Και τώρα σύντροφοι είμαστε εμείς και η Ιστορία, ή θα τη γράψουμε ή θα μας ξεγράψει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Είναι πλέον πιθανό η διαφορά από τη Ν.Δ. να ξεπεράσει τις δέκα ποσοστιαίες μονάδες και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Κι αυτό θα είναι ένα δίκαιο φινάλε για μια φαιδρή προσωπικότητα όπως ο νεοφασίστας απερχόμενος πρωθυπουργός, ο οποίος αναρριχήθηκε στην εξουσία κι έμεινε σε αυτή επί δυόμισι χρόνια όχι χάρη στο έργο του αλλά λόγω της προπαγάνδας μίσους και φόβου που εξαπέλυσε, με συμπαραστάτη του τα μιντιακά διαπλεκόμενα παπαγαλάκια. Ακόμα και στις τρεις εβδομάδες τής προεκλογικής περιόδου στην ουσία έλεγε στον ελληνικό λαό: "Σας θεωρώ τόσο ηλίθιους που θα με ξαναψηφίσετε μολονότι σας κατέστρεψα γιατί οι άλλοι θα έρθουν και θα σας...καταστρέψουν". Από την επόμενη εβδομάδα, όμως, η ριζοσπαστική Αριστερά θα αναλάβει για πρώτη φορά την εξουσία σε αυτήν τη χώρα κι αυτό από μόνο του είναι ένα ιστορικό γεγονός με προεκτάσεις σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο...

Θα μου πείτε πως υπήρξε και το ΠΑΣΟΚ του 1981. Μόνο που το Κίνημα (τότε ήταν τέτοιο, σήμερα είναι μια κοινοβουλευτική-ελπίζω όχι για πολύ καιρό ακόμα-τσόντα) του Ανδρ. Παπανδρέου προήλθε από το χώρο τού πολιτικού κέντρου, με τον ιδιοφυή (πώς λέμε Γιωργάκης, καμία σχέση) ηγέτη του να υφαρπάζει την αριστερή ρητορική και με την προσωπική γοητεία του που μαγνήτιζε τα πλήθη να πείθει τον ελληνικό λαό για την Αλλαγή. Κι όντως, η πρώτη τετραετία τού ΠΑΣΟΚ ήταν η καλύτερη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα, συγκρίνοντάς την με ό,τι προηγήθηκε κι ό,τι ακολούθησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, είναι το πρώτο "καθαρόαιμο" αριστερό κόμμα που καταλαμβάνει την εξουσία. Γενιές και γενιές Αριστερών περίμεναν αυτήν τη στιγμή και είμαστε τυχεροί όσοι τη ζούμε σήμερα. Και η Αριστερά έρχεται, θέλω τουλάχιστον να νομίζω, όχι για να εκδικηθεί για τις εκτελέσεις, τις εξορίες, τις φυλακίσεις και τους διωγμούς όσων έγραψαν την ηρωική Ιστορία της αλλά για να συγκρουστεί για χάρη τού ελληνικού λαού, ακόμα και για το λούμπεν προλεταριάτο που δεν την ψήφισε, με όλους εκείνους που τον είχαν για μαλάκα όλα αυτά τα χρόνια...

Σε λίγες ημέρες η Αριστερά θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με την Ιστορία και πρέπει να φανεί αντάξιά της κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Είναι, άλλωστε, ο ιστορικός της ρόλος να υψώνει ψηλά το έθνος όταν οι δήθεν πατριώτες το έχουν ρίξει στα τάρταρα. Συνέβη στην Εθνική Αντίσταση, το είδαμε στη χούντα των συνταγματαρχών, το ξαναβλέπουμε στις ημέρες μας. Ο Αλέξης Τσίπρας και η αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα σχηματίσει, οφείλει να παραμείνει προσηλωμένη στις προγραμματικές της αρχές, κυρίως όσον αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη, να συγκρουστεί με την Ανγκ. Μέρκελ και να κερδίσει από τη διαπραγμάτευση όσα περισσότερα μπορεί. Προφανώς και θα υπάρξει νέα συμφωνία με τους εταίρους γιατί, ακόμα κι αν ο Αδ. Γεωργιάδης προβάλλει το αντίθετο σε ένα βιντεάκι αντάξιο της χαμηλής νοημοσύνης του, όσο μεγάλο κι αν είναι ένα τρένο, αν συγκρουστεί με ένα μικρότερο θα εκτροχιαστούν και τα δύο. Λέγεται φυσική ηλίθιε, που καμώνεσαι πως ξέρεις Ιστορία κι αγαπάς την πατρίδα αλλά αγνοείς πόσες φορές αυτός ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ...

Πιθανότατα ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα κερδίσει τα πάντα, αλλά εύχομαι να γυρίσει από το Βερολίνο με μια συμφωνία που θα απαλλάσσει τους έλληνες από πολλά δυσβάσταχτα βάρη και θα τους επιτρέπει να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους με κόπο και θυσίες, αλλά και με κάποια προοπτική. Οποιος ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ γιατί πιστεύει ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης θα κλείσει σε ένα δωμάτιο τον Β. Σόιμπλε και δεν θα τον αφήσει να βγει από αυτό αν δεν συμφωνήσει με όλα όσα προτείνει ο ίδιος καλύτερα να συνεχίσει την αναζήτηση σωτήρων στην εκκλησία. Οταν διαπραγματεύεσαι, κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί από το προς τα πού θα γέρνει η ζυγαριά, όχι από το αν θα είναι άδειο το γερμανικό ζύγι...

Σε προσωπικό επίπεδο σας διαβεβαιώνω ότι η κριτική μου στην κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι πολύ πιο αυστηρή από αυτή που άσκησα στους σαμαροβενιζέλους. Κι αυτό γιατί μόνο όταν είσαι αυστηρός με κάποια ή κάποιον που αγαπάς, όπως στην προκειμένη περίπτωση με την Αριστερά κι όχι απαραιτήτως με το ΣΥΡΙΖΑ, μπορείς να του φανείς χρήσιμος και τον νοιάζεσαι πραγματικά. Η Αριστερά καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο καλή στο να καταγγέλλει ένα σάπιο σύστημα, αλλά κι ότι μπορεί να το ανατρέψει και να επιβάλλει πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο δίκαια και δημιουργούν ίσες ευκαιρίες για την παραγωγή νέου. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο ο ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ή με όσες αριστερές δυνάμεις δείξουν προθυμία συνεργασίας, και να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με τη λάιτ ακροδεξιά τού Π. Καμμένου ή, ακόμα χειρότερα, με τα κεντροαριστεροδεξιά κατάλοιπα τύπου Ποταμιού, ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΔΗΣΟ. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να κρίνουμε αντικειμενικώς τις επιδόσεις τής Αριστεράς και νομίζω πως ύστερα από τόσες δεκαετίες που το να είσαι Αριστερός θεωρείτο ποινικό αδίκημα ή γραφικότητα έχουμε κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζουμε για τη νίκη της και να ζητούμε να πιάσει μόνη της το τιμόνι τής εξουσίας. Τρομάζω, άλλωστε, και μόνο στη σκέψη τού τί θα επακολουθήσει αν αποτύχει και η Αριστερά...