Το "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους" αθωώνει τους φαύλους...

Η δημοκρατία δεν είναι δυνατό να στερεώνεται στο φόβο. Δεν μπορεί, όμως, να ορθοποδήσει κι αν δεν γίνονται και πολλά για την καταπολέμηση των αιτιών που τον γεννούν. Φυσικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος και για την ελληνική κοινωνία είναι η αποκαλούμενη εγκληματικότητα του "λευκού κολάρου", μιας σάπιας ελίτ δηλαδή που όταν δεν χρησιμοποιεί ως προκάλυμμα το νόμο, που η ίδια διαμορφώνει μέσω των λακέδων της στο πολιτικό σύστημα, τον παραβιάζει ακόμα κι απροκάλυπτα, εκτιμώντας πως διαθέτει ένα ιδιότυπο άσυλο από εξουσίες που έχει του χεριού της. Η καταστολή αυτού του είδους τής εγκληματικότητας είναι που θα ενισχύσει κυρίως το αίσθημα δικαιοσύνης στο μέσο πολίτη, πέρα βεβαίως κι από τη σημαντική ενίσχυση του κρατικού ταμείου...

Δεν φτάνει, όμως, μόνο η καταστολή τής "υψηλής" εγκληματικότητας προκειμένου να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στο μέσο πολίτη. Η βία στα γήπεδα, στα Εξάρχεια, το κάψιμο λεωφορείων ή το σπάσιμο ακυρωτικών μηχανημάτων των μέσων μεταφοράς δεν αποτελούν φαινόμενα που γεννήθηκαν ή γιγαντώθηκαν την τελευταία διετία. Ζούμε μαζί τους εδώ και πολλά χρόνια. Το επιχείρημα, ωστόσο, πως "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους" δεν τιμά κανένα, μολονότι η σημερινή κυβέρνηση δικαιούται να υπερηφανεύεται πως είναι η μοναδική που εξάρθρωσε κύκλωμα ναρκωτικών στα Εξάρχεια...

Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί συμπολίτες μας δυσκολεύονται να πληρώσουν ακόμα και το εισιτήριο του μετρό. Κι ο γράφων στο παρελθόν έχει υποπέσει, ενδεχομένως και στο μέλλον να υποπέσει στο αδίκημα της εισιτηριοδιαφυγής, σταθμίζοντας προτεραιότητες του ατομικού του προϋπολογισμού. Μόνο που δεν είναι δυνατό να υποστηρίζει κάποιος πως μπορούν να υπάρξουν δωρεάν κι ασφαλή μέσα μεταφοράς για όλους αν κανένας δεν πληρώνει για τη μετακίνησή του. Και είναι αστείο να μιλάμε για παραβίαση προσωπικών δεδομένων με το ηλεκτρονικό εισιτήριο όταν αυτό εφαρμόζεται σε κάθε προηγμένη χώρα εδώ και δεκαετίες...

Το ίδιο ισχύει και για τη βία στα πανεπιστήμια. Ούτε αυτή γεννήθηκε ή γιγαντώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό και σήμερα να προπηλακίζονται, για παράδειγμα, καθηγητές που αντιδρούν σε γκράφιτι σε πανεπιστημιακούς χώρους. Ούτε να ιεροποιούμε το άσυλο σαν να βρισκόμαστε ακόμα στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου ή της δικτατορίας. Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι αυτής της κυβέρνησης έχουν συλλήβδην στιγματιστεί ως φιλοτρομοκράτες ή και τρομοκράτες έχουν την υποχρέωση όχι μόνο να κινούνται στο πλαίσιο της νομιμότητας, αλλά και να φαίνεται πως το κάνουν. Σε διαφορετική περίπτωση δίνουν επικοινωνιακά, έστω, πατήματα σε φαύλους να υποδύονται τους προστάτες τού νόμου και της τάξης...