Ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος. Η παγκόσμια ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών, η αλληλεγγύη ήταν πάντοτε ζητούμενα και σπανίως δεδομένα. Υπάρχει, ωστόσο, ένα κομβικό σημείο στη σύγχρονη Ιστορία, αυτή που ακολούθησε το τέλος τού Ψυχρού Πολέμου και την ισορροπία τού τρόμου που ναι μεν προκάλεσε κρίσεις αλλά απότρεπε εκτεταμένες πολεμικές συρράξεις, που εξηγεί πολλά από όσα τραγικά συμβαίνουν σήμερα, όπως η σχεδόν εκατόμβη νεκρών στην Αγκυρα ή οι σφαγές τού Ισλαμικού Κράτους, οι εμφύλιοι στη Συρία, στην Υεμένη και στη Λιβύη και τόσα άλλα: η ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ το 2001 από τον Τ. Μπους...
Η Ουάσιγκτον ήταν, βεβαίως, ιμπεριαλιστική και πριν ξεκινήσει ο 21ος αιώνας: στην Ελλάδα, εξάλλου, το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. Ποτέ, όμως, η αλαζονεία τής μοναδικής εναπομείνασας τότε υπερδύναμης δεν είχε φτάσει στα ύψη που άγγιξε επί Μπους του Νεώτερου. Κι αν ακόμα η 11η Σεπτεμβρίου 2001 δεν είναι μια καλά οργανωμένη μηχανορραφία τού αμερικανικού κατεστημένου, κι αν ακόμα δηλαδή οι θεωρίες συνωμοσίας δεν ισχύουν, ήταν πάντως βούτυρο στο ψωμί μιας εξουσίας που αποζητούσε την παγκόσμια κυριαρχία για τις πολυεθνικές της μέσα από τη δύναμη της πολεμικής της μηχανής. Οι εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ δεν ήταν συνέπεια του θυμού ενός λαού για τους νεκρούς του στους Δίδυμους Πύργους. Αν αυτή ήταν η αιτία, τότε οι Αμερικανοί θα είχαν ισοπεδώσει τη Σαουδική Αραβία, χώρα καταγωγής τού Οσ. μπιν Λάντεν και των περισσότερων αεροπειρατών. Ηταν η προγραμματισμένη κίνηση στη σκακιέρα ενός Γολιάθ, που είτε δεν υπολόγισε είτε απλώς αποδέχθηκε την πιθανότητα η απληστία του να οδηγήσει σε ένα Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο...
Με όλα αυτά δεν επιθυμώ, σε καμία περίπτωση, να δικαιολογήσω τα θύματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού τα οποία, στο όνομα της αντεκδίκησης και μιας αρρωστημένης θεώρησης της θείας δίκης, αποκεφαλίζουν ή τινάζουν στον αέρα ανθρώπους όταν δεν καταστρέφουν μνημεία ανεκτίμητης πολιτιστικής αξίας. Ούτε, βεβαίως, ξεπλένω χιτλερίσκους όπως ο Ρ.Τ. Ερντογάν ή ο Μπ. αλ Ασαντ, οι οποίοι κάποια στιγμή, και υπό την κηδεμονία είτε των ΗΠΑ είτε της Ρωσίας, μπέρδεψαν τη σκιά τους με το μπόι τους. Ας μην ξεχνάμε πως ο πρόεδρος της Συρίας έριξε χημικά σε αντικαθεστωτικούς συμπατριώτες του (ανεξαρτήτως αν τα ηθικά στάνταρ τής Δύσης ποικίλλουν αναλόγως του αν οι δικτάτορες είναι φιλικοί προς αυτή ή όχι) κι ότι ο ομόλογός του της Τουρκίας, προκειμένου να κερδίσει το φονταμενταλιστικό κόμμα του την αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές, έχει εξαπολύσει τα βομβαρδιστικά του σε βάρος των Κούρδων κι όποιον πάρει ο χάρος...
Τα πάντα, ωστόσο, εκκινούν από την αμερικανική αλαζονεία, την οποία ελάχιστα περιόρισε ο Μπ. Ομπάμα. Ο νυν "πλανητάρχης" κινήθηκε ευφυέστερα από τον προκάτοχό του, χρηματοδότησε γα παράδειγμα εξεγέρσεις-με χαρακτηριστικότερη την "αραβική άνοιξη"- αντί να εισβάλει στις χώρες ενδιαφέροντός του. Λίγο καιρό, ωστόσο, πριν παραδώσει την εξουσία σε έναν πολύ πιο επικίνδυνο Μπους, όπως είναι ο Ντ. Τραμπ, ή σε ένα γεράκι με ταγέρ, όπως η Χ. Κλίντον, ολόκληρος ο πλανήτης μοιάζει με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί, με μεγάλη ευθύνη και του ίδιου. Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό, κι όμως αυτός ο άνθρωπος έχει βραβευτεί με Νόμπελ Ειρήνης...
Ο κόσμος μας χρειάζεται επειγόντως μια μεγάλη σύνοδο κορυφής στην οποία θα λάβουν μέρος όλοι ανεξαιρέτως οι υπεύθυνοι για τη σημερινή τρέλα, είτε αποκαλούνται καλοί είτε κακοί στις αμερικανικές ταινίες. Για αρκετές γενιές πλέον η Γη δεν έχει γνωρίσει τη φρίκη ενός παγκοσμίου πολέμου. Για να διαφυλάξουμε αυτήν τη στοιχειώδη κατάκτηση (αν το σκεφτούμε καλύτερα, πόσο αλήθεια πιο έξυπνοι και πολιτισμένοι είμαστε από τα υπόλοιπα είδη τού ζωικού βασιλείου, τα οποία δεν σφάζονται μεταξύ τους μολονότι δεν διαθέτουν τη δική μας διάνοια;) οφείλουμε, πρώτα και κύρια, να δώσουμε ένα τέλος σε κάθε είδους επεκτατισμό, είτε αυτός μιλά αγγλικά είτε ρωσικά είτε κινεζικά είτε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα...
Ας φροντίζουν οι ηγεμόνες μας να παρέχουν στους λαούς τους στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης κι ανάπτυξης των ταλέντων τους και δε χρειάζεται να στέλνουν αεροπλάνα, πλοία και κανόνια σε άλλα κράτη για να μεταλαμπαδεύουν δήθεν τη δημοκρατία και την ελευθερία. Οι ΗΠΑ, στις οποίες ακόμα εκτελούνται άνθρωποι στην ηλεκτρική καρέκλα, η Ρωσία, όπου αν είσαι αντιπολιτευόμενος του Βλ. Πούτιν στην καλύτερη περίπτωση καταλήγεις στη φυλακή και στη χειρότερη κάτω από το χώμα, ή η Κίνα, στην οποία οι εργάτες πανηγυρίζουν αν κάποια ημέρα πάρουν μεροκάματο δύο δολάρια ή ρεπό, δεν διαθέτουν το ηθικό ανάστημα για να κυβερνούν τη Γη, τη Σελήνη ή τον Αρη ούτε για να αποκαλούν κτήνη τα κτήνη τού κάθε ISIS. Αλλωστε, όμοιος ομοίω αεί πελάζει...
Η Ουάσιγκτον ήταν, βεβαίως, ιμπεριαλιστική και πριν ξεκινήσει ο 21ος αιώνας: στην Ελλάδα, εξάλλου, το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό. Ποτέ, όμως, η αλαζονεία τής μοναδικής εναπομείνασας τότε υπερδύναμης δεν είχε φτάσει στα ύψη που άγγιξε επί Μπους του Νεώτερου. Κι αν ακόμα η 11η Σεπτεμβρίου 2001 δεν είναι μια καλά οργανωμένη μηχανορραφία τού αμερικανικού κατεστημένου, κι αν ακόμα δηλαδή οι θεωρίες συνωμοσίας δεν ισχύουν, ήταν πάντως βούτυρο στο ψωμί μιας εξουσίας που αποζητούσε την παγκόσμια κυριαρχία για τις πολυεθνικές της μέσα από τη δύναμη της πολεμικής της μηχανής. Οι εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ δεν ήταν συνέπεια του θυμού ενός λαού για τους νεκρούς του στους Δίδυμους Πύργους. Αν αυτή ήταν η αιτία, τότε οι Αμερικανοί θα είχαν ισοπεδώσει τη Σαουδική Αραβία, χώρα καταγωγής τού Οσ. μπιν Λάντεν και των περισσότερων αεροπειρατών. Ηταν η προγραμματισμένη κίνηση στη σκακιέρα ενός Γολιάθ, που είτε δεν υπολόγισε είτε απλώς αποδέχθηκε την πιθανότητα η απληστία του να οδηγήσει σε ένα Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο...
Με όλα αυτά δεν επιθυμώ, σε καμία περίπτωση, να δικαιολογήσω τα θύματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού τα οποία, στο όνομα της αντεκδίκησης και μιας αρρωστημένης θεώρησης της θείας δίκης, αποκεφαλίζουν ή τινάζουν στον αέρα ανθρώπους όταν δεν καταστρέφουν μνημεία ανεκτίμητης πολιτιστικής αξίας. Ούτε, βεβαίως, ξεπλένω χιτλερίσκους όπως ο Ρ.Τ. Ερντογάν ή ο Μπ. αλ Ασαντ, οι οποίοι κάποια στιγμή, και υπό την κηδεμονία είτε των ΗΠΑ είτε της Ρωσίας, μπέρδεψαν τη σκιά τους με το μπόι τους. Ας μην ξεχνάμε πως ο πρόεδρος της Συρίας έριξε χημικά σε αντικαθεστωτικούς συμπατριώτες του (ανεξαρτήτως αν τα ηθικά στάνταρ τής Δύσης ποικίλλουν αναλόγως του αν οι δικτάτορες είναι φιλικοί προς αυτή ή όχι) κι ότι ο ομόλογός του της Τουρκίας, προκειμένου να κερδίσει το φονταμενταλιστικό κόμμα του την αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές, έχει εξαπολύσει τα βομβαρδιστικά του σε βάρος των Κούρδων κι όποιον πάρει ο χάρος...
Τα πάντα, ωστόσο, εκκινούν από την αμερικανική αλαζονεία, την οποία ελάχιστα περιόρισε ο Μπ. Ομπάμα. Ο νυν "πλανητάρχης" κινήθηκε ευφυέστερα από τον προκάτοχό του, χρηματοδότησε γα παράδειγμα εξεγέρσεις-με χαρακτηριστικότερη την "αραβική άνοιξη"- αντί να εισβάλει στις χώρες ενδιαφέροντός του. Λίγο καιρό, ωστόσο, πριν παραδώσει την εξουσία σε έναν πολύ πιο επικίνδυνο Μπους, όπως είναι ο Ντ. Τραμπ, ή σε ένα γεράκι με ταγέρ, όπως η Χ. Κλίντον, ολόκληρος ο πλανήτης μοιάζει με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί, με μεγάλη ευθύνη και του ίδιου. Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό, κι όμως αυτός ο άνθρωπος έχει βραβευτεί με Νόμπελ Ειρήνης...
Ο κόσμος μας χρειάζεται επειγόντως μια μεγάλη σύνοδο κορυφής στην οποία θα λάβουν μέρος όλοι ανεξαιρέτως οι υπεύθυνοι για τη σημερινή τρέλα, είτε αποκαλούνται καλοί είτε κακοί στις αμερικανικές ταινίες. Για αρκετές γενιές πλέον η Γη δεν έχει γνωρίσει τη φρίκη ενός παγκοσμίου πολέμου. Για να διαφυλάξουμε αυτήν τη στοιχειώδη κατάκτηση (αν το σκεφτούμε καλύτερα, πόσο αλήθεια πιο έξυπνοι και πολιτισμένοι είμαστε από τα υπόλοιπα είδη τού ζωικού βασιλείου, τα οποία δεν σφάζονται μεταξύ τους μολονότι δεν διαθέτουν τη δική μας διάνοια;) οφείλουμε, πρώτα και κύρια, να δώσουμε ένα τέλος σε κάθε είδους επεκτατισμό, είτε αυτός μιλά αγγλικά είτε ρωσικά είτε κινεζικά είτε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα...
Ας φροντίζουν οι ηγεμόνες μας να παρέχουν στους λαούς τους στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης κι ανάπτυξης των ταλέντων τους και δε χρειάζεται να στέλνουν αεροπλάνα, πλοία και κανόνια σε άλλα κράτη για να μεταλαμπαδεύουν δήθεν τη δημοκρατία και την ελευθερία. Οι ΗΠΑ, στις οποίες ακόμα εκτελούνται άνθρωποι στην ηλεκτρική καρέκλα, η Ρωσία, όπου αν είσαι αντιπολιτευόμενος του Βλ. Πούτιν στην καλύτερη περίπτωση καταλήγεις στη φυλακή και στη χειρότερη κάτω από το χώμα, ή η Κίνα, στην οποία οι εργάτες πανηγυρίζουν αν κάποια ημέρα πάρουν μεροκάματο δύο δολάρια ή ρεπό, δεν διαθέτουν το ηθικό ανάστημα για να κυβερνούν τη Γη, τη Σελήνη ή τον Αρη ούτε για να αποκαλούν κτήνη τα κτήνη τού κάθε ISIS. Αλλωστε, όμοιος ομοίω αεί πελάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου