ψευτοπαράδεισο. Είμαστε πρόθυμοι να ψηφίσουμε οποιονδήποτε μας τάξει διακοποδάνεια, ανεξαρτήτως αν τα αντέχει το βαλάντιό μας, με τη λογική τού ποιος ζει ποιος πεθαίνει σε 20 χρόνια...

Αλίμονο, αυτοί που γουστάρουν τον "μάγκα" Άκη είναι πολύ περισσότεροι από εκείνους που δεν ντράπηκαν να τον χειροκροτήσουν κατά την αποφυλάκισή του. Θα σου πουν, για παράδειγμα, πως δεν βούτηξε λεφτά από το ταμείο, "απλώς" πήρε μίζες, ή πως δεν προχώρησε στις προμήθειες μόνος του, αλλά πως Σημίτης- Παπανδρέου συναποφάσιζαν κι όλα καλά κι όλα ωραία. Κάπως έτσι, εξάλλου, δικαιολογούν και σήμερα αρκετοί τον Ανδρ. Παπανδρέου για τα ατιμώρητα στη δική του περίπτωση αμαρτήματα. Όλοι οι λούμπεν οπαδοί τού μιζολήπτη παρ' ολίγον πρωθυπουργού τον θαυμάζουν για την ακριβή ζωή που έκανε, για τα ζεϊμπέκικα γλέντια του, για την νεαρή σύζυγό του κι όλα τα συναφή. Όλα αυτά θα επιθυμούσαν και για τον εαυτό τους, αν τους συνέδραμαν οι περιστάσεις, το κυνηγούσαν περισσότερο ή ήταν, τέλος πάντων, πιο καπάτσοι...

Είναι, άλλωστε, οι ίδιοι που δεν τους μπαίνει καν στο μυαλό πως μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς χάρη στη σκληρή δουλειά παρά μόνο κερδίζοντας το τζόκερ. Και μην μου πείτε πως για όλα φταίει η ανεργία γιατί κι εσείς κι ο γράφων ζούσαμε σε αυτήν τη χώρα και πριν το 2010 και γνωρίζουμε και σήμερα ανθρώπους που προτιμούν να συντηρούνται από χρήματα άλλων από το να εργάζονται. Για όλους αυτούς, επομένως, ο Άκης δεν είναι απατεώνας, αλλά ιδέα- παρακαταθήκη για τα μνημόνια του μέλλοντός μας...