"Όλοι ίδιοι είναι" και Πατσήσαμε...

Είμαι σίγουρος ότι ο Ανδρ. Πάτσης ειλικρινώς αναρωτιέται όταν πηγαίνει για ύπνο το βράδυ γιατί του τη λένε για τα "κόκκινα" δάνεια που αγόρασε κοψοχρονιά ή για τα εκατ. ευρώ που εισέπραξε από κρατικούς φορείς κι εταιρείες. Γι' αυτήν την κατηγορία ακρίδων όχι απλώς ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, αλλά κι ό,τι είναι παράνομο δικαιολογείται αν ανήκεις στην τάξη και στην παράταξη που κυβερνά επί δεκαετίες τη χώρα. "Η Ελλάδα μάς ανήκει, τι θέλουν οι πλεμπαίοι και μας ενοχλούν;", αναρωτιέται στις μεταξύ τις συζητήσεις αυτή η κάστα...

Ο Πάτσης είναι, "απλώς", το σύμπτωμα. Η ασθένεια είναι ενδημική στο πολιτικό μας σύστημα κι αφορά κυρίως τους "άριστους" από τα Lidl οι οποίοι βασίζουν τη φιλαρέσκεια κι αλαζονεία τους στην καταγωγή, στις αγορασμένες σπουδές και στα κατευθυνόμενα αξιώματα που απολαμβάνουν. Δείτε τους σήμερα πώς επιχειρούν να συμψηφίσουν ένα επίδομα κατοικίας που είχε λάβει μια συριζαία υφυπουργός όταν ο πρωθυπουργός τους έχει δεκάδες κατοικίες σε όλο τον κόσμο αλλά ζητά αποζημίωση μερικών χιλιάδων ευρώ για τις κατεστραμμένες του ελιές. Δεν αφήνουν ούτε πόμολο να πέσει κάτω χωρίς να το μαγαρίσουν...

Το χειρότερο που έχουν καταφέρει αυτοί οι τύποι είναι που έχουν εξωθήσει το πόπολο στο να πιστεύει ότι είναι όλοι ίδιοι κι ότι η διαφθορά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αρκεί να είσαι αποτελεσματικός, όπως το εννοεί ο καθένας αυτό. Ο μιθριδατισμός τής ελληνικής κοινωνίας δεν είναι ο μοναδικός λόγος που υστερούμε. Είναι, όμως, κι αυτός ένας παράγοντας που μας κρατά πίσω και δεν μας επιτρέπει να συμβαδίζουμε με πιο προηγμένες κοινωνίες...

 

Βάλτε και τον Μητσοτάκη μέσα για να είμαστε Πάτση...

Όλοι μάθαμε ότι διεγράφη ο βουλευτής Πάτσης από την Κ.Ο. της ΝΔ, λίγοι όμως είχαμε πληροφορηθεί τις προηγούμενες ημέρες για τα έργα και τις ημέρες του που οδήγησαν στην επικοινωνιακή αποπομπή του. Και γι' αυτό οφείλουμε να "ευγνωμονούμε" την πλειονότητα των ΜΜΕ, την ομερτά των οποίων ζηλεύουν και οι μαφιόζοι. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αποσιώπησης απορώ που ο Πάτσης δεν είχε αγοράσει και περισσότερα "κόκκινα" δάνεια ή που δεν είχε πάρει κι άλλες δουλίτσες από το "γαλάζιο" κράτος...

Ο Πάτσης την πάτησε γιατί ήταν άπληστος και πιο ικανό λαμόγιο από άλλους νεοδημοκράτες, όπως ο Κ. Μαραβέγιας φερ' ειπείν που είχε πιαστεί με τον αναπτυξιακό νόμο στην πλάτη. Κι ο Πάτσης, ωστόσο, είναι γατάκι μπροστά στη Μητσοτάκης Α.Ε., η οποία κάνει τα ίδια και πολύ χειρότερα, αλλά πολύ πιο οργανωμένα και με μεγαλύτερη εμπειρία βεβαίως στο να πλουτίζει σε βάρος τού δημοσίου συμφέροντος. Ο τρόπος, άλλωστε, που μας γδέρνει με την ενεργειακή ακρίβεια, αλλά μας κάνει ταυτοχρόνως να αισθανόμαστε ευγνώμονες που μας επιδοτεί με ψίχουλα σε σύγκριση με αυτά που μας αρπάζει ομολογώ ότι είναι άκρως επαγγελματικός...

Το Μέγαρο Μαξίμου αυτοτρολαρίστηκε όταν ανακοίνωσε πως ο Πάτσης διεγράφη γιατί η δράση του δεν συνάδει με τις αρχές τής ΝΔ. Ο βουλευτής Γρεβενών είναι η επιτομή τού τρόπου διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια. Θα μπορούσε να "κοσμεί" και το σχετικό λήμμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία αν λειτουργούσαν στοιχειωδώς έστω οι θεσμοί δεν θα μπορούσε να σταθεί εδώ και πολύ καιρό... 

 
 

Η ακροδεξιά θα κάνει πάρτι όσο η Αριστερά σνομπάρει...

Η ακροδεξιά, είτε πολιτεύεται αυτόνομα είτε έχει ενσωματωθεί στην κεντροδεξιά, διατηρεί ένα άδικο προβάδισμα σε βάρος τής Αριστεράς. Κι αυτό έχει να κάνει με το ότι δίνει εύκολες απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα. Για τους ακροδεξιούς πάντα φταίει ο "άλλος", είτε είναι μετανάστης είτε Αριστερός είτε ομοφυλόφιλος είτε είτε είτε...

Στην Αριστερά δεν επιτρέπεται να είναι απλοϊκή ούτε να θωπεύει χυδαία ένστικτα ούτε να στήνει εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς. Γι' αυτό και η δουλειά της είναι πιο δύσκολη όταν καλείται να πείθει ευρείες μάζες για το δίκαιο των θέσεών της. Πολλές φορές, ωστόσο, αυτοτραυματίζεται όταν επιλέγει τους ιδεολογικούς εμφύλιους για ήσσονος σημασίας ζητήματα ή όταν κι αυτή με τη σειρά της χαρακτηρίζει εχθρούς όσους επισημαίνουν τα λάθη της με σκοπό αυτά να διορθωθούν κι όχι να συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν...

Αν οι ψηφοφόροι στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο στρέφονται στην ακροδεξιά για να τους επιλύσει τα προβλήματα είναι πρωτίστως δικό τους έγκλημα. Και ούτε έχουν δικαίωμα να κρύβονται πίσω από πραγματικές δικαιολογίες όπως η απουσία μόρφωσης κι αντικειμενικής ενημέρωσης ή της έλλειψης χρόνου. 

Αλίμονο αν χρειάζεται να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή να δουλεύουμε λιγότερο για να καταλαβαίνουμε ότι δεν μας καταστρέφει ο μαύρος, ο εβραίος ή ο γκέι τη ζωή. Φυσικά, όμως, όλα αυτά δεν αποτελούν δικαιολογία για την Αριστερά ώστε να μην επαναπροσεγγίσει την εργατική τάξη και να μην προσελκύσει τα μεσαία στρώματα. Όπως ένας καλός προπονητής προσαρμόζει τα συστήματά του με βάση το υλικό που διαθέτει, ομοίως κι ένα αριστερό κόμμα οφείλει να ακούει αυτούς που θέλει να εκφράσει αντί να τους δείχνει με το δάχτυλο τι πρέπει να κάνουν. Μοιάζει εύκολο, στην πράξη ωστόσο παραμένει ακόμα ζητούμενο...  

 

Μετριοπαθής, αρκεί να μην το πιστέψει...

Κάθε εποχή πρέπει να είναι επαναστατική, ακόμα κι αν οι προϋποθέσεις για να φτουρήσει η επανάσταση δεν είναι οι κατάλληλες. Όσο απουσιάζει η κοινωνική δικαιοσύνη η επανάσταση είναι, στην ουσία, μονόδρομος. Δεν μπορείς, όμως, να κερδίζεις πάντα εκλογές προτάσσοντας την επαναστατικότητα. Ιδίως όταν έχεις ήδη κυβερνήσει κι απογοητεύσει, καλώς ή κακώς...

Σε αυτό το πλαίσιο καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας και οι τελευταίες ομιλίες του περισσότερο σε κοιμίζουν παρά σε ενθουσιάζουν. Απευθύνεται στα απολιτίκ μεσαία στρώματα τα οποία θέλουν την ησυχία τους κι όχι κορώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ούτε καν κυβέρνηση αυτή τη στιγμή για να μπορεί να προσπαθήσει να μετατρέψει το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο σε συνειδητοποιημένη πολιτική μάζα...

Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει, συνεπώς, να εξαπατήσει προεκλογικώς το πόπολο. Να του τάξει σταθερότητα και μετριοπάθεια. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να μην το πιστέψει κι ο ίδιος γιατί η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από μία από τα ίδια, αλλά μια επανάσταση, πρωτίστως θεσμική. Ό,τι ακολουθήσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη πολύ δύσκολα θα είναι χειρότερο. Αλίμονο, όμως, αν αυτό το θεωρούμε αρκετό, ιδίως όσοι αυτοαποκαλούμαστε προοδευτικοί...  

 

Η ιερή ελληνική οικογένεια ήταν πάντοτε ανίερη...

Λίγο από το ζήλο που δείχνουν τα περισσότερα ΜΜΕ για να πληροφορηθούν την κατάθεση της 12χρονης να έδειχναν και για τη δικογραφία τής Siemens ή της Novartis μπορεί να είχε ξεβρομίσει το κομματικό σύστημα της χώρας. Δεν το δείχνουν όμως: τους ενδιαφέρει η εντυπωσιοθηρία ώστε να χορταίνουν τα πιο χυδαία μας ένστικτα, μαζί με τη συσκότιση για τα σημαντικά. Αν υπάρχει χειρότερη δημοσιογραφία στον κόσμο σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας παρακαλώ να με ενημερώσετε...

Έχουμε μάθει τα πάντα για το πώς βιαζόταν η ανήλικη- "συνευρισκόταν", σύμφωνα με τα μιντιακά παπαγαλάκια-, αλλά όχι και πολλά για το ποιοι ήταν και ποιες διασυνδέσεις είχαν οι βιαστές. Τα ίδια και για την κοπέλα που, κατά Κούγια, ικανοποίησε μια φαντασίωσή της στο ΑΤ Ομονοίας. Δημοσιογραφική ανικανότητα ή εσκεμμένο κουκούλωμα; Διαλέγετε και παίρνετε. Μόνο που κανείς μας δεν είναι τόσο αθώος όσο θέλει να πιστεύει όταν καλύπτεται από την περιγραφή τής κλειδαρότρυπας και δεν αναζητά τίποτα παραπάνω...

Είναι πολύ βολικό να ρίχνουμε την ευθύνη γι' αυτό που αποκαλούμε ηθική κατάπτωση της κοινωνίας στην πανδημία και στον εγκλεισμό. Η ιερή ελληνική οικογένεια δεν ήταν ποτέ τόσο αναμάρτητη όσο την θέλει το συλλογικό μας φαντασιακό. 

Οι τέσσερις τοίχοι ενός σπιτιού κρύβουν ιστορίες που ακόμα κι αν δεν είναι τόσο δραματικές όσο της 12χρονης δεν παύουν να αποδομούν τη φαντασίωση πως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένειά μας είναι τόσο ειδυλλιακές όσο τις φανταζόμαστε. Βασίζουμε την κοινωνική ειρήνη σε ψέματα κι αυταπάτες, επιτρέποντας στους οικογενειακούς πολέμους να καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές...   
 

Σιγά μην θέλει ο Μητσοτάκης να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία...

Θα ήταν πολύ πιο έντιμο αν ο Κ. Μητσοτάκης σχολίαζε για τα όσα καταγγέλλονται για το ΑΤ Ομόνοιας πως πρέπει να διερευνηθούν και κανείς δεν είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Θα ήταν, εν τέλει, πολύ πιο έντιμο από αυτό που είπε περί "κατάχρησης εξουσίας". Κατάχρηση εξουσίας είναι, για παράδειγμα, να παρακολουθείς πολιτικούς σου αντιπάλους. Να βιάζεις σε αστυνομικό τμήμα φορώντας στολή είναι έγκλημα καθοσιώσεως...

Ομοίως, είναι πολύ πιο έντιμο να έχεις ψηφίσει τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη και να λες πως επιχειρηματίες τύπου Μαλαματίνα κάνουν νόμιμη χρήση του από το να καλείς τα δύο μέρη να τα βρουν. Όταν, άλλωστε, στέλνονται ΜΑΤ στους εργαζόμενους, απολύονται και συλλαμβάνονται συνδικαλιστές το να παριστάνεις τον Πόντιο Πιλάτο μόνο ένα πράγμα αποδεικνύει, ότι η πάλη των τάξεων θα αργήσει ακόμα να κοπάσει. Μπορεί να το επιβεβαιώσει κι ο φοιτητής από το ΑΠΘ που έπεσε από τον τρίτο όροφο γιατί κυβερνητική επιλογή είναι οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια κι όχι αίθουσες και καθηγητές...  

Όπως κι αν έχει, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όσο κι αν κάνει τον επιτήδειο ουδέτερο είναι φανερό για ποιους κυβερνά και πάντως όχι για την κοινωνική πλειοψηφία. Ο μεγαλύτερος φόβος της, εξάλλου, είναι να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και να χάσει τον αποδιοπομπαίο της τράγο για το ότι είμαστε πρωταθλητές στην ακρίβεια. Τι θα γενεί σε μια τέτοια περίπτωση δίχως τον βάρβαρο Βλ. Πούτιν; Ήταν κι αυτός μια κάποια λύσις...

 

Κρεμάλα στους βιαστές κι όταν είναι μπάτσοι;...

Φαντάζομαι πως εκείνοι που θέλουν κρεμάλες για τους βιαστές, τις θέλουν κι όταν οι βιαστές είναι μπάτσοι. Ομοίως, όσοι δεν επιθυμούν να αλλοιώνεται ο πολιτισμός μας από τους μετανάστες δεν το επιθυμούν και για τους εργάτες που τους μαζεύουν τις ελιές ή τα αχλάδια. Διαφορετικά η ηθική τους είναι τόσο ρευστή όσο στέρεη είναι η υποκρισία τους...

Το να έχει ο πολίτης απεριόριστη εμπιστοσύνη στις Αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές, μοιάζει με αυτοκτονία για τα δικαιώματά του. Από την άλλη, ωστόσο, είναι για λύπηση μια χώρα στην οποία ο πολίτης δεν μπορεί να έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που υποτίθεται πως τον φυλάσσουν από το κακό κι απονέμουν δικαιοσύνη. Και πώς να έχει στην Ελλάδα όπου χρεοκοπήσαμε, αλλά οι μόνοι που τα έφαγαν με δικαστική βούλα ήταν ο μακαρίτης Τσοχατζόπουλος κι ο Γ. Παπαντωνίου;...

Από όλα όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες θα έπρεπε να σοκάρονται στην πραγματικότητα μόνο όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν πως στα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής κρύβονται λουλούδια, αλλά και σκουπίδια. Κι ούτε, βεβαίως, θα έπρεπε η μη αποκτήνωσή μας να εξαρτάται από το πόσο αποκτηνωμένοι είναι οι ισχυροί και λιγότερο ισχυροί με διασυνδέσεις. Από την άλλη, όμως, απαιτεί θράσος να κουνάς το δάχτυλο σε ένα λαό που είδε για σκάνδαλα όπως της Siemens και της Novartis να μην τιμωρείται κανείς...