Δείξε μου πώς καρφώνεις τη μπάλα να σου πω αν είσαι Έλληνας...

Υπάρχουν, σχηματικώς γράφοντας, δύο είδη ρατσιστών: εκείνοι που είναι ρατσιστές απέναντι σε οτιδήποτε δεν τους μοιάζει στον καθρέφτη κι αυτοί που είναι ρατσιστές ακόμα και στο ρατσισμό τους. Αυτό έχει εφαρμογή και στην περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δεν θα δεχθούν ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει μαύρος Έλληνας, γι' αυτό κι αντιμετωπίζουν ως ξένο ένα παιδί που από σεβασμό δεν θέλει να υπογράφει αυτόγραφα στην ελληνική σημαία και το οποίο δηλώνει πως όπου κι αν βρεθεί, κουβαλά μαζί του την Ελλάδα. Όσοι, πάλι, εντάσσονται στη δεύτερη κατηγορία καμαρώνουν για τον Γιάννη, αλλά αν δουν κάποιον μαύρο στο δρόμο- ανεξαρτήτως αν αυτός και τα παιδιά του ζουν χρόνια στην Ελλάδα ή όχι- από μέσα τους ή φωναχτά του λένε "γύρνα πίσω στην πατρίδα σου σκυλάραπα" και του πετούν και καμιά μπανάνα...

Οι περισσότεροι ρατσιστές, πάντως, συμφωνούν ότι Έλληνας γεννιέσαι και δεν γίνεσαι και πως για να έχεις το δικαίωμα να παρουσιάζεσαι ως τέτοιος πρέπει ως ελάχιστη προϋπόθεση οι γονείς των γονιών των γονιών σου να έχουν γεννηθεί εδώ και, "φυσικά", να είσαι λευκός. Την ίδια στενόμυαλη λογική χρησιμοποιούν και στην περίπτωση του σεξουαλικού προσανατολισμού, όπου το σκεπτικό τους συμπυκνώνεται στο "πας μη ετεροφυλόφιλος ανώμαλος και διεστραμμένος". Γι' αυτό και δεν θέλουν οι γονείς και τα παιδιά τους να παρακολουθούν σχολικά σεμινάρια στα οποία θα παρουσιάζονται όλες οι περιπτώσεις, λες και δεν είναι προτιμότερο να εξοικειώνεται κάποιος με το τι συμβαίνει στην πραγματική κοινωνία από τα παιδικά του χρόνια από το να αφήνει τη διαπαιδαγώγησή του και γι' αυτά τα θέματα στην τηλεόραση, για παράδειγμα, όπου οι γκέι ή οι τραβεστί παρουσιάζονται συνήθως σαν καρικατούρες...

Βγαίνουν διάφοροι πιθηκάνθρωποι και για να αποδείξουν δήθεν το δίκαιο του ρατσισμού τους ισχυρίζονται πως κάποιος επιλέγει να γίνει ομοφυλόφιλος, γι' αυτό και δεν είναι σωστό να προβάλλεται η ομοφυλοφιλία ως κάτι το φυσιολογικό. Ακόμα, όμως, κι αν είναι έτσι, από πότε η ελευθερία τής επιλογής, είτε πρόκειται για πατρίδα είτε για σεξουαλικό προσανατολισμό είτε για οτιδήποτε άλλο, θεωρείται ανώμαλη, ακόμα κι όταν γίνεται από ενήλικο άτομο;...

Για να μην παρεξηγηθώ από εκείνους που έχουν την παρεξήγηση πρόχειρη στο στόμα, δεν εννοώ πως ο οποιοσδήποτε που περνά τα σύνορα, νομίμως ή παρανόμως, και δηλώσει πως θέλει να γίνει Έλληνας για ιδιοτελείς σκοπούς δικαιούται να αποκτήσει την υπηκοότητα. Βεβαίως και πρέπει να υπάρχουν κανόνες χορήγησής της, αλίμονο όμως αν αυτό εξαρτάται από το πόσο εντυπωσιακά καρφώματα σε αγώνες μπάσκετ κάνει κάποιος, όπως συνέβη με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο επί εποχής Σαχλαμαρά. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από διπλός ρατσισμός, άρα και διπλά κατακριτέο από κάθε πραγματικά κι όχι μόνο στα χαρτιά προοδευτικό άνθρωπο...