Ο ήλιος βγαίνει την αυγή κι ο Κούλης είναι άθλιος, αλλά να πάμε και παρακάτω...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως το να επιτίθεσαι στον άθλιο Κούλη για τη σχέση του με τη διαπλοκή και τη διαφθορά είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Το ίδιο ισχύει και για το ότι αν ο πρωθυπουργός είχε λάβει δάνειο άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ κι άρχιζε να το αποπληρώνει 11 χρόνια αργότερα κι αφότου είχε γίνει γνωστή στο πανελλήνιο η μπαταχτσίδικη τακτική του, σήμερα θα μιλούσαμε για το "ελληνικό Γουότεργκεϊτ". Πολλώ δε μάλλον όταν ο πρόεδρος της ΝΔ πέτυχε αυτό που δεν έχει καταφέρει ποτέ ακόμα κι ο πιο έντιμος Έλληνας πολίτης, να καταβάλλει δηλαδή πενταροδεκάρες έως ότου φτάσει η τελευταία δόση- γίγας, την οποία φιλοδοξεί να μην πληρώσει πιστεύοντας ότι τότε θα είναι πρωθυπουργός και θα έχει αναγεννηθεί το τρίγωνο διαπλοκής κομμάτων- τραπεζών- ΜΜΕ...

Καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας και τα υπενθυμίζει όλα αυτά ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όπως βεβαίως και το ότι ο άθλιος Κούλης ταυτίζεται ιδεοληπτικά με τις πιο ακραίες θέσεις των δανειστών. Μόνο που δεν βρισκόμαστε πλέον στο Φεβρουάριο του 2015, όταν ο πρωθυπουργός, φρέσκος στην εξουσία, μπορούσε πολύ εύκολα να πείσει ότι είναι ο Ρομπέν των Δασών που τα βάζει με τους δανειστές και την πέμπτη τους φάλαγγα στη χώρα μας και στις πλατείες να συγκεντρώνονται δεκάδες χιλιάδες για να τον στηρίξουν. Δεν αμφιβάλλω πως από τότε έχει δώσει πολλές μάχες, σε καμία ωστόσο δεν έχει βγει ουσιαστικώς νικητής, πέρα από το ηθικό πεδίο, και καλώς ή κακώς και οι πολιτικοί κρίνονται εκ του αποτελέσματος...

Επομένως, όταν στηθούν κάλπες- νωρίτερα ή αργότερα- ο λαός δεν θα ψηφίσει αξιολογώντας τις μίζες που έχουν τσεπώσει ο άθλιος Κούλης και η "Αγία Οικογένεια" από τη Siemens, αλλά το αν η ζωή του βελτιώθηκε όπως του είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τυχόν παλινόρθωση του σάπιου πολιτικού συστήματος θα αξιολογήσει ο ιστορικός τού μέλλοντος ως το μεγαλύτερο έγκλημα της κυβέρνησης της Αριστεράς κι όχι το τρίτο μνημόνιο, το οποίο άλλωστε αποτέλεσε προϊόν στυγνού εκβιασμού. Κι αυτό γιατί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έχει δοθεί συγχωροχάρτι σε ένα σύστημα εξουσίας που χρεοκόπησε τη χώρα και το οποίο ζητά τα ρέστα μόνο και μόνο γιατί οι διάδοχοί του θα έχουν επιδείξει ερασιτεχνισμό στη διαχείριση της καταστροφής που τους κληροδοτήθηκε...

Ο άθλιος Κούλης μοιάζει με τον ιδιοκτήτη που παραδίδει στον αγοραστή ένα καρυδότσουφλο κι όταν το δει να βουλιάζει τον κατηγορεί γιατί δεν έκανε ό,τι έπρεπε για να πιάσει λιμάνι. Μόνο που κι ο αγοραστής όφειλε να δείξει μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση στις υποσχέσεις του για το τι θα μπορούσε να καταφέρει με σάπια υλικά, ώστε τώρα οι ναύτες του, απερισκέπτως πάντως δρώντες, να μην θέλουν να τον εκδικηθούν με τον βιαστή τους...