Στον πολιτικό σκουπιδοτενεκέ που του αξίζει...

Το διευθυντήριο του νεοφασιστικού μορφώματος δεν εξοστράκισε  στο πρόσφατο ψευδοσυνέδριό του "μόνο" τον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρό του. Εξοστράκισε κυρίως τη βάση του, τους ψηφοφόρους που έκαναν το ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση, κυβέρνηση και πάλι αξιωματική αντιπολίτευση. 

Και, μάλιστα, το έκανε με τον πιο ατιμωτικό τρόπο, με βία και νοθεία ακόμα και σε βάρος ανθρώπων που βρίσκονται 50 χρόνια στην Αριστερά. Όχι, βεβαίως, πως δεν είναι ντροπή που έγινε και σε νέους που πίστεψαν ότι δεν ανήκουν σε ακροδεξιό κόμμα. Αν, συνεπώς, ψάχνουν για αποστάτες ας κοιταχτούν καλύτερα στον καθρέφτη τους...

Στην Κουμουνδούρου μπορεί να μην περισσεύει η δημοκρατία αλλά περισσεύει το θράσος. Το ΣΥΡΙΖΑ από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν έριξαν η Θεοδώρα Τζάκρη και η Γιώτα Πούλου, αλλά εκείνοι που αντί να συνδράμουν έναν νέο πρόεδρο στην ανανέωση του κόμματος ώστε να κάνει ξανά το άλμα προς την εξουσία τον υπονόμευσαν, όταν δεν έκαναν λευκή απεργία, τον καθαίρεσαν, τον απέκλεισαν και τον εξοστράκισαν. Με λίγη στοιχειώδη σοβαρότητα θα ήταν σήμερα πόντο με πόντο με τη ΝΔ. Επέλεξαν, ωστόσο, την πολιτική αυτοκτονία μόνο και μόνο για να απαλλαγούν από έναν άνθρωπο που σχεδόν μόνος του πολεμούσε τους χορηγούς ενός σάπιου καθεστώτος. Η διαπλοκή τώρα τους φοβάται όσο ένα βουβάλι ένα βατράχι...

Όταν τη μία ημέρα ισχυρίζεσαι πως ο λαός δεν ξέρει και διορθώνεις το "λάθος" του είναι απερίγραπτα υποκριτικό να τον καλείς τώρα σε μαζική συμμετοχή. Ναι, για όσους πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο διάβολος επί γης είναι κι επιτακτικό να λάβουν μέρος στις εκλογές ενός νεοφασιστικού μορφώματος... 

Αλίμονο, όμως, δεν είναι για όσους τους έκαναν βουλευτές, υπουργούς, δημάρχους, περιφερειάρχες και πρωθυπουργό κι αντί για "ευχαριστώ" τους ειρωνεύονται όταν δεν τους προπηλακίζουν. Κι ακόμα περισσότερο για όποιον αισθάνεται δημοκράτης, προοδευτικός και Αριστερός... 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ούτε δημοκρατικό ούτε προοδευτικό ούτε αριστερό κόμμα. Είναι ένα συνονθύλευμα αποτυχημένων αριβιστών το οποίο με την πρώτη ευκαιρία ο "εχθρός λαός" θα το τοποθετήσει στον πολιτικό σκουπιδοτενεκέ που του αρμόζει...

 

   

Ψηφίζω, συμμετέχω, δεν αποφασίζω, ξεπλένω...

Αν η Κεντρική Επιτροπή καθαιρεί έναν πρόεδρο και το συνέδριο μπορεί να τον αποκλείσει, τότε γιατί να μην είναι αυτά τα δύο όργανα αρμόδια και για την εκλογή του; Γιατί να στέλνουν τους πολίτες στην κάλπη- πέρα από τον προφανή λόγο να τους αρμέξουν τρία ευρώ- αν την επομένη η Ολ. Γεροβασίλη, ο Χρ. Σπίρτζης ή ο Κ. Ζαχαριάδης, για παράδειγμα, μπορούν από μόνοι τους να διορθώσουν κάποιο πιθανό λάθος αυτών που τώρα καλούν να ψηφίσουν και μετά τους θα τους αποκαλούν "ψηφοφόρους τού τρίευρου"; Μήπως το πραγματικό σλόγκαν θα έπρεπε να είναι "ψηφίζω, συμμετέχω, δεν αποφασίζω, ξεπλένω πραξικοπηματίες";...

Τα όσα έγιναν, ιδίως το τελευταίο τετράμηνο, στο ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν προσβολή τής δημοκρατίας, της Αριστεράς, της κοινής λογικής και στοιχειοθετούν μια παχιά δικογραφία. Όποια κι αν είναι, συνεπώς, η συμμετοχή στις εκλογές τής Κυριακής τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να παραγραφεί, τουλάχιστον όχι σε πολιτικό επίπεδο... 

Αν, όμως, η συμμετοχή κινηθεί σε αριθμούς που ακόμα και στην Κουμουνδούρου αυτή τη στιγμή αποφεύγουν να καθορίσουν ως στόχο για να μην εκτεθούν, οι προοδευτικοί πολίτες θα έχουν ξεπλύνει ένα έγκλημα. Προσωπικώς δεν πιστεύω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά αν συμβεί θα έχει νομιμοποιηθεί η κατάλυση της δημοκρατίας...

Ας μην κοροϊδευόμαστε, όμως, και μεταξύ μας. Όποιος πάει να ψηφίσει την Κυριακή είτε είναι ήδη μέλος τού ΣΥΡΙΖΑ είτε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να ήταν μέχρι πέρυσι και να είχε αποχωρήσει λόγω Κασσελάκη. Αυτό το μόρφωμα κι αυτοί οι άνθρωποι που το διοικούν δεν υπάρχει περίπτωση να προσελκύσουν νέους ψηφοφόρους, ακόμα και κάποιους που μπορεί στο μακρινό πλέον παρελθόν να τους είχαν ψηφίσει. Η κοινωνία τούς είχε ήδη αποδοκιμάσει το 2019 και το 2023, με τον Στέφανο Κασσελάκη πρόεδρο θέλησε να τους εμπιστευτεί ξανά αλλά ύστερα από όσα έγιναν ούτε να ακούει δεν θέλει γι' αυτούς. Και με το δίκιο της...

 

Ξέρουμε ποιος απέρχεται, δεν ξέρουμε ποιος έρχεται...

Η πολιτική καριέρα τού Αντ. Σαμαρά έχει βασιστεί στην εθνοκαπηλεία. Κατά κάποιο τρόπο, συνεπώς, είναι και λογικό στη δύση της να στηριχθεί πάλι σε αυτή για να ασχολούμαστε μαζί του. Η τραγωδία, ωστόσο, του Κ. Μητσοτάκη δεν είναι ο Σαμαράς ούτε ο Κ. Βελόπουλος ούτε η Αφρ. Λατινοπούλου ούτε κάποιος άλλος ακροδεξιός κλόουν. Δεν είναι καν οι πασόκοι που έχει κάνει υπουργούς. Είναι πως όλο αυτό το νεοσυντηρητικό, εθνικιστικό αφήγημα που βρίσκει τώρα απέναντί του είναι δικό του δημιούργημα...

Όταν έχεις αντιπολιτευτεί τη Συμφωνία των Πρεσπών ασπαζόμενος το σκεπτικό τής εθνικής μειοδοσίας είναι πολύ δύσκολο να πείσεις πως οι παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι εθνικώς επωφελείς ακόμα κι αν διασφαλίζουν μια βιώσιμη ειρήνη. Όταν είσαι φτηνός στα πίτουρα κι ακριβός στο αλεύρι τότε γίνεσαι έρμαιο του κάθε Σαμαρά. Κι όταν γίνεσαι έρμαιο του κάθε ξοφλημένου πολιτικού τότε ο ξοφλημένος μάλλον είσαι εσύ...

Ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση δεν είχαμε τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό. Ακόμα και στα μνημόνια, ιδίως από το 2012 και μετά, ξέραμε ποιος απερχόταν και ποιος ερχόταν. Σήμερα ναι μεν ξέρουμε ποιος απέρχεται, ο Μητσοτάκης, αλλά δεν ξέρουμε καν αν έρχεται κάποιο άλλο κόμμα κι όχι η ΝΔ με άλλο αρχηγό. Ο λαός, ωστόσο, έχει αποδείξει τη σοφία του, πως οι επιλογές του έχουν και συναίσθημα, αλλά κυρίως και λογική και δεν περιορίζεται από ταμπέλες που αυτοτοποθετούνται για να κρύβεται η ιδεολογική γύμνια και, περισσότερο, ο πολιτικός αμοραλισμός. Δεξιός κι αριστερός... 

  

     

Πικρή είναι πάντα η κατάληξη των πραξικοπηματιών...

Τον Στέφανο Κασσελάκη έφερε στο ΣΥΡΙΖΑ ο Π. Πολάκης και τον "υιοθέτησε" ο Αλ. Τσίπρας και για την προεδρία τού κόμματος προκειμένου αυτή να μην καταλήξει  στους τσακαλώτους. Αν, επομένως, ο Κασσελάκης είναι ο άνθρωπος του Μητσοτάκη για να διαλύσει την κυβερνώσα Αριστερά ας αναζητηθούν πρωτίστως ευθύνες σε Πολάκη- Τσίπρα. Δεν είναι όμως και το ξέρουν πολύ καλά κι όσοι σήμερα τραβάνε επιχειρήματα από τα μαλλιά μήπως και ξεχαστεί το πραξικόπημά τους...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει ήδη αναβαθμίσει σε αντίπαλό του το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο γιατί του είναι βολικό ένα κόμμα ο πρόεδρος του οποίου είναι εκβιαζόμενος ούτε γιατί δεν έχει γωνίες ο πολιτικός του λόγος. Το έχει αναβαθμίσει και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά νεκρός μετά το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να διατηρήσει όσους πιστεύουν ακόμα ότι ο Κασσελάκης ήταν τόσο δαιμονικός ώστε δικαιολογημένα δεν αφέθηκε να είναι υποψήφιος πρόεδρος. Κανείς, όμως, εκτός ΣΥΡΙΖΑ- είτε τον έχει ψηφίσει στο παρελθόν είτε όχι- δεν υπάρχει περίπτωση να είδε κι όσα συνέβησαν το τελευταίο τρίμηνο και να αποφασίσει να επιστρέψει ή να τον ψηφίσει για πρώτη φορά θεωρώντας τα δημοκρατικά ή, έστω, λογικά....

Η διαγραφή Σαμαρά περιπλέκει ακόμα περισσότερο ένα ήδη ρευστό πολιτικό σκηνικό. Κι όταν αναδιατάσσονται οι δυνάμεις το παιχνίδι στην ουσία ξεκινά από την αρχή. Αν το κόμμα Κασσελάκη θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στη νέα εποχή θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από τις κινήσεις τού αρχηγού του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, έχει μόνο παρελθόν και κανένα μέλλον. Και γι' αυτό δεν φταίει κανένα "αμερικανάκι που ήρθε για να μας διαλύσει", αλλά εκείνοι που προτίμησαν την πολιτική αυτοκτονία για να διασώσουν 60 μισθολόγια μέχρι το 2027. Μόνο που τώρα που οι εκλογές μοιάζει να έρχονται εγγύτερα ενδεχομένως να χρειαστεί να εργαστούν στον πραγματικό κόσμο πολύ νωρίτερα από όσο υπολόγιζαν. Πικρή είναι πάντα η κατάληξη των πραξικοπηματιών. Όσο και δίκαιη...

 

Την εξευτέλισαν και τώρα αναρωτιούνται γιατί δεν την αναφέρει...

Τι τρομερό, τι φοβερό, ο Στέφανος Κασσελάκης έγραψε 369 λέξεις- τι κάθεται κανείς και μετρά όταν δεν έχει άλλα επιχειρήματα- και καμία από αυτές δεν ήταν η λέξη "Αριστερά". Λες και ύστερα από όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στο νεοφασιστικό μόρφωμα, με αποκορύφωμα το ψευδοσυνέδριο, ήταν η αποθέωσή της και οι πολίτες θα σπεύσουν σε ένα νέο κόμμα αν τους πουν πως είναι κι αυτό αριστερό. Στα χείλη τους η Αριστερά μοιάζει με βρισιά και στις πράξεις τους με κακό αντίγραφο του χρυσαυγιτισμού...

Εν τω μεταξύ κανείς από όλους αυτούς δεν έχει μπει καν στον κόπο να διαβάσει την πλατφόρμα Κασσελάκη, ο οποίος, θυμίζω, είχε παρουσιάσει και φορολογικό πρόγραμμα και πρόγραμμα κατά τής ακρίβειας το οποίο τότε αυτοί που θεωρούν πως είχαν το δικαίωμα ακόμα και να παρανομήσουν για να τον εξοστρακίσουν το παρουσίαζαν ως το κορυφαίο τής Αριστεράς τα τελευταία 30 χρόνια. Ενδεχομένως να μην το πίστευαν όταν το έλεγαν, ωστόσο πώς να πιστέψεις και τώρα κάποιον που σε έχει ήδη εξαπατήσει; Και πώς να ανέχεσαι να μιλούν ακόμα για Αριστερά και δη ανανεωτική εκείνοι που ασέλγησαν πάνω στο σώμα τής δημοκρατίας και στην πλειονότητα των ψηφοφόρων τους;...

Ο Κασσελάκης έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Η δημιουργία κόμματος εκ του μηδενός σε μια εποχή που οι πολίτες απομακρύνονται όλο και περισσότερο από αυτά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται συγκεκριμένο ιδεολογικό και προγραμματικό πλαίσιο και ηγετική ομάδα που θα μασάει σίδερα... 

Σε καμία, ωστόσο, περίπτωση δεν είναι καταδικασμένο σε αποτυχία όταν αντίπαλοι είναι το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη, που δεν ξέρει ακόμα αν είναι δεξιό ή αριστερό και κερδίζει πόντους παίζοντας αυτή τη στιγμή μόνο του, ούτε φυσικά η μητσοτάκειος ΝΔ. Ο Κασσελάκης, συνεπώς, έχει μια ιστορική ευκαιρία να αποδείξει ότι έμαθε από τα λάθη του ώστε τα ταλέντα του να μην υποσκελίζονται από τις πολιτικές αδυναμίες του. Υπάρχει, άλλωστε, πολύς κόσμος εκεί έξω που αισθάνεται ανέστιος, αλλά δεν θα περιμένει για πάντα...  

 

  

Η αποστασία από ένα πραξικόπημα λέγεται πράξη αντίστασης...

Δεν είναι παράλογο κάποιος να ισχυριστεί πως οι βουλευτές που έφυγαν από το νεοφασιστικό μόρφωμα δεν δικαιούνται να πάρουν και τις έδρες τους μαζί. Αυτό το επιχείρημα, σε ένα γενικό πλαίσιο, έχει και πολιτική και ηθική βάση. Ο λαός επιλέγει πρωτίστως κόμμα και δευτερευόντως βουλευτές σε ένα εκλογικό σύστημα που δεν δίνει το δικαίωμα να επιλέγεις και υποψήφιους άλλων κομμάτων...

Όσοι δεν ανήκουν σε αυτούς που καθαίρεσαν κι απέκλεισαν έναν δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο και τους υποστηρικτές του, οι οποίοι πιθανότατα ήταν η πλειοψηφία και γι' αυτό ακριβώς εξοστρακίστηκαν, έχουν το ηθικό πλεονέκτημα να το ισχυρίζονται. Κι αυτό μολονότι σε αυτή την περίπτωση δεν έχασαν κι έφυγαν, αλλά εκδιώχθηκαν γιατί θα νικούσαν. Άλλωστε για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση δεν αποχωρεί μέρος τής νομενκλατούρας, αλλά μαζικώς η βάση... 

Αλίμονο όμως, δεν μπορούν να επικαλούνται τη λαϊκή βούληση του Ιουνίου του 2023 εκείνοι που έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη λαϊκή βούληση του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Η δημοκρατία είτε ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις είτε βρίσκεται όμηρος στα χέρια των φασιστών...

Για να μπορείς να παραμένεις σε αυτό το νεοφασιστικό μόρφωμα δύο τινά συμβαίνουν: είτε δεν έχεις πλήρη γνώση τού τι έχει συμβεί είτε έχεις πλήρη εικόνα και συμμετοχή. Ύστερα, μάλιστα, από όσα έχουν δημοσιοποιηθεί μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος δεν ξέρει κι απλώς βγάζει την ουρά του απέξω μέχρι να εξοστρακιστεί από το επόμενο πραξικόπημα που αναπόφευκτα θα συμβεί. Σιγά, άλλωστε, μην επιτρέψουν αυτοί που "έφαγαν" τον Στέφανο Κασσελάκη να τους πάρει το κόμμα ο Π. Πολάκης. Αν και μέχρι τότε θα μιλάμε κυριολεκτικώς για τη διάσπαση του ατόμου...

 

   

Έκαναν και τον Βορίδη μάγκα...

Όταν ο Μ. Βορίδης έλεγε πως έπρεπε να βρεθούν όλοι οι θεσμικοί τρόποι για να μην κυβερνήσει ξανά η Αριστερά μάλλον δεν είχε υπόψη του και την αυτοκτονία τής Αριστεράς. Πως, δηλαδή, κάποιοι σταλινίσκοι θα υιοθετούσαν το μακιαβελικό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" κι αυτό ούτε καν για να μην κυβερνήσει ξανά η δεξιά, αλλά για να εξοστρακίσουν τον δημοκρατικώς εκλεγμένο ηγέτη τους. Πώς, συνεπώς, να μπαίνει καν στη διαδικασία να ακούσει ο οποιοσδήποτε την αντιπολιτευτική ρητορική τους που ακόμα και δίκιο να έχουν για όσα ισχυρίζονται τα έχουν ήδη καταστρατηγήσει στο σπίτι τους;...

Αν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ μετά την κυβερνητική του θητεία ήταν η αξιοπιστία, σήμερα είναι χίλιες φορές μεγαλύτερο. Φταίει κι ο Στέφανος Κασσελάκης με τα λάθη του σε αυτό; Φταίει, μόνο που η ευθύνη εκείνου που κληρονόμησε ένα πεθαμένο λικέρ και του έδωσε ξανά μια κάποια γεύση, το άφησε στο 15%, δεύτερο κόμμα, με πρωτιά στους νέους κι ανεβασμένα ποσοστά στις εργατικές συνοικίες μάλλον είναι η μικρότερη. Για σκεφτείτε μόνο πόσο θα γελάσετε αν σας πει τώρα κάποιος πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τα ίδια αποτελέσματα στις επόμενες εκλογές...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πλέον να κατηγορεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το κράτος δικαίου όταν το έκανε κουρελόχαρτο στο εσωτερικό του. Ό,τι και να πει για τα Τέμπη, για το Predator, για την Πύλο ή τις Ανεξάρτητες Αρχές είναι εξαρχής υποθηκευμένο από τη βία και τη νοθεία τού συνεδρίου του... 

Για κάθε πραγματικό επιχείρημα κατά τής κυβέρνησης θα υπάρχει ένα "μα, εσείς που αποκλείσατε τον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρό σας τολμάτε και μιλάτε"; Και, δυστυχώς, έφτασαν στο σημείο να φαίνεται ακόμα κι ο Μ. Βορίδης πιο δημοκράτης γιατί τουλάχιστον εκείνος δεν είχε καν υπαινιχθεί την απαγόρευση καθόδου τού ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές...

  

Χωρίς πρώτα να απολογηθεί τζάμπα πηγαίνει το rebranding...

Γιατί έφυγαν οι αποστάτες πέρυσι; Για τον Στέφανο Κασσελάκη; Αυτός ήταν, απλώς, η αφορμή, ο άνθρωπος που με την ψήφο, βεβαίως, της βάσης τού ΣΥΡΙΖΑ τους πήρε τη μπουκιά μέσα από το στόμα. Οι αποστάτες, όμως, δεν τα είχαν με τον Κασσελάκη, τουλάχιστον όχι οι περισσότεροι ανάμεσά τους. Τα είχαν με τον Αλ. Τσίπρα. Ναι, πρόκειται για τον ίδιο πολιτικό που παριστάνει τον Βούδα όταν εκείνος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εξαΰλωση του κόμματος του οποίου ηγήθηκε για 15 χρόνια...

Δεν ήταν αυτονόητο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση στα χρόνια των μνημονίων με άλλον αρχηγό, ανεξαρτήτως αν ο προοδευτικός χώρος είχε μείνει ορφανός από την απόλυτη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ κι από το ότι η κωλοτούμπα Σαμαρά διευκόλυνε ώστε ο Τσίπρας να αναδειχθεί στον απόλυτο αντιμνημονιακό ηγέτη. Αν, όμως, η χώρα και οι πολίτες της δεν χρεοκοπούσαν ο Αλέξης θα συνέχιζε να περπατά στους δρόμους τής Γένοβας και να καβαλά ξέγνοιαστος τη μηχανή του χωρίς να μπει ποτέ στον πειρασμό να μας φλομώσει στα ψέματα για τις αγορές και τα νταούλια. Φάνηκε, άλλωστε, από την αδυναμία του να προσαρμοστεί στη μεταμνημονιακή εποχή...

Ο Τσίπρας δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στον Κασσελάκη, ακόμα κι αν ήταν εκείνος που τον έσπρωξε προς την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει, όμως, να απολογηθεί κάποια στιγμή στη βάση του, αυτή που τώρα φυλλορροεί και η οποία τον θεωρεί βασικό υπεύθυνο της ξεφτίλας... 

Αν δεν το πράξει με γενναιότητα κανένα rebranding δεν θα τον γλιτώσει από τη μόνιμη πολιτική αποστράτευση. Αν, μάλιστα, θεωρεί πως η επιστροφή του θα γίνει με μία σύνθεση αποτυχημένων μάλλον δεν είναι μόνο άφιλος, δικαιώνοντας επικριτές του όπως ο Γ. Βαρουφάκης κι ο Ζ. Λ. Μελανσόν, αλλά και πολιτικά αφελής. Κι ας μην έχει κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του από πολιτική...

 

 

Έχασαν κι έφυγε...

"Έχασε κι έφυγε", λένε στο νεοφασιστικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο βεβαίως και δεν είναι το ίδιο κόμμα που ψήφισαν οι πολίτες ούτε το '23 ούτε το '24. Κι ας μην του επέτρεψαν καν να κατεβεί στις εκλογές ώστε να μετρηθεί με τους "γίγαντες" της Αριστεράς, Πολάκη- Φάμελλο- Φαραντούρη- Γκλέτσο. Εκτός αν ήττα είναι οι τηλεφωνικές κλήσεις στην ΚΕ και η ύστερα από τέσσερις ώρες απαρτία των 138. Κι όλα αυτά σαν τα πάντα να κύλησαν απολύτως δημοκρατικά τους τελευταίους μήνες και να μην αποστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ από την Αριστερά...

Η Έφ. Αχτσιόγλου και οι λοιποί αποστάτες δεν έφυγαν γιατί τους απέκλεισε κάποιος από τις εκλογές ούτε γιατί δεν τους είχε προτείνει θέσεις ευθύνης ο Στέφανος Κασσελάκης. Έφυγαν σαν κακομαθημένα παιδάκια που τους πήραν το γλυκό μέσα από το στόμα... 

Αντιθέτως, ο Κασσελάκης εξοστρακίστηκε από το κομματικό ιερατείο, το οποίο την περασμένη Παρασκευή διέπραξε τη μεγαλύτερη ύβρι: εξοστράκισε και τη βάση τού κόμματος, βάφτισε τραμπούκους κι όχλο αυτούς που τους έκανε βουλευτές, ευρωβουλευτές και υπουργούς και ήταν η ασπίδα τους όταν τους πολεμούσε η διαπλοκή. Μια φορά κι έναν καιρό...

Υποτίθεται πως στο έκτακτο συνέδριο θα γινόταν και προγραμματική συζήτηση κι όχι μόνο ένα ρεσιτάλ πλειοδοσίας αντικασσελακισμού από τους υποψήφιους προέδρους. Από τη στιγμή, όμως, που η αντιπαράθεση δεν ήταν ποτέ ιδεολογική παρά μόνο προσωπική και το εκλογικό σώμα θα είναι συρρικνωμένο κι αντικασσελακικό και το ίδιο είναι λογικός, κατά κάποιο τρόπο, αυτός ο κανιβαλισμός... 

Όσο, ωστόσο, κι αδιέξοδος γιατί τα υπολείμματα του τσιπρισμού δεν αντιλαμβάνονται ότι αν δεν υπήρχε ο Κασσελάκης δεν θα έπαιρναν ποτέ οι ίδιοι 15% στις ευρωεκλογές, δεύτερη θέση και πρωτιά στους νέους. Αν ο στόχος είναι η επιστροφή στις ρίζες ας τους πει κάποιος πως η κοινωνία εκεί έξω δεν συγκινείται ούτε από το σταλινισμό ούτε από το φασισμό...

 

  

Λένε τα θύματα θύτες και οι θύτες κάνουν τα θύματα...

Στα μέσα Ιουλίου πραγματοποιήθηκε μια Κεντρική Επιτροπή αποτίμησης του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, ομολογουμένως καθυστερημένα αφού ο Στέφανος Κασσελάκης έπρεπε να είχε συγκαλέσει τα όργανα νωρίτερα. Όπως και να μην είχε φύγει για τις ΗΠΑ. Όπως και το να μην είχε παρουσιάσει το πόθεν έσχες του την τελευταία προεκλογική εβδομάδα. Όπως και να μην είχε ανεβάσει τον Τάιλερ στη σκηνή στο Σύνταγμα... 

Κανείς, όμως, δεν ισχυρίστηκε τότε πως όλα αυτά ή και κάποια άλλα λάθη σήμαιναν πως ο δημοκρατικώς εκλεγμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που τον κράτησε στη δεύτερη θέση μετά από διασπάσεις και τον έφερε στην πρώτη ανάμεσα στους νέους, έπρεπε να καθαιρεθεί, να αποκλειστεί, να εξοστρακιστεί. Και ήταν απολύτως λογικό να μην τα ισχυριστεί κανείς γιατί ήταν και είναι γελοία επιχειρήματα, όπως όλα αυτά που ακολούθησαν...

Και ξαφνικά στα τέλη Ιουλίου κι ενώ όλοι είχαν συμφωνήσει για καταστατικό συνέδριο αρχές Οκτωβρίου κάποιοι, που τώρα παριστάνουν τους "χτίστες", θυμήθηκαν πως έχει εκλογές το ΠΑΣΟΚ και δεν θα ήταν ευπρεπές να συμπέσουν τα δύο αυτά πολιτικά γεγονότα, λες κι όσα έκαναν στη συνέχεια είναι ο ορισμός τής ευπρέπειας. Βασικά, ήθελαν να ξέρουν και ποιος θα κέρδιζε τη Χαριλάου Τρικούπη για να δουν αν μπορούσαν να αλλάξουν καράβι. Κι από εκεί και πέρα δεν πέρασε ημέρα που να μην βυσσοδόμησαν. Οι ίδιοι, άλλωστε, σε στιγμές ειλικρίνειας παραδέχονται ότι από ένα σημείο και μετά ήταν μονόδρομος όλα αυτά τα ρεζιλίκια γιατί καταλάβαιναν ότι δεν θα κέρδιζαν ποτέ τον Κασσελάκη σε εκλογές από τη βάση...

Και για να ολοκληρωθούν τα αίσχη τους, τώρα έχουν το θράσος να μιλάνε για αντισυγκεντρώσεις και να στιγματίζουν ακόμα και τον πολιτικό ακτιβισμό τής Αριστεράς. Το αίτημα για δημοκρατία έγινε "γκοτζαμάνηδες" και το αντίστοιχο για δικαιοσύνη "πρακτικές τής δεξιάς"... 

Φυσικά και δεν πρέπει να γίνουν έκτροπα, εισβολές, χειροδικίες ή να ακουστούν βρισιές. Αλίμονο, όμως, αν μετατρέψουμε σε θύτες τα θύματα και τα θύματα σε θύτες. Η δημοκρατία και η δικαιοσύνη είτε σήμερα είτε αύριο είτε στο εγγύς ή απώτερο μέλλον θα νικήσουν και η νίκη τους θα ρίξει αριστερούς θρόνους με κρότο... 

 

Από το μηδέν την επόμενη ημέρα, έτσι πρέπει να γίνει κι έτσι θα γίνει...

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει άδικο. Οι "87" δεν είναι τραμπίσκοι. Καλώς ή κακώς ο Ντ. Τραμπ εκλέχθηκε 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ από τον αμερικανικό λαό. Οι πραξικοπηματίες ποια νομιμοποίηση έχουν για να αποκλείουν τον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ; Την ύστερα από τέσσερις ώρες εκβιασμών κι απειλών απαρτία και τους 138 σε σύνολο 294 μελών τής Κεντρικής Επιτροπής;...

Η Αριστερά δέχθηκε ένα πολύ ισχυρό πλήγμα το καλοκαίρι τού 2015 με την υποχώρηση Τσίπρα, την οποία ο χρόνος και τα στοιχεία που έχουν αποκαλυφθεί αποδεικνύουν ότι δεν ήταν προϊόν ψευδαισθήσεων αλλά γνωστό εκ των προτέρων αποτέλεσμα για τον τότε πρωθυπουργό. Αν, όμως, τότε οι εξωγενείς πιέσεις ήταν πράγματι αφόρητες κι εν μέρει δικαιολογούσαν το συμβιβασμό, σήμερα ποια δικαιολογία έχουν αυτοί που εξευτελίζουν την Αριστερά με μακιαβελισμούς τού χειρίστου είδους; Την καρέκλα τους; Το μισθό τους; Τη φιλοδοξία Τσίπρα να επιστρέψει; Και τι από όλα αυτά μπορούν να δικαιολογήσουν τόσο μεγάλο ρεζιλίκι;...

Αν Αριστερά είναι οι αποστασίες, τα πραξικοπήματα, οι αποκλεισμοί και οι διαγραφές δεν θέλω να είμαι Αριστερός. Δεν είναι, όμως, αυτό η Αριστερά. Κι αν πολλοί φόρεσαν το μανδύα της για να ετεροφωτιστούν ή για να κρύψουν τις ατομικές τους μειονεξίες, υπάρχουν κι άνθρωποι που δεν επαναστάτησαν γυμναζόμενοι, που δεν αγωνίστηκαν από γραφεία, που δεν σκοτώθηκαν, δεν φυλακίστηκαν και δεν εξορίστηκαν για να μπορούν τα πολιτικά παιδιά και τα εγγόνια τους να βυσσοδομούν... 

Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν αγαπούν μόνο στα λόγια τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, την ελευθερία σε κάθε της μορφή, τη συντροφικότητα, την προσφορά και την αλληλεγγύη και οι οποίοι είναι αναιδείς και είρωνες απέναντι στο σταλινισμό και στο φασισμό. Το ξέρω γιατί έχω γνωρίσει αρκετούς από αυτούς και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι... 

Όλοι αυτοί θα χρειαστεί να οικοδομήσουν από το μηδέν την επόμενη ημέρα. Και θα το κάνουν όσο κι αν γύρω τους αλυχτούν οι βρυκολακιασμένοι καπηλευτές ξένων προς αυτούς αγώνων. Έτσι πρέπει να γίνει κι έτσι θα γίνει... 

 

Μέσα στο μίσος τους του έκαναν δωρεάν rebranding...

Αν κάποιος έγραφε ένα βιβλίο και περιλάμβανε σε αυτό όσα έχουν γίνει στο ΣΥΡΙΖΑ ιδίως τους τρεις τελευταίους μήνες οι περισσότεροι θα το κατέτασσαν είτε στα μυθιστορήματα είτε στην επιστημονική φαντασία. Όχι, πάντως, στην πολιτική ιστορία. Κι ο Κάφκα με τον Όργουελ να κάθονταν σε ένα τραπέζι να συγγράψουν δεν θα πετύχαιναν ένα τόσο "καλό" αποτέλεσμα όπως αυτό που πέτυχαν 100 γραφειοκράτες σε ένα κτίριο στο κέντρο τής Αθήνας. 

Σε βαθμό, μάλιστα, που να έχουν οδηγήσει πολύ κόσμο να αναρωτιέται για το πόσο ωφελιμιστές ή ψυχωσικοί είναι. Γιατί αποκλείεται όλα αυτά να έχουν γίνει με θεμέλιο την πολιτική λογική και τη μη σταλινική Αριστερά...

Δεν ξέρω πόσα χρήματα πλήρωσε ο Τσίπρας για το δικό του rebranding. Ο Στέφανος Κασσελάκης, πάντως, οφείλει να στείλει ένα δωράκι στα πολιτικά ορφανά τού Αλέξη για το δικό του rebranding το οποίο, άθελά τους βεβαίως, του το πρόσφεραν δωρεάν. Από ένας άγουρος πολιτικός που αξιοποίησε την εύκολη δημοσιότητα του λάιφσταϊλ για να γίνει γνωστός έχει μετατραπεί μετά την καθαίρεση και τον αποκλεισμό του και τις δίκες τής Κουμουνδούρου σε σύμβολο της δημοκρατίας. Τώρα που το σκέφτομαι, όχι δωράκι, δωράρα χρωστά στους υπονομευτές του...

Αυτή τη στιγμή η πλειονότητα των προοδευτικών πολιτών δεν εκπροσωπείται από κάποιο κόμμα. Κι όσοι πηγαίνουν στο ΠΑΣΟΚ το κάνουν γιατί απλούστατα δεν βρίσκουν κάτι άλλο. Αυτό, ωστόσο, δεν θα κρατήσει για πολύ καιρό ακόμα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο... 

Ακόμα κι ο φασισμός κι ο σταλινισμός μάς έχει διδάξει η ιστορία πως κάποια στιγμή τελειώνουν. Και τότε όρθιοι θα έχουν μείνει μόνο εκείνοι που υπηρέτησαν τη δημοκρατία και την Αριστερά και στις πιο δύσκολες ώρες. Ας το έχουν υπόψη αυτό κι όσοι σήμερα κρύβονται, βαφτίζοντας τις ίσες αποστάσεις αρετή ενώ στην ουσία είναι συνέργεια σε πολιτικό έγκλημα... 

"Ευτυχώς που δεν κερδίσαμε σύντροφοι"...

Όταν έχεις θριαμβεύσει σε μια εκλογική διαδικασία συνέδρων, όπως ισχυρίζονται οι πραξικοπηματίες, θα έπρεπε να κάνεις ό,τι μπορείς ώστε αυτό το σώμα να φτάσει αλώβητο έως το συνέδριο. Ακόμα κι αν κάποιοι είναι τόσο αισχροί ώστε να αποκαλούν πραξικοπηματίες τους πραξικοπηματίες δείχνεις ανωτερότητα και τους επιτρέπεις να καταγραφούν ως μια μικρή μειοψηφία. Αν μη τι άλλο, δεν δίνεις πάτημα στους κασσελακικούς να σε κατηγορήσουν ξανά για φασισμό κι αδημονείς να ξεκινήσει το συνέδριο ώστε να τους δείξεις τη δύναμή σου...

Μόνο που οι πραξικοπηματίες εδώ και δύο μήνες μόνο προσμονή για το συνέδριο δεν δείχνουν. Αφήστε που ισχυρίζονται πως ο Κασσελάκης επέλεξε τη μομφή λες κι εκείνοι έκαναν zoom τον Αύγουστο για να ανταλλάζουν εντυπώσεις για τις θερινές τους διακοπές. Πώς, όμως, να αδημονούν όταν πάτωσαν ακόμα και στις περιοχές- προπύργιά τους; Όταν εκεί που τους ξέρουν καλύτερα τους αποδοκιμάζουν πώς να ανυπομονούν για την κρίση τής βάσης τού ΣΥΡΙΖΑ;...

Πόσο αστείο μοιάζει σήμερα το επιχείρημα που ακουγόταν κατά κόρον τα προηγούμενα χρόνια για καθώς πρέπει αντιπολίτευση στον Κ. Μητσοτάκη από εκείνους που ξύνουν τον πάτο τού βαρελιού τού βυζαντινισμού για να εξοστρακίσουν τον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο του κόμματος. Το ένα δέκατο από αυτά που έχουν κάνει σε βάρος τού Κασσελάκη να έκαναν εναντίον τού Μητσοτάκη τώρα θα ήταν κυβέρνηση. Θα συμφωνήσω, ωστόσο, με πολλή πίκρα με τον Χρόνη Μίσσιο, ο οποίος βεβαίως το είχε πει για τους σταλινικούς προγόνους τους: "ευτυχώς που δεν κερδίσαμε σύντροφοι"...

 

   

Ας φτιάξουν δικό τους κόμμα...

"Δεν θα επιτρέψουμε σε έναν δεξιό να είναι υποψήφιος σε ένα αριστερό κόμμα". Διαβάζεται λογικό και είναι. Ποιος, όμως, μπορεί εν έτει 2024 να δίνει τέτοια πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων; Θα ήταν αντιδημοκρατικό κι αντισυνταγματικό ακόμα και να γινόταν ένα δημοψήφισμα για το αν ο Στέφανος Κασσελάκης είναι Αριστερός ή δεξιός. Αλίμονο αν οι πολιτικές πεποιθήσεις κάποιου ανθρώπου γίνονταν αντικείμενο απόφασης άλλων. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτοί οι άλλοι είναι μερικές δεκάδες κρατικοδίαιτοι γραφειοκράτες...

Κυρίαρχο κι απολύτως λογικό επιχείρημα των υποστηρικτών τού Αλ. Τσίπρα όταν ψηφιζόταν η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ενός λαού. Οι ίδιοι υποστηρικτές, ωστόσο, αρνούνται αυτό το δικαίωμα στον Κασσελάκη κι ας λέει το πιο αριστερό πράγμα που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό, πως τσαντίζεται δηλαδή με την αδικία. Αντιθέτως, έχουν βγάλει ξανά τα αριστερόμετρα τα οποία χτυπούν κόκκινο, αλλά για τη δική τους υποκρισία...

Δεν ξέρω αν θα καταφέρει ο Κασσελάκης να είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και μόνο, ωστόσο, που ένα αριστερό κόμμα εδώ και τόσες εβδομάδες περιδινίζεται γύρω από ένα αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα φανερώνει πολλά. Κι αυτό γιατί ούτε το "ας φτιάξει δικό του κόμμα" είναι αξιοπρεπές να ακούγεται από αριστερούς. 

Αυτός που εκλέγει, αυτός κι αναιρεί. Οτιδήποτε άλλο είναι επιστροφή στην αλφαβήτα και στην προπαίδεια της ανανεωτικής Αριστεράς γιατί κάποιοι έχουν μείνει μετεξεταστέοι. Αφήστε που το "ας φτιάξει δικό του κόμμα" μπορεί και να γίνει "ας φτιάξουν δικό τους κόμμα"...