Οι "πενταροδεκάρες" Φίλη προκαλούν την ίδια αηδία με το "μαζί τα φάγαμε" Πάγκαλου...

Εχω μια καταπληκτική ιδέα: αφού κατά τον Νίκο Φίλη οι αυξήσεις τού ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι "πενταροδεκάρες", όσοι γονείς μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων τις υφίστανται να στέλνουν τους σχετικούς λογαριασμούς στο υπουργείο Παιδείας ώστε να πληρώνονται είτε από τον κρατικό κορβανά είτε από την τσέπη τού υπουργού Παιδείας. Βεβαίως, αν έστελνα σχετική επιστολή στον Ν. Φίλη θα την απόρριπτε αμέσως ως χονδροειδή και λαϊκίστικη. Είναι ντροπή, ωστόσο, να χρησιμοποιείται και η "Αυγή", η ιστορική εφημερίδα τής Αριστεράς, για να ξεπλένει στην πρώτη της σελίδα τις σύγχρονες Μαρίες Αντουανέτες, σχεδόν υποστηρίζοντας ανοιχτά πως οι επιβαρυνόμενοι με το νέο χαράτσι είναι τόσο ενθουσιασμένοι με αυτό που πανηγυρίζουν στους δρόμους με φλάμπουρα και ζητωκραυγές. Φαίνεται πως ορισμένοι δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε χρόνος από την ανάληψη των κυβερνητικών τους αξιωμάτων προκειμένου να θεωρούν πως δεν είναι και τίποτα για ένα μέσο νοικοκυριό να πληρώνει 10-20 ευρώ παραπάνω το μήνα σε φροντιστήριο για το κάθε παιδί του ή 60-80 ευρώ για ιδιωτικό γυμνάσιο ή λύκειο, την ίδια ώρα μάλιστα που επέστρεψε δριμύτερος ο ΕΝΦΙΑ, τον οποίο οι αριστεροί βασιλιάδες των φόρων θα καταργούσαν...

Οι "πενταροδεκάρες" τού Ν. Φίλη προκαλούν την ίδια συμβολική αηδία με το "μαζί τα φάγαμε" του Θ. Πάγκαλου. Η μετάθεση σε άλλους τού βάρους τού εγκλήματος ή η απαξίωσή του δεν τιμούν εκείνους που χρησιμοποιούν τον κυνισμό ως επιχείρημα. Το κάρο, άλλωστε, δεν μπορεί να προηγείται του αλόγου: πρώτα φτιάχνεις μια δημόσια εκπαίδευση υψηλού επιπέδου και ύστερα έχεις κάθε δικαίωμα να στείλεις το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση στον θεό, αφού αυτή δεν θα την έχουν ανάγκη πλέον οι πληβείοι. Όχι, όμως, νωρίτερα...

Η κυβερνώσα Αριστερά είτε θα περπατήσει στους ίδιους λασπωμένους δρόμους με το λαό είτε θα ακκίζεται φωτογραφούμενη φορώντας ακριβά κοστούμια δίπλα στους Ολάντ και στις Μέρκελ αυτού του κόσμου. Τί να τις κάνει, ωστόσο, το πόπολο τις "υψηλές" συζητήσεις για τις τηλεοπτικές άδειες, τις βαρύγδουπες επενδύσεις και την περιλάλητη αναδιάρθρωση του χρέους αν όποια έσοδα εισρεύσουν από αυτές τις πηγές καταλήξουν σε μια κλειστή ομάδα ολιγαρχών, παλιών και νέων, και για την πλήρη εξυπηρέτηση ενός μη εξυπηρετούμενου δίχως την οικονομική γενοκτονία τής πλειονότητας τού πληθυσμού χρέους; Να τις φάει, πάντως, δεν μπορεί...

Υποτίθεται πως ο Ν. Φίλης τοποθετήθηκε στο υπουργείο Παιδείας ως πιο πολιτικό πρόσωπο από τον προκάτοχό του Αρ. Μπαλτά και για να μπορέσει να χειριστεί καλύτερα κραδασμούς όπως η αύξηση του ΦΠΑ. Αν, ωστόσο, συνεχίσει να συμπεριφέρεται με μια λουδοβίκεια, αμετροεπή νοοτροπία καλύτερα να επιστρέψει στη στρατευμένη δημοσιογραφία που υπηρετούσε μέχρι πρόσφατα. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για άλλους μικρούς Ναπολέοντες τόσο στο υπουργικό συμβούλιο όσο και στην κρατική μηχανή, που έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι θα είναι υπουργοί και διευθυντάδες για πάντα...

Σε όλους αυτούς υπενθυμίζω πως ο λαός έδωσε στις 20 Σεπτεμβρίου την τελευταία κι όχι την πρώτη τους ευκαιρία για να ξεπεράσουν τις αβελτηρίες τους και να κυβερνήσουν με γνώμονα το συμφέρον των πολλών. Κι ας μην εφησυχάζουν με το ότι η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι ένα αμήχανο σκορποχώρι αποτελούμενο κατά βάση από ανθρώπους που τώρα δεν ψηφίζουν τα μέτρα που οι ίδιοι ψήφισαν αλλά δεν εφάρμοσαν ποτέ με τα προηγούμενα δύο μνημόνια. Μέσα από την κοινωνία αναδύονται ήδη δυνάμεις που μπορούν να φέρουν την αλλαγή αν η αριστερή άνοιξη αποδειχθεί βαρυχειμωνιά...