Το "ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα" του πρωθυπουργού ακούγεται ήδη ως αστείο από όσους θεωρούν δεδομένη τη μείωση του αφορολόγητου και τον κόφτη για τις συντάξεις μετά από το 2019. Τα τελευταία εφτά χρόνια παρακολουθούμε, άλλωστε, συνεχώς διαφορετικές εκδοχές ενός ματς που στο τέλος οι Γερμανοί το κερδίζουν, ανεξαρτήτως αν κάποια στιγμή η Ελλάδα πρόβαλε ισχυρότερη αντίσταση από άλλες...
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει άλλη λύση για να γυρίσει το παιχνίδι για τη χώρα και τον ίδιο από το να αρνηθεί το νέο κύκλο λιτότητας, ο οποίος στερεί από το λαό του όχι μόνο εισοδήματα, αλλά κυρίως την αισιοδοξία για το μέλλον. Ποιος, αλήθεια, ανάμεσά μας πιστεύει ότι αν μια ελληνική κυβέρνηση υπαναχωρήσει κι αυτήν τη φορά, δεν θα υπάρξει κι επόμενη κι επόμενη κ.ο.κ.; Υπενθυμίζω ότι ο πρωθυπουργός επανεκλέχθηκε και για να απαλύνει τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου με το παράλληλο πρόγραμμά του κι όχι για να υπογράψει τέταρτο.
Γι' αυτό και οι έντιμοι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά του είναι είτε η ρήξη- με περισσότερους συμμάχους σήμερα και στη Γερμανία- με τον Β. Σόιμπλε, είτε το δημοψήφισμα είτε οι εκλογές, όπου τα διλήμματα για τη χώρα θα περιλαμβάνουν ανοιχτά και τη "βρόμικη" λέξη δραχμή. Οτιδήποτε άλλο θα σημάνει την πλήρη ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο κλαμπ της πλήρως υποταγμένης σοσιαλδημοκρατίας την ώρα, μάλιστα, που η τελευταία δείχνει να μετανοεί εμπράκτως για τον αυτοεξευτελισμό της...
Πολλοί ειρωνεύτηκαν την υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015 κι έσπευσαν να πανηγυρίσουν την ήττα της λες κι αφορούσε άλλους κι όχι και τους ίδιους. Αν κάνουμε, όμως, μια μίνι διαδρομή στα εφτά σχεδόν χρόνια των μνημονίων, το πρώτο εξάμηνο εκείνου του έτους ήταν το μοναδικό που μας έκανε να αισθανθούμε πως όλα είναι δυνατά, πως μπορούμε να βγούμε από την άβυσσο και να ξαναγεννηθούμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια κλήθηκε να διαχειριστεί την κατάρρευση της ελπίδας που ο ίδιος φούντωσε και σήμερα βρίσκεται ενώπιος ενωπίω με την Ιστορία τής Αριστεράς, καλούμενος να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεών της...
Αν πίστευα ότι το αφορολόγητο και οι συντάξεις είναι οι τελευταίες θυσίες που μας ζητούνται, θα έλεγα να πάρουμε μια βαθιά αναπνοή και να τα δεχθούμε κι αυτά. Μόνο που δεν το πιστεύω, πόσω μάλλον όταν οι εκλογές τού φθινοπώρου στη Γερμανία- που είναι έτσι κι αλλιώς μακριά- μπορεί να αναδείξουν εκ νέου νικητή τον Β. Σόιμπλε ή πολύ χειρότερους από αυτόν. Αναγνωρίζω ότι η απόφαση που καλείται να λάβει ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι εύκολη, ωστόσο είναι και η δική του μεγάλη ευκαιρία να αναβαπτιστεί στα μάτια εκείνων που αισθάνονται πως τους πρόδωσε και να πείσει τους υπόλοιπους ότι οι μεγάλοι καπετάνιοι δεν είναι αυτοί που πλέουν στη νηνεμία, αλλά εκείνοι που νικούν τα άγρια κύματα. Για να δούμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου