Για τους νεοφιλελεύθερους οι φόροι έχουν την ίδια δαιμονική υφή που έχει το προγαμιαίο σεξ για τους θρησκόληπτους. Κατά την ιδεοληψία τους η κοινωνία είναι κάτι το περιττό όταν υπάρχει το άτομο: "there is no society", που έλεγε και το τοτέμ των νεοφιλελεύθερων Μ. Θάτσερ. Γι' αυτό και δεν είναι απαραίτητο οι μονάδες να βγάζουν χρήματα από την τσέπη τους προκειμένου να συντηρούνται δομές όπως η εκπαίδευση, η υγεία, η πρόνοια για τους πιο αδύναμους ή οι αυτοκινητόδρομοι. Βρισκόμαστε σε ζούγκλα κι όποιος είναι πιο ικανός, μπαγαπόντης, μάγκας και λαμόγιο ας επιβιώσει...
Γι' αυτό και οι νεοφιλελέδες αντιδρούν σε οποιαδήποτε αύξηση φόρου, ανεξαρτήτως αν λαμβάνει τη μορφή δικαιότερου καταμερισμού των βαρών προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ισχυρίζονται και οι ίδιοι, για παράδειγμα, πως πρέπει να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο τής χώρας αλλά κλαίγονται κι οδύρονται γιατί θα φορολογηθούν παραπάνω, τόσο άμεσα όσο και μέσω ΕΝΦΙΑ, οι εισοδηματίες (τί πιο αντιπαραγωγικό) για τα ενοίκια που εισπράττουν. Μακάρι το δημόσιο ταμείο να ήταν γεμάτο ή οι δανειστές να μην είχαν επιβάλει νέα επαχθή μέτρα τα οποία πλήττουν τους πάντες και να μην απαιτούσαν την παραμονή ενός άδικου στη φιλοσοφία του χαρατσιού όπως ο φόρος ακινήτων στους πάντες. Η πραγματικότητα, ωστόσο, συνήθως είναι ισχυρότερη των ευχολογίων...
Φόρος ακινήτων είναι θεσμοθετημένος στις περισσότερες χώρες τού κόσμου και ούτε είναι αντικοινωνικό να υφίσταται. Το πρόβλημα ξεκινά όταν για την είσπραξή του δεν τίθενται εισοδηματικά η περιουσιακά κριτήρια αλλά επιβάλλεται οριζοντίως. Αν είναι, λοιπόν, κάποιοι να πληρώσουν περισσότερα προφανώς αυτοί πρέπει να είναι εκείνοι που έχουν εισοδήματα από τα ακίνητά τους ή να καταβάλουν πρόσθετο φόρο αυτοί που συντηρούν πισίνα, σκάφος αναψυχής ή αυτοκίνητο πολυτελείας. Δεν βλέπω, επομένως, το κοινωνικώς άδικο σε αυτές τουλάχιστον τις κυβερνητικές ρυθμίσεις που εφαρμόζουν πλήρως το άρθρο 4 παρ.5 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο οι έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, αναλόγως με τις δυνάμεις τους...
Η ευρεία χρήση τού πλαστικού χρήματος, εξάλλου, είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Οσοι ταξιδεύουν συχνά στο εξωτερικό θα έχουν παρατηρήσει πως ακόμα και σε μπαρ οι πιστωτικές/χρεωστικές κάρτες είναι η πιο διαδεδομένη διαδικασία πληρωμής. Επιχειρήματα του τύπου "τί θα κάνουν οι γέροντες;", που ακούγονται κυρίως από σεσημασμένους φοροφυγάδες όπως οι γιατροί και οι τεχνίτες, τίθενται εκ του πονηρού και μόνο κοινωνική ευαισθησία δεν μαρτυρούν. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μπόρεσαν να προσαρμοστούν μια χαρά στα capital control, γιατί να μην γίνει το ίδιο και με τις κάρτες, πόσω μάλλον αν υπάρξουν ειδικές προβλέψεις για τους ηλικιωμένους και τους κατοίκους απομονωμένων περιοχών κι εφόσον οι τράπεζες μείωσουν το νταβατζιλίκι στην προμήθεια που εισπράττουν;..
Κι αν οι διάφοροι επαγγελματίες φοροφυγάδες ενδιαφέρονται περισσότερο από τους υπόλοιπους για την ταλαιπωρία ευπαθών κοινωνικών ομάδων ας φρόντιζαν να ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος ή να χαμήλωναν το υψηλό κασέ τους. Ας το καταλάβουν και οι τελευταίοι ανάμεσά μας που ζουν στην κοσμάρα τους και οι οποίοι αν τους ρωτήσεις θα σου απαντήσουν πως θέλουν πάση θυσία ευρώ αλλά χωρίς τις θυσίες που αυτό απαιτεί: αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία τής χώρας να προσεγγίσει τον 21ο αιώνα. Ή θα το πετύχουμε ή θα γίνουμε η Συρία της Ευρώπης. Κατανοητό;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου