Ο μήνας που θα κρίνει αν ο Τσίπρας είναι "απλώς" πρωθυπουργός ή ηγέτης...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε τις εκλογές τού Σεπτεμβρίου του 2015 αποκλειστικώς γιατί ο λαός έκρινε πως έπρεπε να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, αφού είχε κυβερνήσει μόνο εφτά μήνες όταν οι άλλοι είχαν εξουσιάσει 40 χρόνια και μας χρεοκόπησαν. Του έδωσε νέα εντολή και γιατί ο Αλέξης Τσίπρας του υποσχέθηκε πως όσο δύσκολο κι αν είναι το τρίτο μνημόνιο είναι και το τελευταίο και πως ο ίδιος θα έθετε σε εφαρμογή ένα παράλληλο πρόγραμμα για να ανακουφίσει, όσο αυτό ήταν δυνατό, τις συνέπειες της άγριας λιτότητας που θα συνεχιζόταν. Είχα γράψει τότε πως αυτό ήταν πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί, αφού στην ουσία το μνημόνιο είναι οικονομικό Σύνταγμα που δεν αποφασίζεται καν από εμάς, αλλά πως ο πρωθυπουργός είχε υποχρέωση να το προσπαθήσει και ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να τα καταφέρει από τη στιγμή που η αντιπολίτευση παραμένει και τώρα ιδεοληπτικά μνημονιακή...

Περίπου ενάμισι χρόνο αργότερα ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα- νέα μέτρα ή πιθανή ρήξη- ακόμα μεγαλύτερο από αυτό του καλοκαιριού τού 2015. Γιατί αν τότε η οπισθοχώρησή του κρίθηκε κι από το λαό ως προσωρινή στο όνομα της σωτηρίας τής πατρίδας, σήμερα κάτι τέτοιο θα καταχωρήσει το ΣΥΡΙΖΑ μια για πάντα στις μνημονιακές δυνάμεις, που, όπως θέλει η ρητορική τους, "λαμβάνουν επώδυνες αποφάσεις γιατί οι εναλλακτικές είναι καταστροφικές". Προφανώς κι αυτήν τη φορά μια πιθανή υποχώρηση θα γίνει με όρους εκβιασμού κι όχι γιατί ο πρωθυπουργός, σε αντίθεση με τον άθλιο Κούλη, πιστεύει, για παράδειγμα, ότι η μείωση του αφορολόγητου στις 6.000 ευρώ είναι κοινωνικώς δίκαιη ή γιατί πρέπει να ληφθούν και νέα μέτρα με πρότυπο τον εργασιακό μεσαίωνα.

Μόνο που σε μία τέτοια περίπτωση θα έχει εξαντληθεί το επιχείρημα πως "τουλάχιστον εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατεύσουμε τους οικονομικώς πιο αδύναμους", αφού στην πράξη τα δάκρυα των κυβερνώντων για νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων δύσκολα θα παρηγορήσουν όσους τις υφίστανται. Και ούτε το λαϊκό αίσθημα θα ικανοποιηθεί και η οργή του θα χαλιναγωγηθεί με τις λίστες φοροδιαφυγής, τις τηλεοπτικές άδειες ή "Κήρυκες Χανίων". Όταν λείπει σήμερα το φαγητό από το τραπέζι κανείς δεν χορταίνει με πολέμους κατά τής διαπλοκής και της διαφθοράς. Υπενθυμίζω ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχασε εκλογές ακριβώς γι' αυτό το λόγο, μολονότι είχε υπογράψει την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών κι όχι απλώς γιατί πλήρωσε για την τηλεοπτική του άδεια ο Γ. Αλαφούζος...

Πολύ φοβάμαι πως η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί τα νέα μέτρα και καθυστερεί τη δεύτερη αξιολόγηση γιατί δεν ξέρει πώς να πείσει για την απόφασή της τους βουλευτές της, τον ελληνικό λαό, ακόμα και κάποιους υπουργούς της. 'Η μήπως κάνω λάθος Ευκλείδη; Αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, το κομματικό συμφέρον θα έχει υπερισχύσει του λαϊκού κι εθνικού, το οποίο σημαίνει ότι θα έχει διαρραγεί ουσιαστικώς και μάλλον ανεπανόρθωτα ο σύνδεσμος του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνική πλειοψηφία που του έδωσε και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία...

Ας περιμένουμε τη Σύνοδο Κορυφής της Μάλτας και την απόφαση του ΔΝΤ τη Δευτέρα, μόνο που αν δεν αλλάξει κάτι προς όφελός μας δεν υπάρχει λόγος να περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας και το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου για να ανακοινώσει τις όποιες αποφάσεις του, από τις οποίες θα φανεί αν είναι "απλώς" πρωθυπουργός ή ηγέτης. Η υπομονή τής κοινωνίας έχει εξαντληθεί κι επειδή ακριβώς γνωρίζει ότι ο άθλιος Κούλης δεν πρόκειται να φέρει ελαφρύτερα μέτρα οι εκλογές δεν θα την καταπραΰνουν και οι αντιδράσεις της είναι πολύ πιθανό να είναι πιο δυναμικές από αυτές που έχουμε ζήσει στο παρελθόν ή που φανταζόμαστε για το μέλλον...