Γενναιότητα και λιποψυχία...

Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα είναι μια γενναία πράξη γιατί δεν ήταν ούτε αυτονόητη ούτε απαραίτητη. Θα μπορούσε να είχε παραμείνει και να δημιουργήσει ο ίδιος το νέο ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο μίλησε άλλωστε και στην τελευταία του δήλωση. Γι' αυτό και η παραίτησή του είναι και μια πράξη λιποψυχίας. 

Δεν ξέρω αν είχε καταστεί τόσο τοξικός από όσους τον πολέμησαν με μίσος ώστε να μην έχει καμία ελπίδα πολιτικής επιβίωσης. Είχε, ωστόσο, άλλη μια ευκαιρία για να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε, να έδινε μια ακόμα μάχη...

Μπορεί ο Τσίπρας να μην ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός τής μεταπολίτευσης ή μπορεί και να ήταν. Ήταν, όμως, σίγουρα ο πιο αδικημένος. Οι "νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας" κατάφεραν να πείσουν τον ελληνικό λαό πως η Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε πριν ούτε μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015, πως αυτοί που ήρθαν για να διαχειριστούν τη χρεοκοπία των άλλων, που έβγαλαν την Ψωροκώσταινα από τα μνημόνια κι επέλυσαν ένα εθνικό θέμα με ωφέλιμο για την πατρίδα τρόπο ήταν τοξικοί. Κι ότι, αντιθέτως, αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα, φτωχοποίησαν το λαό κι έλεγαν πως ο Τσίπρας αντάλλαξε τη Μακεδονία με τις συντάξεις είναι οι συνετοί και οι μεταρρυθμιστές. Αυτός ο λαός επέλεξε ξανά την καμόρα από τον πιο έντιμο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης. Εύχομαι να μην ξυπνήσει από αυτήν την κολοσσιαία εξαπάτηση μόνο όταν μας χτυπήσει ξανά την πόρτα η χρεοκοπία...

Ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να μείνει και να ηγηθεί ο ίδιος της προσπάθειας για το νέο ΣΥΡΙΖΑ. Οι επίγονοί του καλούνται τώρα να τον κάνουν πράξη. Θα μπορέσουν; Δεν το ξέρω, ιδίως αν δεν έχουν αντιληφθεί πως το πόπολο δεν αναζητά δικαιοσύνη παντού αλλά αποδέχεται την αδικία παντού αρκεί το ίδιο να έχει κόκαλα για να παίζει. 

Γνωρίζω, όμως, ότι πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια για την απαλλαγή τής χώρας από το πιο διεφθαρμένο καθεστώς τής μεταπολίτευσης. Δεν χρειάζεται, εξάλλου, να φτάσουμε σε μια νέα οικονομική χρεοκοπία, αφού έτσι κι αλλιώς από την πνευματική δεν συνήλθαμε ποτέ...

 

Να διασώσεις το ΣΥΡΙΖΑ ή τον εαυτό σου θέλεις Αλέξη;...

Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να απαντήσει και τι έχει προτεραιότητα για τον ίδιο: να διασώσει το ΣΥΡΙΖΑ ή να διασώσει τον εαυτό του γιατί και τα δύο μαζί μπορεί και να μην γίνονται ή, έστω, κάτι θα πάει παραπίσω. Αν προτεραιότητά του είναι να διασώσει το ΣΥΡΙΖΑ η εκλογή προέδρου και το συνέδριο δεν μπορούν να γίνουν καλοκαιριάτικα, με τους πολίτες σε εκλογική κόπωση και με το μυαλό στα μπάνια. Είναι άλλο το γρήγορα κι άλλο το βιαστικά μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθεί η ενός ανδρός αρχή...

Έχοντας βάλει ο ίδιος ο Τσίπρας ως ορόσημο τις ευρωεκλογές τού Ιουνίου του 2024 ο χρόνος δεν είναι πολύς, αλλά δεν είναι και λίγος. Η απαίτηση, εξάλλου, του προοδευτικού κόσμου δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει πρώτη δύναμη, αλλά να δείξει πως διαθέτει πολιτικό σφυγμό. 

Κι αυτό δεν θα γίνει μόνο με την επιβεβαίωση του αρχηγού και κάποια φρέσκα πρόσωπα στη βιτρίνα, αλλά κυρίως με το πώς θα αυτοκαθοριστεί το κόμμα στον πολιτικό χάρτη. Και γι' αυτό χρειάζεται συζήτηση στο κόμμα και στην κοινωνία, όχι μακρόσυρτη αλλά με μια στοιχειώδη άνεση χρόνου. Αλλιώς βάζουμε ξανά το κάρο μπροστά από το άλογο...

Με τα σημερινά δεδομένα μια τρίτη θητεία Μητσοτάκη μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτη. Επειδή, όμως, όλα μπορούν να αλλάξουν στη στιγμή αν, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός στενοχωρήσει πολύ έναν ολιγάρχη, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι έτοιμος. Κι όσον αφορά τον προοδευτικό χώρο η μπάλα βρίσκεται ακόμα στα χέρια τού Αλέξη Τσίπρα. Όχι, όμως για πολύ ακόμα αν δεν δράσει άμεσα αλλά όχι επιφανειακά, γρήγορα αλλά όχι στρουθοκαμηλικά...

 

Ποιητής της ήττας και 3% ή συμβιβασμένος Κεντροαριστερός και πρωθυπουργός ξανά...

Στην ουσία δύο είναι οι δρόμοι που ανοίγονται στον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώτος είναι της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σε συνθήκες, όμως, μη επαναστατικές και με ένα λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο να αδιαφορεί για την κοινωνική δικαιοσύνη όταν θα εισπράττει τα αποφάγια τού Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ αυτός ο δρόμος οδηγεί στο έντιμο 3%. Ο ριζοσπαστικός λόγος έδωσε την εξουσία στο ΣΥΡΙΖΑ όταν οι κυρ Παντελήδες ξέμειναν από φράγκα. Τώρα θα τον οδηγήσει στην πολιτική απαξίωση...

Ο δεύτερος δρόμος είναι του συμβιβασμού, ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ανοιχτά και καθαρά- χωρίς θολές γραμμές και ήξεις αφήξεις- κόμμα τής Κεντροαριστεράς που θα εισπράττει τη φθορά τής ΝΔ και με έναν πιο αξιόπιστο λόγο και μια καλύτερη διαχείριση της σχέσης του με τα ΜΜΕ θα τον οδηγήσει ξανά στην κυβέρνηση. Ας μην γελιόμαστε: το ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο στις δεύτερες εκλογές γιατί ο Κ. Μητσοτάκης σάρωσε το μεσαίο χώρο. 

Αν, όμως, αυτοί που ψήφισαν ΝΔ είχαν και δεύτερη επιλογή αυτή θα ήταν μάλλον το ΠΑΣΟΚ κι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και στο ΠΑΣΟΚ θα πάνε όταν απογοητευτούν από τον Μητσοτάκη κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επανιδρυθεί...

Η πτώση ενός άνδρα αποτελεί διαχρονικά την απόλυτη πηγή έμπνευσης για τις καλύτερες καλλιτεχνικές ιστορίες. Ξέρετε, όμως, ποια είναι ακόμα συγκλονιστικότερη ιστορία; Η άνοδος που ακολουθεί την πτώση, ο βασιλιάς που έγινε αποσυνάγωγος για να ξαναγίνει βασιλιάς... 

Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να επιλέξει: καταραμένος ποιητής τής ήττας που επέλεξε να γίνει πολιτικός ερημίτης από συμβιβασμένος Κεντροαριστερός ή ηγέτης που προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καιρών, με όποιον καιροσκοπισμό αυτό εμπεριέχει, κι αναγεννιέται από τις στάχτες του; Κανείς, άλλωστε, δεν άλλαξε τον κόσμο από τα θεωρεία τής Ιστορίας... 

  
 

Είναι πλέον τοξικός ο Αλέξης Τσίπρας;...

Είναι πλέον ο Αλέξης Τσίπρας τοξικός ή, για την ακρίβεια, κατάφεραν όσοι τον πολέμησαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πολιτικό αρχηγό τα τελευταία 30 χρόνια να τον καταστήσουν τοξικό; Δεν μπορώ να σας απαντήσω με ένα "ναι" ή με ένα "όχι". Κατανοώ, όμως, πως η αμετάκλητη απόφαση θα βγει από τον ελληνικό λαό στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου. Αυτή είναι, άλλωστε, και η τελευταία ευκαιρία του. Είτε θα αποτελέσει βατήρα για την επιστροφή του είτε το κύκνειο άσμα του...

Ο Τσίπρας δεν είναι ούτε αφελής ούτε του λείπουν τα πολιτικά προσόντα ούτε είναι μέγεθος που η κοινωνική πλειοψηφία έχει την πολυτέλεια να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων. Γνώριζε και το 2019, το γνωρίζει και σήμερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει, πως για την ακρίβεια πρέπει να γκρεμιστεί και να χτιστεί από την αρχή. Του λείπει, ωστόσο, πέρα από ένα ικανό "supporting cast" που να μην τον παραμυθιάζει, η αποφασιστικότητα, αυτή την οποία δείχνει ο Κ. Μητσοτάκης για να εφαρμόζει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του προς τέρψη των χορηγών του...

Ο Τσίπρας κατηγορεί συχνά πυκνά τον Μητσοτάκη για ορμπανοποίηση. Κι έχει δίκιο. Μόνο που ο Μητσοτάκης καμαρώνει όταν τον συγκρίνουν με τον Β. Όρμπαν, τον Βλ. Πούτιν ή και τον Τ. Ερντογάν. Το πόπολο θέλει πυγμή, δεσπότες ντυμένους δημοκράτες κι αν ο Τσίπρας ορθώς πράττει και δεν διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο τού ανέλεγκτου ηγεμόνα, εν τούτοις οφείλει επιτέλους να σπάσει πολλά αβγά. Αν δεν είναι διατεθειμένος να τα αλλάξει όλα, με το τίμημα που αυτό θα έχει και σε ανθρωποθυσίες, είναι προτιμότερο να ανοίξει το δρόμο τής διαδοχής του εδώ και τώρα ώστε να δώσει χρόνο στον επόμενο ή στην επόμενη για ανασύνταξη...

 

 

Δεν θα κυβερνά ο Κασιδιάρης, αλλά θα είναι σαν να κυβερνά...

Αν το εκλογικό σώμα έχει δίκιο, η χώρα δίνοντας αυτοδυναμία στη ΝΔ και μια ακροδεξιά- νεοφασιστική Βουλή γλίτωσε από μια εξέγερση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη κι από μια "υβριδική εισβολή" μεταναστών και προσφύγων. Στις προηγούμενες εκλογές, εξάλλου, είχαμε αποφύγει την έξοδο από το ευρώ και την εισαγωγή τής "Δήμητρας", με την Ελλάδα να έχει επιστρέψει για ένα μήνα στο πρώτο εξάμηνο του 2015, σαν να μην είχε γίνει τίποτα πριν και τίποτα μετά από αυτό το χρονικό διάστημα. Πώς να μην αισθάνεται, συνεπώς, μια ανακούφιση η πλειοψηφία που γλίτωσε από όλα αυτά τα δεινά που θα έφερναν οι αναρχοάπλυτοι που κυβέρνησαν τη χώρα επί δεκαετίες, τη χρεοκόπησαν και δεν άφησαν ούτε ευρώ στα δημόσια ταμεία;...

Τη χώρα θα συνεχίσει να κυβερνά, με ακόμα μεγαλύτερο δεσποτισμό, ο Κ. Μητσοτάκης. Σε μια χώρα, μάλιστα, όπου δεν λειτουργούν τα θεσμικά αντίβαρα, τα περισσότερα εκ των οποίων λογοδοτούν ή χρηματοδοτούνται από το καθεστώς, το να αναφερθώ σε μια ανάπηρη δημοκρατία μπορεί να διαβαστεί κι ως ευφημισμός. Την Ελλάδα δεν θα κυβερνήσει ο Κασιδιάρης την επόμενη τετραετία. Είναι, όμως, προφανές ότι την ατζέντα θέτουν οι εγκληματικές ιδεοληψίες του...

Πώς απαντούν σε όλα αυτά οι προοδευτικές δυνάμεις; Με κατακερματισμό κι έναν εμφύλιο τελικής επικράτησης που θα δώσει στον Μητσοτάκη έναν πολύμηνο ή και πολυετή μήνα τού μέλιτος. Θα μπορούσαν όλα να ήταν αλλιώς; Ναι, θα μπορούσαν, αλλά το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι πως δεν μπορεί να γίνει πλέον... 

Κάποιοι έκαναν τις επιλογές τους κι αυτές ήταν να μείνουν συμπλήρωμα της δεξιάς, από εκλογική ανάγκη ή κι ως αποτέλεσμα εκβιασμού. Όπως κι αν έχει, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ανατρέψει τα πάντα, για καλό ή για κακό. Οι επόμενες ημέρες κι εβδομάδες θα το δείξουν...

 
 

Με έναν πιο αποφασιστικό Τσίπρα, αλλά με τον Τσίπρα...

Ο Κ. Μητσοτάκης τα θέλει όλα και μπορεί να τα πάρει την Κυριακή. Ξέρετε, όμως, τι θέλει περισσότερο κι από την καθαρή αυτοδυναμία ώστε να ξεπλύνει μέσα από τη λαϊκή ψήφο κάθε έγκλημα που διέπραξε την προηγούμενη τετραετία και κάθε άλλο που θα διαπράξει την επόμενη; Να τελειώσει τον Αλέξη Τσίπρα. Πιστεύει- και είναι λογικό- ότι τώρα είναι η καταλληλότερη ευκαιρία να ξεμπερδεύει με τον μοναδικό πολιτικό αρχηγό που κυβέρνησε αυτήν τη χώρα και οι νταβατζήδες της δεν σταμάτησαν να πολεμούν...

Ο Τσίπρας φυσικά και δεν είναι άγιος, ασυμβίβαστος, επαναστάτης ή αλάνθαστος. Η προσωπολατρία την οποία κι ο ίδιος επιδίωξε δεν θα έπρεπε να αφορά έναν πολιτικό χώρο που αγωνίζεται για ιδέες κι όχι για καρέκλες. Για το ότι, εξάλλου, είναι ριγμένος στο καναβάτσο φταίει κι ο ίδιος, κυρίως για την επιλογή του να επιδιώκει συναινέσεις με ανθρώπους που προσδοκούν στην πτώση του και να περιβάλλεται από συνεργάτες που αν δεν ήταν ο ίδιος δεν θα τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας τους και συναποτελούν μια κομματική γραφειοκρατία με ελάχιστη γείωση με την κοινωνία. Τα αβγά δεν τρώγονται αν δεν τα σπας και γι' αυτό μάλλον θα μείνει νηστικός και την Κυριακή...

Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, παραμένει η μοναδική πραγματική ελπίδα, όχι μόνο για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε προοδευτικό πολίτη αυτής της χώρας. Ναι, ένας πιο αποφασιστικός Τσίπρας, αλλά ο Τσίπρας. Ούτε κάποιος άλλος στο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αρχηγικά χαρακτηριστικά και γκελ στην κοινωνία ούτε κάποιος άλλος εκτός ΣΥΡΙΖΑ που είναι εκβιαζόμενος από το σύστημα Μητσοτάκη, καμώνεται τον νικητή από σπόντα και την πυγμή του τη δείχνει οπουδήποτε αλλού και πάντως όχι απέναντι σε αυτούς που απομυζούν το δημόσιο πλούτο και τον αντιμετωπίζουν ως χρυσή εφεδρεία... 

Η Δευτέρα θα είναι έτσι κι αλλιώς μια πολύ δύσκολη ημέρα, ακόμα και γι' αυτούς που θα πανηγυρίζουν αγνοώντας πως στο τσιμπούσι θα είναι οι μεζέδες κι όχι οι συνδαιτημόνες. Ας την κάνουμε, όμως, με την ψήφο μας την Κυριακή τουλάχιστον λίγο πιο αισιόδοξη για το ότι το σκοτάδι θα το διαδεχθεί το φως νωρίτερα από όσο το εύχονται εκείνοι που μας κρατούν στα χέρια τους σαν να ήμασταν μαριονέτες τους...   

 

 

Η δυστυχία του να πιστεύεις ότι τα συμφέροντά σου ταυτίζονται με του Λάτση κι όχι με του νεκρού μετανάστη στο βυθό της Μεσογείου...

Ο Κ. Μητσοτάκης, πέρα από μια αξιοζήλευτη συλλογή προσωπικών δεδομένων των ψηφοφόρων, με σοβαρές υποψίες και παράνομης κτήσης τους, διαθέτει κι έναν πολύ καλό επικοινωνιολόγο, τον Σταν Γκρίνμπεργκ. Ενδεχομένως, όμως, και να τον πληρώνει περισσότερα από όσα πραγματικά συνεισφέρει αν λάβουμε υπόψη πως οι χορηγοί Μητσοτάκη έχουν φροντίσει να προμηθεύσουν το πουλέν τους με μια ανάπηρη, ελεγχόμενη από τους ίδιους δημοκρατία. Για να το πω ακόμα απλούστερα: αν ο Σταν Γκρίνμπεργκ δούλευε για τον Αλέξη Τσίπρα δεν ξέρω αν θα τον έβγαζε πρωθυπουργό, όχι γιατί είναι χειρότερος από τον Μητσοτάκη αλλά γιατί το ματσάκι θα ήταν έτσι κι αλλιώς στημένο...

Φυσικά κι αυτή η επισήμανση δεν σημαίνει πως ο Τσίπρας θα έπρεπε να συνεργάζεται με ένα επικοινωνιακό επιτελείο Γ' Εθνικής, όπως συμβαίνει μέχρι τώρα, ή θα πρέπει να συνεχίσει να το κάνει από τη Δευτέρα. Έτερον εκάτερον. Όσο, όμως, το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο, η κοινωνική πλειοψηφία δηλαδή, δεν αντιλαμβάνεται ότι ζούμε σε μια δυστοπία όπου, για παράδειγμα, η ζωή τού Πακιστανού μεγιστάνα που αγνοείται στον "Τιτανικό" είναι σπουδαιότερη από των εκατοντάδων νεκρών Πακιστανών στο βυθό τής Μεσογείου είναι λογικό και να τρώει αμάσητο τo σανό των ΜΜΕ. Κι όσο αυτά τα ΜΜΕ πολεμούν λυσσαλέα το ΣΥΡΙΖΑ και ξεπλένουν κάθε νεοδημοκρατικό έγκλημα τόσο θα βυθιζόμαστε όλοι μας περισσότερο στο σκότος...

Αναγνωρίζω στον Μητσοτάκη ότι έχει κατορθώσει να πείσει τον μέσο Έλληνα πως τα συμφέροντά του ταυτίζονται με των δέκα οικογενειών που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο και πως εχθρός του είναι ο απελπισμένος που μπαίνει σε ένα σαπιοκάραβο με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Αυτή είναι μια στρατηγική ιδεολογική ήττα τής Αριστεράς την οποία, όμως, μόνο η Αριστερά μπορεί να ανατρέψει. Όχι εκείνοι που είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, που αποτελούν πρόθυμα συμπληρώματα της δεξιάς και είναι εκβιαζόμενοι από το καθεστώς που μας κυβερνά και βολική του αντιπολίτευση...  

 

Τι πήγαμε και κάναμε ξανά...

Η αγκαλιά τού Αλέξη Τσίπρα στο 15χρονο προσφυγόπουλο που διασώθηκε από το ναυάγιο της Πύλου έχει στοιχίσει δημοσκοπικά στο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό φυσικά και είναι ανατριχιαστικό για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι περισσότερο ανατριχιαστικό για την ελληνική κοινωνία. Αν μη τι άλλο υπονοεί πως προτιμάμε 700 μελαμψούς- ανάμεσά τους και μωρά- νεκρούς στο βυθό τής θάλασσας από 700 ζωντανούς μελαμψούς στη χώρα μας...

Αυτόν που ισχυρίζεται πως οι αλλοδαποί, οι μαύροι, οι μουσουλμάνοι, οι γκέι ή οποιαδήποτε άλλη μειονότητα είναι πλάσματα του διαβόλου, υπάνθρωποι και πιθήκια τον εκτιμώ, τρόπον τινά, για έναν και μόνο λόγο: είναι ειλικρινής μέσα στην άγνοιά του για την ανθρώπινη φύση ή μέσα στο μίσος του για το διαφορετικό. Για όποιον, όμως, επιχειρεί να εκλογικεύσει τη μισαλλοδοξία του με επιχειρήματα του τύπου "δεν χωράνε άλλοι ξένοι" όταν τους ψάχνουμε με τα κιάλια για τα χωράφια μας ή γιατί "δεν ενσωματώνονται" όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κάνει παγκόσμια καριέρα δεν τρέφω παρά μόνο περιφρόνηση...

Η ορμπανική Ελλάδα τού Κ. Μητσοτάκη δεν είναι η εξαίρεση ούτε στον ευρωπαϊκό Νότο. Στην Ιταλία κυβερνούν ήδη οι νεοφασίστες, ενώ στην Ισπανία δεξιά κι ακροδεξιά ετοιμάζονται να συγκυβερνήσουν. Φυσικά κι αυτό δεν είναι άσχετο με τις μεταναστευτικές ροές. Όταν, όμως, ταυτίζεσαι, όπως συμβαίνει με τη ΝΔ, με τις χώρες τού Βίζεγκραντ κι αποδέχεσαι να μπορούν να αποφεύγουν τις ευθύνες τους καταβάλλοντας 20.000 ευρώ για κάθε άνθρωπο που φτύνουν τότε στην ουσία εύχεσαι να παραμένεις ο δεσμοφύλακας της Ευρώπης για να κρατάς το πόπολο φοβισμένο κι εξίσου μαντρωμένο... 

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή Ιστορία που ο φασισμός γίνεται κυρίαρχη ιδεολογία. Ούτε θα είναι η τελευταία όταν μερικά χρόνια μετά θα αναρωτιόμαστε "τι πήγαμε και κάναμε ξανά"...  

  

 
 

Δώσε Ορμπαν στο λαό και πάρε του το μυαλό...

Αν αύριο μεθαύριο ο Τ. Ερντογάν θέσει ζήτημα τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη ποιος θα φταίει; Οι μουσουλμάνοι βουλευτές που εδώ κι έναν αιώνα παρουσιάζονται ως Τούρκοι και διεκδικούν το χρίσμα τού τουρκικού προξενείου, αλλά ουδέποτε- τουλάχιστον από την εποχή που έχουν ενσωματωθεί στα μεγάλα κόμματα- έθεσαν τέτοιο ζήτημα; Ή, μήπως, ο Κ. Μητσοτάκης που αδίστακτα το μετέτρεψε σε κυρίαρχο θέμα τής προεκλογικής περιόδου για μια σειρά από ιδιοτελείς λόγους;...

Το να συζητάμε αποκλειστικώς για τη μουσουλμανική μειονότητα λιγότερο από μία εβδομάδα από τις εκλογές είναι τόσο εθνικώς ωφέλιμο με το αν συζητούσαμε στα τηλεπαράθυρα για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο ή για το Κυπριακό. Αυτά είναι ζητήματα που οι πολιτικές δυνάμεις θα όφειλαν να συζητούν κεκλεισμένων των θυρών και με όρους εθνικής συνεννόησης ώστε να αποφεύγεται και το πολιτικό κόστος. Όποιος τα μετατρέπει σε προεκλογικό σανό για να μην συζητήσει για το ΕΣΥ, την ακρίβεια ή την παιδεία είναι ο ίδιος εθνική εξαίρεση...

Κακώς ο Αλέξης Τσίπρας ταυτίζει τον Μητσοτάκη με τον Β. Ορμπαν. Όχι γιατί έχει άδικο, μολονότι ο Όρμπαν πιστεύει στη μισαλλοδοξία του, ενώ το βαλκανικό του αντίγραφο την εργαλειοποιεί. Κακώς το κάνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γιατί φαίνεται πως το εκφασισμένο, συντηρητικοποιημένο πόπολο αυτό ακριβώς το πρότυπο έχει: έναν Πούτιν α λα ελληνικά που θα κάνει ό,τι γουστάρει κι όποιος δεν είναι μαζί του θα θεωρείται εχθρός τής πατρίδας. 

Κι αν ο πρόεδρος της Ρωσίας δηλητηριάζει κυριολεκτικώς τους αντιπάλους του, ο Μητσοτάκης δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία με ψέματα, εθνικισμό και τραμπισμό. Κι αν οι κοινωνίες δεν πεθαίνουν όπως οι μεμονωμένοι άνθρωποι, εν τούτοις χρεοκοπούν σε πολλά επίπεδα. Το ζήσαμε κι ετοιμαζόμαστε να το ξαναζήσουμε... 

  
 

Απολογούμενοι στο σκότος δεν θα γίνουμε ποτέ...

Αντεθνικό να ασκείς κριτική στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αντεθνικό να θέτεις ερωτήματα στο Ελληνικό Λιμενικό, αντεθνικό να ζητάς από την ΕΕ να διερευνήσει τις παρακολουθήσεις. Αντιθέτως, είναι εθνικό να φωτογραφίζεται η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μπροστά σε ένα τείχος όταν η Κύπρος είναι ακόμα διχοτομημένη. Είναι, επίσης, εθνικό να κάνεις επαναπροωθήσεις και είναι, επίσης, εθνικό να παρακολουθείς ακόμα και τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων και να κάνεις φέιγ βολάν τα σημειώματα της ΕΥΠ...

Βαδίζω στα 45, δεν έχω ζήσει το μετεμφυλιακό κράτος και τη χούντα, αλλά ούτε κι ένα τόσο δυστοπικό καθεστώς όσο το σημερινό, το οποίο έχει ψωμοτύρι την κατηγορία τής εθνικής μειοδοσίας για τους αντιπάλους του. Ούτε ο πατήρ Μητσοτάκης ούτε ο τουρίστας της Ραφήνας θα διανοούνταν να ισχυρίζονται και να πράττουν όσα ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ. Πολλώ δε μάλλον αν είχαν στην πλάτη τους το Oruc Reis που το "παράσυρε το κύμα", το Turkaegean ή νουθεσίες στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να εγκαταλείψει τις γεωτρήσεις...

Δεν εκφάσισε ο Κ. Μητσοτάκης την ελληνική κοινωνία. Κάνει, όμως, ό,τι μπορεί για να την εκφασίσει περισσότερο θωπεύοντας τα πιο χυδαία αντανακλαστικά της. Το να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μην πνίγεται σε ένα σαπιοκάραβο μαζί με άλλους 700 είναι στη μητσοτάκειο Ελλάδα πράξη γενναιότητας. 

Το να είσαι κόντρα στο ρεύμα γιατί δεν αποδέχεσαι μανάδες να πεθαίνουν στις θάλασσές μας με τα μωρά τους είτε είναι χριστιανές είτε μουσουλμάνες είναι ένα απίστευτα τρομακτικό συναίσθημα. Εμείς, τα παιδιά προσφύγων κι ενδεχομένως γονείς και παππούδες μεταναστών που θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα όταν θα γίνει έρημος γιατί μόνο το κέρδος μας ενδιαφέρει, μάλλον αξίζουμε να δώσουμε και 50% την Κυριακή στον Μητσοτάκη. Αν είναι, όμως, να πέσουμε ας πέσουμε με και για τις ιδέες μας. Απολογούμενοι στο σκότος δεν θα γίνουμε ποτέ... 

 

Ου παντός πλειν ες Καλαμάταν...

Ενδεχομένως το τείχος τού Έβρου να έχει την επιχειρησιακή του αξία για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών. Είναι άλλο να φτιάξουμε νόμιμες οδούς μετανάστευσης κι άλλο το "μπάτε σκύλοι αλέστε" σε μια χώρα με πεπερασμένους οικονομικούς πόρους... 

Ένα τείχος, όμως, εν έτει 2023 για να χωρίζει λαούς παραμένει ένα τείχος όπως και να το κάνουμε και δεν είναι να καμαρώνεις μπροστά σε αυτό. Ιδίως αν είσαι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κι όταν είσαι κι έχεις κάνει μια τέτοια επιλογή, όχι, δεν δικαιούσαι να φωτογραφίζεσαι και στην Καλαμάτα...

Σε αυτή τη χώρα πορευόμαστε με αποδιοπομπαίους τράγους και ιερές αγελάδες. Σε αυτό το πλαίσιο ουδείς πολίτης δικαιούται να ασκεί κριτική στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αλήθεια; Αν, όμως, σε μια δημοκρατία δεν μπορείς να τα λες στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τότε να την ονομάσουμε Πρόεδρο της Ολιγαρχίας μήπως και μπορέσουμε να της ασκήσουμε κριτική. Μπορεί, άλλωστε, εν προκειμένω να έχουμε πλησιάσει περισσότερο και την πραγματικότητα...

Αν δεν επρόκειτο για αλιευτικό με εκατοντάδες μετανάστες, αλλά για ένα γιοτ εφοπλιστή που κινδύνευε θα είχε επέμβει ή όχι το Λιμενικό; Από την απάντηση που θα δώσουμε σε αυτή την ερώτηση κρίνεται όχι μόνο η κατανόησή μας για το τι σημαίνει υποκρισία, αλλά και για το ότι ούτε στις δημοκρατίες είναι ισότιμες οι ανθρώπινες ζωές. Κι αν δεν μπορούμε ακόμα να καταλάβουμε πως μιλάμε για ανθρώπους κι όχι για υβριδικούς εχθρούς τότε το τριήμερο πένθος δεν είναι αρκετό γι' αυτή τη χώρα για να θρηνήσει τα απομεινάρια τού πολιτισμού της...

 

 

Είδα κροκόδειλους να κλαίνε με το μυστρί για το τείχος στον Έβρο δίπλα τους...

Τη μόνη αιτία τού μεταναστευτικού που εντόπισε ο Κ. Μητσοτάκης για την τραγωδία τής Πύλου ήταν τα κυκλώματα των διακινητών. Λες και είναι οι διακινητές που πείθουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους κι όχι τα ζητήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν σε αυτές. Ή λες και δεν θα είχαμε πολύ λιγότερες τραγωδίες και στα νερά μας αν υπήρχαν νόμιμες δίοδοι αντί για τείχη μόνο και push backs...

Η Ελλάδα δεν ευθύνεται για το διεθνή ιμπεριαλισμό ούτε έχει τις οικονομικές δυνάμεις να ενισχύει τους φτωχούς τής οικουμένης για να μένουν στις πατρογονικές τους εστίες. Όταν, όμως, αποδέχεται ασμένως να παίζει το παιχνίδι των μεγάλων έχει και η ίδια τις δικές της απαράγραπτες ευθύνες... 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για παράδειγμα, ζήτησε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για την επέκταση του τείχους στον Έβρο με αντάλλαγμα να μην ζητήσει από άλλες χώρες να αναλάβουν την υποδοχή προσφύγων. Κι αυτό θεωρήθηκε εθνική ασφάλεια κι όσοι εναντιώθηκαν χαρακτηρίστηκαν εθνική εξαίρεση, όπως χαρακτηρίζει σήμερα η δεξιά πιο κομψά τους προδότες τής φυλής...

Οι πρόσφυγες δεν είναι περονόσπορος για να αντιμετωπίζονται ως υβριδική απειλή. Αν, δηλαδή, το Φεβρουάριο του '20 κατάφερναν να μπουν στη χώρα εκατοντάδες ή και μερικές χιλιάδες ικέτες τής Γης θα αποσταθεροποιείτο η χώρα χειρότερα από τη χρεοκοπία στην οποία την οδήγησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή από τη νέα χρεοκοπία που την οδηγούν τα ευρώ από το ελικόπτερο που μοιράζει ο Μητσοτάκης; Υπενθυμίζω, άλλωστε, σε όλους τους κροκόδειλους που κλαίνε αυτές τις ώρες πως ανθρώπινες ζωές στο Αιγαίο έχουν χαθεί και πολλές άλλες τα τελευταία χρόνια. Ήταν, "απλώς", πιο μεμονωμένα περιστατικά. Κι όταν έχεις κάνει σημαία ευκαιρίας σου την κίβδηλη εθνική ασφάλεια είναι εντιμότερο να βγάζεις έστω και για λίγο, μέχρι το επόμενο επικοινωνιακό σου τρικ και τους επόμενους πανηγυρισμούς για τις επαναπροωθήσεις και τα τείχη, το σκασμό...

 

 

Επτά κόμματα, μία αντιπολίτευση...

Ο Κ. Μητσοτάκης θα είναι πιθανότατα αυτοδύναμος στις 25 Ιουνίου. Πιθανότατα και με ισχυρή πλειοψηφία. Το ερώτημα, όμως, του ενός εκατομμυρίου για κάθε προοδευτικό πολίτη είναι "και τώρα τι κάνουμε"; Πριν απαντήσουμε, ωστόσο, σε αυτό οφείλουμε να κάνουμε κάτι άλλο: να ενισχύσουμε όσο το δυνατό περισσότερο το μοναδικό κόμμα που μπορεί να μπει ανάχωμα στη νεοφιλελεύθερη, νεοσυντηρητική και νεεθνικιστική λαίλαπα. Κι αυτό το κόμμα δεν είναι άλλο από το ΣΥΡΙΖΑ...

Δεν θέλω να είμαι ισοπεδωτικός. Και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν στελέχη που κινούνται στα αριστερά κι όχι στα δεξιά τού πολιτικού φάσματος. Δυστυχώς, όμως, είναι μειοψηφία σε ένα κόμμα τού οποίου ο πρόεδρος είναι εκβιαζόμενος από τον Μητσοτάκη. Συνεπώς τι είδους αντιπολίτευση μπορεί να ασκήσει; Αυτή που άσκησε και το 2015- 2019, ψηφίζοντας και νομοσχέδια- εκτρώματα όπως αυτά για τις διαδηλώσεις ή για την πανεπιστημιακή αστυνομία;...

Όσο για το ΚΚΕ και την Πλεύση Ελευθερίας, βασική τους έγνοια θα είναι, όπως και για το ΠΑΣΟΚ άλλωστε, να αντιπολιτεύονται το ΣΥΡΙΖΑ. Είτε από μικροκομματικές σκοπιμότητες είτε από προσωπικά απωθημένα θα αφήνουν τη ΝΔ στο απυρόβλητο περιμένοντας ένα σοσιαλισμό που δεν κουνούν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για να φτάσει. Υπό μία έννοια, βεβαίως, μπορεί η Νίκη να είναι μια κάποια λύσις. Ενδεχομένως μόνο ο Παΐσιος να μπορέσει να μας γλιτώσει...

  
 

Όποιος δεν θέλει αυτοδυναμία Μητσοτάκη δεν είναι Έλληνας...

Θα ξημερώσει, πάντα ξημερώνει, ακόμα κι όταν έχει προηγηθεί το πιο βαθύ σκοτάδι. Ξεκινώ με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το πιο δυστοπικό σκηνικό που έχει στηθεί από τη μεταπολίτευση και μετά. Και στα μέσα τής χουντικής επταετίας, άλλωστε, λίγοι πίστευαν ότι θα κατάρρεε και γι' αυτό έκαναν τα γλυκά μάτια στους δικτάτορες. Το σκηνικό, μάλιστα, είναι δυστοπικότερο και των μνημονίων γιατί τότε το πόπολο το αντιλαμβανόταν. Τώρα οδεύει προς τη γκιλοτίνα ανεμίζοντας pass, ρουσφετάκια κι άλλα πρόσκαιρα δωράκια που του τα έχουν πάρει ήδη διπλά και τριπλά οι εθνικοί μας νταβατζήδες και θα του τα πάρουν δεκαπλάσια μετά τις εκλογές...

Σε τηλεπαιχνίδια πέφτουν ερωτήσεις για το εξοχικό Τσίπρα και στις πανελλήνιες για το αν οι έμμεσοι φόροι βλάπτουν τα χαμηλότερα οικονομικώς στρώματα. Αν γίνονταν ερωτήσεις και για το πόσα ακίνητα έχει ο Κ. Μητσοτάκης ή για το αν τα "trickle down economics" έχουν αποδειχθεί σωτήρια για τη μεσαία τάξη μπορεί και να πίστευα ότι η δημοκρατία λειτουργεί σε αυτήν τη χώρα. Δεν γίνονται, όμως, και ούτε θα γίνουν, τουλάχιστον όχι μέχρι ο πρώτος ολιγάρχης να τα σπάσει με τον Μητσοτάκη...

Το να γράψω ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι αδίστακτος είναι σαν να σας ενημερώνω ότι ο Αλ Καπόνε ήταν μαφιόζος. Η χυδαιότητά του, επειδή είναι και γνήσιος υποκριτής, δεν έχει όριο ούτε αυτό που διακηρύσσει ότι προστατεύει, την πατρίδα δηλαδή. 

Για να κερδίσει μερικές έδρες παραπάνω και να βαφτεί γαλάζιος κι ο μοναδικός νομός που βάφτηκε ροζ το Μάιο, στην ουσία βαφτίζει ο ίδιος τη μουσουλμανική μειονότητα τουρκική χαρακτηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τους χιλιάδες ψηφοφόρους τού ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη μειωμένης εθνικής συνείδησης. Τόση φιλελεύθερη δεξιά είχε να ζήσει η χώρα από την εποχή τού Ανένδοτου Αγώνα. Γι' αυτό κι ένας νέος Ανένδοτος των προοδευτικών δυνάμεων είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίος και σήμερα... 

  
 

Ποια δικαιοσύνη κι αηδίες, ευρώ από το ελικόπτερο...

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για το μέλλον τής χώρας, είχε μοιράσει σε επιδόματα και κάτω από το τραπέζι μέρος των 37 δισ. ευρώ που μάζεψε ενδεχομένως να ήταν ακόμα κυβέρνηση. Μόνη, άλλωστε, η 13η σύνταξη ανέβασε τα ποσοστά του από τις ευρωεκλογές στις βουλευτικές τού 2019. Κυνικό και μακιαβελικό; Απολύτως, η τετραετία Μητσοτάκη, ωστόσο, όπως άλλωστε και η πρώτη δεκαετία τού 20ού αιώνα απέδειξαν ότι ο "περήφανος" ελληνικός λαός δεν θέλει δικαιοσύνη παντού κι άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά ευρώ από το ελικόπτερο...

Τώρα το γενναίο μας πόπολο αισθάνεται αηδιασμένο με τις δηλώσεις Πνευματικού. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Κ. Μητσοτάκης αντιμετωπίζει κυριολεκτικώς τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της ανθρώπινης ζωής, με τη λογική κόστους- οφέλους. Δεν το πίστεψε ο λαουτζίκος όταν πέθαναν πάνω από τους μισούς εκτός ΜΕΘ μέσα στην πανδημία ούτε όταν έχουμε το δεύτερο χειρότερο ρεκόρ παγκοσμίως. Δεν το πιστεύει ούτε όταν πηγαίνει σε ένα νοσοκομείο για την καρδιά του και τον εξετάζει οφθαλμίατρος...

Γενικώς αυτός ο λαός έχει μάθει να μην πιστεύει αυτά που βλέπει, αλλά αυτά που του λένε να πιστεύει ότι βλέπει. Τον έχουν ξεζουμίσει στους έμμεσους φόρους για να μην χάσουν τα "απρόσμενα" κέρδη τους οι δέκα νταβατζήδες Μητσοτάκη, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ τον υπερφορολόγησε. Η ΝΔ τους έκοψε τη 13η σύνταξη, τα αναδρομικά κι άλλες 12 φορές τις συντάξεις στα μνημονιακά χρόνια, αλλά αν δεν ήταν ο Γ. Κατρούγκαλος τώρα θα ζούσαν σε παλάτια... 

Η αλήθεια ως έννοια είναι έτσι κι αλλιώς οραματική. Όταν, όμως, παύεις και να την αναζητάς είσαι καταδικασμένος να σε κυβερνούν μαφιόζοι που, όπως η Ντόρα στη Θράκη, κάνουν προτάσεις που δεν μπορείς να αρνηθείς... 

 

Με την ανιψιά του Παΐσιου συγκλίνεις Κυριάκο, όχι με την Ευρώπη...

Κάνουν push backs στο Αιγαίο, επεκτείνουν το τείχος στον Έβρο, εξοπλίζονται σαν να μην υπάρχει αύριο, κάνουν κάθε χατίρι των παπάδων, αλλά κατά τα άλλα ισχυρίζονται πως δεν συγκλίνουν πουθενά με την Ελληνική Λύση και τη Νίκη κι απειλούν με τρίτες εκλογές αν δεν κάνουμε τον Κ. Μητσοτάκη αυτοκράτορα στις δεύτερες. Σας έχω νέα αγαπητοί ψηφοφόροι τής ΝΔ: μόνο με τον Κ. Βελόπουλο, την ανιψιά τού Παΐσιου και τον Β. Όρμπαν συγκλίνετε. Ούτε με το ΣΥΡΙΖΑ ούτε με το ΠΑΣΟΚ ούτε με την Ευρώπη...

Είτε μας αρέσει είτε όχι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι τής Θράκης Τούρκοι αισθάνονται. Για το ότι αισθάνονται Τούρκοι κι όχι Έλληνες δεν ευθύνεται το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, αλλά κυρίως οι διαχρονικές κυβερνητικές πολιτικές τής Αθήνας που ακόμα και τους Πομάκους τούς έσπρωχναν προς Τουρκία κι ας μην έχουν τέτοιες ρίζες. Αντί, συνεπώς, να σκιαμαχούμε για το αν το "Δυτική Θράκη" είναι αλυτρωτικό, ενώ το "Βόρειος Ήπειρος" μια χαρά και δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όταν το "Μακεδόνας" δεν είναι αντιστοίχως για έναν κάτοικο της πόλης των Σκοπίων θα ήταν προτιμότερο να χαράζαμε εθνική στρατηγική για τη Θράκη. Μόνο τότε κι ο "γαλάζιος" περιφερειάρχης, για παράδειγμα, δεν θα χρειαζόταν να ξημεροβραδιάζεται για ψηφαλάκια στο τουρκικό προξενείο...

Το να ξεπλένεις την ακροδεξιά πολυσυλλεκτικότητα της ΝΔ την ίδια ώρα κατά την οποία στηλιτεύεις την ενσωμάτωση και της ακραία αριστερής φρασεολογίας στο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει μάλλον με υποκρισία. Αν κάποιος θεωρεί υγιέστερο ένας χρυσαυγίτης εγκληματίας τού κοινού ποινικού δικαίου να είναι ενταγμένος στη ΝΔ φαντάζομαι θα θεωρεί ακόμα υγιέστερο να είναι ενταγμένος στο ΣΥΡΙΖΑ κάποιος που μιλά για τουρκική μειονότητα αλλά δεν παίρνει στο κυνήγι αλλοδαπούς για να τους εκτελέσει. Από τους ελλαδέμπορους έχει προδοθεί διαχρονικά η Ελλάδα, ωστόσο μυαλό φαίνεται πως δεν έχει βάλει ακόμα... 

 

 

Βρείτε μου μια μελέτη που να δείχνει ότι οι καρότσες είναι χειρότερες από τα ασθενοφόρα...

Περιμένω τον Κ. Μητσοτάκη να μας πει πως δεν υπάρχουν μελέτες που να δείχνουν ότι αν μεταφέρεσαι στα επείγοντα σε καρότσα έχεις περισσότερες πιθανότητες να πεθάνεις από το αν είχες μεταφερθεί με ασθενοφόρο. Και γιατί να μην το πει; Μήπως δεν είπε το ίδιο για τις ΜΕΘ στην πανδημία; 

Ή, μήπως, δεν μας είπε αυτές τις ημέρες πως οι έμμεσοι φόροι επιβαρύνουν κυρίως τους πλούσιους ή πως όσοι ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ  πέρα από όσα δίνει με το market pass είναι λεφτάδες; Αυτός που επί θητείας του χάθηκε ο δεύτερος μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων σε αναλογία πληθυσμού σε όλη την Ευρώπη στην πανδημία και η χώρα που κυβερνούσε είναι επί μήνες πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ακρίβεια με τη δεύτερη χειρότερη αγοραστική δύναμη των πολιτών της πήρε 41%. Μπορεί να πει, συνεπώς, τα πάντα γιατί του το επιτρέψαμε να τα λέει...

Είναι προφανές ότι ο Κ. Μητσοτάκης μιμείται τον Ντ. Τραμπ. Βρίσκεται, μάλιστα, σε καλύτερη θέση από το είδωλό του γιατί στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, δεν λειτουργούν τα θεσμικά αντίβαρα όπως τα ΜΜΕ ή οι άλλες μορφές εξουσίας που θα μπορούσαν να του γίνουν τροχοπέδη. Ελέγχει τα πάντα ή, για την ακρίβεια, οι νταβατζήδες του ελέγχουν τα πάντα. Κι ο ίδιος έχει αρκετό μυαλό ώστε να μην δυσαρεστεί κανέναν. Ξέρει, άλλωστε, ότι αν έστω ένας καναλάρχης μείνει στην απέξω η πολιτική του κυριαρχία θα λιώσει γρηγορότερα από παγόβουνο στην Αρκτική...

Ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε να υποσχεθεί ένα ισχυρό σύστημα υγείας. Προσέξτε, όχι δημόσιο, ισχυρό, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για ένα κόμμα που σχεδιάζει να συνταγματοποιήσει το νεοφιλελευθερισμό. Θα το κάνει μάλιστα- λέμε τώρα- έχοντας κατευθύνει ελάχιστα από τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης στο ΕΣΥ. Φαίνεται, όμως, πως όχι μόνο μπορεί να πει τα πάντα χωρίς να ιδρώνει το αφτί κανενός, αλλά και να κάνει τα πάντα δίχως ουσιαστικό έλεγχο. Δυστοπία... 

  
 

Το μέλλον Τσίπρα είναι και το μέλλον της Αριστεράς...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης έχει μια αυτοδυναμία από 155 έδρες και πάνω δεν έχει μεγάλη σημασία πόσες θα είναι οι έδρες τού ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ. Θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όπως άλλωστε κι από το 2019 μέχρι σήμερα. Κι ακριβώς επειδή ένας φύσει αλαζόνας δεν γίνεται ποτέ πιο συνετός όταν κερδίζει δεύτερη τετραετία οι παρακολουθήσεις θα μοιάζουν με σεβασμό στο κράτος δικαίου όταν θα έρθει η ευλογημένη ώρα να παραδώσει την εξουσία...

Όποιος προοδευτικός πολίτης, συνεπώς, θέλει άλλες πολιτικές δεν έχει στην ουσία παρά την επιλογή τού ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι άλλωστε και η μεγαλύτερη δύναμη στον κεντροαριστερό πόλο. Αν, πάλι, θεωρεί το ΣΥΡΙΖΑ αρκετά δεξιό για τα γούστα του δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς θεωρεί το ΠΑΣΟΚ αριστερότερο όταν οι μισοί και πλέον στη Χαριλάου Τρικούπη θα πετούσαν τη σκούφια τους για μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ ή εκείνους που υπερασπίζονται ακόμα τα γκουλάγκ. Ούτε, φυσικά, μπορεί να θεωρηθεί Αριστερή η Ζ. Κωνσταντοπούλου που, κατά δήλωσή της, δεν κοιτάζει αριστερά και δεξιά παρά μόνο μπροστά, εννοώντας την εκδίκηση για το 2015...

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Μητσοτάκης θα εξακολουθεί να δοξάζεται κρυπτόμενος όσο η Αριστερά παραμένει διασπασμένη. Αυτό, όμως, βαραίνει εκείνους που όταν ο Αλέξης Τσίπρας τους έτεινε το χέρι του η αντίδρασή τους ήταν να του το κόψουν και πανηγύριζαν το βράδυ που η δεξιά ξεπερνούσε το 40% κι εκείνοι με το ζόρι το 10%... 

Ο Τσίπρας δίνει και σε αυτές τις εκλογές ένα γενναίο αγώνα, στην ουσία μόνος του. Κι αν βεβαίως τον δίνει και για να μείνει ο ίδιος στο πολιτικό παιχνίδι, τον δίνει και για την Αριστερά. Όποιος δεν το καταλαβαίνει εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δικαιούται κανένα μερίδιο στη χαρά όταν απαλλαγούμε από το πιο φαύλο καθεστώς τής μεταπολίτευσης...

 

 
 

Πόσο εύκολο είναι να κερδίσεις έναν στημένο διαιτητή;...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέβασε την καλύτερη ενδεκάδα του το Μάιο κι έκανε λάθη στρατηγικής και τακτικής που τα πλήρωσε. Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται πως το έχει καταλάβει, ορισμένοι υποψήφιοι ωστόσο επιμένουν να ρίχνουν τις ευθύνες αλλού. Αναρωτιέμαι, όμως, από την άλλη πόσο εύκολο είναι να κερδίσεις έναν στημένο διαιτητή που τα έχει παντελονιάσει;...

Προφανώς και υπάρχουν ψηφοφόροι τής ΝΔ που πιστεύουν ότι ο ακροδεξιός νεοφιλελευθερισμός Μητσοτάκη είναι το μέλλον που αξίζει στη χώρα. Αλίμονο, όμως, η βουβή ψήφος στη ΝΔ- ακόμα είναι, αφού δεν είναι πολλοί εκείνοι που παραδέχονται ότι την ψήφισαν το Μάιο- δεν οφείλεται σε κάποια εγγενή μετριοπάθεια των δεξιών ψηφοφόρων ούτε στο ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Μια χαρά θα ξεχύνονταν στους δρόμους και στις 21 Μαΐου αν πίστευαν ότι ο Μητσοτάκης είναι ο ηγέτης που χρειάζεται η χώρα...

Η ΝΔ εκμαύλισε συνειδήσεις, ιδίως τους τελευταίους μήνες πριν τις εκλογές, είτε με τα επιδόματα πείνας- στην πιο αθώα εκδοχή τού εκμαυλισμού- είτε με απευθείας δωροδοκίες. Κάθε ημέρα μαθαίνω κι από μία νέα ιστορία σε διαφορετικές περιφέρειες τής χώρας με υποψήφιους της ΝΔ με φακελάκια με πενηντάευρα και κατοστάευρα... 

Αν σε αυτά προσθέσεις την κυρίαρχη προπαγάνδα που κάνει με τόση ευκολία το κρέας ψάρι και τη φορολόγηση των διυλιστηρίων, για παράδειγμα, ξεζούμισμα του λαουτζίκου εξηγούνται πολλά για το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου. Κι αυτά που εξηγούνται δεν τιμούν φυσικά τους εκμαυλιστές, δεν τιμούν ωστόσο και τους εκμαυλιζόμενους...  

 

Δεκατρία χρόνια αποχαιρετισμού...

 Πασχίζει να φυτρώσει η χλόη στην έρημο,

να γαντζωθεί ο ήλιος από τον ουρανό,

να ξεκουράσει η μπουνάτσα τον ωκεανό,

το γέλιο να παρηγορήσει το δάκρυ.

Από παράδεισο φτιάχνουμε τη ζωή

κι από κόλαση την προδίδουμε.

Στον τόπο που ποτέ δεν βραδιάζει

το φως βαρέθηκε να βασιλεύει.

Όπου, όμως, το χώμα συναντά τη σπορά

ένα νέο παραμύθι ξεκινά.

Στα χρόνια που πέρασαν όρκο βαρύ δίνω

αυτά που θα έρθουν να τον σεβαστούν.

Κι αν μεσοστρατίς οι δρόμοι μπερδεύτηκαν

στον προορισμό είναι που τα μάγια θα λυθούν.

Ο κόσμος τρέχει, η γη μικραίνει,

την θλίψη παίρνει, η αγάπη μένει.

Εδώ το σπίτι και το ριζικό της,

εδώ κι ο αιώνια ανεκπλήρωτος αποχαιρετισμός της…