Εστιάζω, ωστόσο, στο βασικό ζητούμενο πίσω από τη σάγκα που αφορά την αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς κατορθώσει στο τέλος τής τετραετίας να παραδώσει ένα δημόσιο σχολείο σαφώς ποιοτικότερο από αυτό που της κληροδοτήθηκε, τότε αυτή η άχαρη συζήτηση, η οποία εμπεριέχει ταξικές διαφοροποιήσεις οι οποίες δεν είναι πάντοτε εμφανείς μιας και δεν είναι μόνο οι πλούσιοι που στέλνουν τα βλαστάρια τους, για παράδειγμα, σε φροντιστήρια, δεν θα έχει κανένα νόημα. Κι αυτό γιατί κι αν ο ΦΠΑ πάει στο 100% οι μικρομεσαίοι γονείς δεν θα χρειαστεί να στερηθούν τίποτα αφού το δημόσιο σχολείο θα παρέχει στα παιδιά τους αν όχι τις ίδιες, τουλάχιστον πολύ ικανοποιητικές υπηρεσίες. Οπότε τα διλήμματα θα πάψουν να υφίστανται...
Η προηγούμενη ηγεσία τού υπουργείου Παιδείας έχει ευθύνη για τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών θέσεων στα σχολεία στην αρχή τής χρονιάς, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως είχε παραλάβει έναν παράδεισο και παράδωσε κόλαση. Αν δεν είχε, άλλωστε, υποπέσει σε σοβαρά λάθη, δεν θα είχε αντικατασταθεί. Ολοι κατανοούμε, εξάλλου, πως τα χρήματα του κρατικού ταμείου είναι περιορισμένα. Στην πολιτική, ωστόσο, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων κι αν δεν είναι η Παιδεία πρώτη, ειδικώς στο σχεδιασμό μιας αριστερής κυβέρνησης, τότε κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά. Η βάση τού συνόλου των προβλημάτων τής χώρας βρίσκεται στο ότι στα νηπιαγωγεία, στα δημοτικά, στα γυμνάσια και στα λύκεια δεν παράγουμε τους αυριανούς πολίτες με ταξική συνείδηση και κοινωνική ευαισθησία αλλά τους αυριανούς επαίτες για μια θεσούλα εργασίας ή αριβίστες έτοιμους να πατήσουν επί πτωμάτων για να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι...
Η σκέψη μου μπορεί να διαβάζεται ως απλοϊκή, σκεφτείτε όμως γιατί μολονότι έχουμε συμπληρώσει μια ολόκληρη πενταετία μνημονίων και οι περισσότεροι έχουμε απολέσει μεγάλο μέρος των εισοδημάτων που είχαμε το 2010 ο τρόπος σκέψης μας, ακόμα κι επιλογής ψήφου, δεν έχει αλλάξει ουσιαστικώς κι εξακολουθεί να κινείται με βασικό κριτήριο το ατομικό όφελος; Γιατί είναι πολύ δύσκολο να μάθεις νέα κόλπα σε ένα γέρικο σκύλο, όπως θα έλεγαν και οι αγγλοσάξονες. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ανθρώπου διαμορφώνονται πριν ενηλικιωθεί. Στα πρώτα χρόνια τής ζωής του είναι που πλάθεται ο μελλοντικός ενήλικος άνδρας ή γυναίκα. Γι' αυτό η παιδεία, πέρα βεβαίως από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, έχει τόσο μεγάλη σημασία...
Φυσικά ο συνεργατισμός, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η ταξική συνείδηση και η κοινωνική ευαισθητοποίηση δεν είναι ζήτημα παπαγαλίας μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά καθημερινής πρακτικής και παραδείγματος. Και είναι, επίσης, θεμελιώδης η αντίθεσή μου με αυτήν την κυβέρνηση στον τρόπο που αντιμετωπίζει την αριστεία, η οποία δεν είναι θέμα ελιτισμού αλλά παροχής τής δυνατότητας στους μαθητές που ξεχωρίζουν, ο καθένας στον τομέα του, να αναπτύσσουν πλήρως τα ταλέντα τους. Οταν έχεις στην ίδια τάξη πέντε διάνοιες στα μαθηματικά, πέντε στη γλώσσα, πέντε στα εικαστικά και πέντε στα τεχνικά το αποτέλεσμα του μείγματος δεν θα είναι θετικό αφού ο καθένας θα καθυστερεί τον άλλο στον τομέα που δεν είναι και τόσο ικανός. Αντιθέτως, αν συγκεντρωθούν σε ένα τμήμα 20 διάνοιες στα μαθηματικά, τότε το έδαφος γίνεται πρόσφορο ώστε μέσα κι από τον θεμιτό ανταγωνισμό (δεν υπάρχει κανένας λόγος η Αριστερά να τον δαιμονοποιεί) να δοθεί σε όλους η ευκαιρία να ξεπεράσουν ακόμα και τον εαυτό τους...
Ολα αυτά, άλλωστε, τα οποία είναι ένα μικρό παράδειγμα, δεν προϋποθέτουν επιπλέον λεφτά από τον κρατικό προϋπολογισμό παρά μόνο ορθολογικότερο καταμερισμό τους και, βεβαίως, την ανάλογη πολιτική βούληση. Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε μια σειρά μεταρρυθμίσεων στις προγραμματικές του δηλώσεις, κι όχι αποκλειστικώς στην παιδεία. Από την υλοποίησή τους θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό τοσο το μέλλον τού τόπου όσο και η δική του υστεροφημία, έστω κι αν τις πληρώσει στην κάλπη. Ναι μεν η Αριστερά οφείλει να μην μένει στην εξέδρα και να φορά σορτσάκι και φανέλα και να αγωνίζεται, αλλά αν είναι να παίζει όπως και οι προηγούμενοι τότε καλύτερα να μας απαλλάξει από την αυτογελοιοποίηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου