Homo Kommatikus, αυτή η εθνική μάστιγα...

Το να είσαι μέλος ενός πολιτικού κόμματος του δημοκρατικού τόξου δεν είναι ντροπή. Υπό ιδανικές συνθήκες θα μπορούσε να συμβολίζει το ότι είσαι ενεργός πολίτης που ενδιαφέρεται για περισσότερα πράγματα από τη βολή τη δική του και της οικογένειάς του. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως αυτοί που χειροκροτούσαν το Σάββατο τον Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, αλλά κι αρκετοί ανάμεσα σε εκείνους που τον αποδοκίμαζαν στους δρόμους δεν το έκαναν από ιδεολογική στήριξη ή αποδοκιμασία, αλλά για την ικανοποίηση στενών προσωπικών συμφερόντων τους. Κι αυτή είναι μια ακόμα τραγωδία τού έθνους, όταν δηλαδή τα κόμματα δεν αποτελούν εργαστήρια εφαρμοσμένης πολιτικής σκέψης, αλλά εκκολαπτήρια άχρηστων κομματόσκυλων τα οποία αλώνουν τη δημόσια διοίκηση την ίδια ώρα που αναγκάζουν τους άξιους να φεύγουν στο εξωτερικό...

Ο Αλ. Τσίπρας αφιέρωσε για ξεκάρφωμα τη μισή ομιλία του στη ΔΕΘ για να μας μιλήσει για το όραμά του για την επόμενη ημέρα όταν αυτό που πραγματικά ήθελε να μας πει δεν ήταν τίποτα άλλο από το να τάξει τα πάντα και σε όλους προκειμένου να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση. Γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να είναι τόσο μαξιμαλιστής όσο με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του 2014, αλλά αυτό δεν τον απότρεψε από το να δώσει υποσχέσεις για ομολογουμένως κοινωνικώς δίκαιες πράξεις τις οποίες ωστόσο μάλλον δύσκολα θα προλάβει να υλοποιήσει ο ίδιος ακόμα κι αν δεν αποδεικνυόταν αναξιόπιστος αυτήν τη φορά. Έτσι κι αλλιώς από κάτω το κομματικό ως επί το πλείστον ακροατήριό του ήταν έτοιμο να ζητωκραυγάσει τα πάντα έχοντας εξασφαλισμένη μια θεσούλα στη νομή τής εξουσίας...

Ο πρωθυπουργός πανηγυρίζει για στατιστικά επιτεύγματα τα οποία οφείλονται στη σκληρή οκταετή και νεοφιλελεύθερη λιτότητα, μέρος τής οποίας έχει και τη δική του υπογραφή. Κι αν καμία έξοδος από την άγρια επιτροπεία δεν έρχεται ως φυσική συνέχεια αν δεν παλέψεις για να αποκτήσεις ως ένα βαθμό την οικονομική σου αυτοτελεια, εν τούτοις πάει πολύ και να θριαμβολογείς γιατί τα κατάφερες όντας το καλύτερο μνημονιακό παιδί και να αισθάνεσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου γιατί οι παλαμάκηδες αυλοκόλακες δεν σταματούσαν να σε επευφημούν. Το πρόγραμμα που εξάγγειλε ο Αλ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη είναι εν πολλοίς αριστερό, μάλλον όμως αυτό ήρθε πολύ αργά και σε πολύ μετριοπαθείς ποσότητες για να λησμονηθεί η ήττα τής πρώτης φοράς Αριστεράς το 2015...