Κατάπιαμε Τέμπη, βόρεια Εύβοια, Predator, θα καταπιούμε και Δερβενοχώρια...

Κακά τα ψέματα και η υποκρισία. Ο Κ. Μητσοτάκης το "έπος τής Ηλείας' εφάρμοσε στις πρόσφατες εκλογές. Μπορεί αυτήν τη φορά να μην μοιράστηκαν πεντοχίλιαρα σε μαύρες σακούλες- αν κι αυτό έγινε σε ορισμένες περιπτώσεις-, αλλά τα ρουσφέτια, τα επιδόματα, οι αποζημιώσεις πάνω και κάτω από το τραπέζι βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη τους τελευταίους μήνες. Στη βόρεια Εύβοια, για παράδειγμα, μου έλεγαν πως οι νεοδημοκράτες βουλευτές δεν τολμούσαν ούτε να εμφανιστούν μέχρι τα Χριστούγεννα ώσπου εμφανίστηκαν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι αποζημιωσούλες κι άλλα δωράκια στους ιθαγενείς, ακόμα και 50ευρα σε φακελάκια λίγο πριν πάει κάποιος στην κάλπη...

Γιατί, συνεπώς, να μην επιστρέψει στη φιλόξενη αγκάλη τής ΝΔ ο Π. Δούκας που το παραδέχθηκε δημοσίως; Αυτές είναι οι αρχές και οι αξίες της, που δήθεν είχαν προσβληθεί από τον δήμαρχο Σπάρτης και γι' αυτό τον είχε διαγράψει ο Μητσοτάκης. Τίποτα δεν αποφασίζεται στο Μαξίμου πριν δοκιμαστεί από τα focus groups και κανένας δεν τιμωρείται για πάντα αν το έγκλημά του μπορεί να ξεχαστεί εν ευθέτω χρόνω...

Ο Μητσοτάκης δεν πολυσκοτίζεται από τις φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, όσο μερίδιο ευθύνης κι αν του αναλογεί. Δεν υπάρχει, τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή, τίποτα που να μην μπορεί να συγχωρεθεί με λίγο χρήμα ή να λησμονηθεί χάρη στα μίντια. Από τη στιγμή που ο ίδιος θέτει τη δημόσια ατζέντα όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Κατάπιαμε Βαρυμπόμπη, βόρεια Εύβοια, παρακολουθήσεις, Τέμπη, θα καταπιούμε και λίγα Δερβενοχώρια...

Υ.Γ. Ο Βρομόστομος σας εύχεται καλό καλοκαίρι. Ραντεβού στις 22 Αυγούστου...   

 

 
 

Σε αναζήτηση καρτ ποστάλ για να εμφανίσουν ξανά τον Μητσοτάκη...

Πριν πέντε χρόνια αν έπαιρνε κάποιος στα σοβαρά τον αντιπολιτευτικό λόγο τής ΝΔ θα πίστευε ότι περισσότεροι από 100 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Μάτι εξαιτίας τής Ρ. Δούρου και, "φυσικά", του Αλέξη Τσίπρα. Κατά την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, οι φωτιές άναβαν, δεν έσβηναν και σκότωναν λόγω τής Περιφέρειας Αττικής και του Μεγάρου Μαξίμου. Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι το καλοκαίρι τού 2019. Από τότε για τις πυρκαγιές ευθύνεται μόνο η κλιματική κρίση, γι' αυτό και τώρα ο πρωθυπουργός κι ο περιφερειάρχης Αττικής δεν καταδέχονται να κάνουν ούτε μια δήλωση...

Στρέμματα καίγονταν, καίγονται και θα καίγονται πολύ περισσότερα σε μια χώρα που προϊόντος τού χρόνου κι εφόσον δεν παίρνουμε σοβαρά μέτρα θα μετατρέπεται σε έρημο. Το ότι, εξάλλου, δεν υπάρχει ακόμα ένας κεντρικός σχεδιασμός, αλλά πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων και οι αρμόδιες υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες δεν βοηθά. Ούτε συνδράμει, όμως, η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων και η υποκρισία αυτών που εκεί που μέχρι πρότινος έριχναν πέτρες τώρα καμώνονται τους πλήρως ανεύθυνους...

Πέρασαν δύο προεκλογικές περίοδοι κατά τις οποίες συζητήσαμε για το αν θα έχουμε ως νόμισμα τη Δήμητρα κι αν η Θράκη θα γίνει τουρκική, αλλά δεν κουβεντιάσαμε καθόλου γι' αυτά που ήδη απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα, την κλιματική κρίση και την τεχνητή νοημοσύνη. Οι πολιτικές μας ηγεσίες αδυνατούν να δουν μακρύτερα από έναν εκλογικό κύκλο και ύστερα αναρωτιούνται γιατί ιδίως οι νέοι τις γυρίζουν την πλάτη. Το μέλλον είναι εδώ, προμηνύεται ζοφερό κι εμείς αναλωνόμαστε στη μικροπολιτική και στην επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων ώστε ο Κ. Μητσοτάκης να εμφανίζεται μόνο με φόντο όμορφα ηλιοβασιλέματα κι όχι καταστροφές...  

 
 

Το οφθαλμός αντί οφθαλμού στην εκκλησία των παπάδων, όχι του δήμου...

Ουδείς δικαιούται να καεί ο ίδιος, το σπίτι του ή το ζωντανό του γιατί ψήφισε Μητσοτάκη. Κανείς, άλλωστε, δεν μπορεί να του εγγυηθεί ότι δεν θα καιγόταν αν είχε ψηφίσει Τσίπρα. Έχει κατακλυστεί, ωστόσο, το διαδίκτυο από συριζαίους που αναζητούν εδώ και τέσσερα χρόνια μια δικαίωση στους συμψηφισμούς, κοινώς εκδίκηση πάνω σε πτώματα ή σε καμένη γη. Αυτή η τακτική δεν πέρασε το 2019- 2023, δεν νομίζω πως θα περάσει και τώρα...

Αλίμονο, δεν ξεπλένω τις ευθύνες τής κυβέρνησης Μητσοτάκη για όποια καταστροφή έχει συμβεί στη χώρα την τελευταία τετραετία. Ούτε λησμονώ πως ανήλθε στην εξουσία σκυλεύοντας πτώματα και πουλώντας εθνικισμό. 

Δεν μπορώ, ωστόσο, να δώσω τη συναίνεσή μου και σε μια αντιπολιτευτική γραμμή τού οφθαλμός αντί οφθαλμού. Αν συναινούσα, αν συναινούσαμε δεν θα ήμασταν καλύτεροί τους. Θα ήμασταν ίδιοι κι απαράλλαχτοι...

Ο τοξικός λόγος, το μίσος και η αφοριστική λογική διαπερνούν οριζόντια την ελληνική κοινωνία, χωρίς να βρίσκουν ιδεολογικά εμπόδια από τη δεξιά και, πολύ κρίμα, από την Αριστερά. Η δική μου αντιπαράθεση στο καθεστώς Μητσοτάκη είναι ιδεολογική κι αν την προσωποποιώ στον πρωθυπουργό είναι γιατί αυτός το εκπροσωπεί. Δεν θεωρώ τον Μητσοτάκη δαίμονα και τους συριζαίους αγίους κι όποιοι έχουν μια τέτοια αντίληψη της πολιτικής μάλλον μπερδεύουν την εκκλησία τού δήμου με την εκκλησία των παπάδων... 

 

Η 10η Σεπτεμβρίου είναι δύο μήνες μακριά...

Η ιδεολογική πλατφόρμα τού Ευκλ. Τσακαλώτου είναι πράγματι συγκροτημένη. Μόνο που το μαρξιστικό της πλαίσιο- τα πάντα θα τα κάνει το κράτος- και η άποψη πως δεν πρέπει να συναντηθεί το κόμμα με τους πολίτες αλλά οι πολίτες με το κόμμα οδηγούν απευθείας στο 3%. Από την άλλη, η Έφη Αχτσιόγλου έχει επιλέξει τη δημιουργική ασάφεια τού "είμαστε με τους πολλούς". Ναι, με τους πολλούς είμαστε, αλλά πώς είναι το ζητούμενο...

Ο μόνος που έχει μια συγκροτημένη στρατηγική για το ΣΥΡΙΖΑ η οποία να έχει κυβερνητική προοπτική είναι ο Νίκος Παππάς. Μόνο ένα κόμμα που θα εκφράζει τις αγωνίες και των Αριστερών και των προοδευτικών κεντρώων μπορεί να ξανακυβερνήσει σε συνθήκες σχετικής ομαλότητας. Από τη στιγμή που εκεί έξω δεν υπάρχει διάθεση για εισβολή στα χειμερινά ανάκτορα ο λόγος σου πρέπει να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα κι όχι η πραγματικότητα στο λόγο σου...

Μόνο που ο Νίκος- αδίκως, γιατί η καταδίκη του από το καθεστώς Μητσοτάκη και τους καναλάρχες χορηγούς του ήταν εξόχως πολιτική- κουβαλά το 13- 0 του ειδικού δικαστηρίου και ιδίως το μίσος των ολιγαρχών. Αυτά είναι προς τιμή του, αλλά δεν βοηθούν στην κυβερνητική επαναφορά τού ΣΥΡΙΖΑ που όσο περνά ο καιρός τόσο πιο αναγκαία θα μοιάζει και για την κοινωνική πλειοψηφία. Συνεπώς, ποιος; Συνεπώς, είναι ακόμα νωρίς μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου... 

 

 

Οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του κόμματος το έριξαν στα βράχια...

Όποιος θέλει να είναι ενεργός σε ένα κόμμα και να έχει λόγο στη λήψη αποφάσεων οφείλει να αποδέχεται ότι δεν μπορεί να συμφωνεί σε όλα, αλλά όταν αποφασίζεται μια γραμμή αυτή πρέπει να τηρείται. Σε διαφορετική περίπτωση δεν μιλάμε για κόμμα αλλά για σκορποχώρι, όπως είναι ακόμα η εικόνα που βγάζει προς τα έξω ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και είναι από τα μικρότερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αν θα στραφεί προς τα Αριστερά ή προς το κέντρο, ιδίως όταν το τελευταίο είναι ένας απολιτίκ χυλός που άγεται και φέρεται αναλόγως με τις συγκυρίες κι αυτούς που μπορούν να τις αξιοποιούν...

Πέρα από τους εξωγενείς παράγοντες, στο ΣΥΡΙΖΑ στοίχισε η ιδιοκτησιακή λογική ορισμένων για το κόμμα η οποία καλύφθηκε από τον ιδεολογικό μανδύα των Αριστερών απέναντι στους κεντρώους όταν στην πραγματικότητα κάποιοι αγωνίζονταν να διατηρήσουν τις καρέκλες τους. Όταν θες να σε ψηφίζουν και κεντροαριστεροί αλλά δεν τους επιτρέπεις να έχουν το λόγο στη λήψη αποφάσεων από τα χαμηλά στα ψηλά δεν σου φταίει καμία ιδεολογική μετατόπιση, αλλά η δική σου προσκόλληση στην καρέκλα. Γι' αυτό και το δίλημμα "Αριστερά ή κέντρο" είναι ψευδεπίγραφο. Όχι γιατί δεν υπάρχει γενικώς κι αορίστως, αλλά γιατί δεν αφορά το ΣΥΡΙΖΑ...

Ούτε, επίσης, είναι απαραίτητη η μετατόπιση του κόμματος στα ακροδεξιά, με αφορμή τα ελληνοτουρκικά. Αυτή, άλλωστε, η ευκαιριακή αντιπολίτευση στοίχισε στο ΣΥΡΙΖΑ και την προηγούμενη τετραετία, δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει τώρα. Οι υποχωρήσεις σε μία διαπραγμάτευση είναι απαραίτητες. Υποχωρήσεις, άλλωστε, έκανε και η κυβέρνηση Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γι' αυτό και μόνο μία "κόκκινη" γραμμή υπάρχει: η διασφάλιση της ειρήνης, όχι με κάθε κόστος αλλά με κάποιο κόστος... 

  

  

Για να μην κυβερνήσει ποτέ ξανά ο σερβιτόρος στη Ρόδο...

Θυμάστε πόσοι διθύραμβοι είχαν γραφτεί για την πανεπιστημιακή αστυνομία; Τον Κ. Μητσοτάκη να λέει πως δεν μπαίνει η αστυνομία στα πανεπιστήμια, αλλά η δημοκρατία; Και πόσοι λίβελοι είχαν γραφτεί για όλους εμάς που, "παραδόξως", δεν πιστεύαμε ότι οι μπάτσοι στις σχολές θα αναβαθμίσουν τις σπουδές, αλλά η επένδυση σε χρήμα και σε ανθρώπινο δυναμικό; Τους έγραψαν οι ίδιοι που τώρα υμνολογούν την κυβέρνηση για την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και κακολογούν όσους εκτιμούμε πως αυτό δεν γίνεται για να έρθει το Χάρβαρντ στην Ψωροκώσταινα, αλλά για να γίνει ΑΕΙ το ΙΕΚ Φούφουτος του χορηγού Μητσοτάκη...

Κάθε ημέρα που περνά το καθεστώς Μητσοτάκη βάζει κι από ένα νέο λιθαράκι στην κυριαρχία του και στις θεσμικές πρωτοβουλίες για να μην κυβερνήσει ξανά η Αριστερά. Του αναγνωρίζω ότι δεν αφήνει το χρόνο να πάει χαμένο. 

Δεν είναι διόλου τυχαίο πως το πρώτο του νομοσχέδιο είναι να έχει δικαίωμα ψήφου ο Τζιμ από το Σίδνεϊ, τέταρτης γενιάς ελληνοαυστραλός που δεν μιλά ελληνικά και νομίζει πως στην Αθήνα κυκλοφορούμε ακόμα με χλαμύδες, αλλά όχι ο κολυμβητής- σερβιτόρος στη Ρόδο. Γι' αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολυτέλεια να κλωθογυρίζει για καιρό την προεδρική διαδικασία όσο κι αν αυτό δεν επιτρέπει να γίνει βαθύς διάλογος ουσίας για το πού θα στραφεί το κόμμα...

Όπως κι αν έχει, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διευρυνθεί από τα κάτω προς τα πάνω, χωρίς τεχνητούς αποκλεισμούς από δήθεν αριστεροαμύντορες οι οποίοι στην πράξη φοβούνται για τις καρεκλίτσες τους. Για να πετύχει ο νέος πρόεδρος εκεί που απότυχε ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει, κατ' αρχήν, να το επιδιώκει κι αμφιβάλλω αν αυτό ισχύει για όλους τους υποψήφιους. Αυτοί, άλλωστε, που πίστευαν ότι είχαν το 31,5% του 2019 στο τσεπάκι τους θα ξυπνήσουν πολύ άσχημα αν έχουν πιστέψει τώρα ότι έχουν το 17,85%...  

   

 
 

Από τα τσόφλια που θα αφήσει στο διάβα του θα κριθεί ο νέος αρχηγός...

Το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να τον οδηγήσουν μπροστά αυτοί που τον πήγαν πίσω. Εκείνοι που έφεραν προσκόμματα στη διεύρυνση, λειτουργούσαν τις Οργανώσεις Μελών σαν δικά τους παραμάγαζα νομής μιας μικρόνοης εξουσίας χωρίς καμία κοινωνική γείωση. Αυτοί που κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας άνοιγε την αγκαλιά του για να υποδεχθεί όποιον πολίτη αισθανόταν προοδευτικός ζητούσαν πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων, κοινωνικών αγώνων και γραφειοκρατικής αγκύλωσης. Εκείνοι που λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι που προτιμούν να επιστρέψουν στο 3% αρκεί να μην χάσουν το μισθουλάκο τους...

Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται από τη ριζοσπαστική Αριστερά ως το προοδευτικό Κέντρο. Αυτό έχει κατοχυρωθεί από το περσινό συνέδριο του κόμματος και θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτο αν στόχος είναι να παραμείνει κόμμα εξουσίας. Το ζητούμενο κι αυτό που έλειψε το προηγούμενο χρονικό διάστημα είναι αυτόν το στόχο να τον υπηρετήσουν από εδώ και πέρα όλοι, από τον πρόεδρο ως και το νεότερο μέλος. Το "απευθυνόμαστε σε όλους" δεν έχει κανένα πολιτικό νόημα. Αλίμονο, άλλωστε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόταν και στους δέκα ολιγάρχες ή σε όσους ασπάζονται το ναζισμό, τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό...

Το πρόσωπο του νέου προέδρου ασφαλώς και θα είναι καθοριστικό για το μέλλον τού ΣΥΡΙΖΑ. Ιδίως το πρώτο χρονικό διάστημα μπορεί να δημιουργήσει μια δυναμική που αν φανεί αντάξιά της θα επαναφέρει το κόμμα σε τροχιά εξουσίας. Δεν αρκεί όμως αν οι από κάτω συνεχίσουν να λειτουργούν σαν κόμμα εν κόμμα, κοιτώντας το δικό τους ιδιοτελές συμφέρον κι όχι την προοπτική τής παράταξης. Φυσικά αυτό προϋποθέτει και συγκρούσεις. Συνεπώς το βασικό χαρακτηριστικό τού νέου προέδρου, αυτό που θα τον βοηθήσει να χαράξει μια νέα πορεία και να διαφοροποιηθεί από τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι η ικανότητά του να σπάει αβγά. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα... 

 

 

Πώς θα ζητήσει συναίνεση για Τουρκία από αυτούς που πούλησαν τη Μακεδονία και τη Θράκη;...

Δεν είναι καθόλου κακό να ανοίξει μια βεντάλια συζητήσεων με την Τουρκία για περισσότερα θέματα από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Σε διαφορετική περίπτωση θα ανακυκλώνουμε εντάσεις που πυροδοτούν αμοιβαίως τον εθνικισμό και την ανασφάλεια. Μπορεί, όμως, να στηρίξει αυτό το εγχείρημα ένας πολιτικός ο οποίος στην προεκλογική περίοδο κατηγορούσε την αξιωματική αντιπολίτευση για εσχάτη προδοσία (και) ως προς τη Θράκη; Μάλλον όχι...

Δεν θα έχει κάθε δικαίωμα ο ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί να συναινέσει στην αλλαγή τής εθνικής γραμμής όταν αυτό του απαιτηθεί από ένα κόμμα που το κατηγόρησε για εθνική εξαίρεση και για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Γιατί να δεχθεί να αναλάβει ξανά το πολιτικό κόστος, όταν μάλιστα του το απαιτεί ένα κόμμα που δεν ανάλαβε ποτέ κανένα; Δεν ισχυρίζομαι πως η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να το παίξει βαρύ πεπόνι, αλλά κάποιοι θα πρέπει επιτέλους να πάψουν να δοξάζονται με την τοξικότητα για την οποία κατηγορούν μονίμως τους άλλους...

Έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κερδίσει κάτι αντιπολιτευόμενος τον Κ. Μητσοτάκη από τα δεξιά. Ιδίως όταν στη Βουλή έχουμε υπερπληθωρισμό ακροδεξιών. Το διεθνές δίκαιο και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν λύσεις, αλλά κυρίως η αναγνώριση από την πλευρά μας ότι δεν έχουμε όλα τα δίκια με το μέρος μας, ότι δεν μπορούμε για παράδειγμα να απομονώνουμε την Τουρκία από τη Μεσόγειο γιατί έχουμε μια κουτσουλιά στο χάρτη που λέγεται Καστελόριζο. Όταν, όμως, σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό, και το αριστερό, έχει εκπαιδεύσει το λαό να πιστεύει ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές είναι μια υπόθεση καλού και κακού τότε προφανώς και οποιαδήποτε υποχώρηση θα χαρακτηριστεί προδοσία. Εν προκειμένω, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς Κυριάκο... 

 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα αρχηγό, το ΠΑΣΟΚ απλώς δεν έχει...

Το "όχι σε όλα" δεν συνιστά αντιπολιτευτική στρατηγική, αλλά μικροκομματική περιχαράκωση. Ούτε, όμως, το "ναι σε όλα" αποτελεί αντιπολίτευση ή η συναινετική λογική, ιδίως απέναντι σε μια κυβέρνηση που νομοθετεί με βάση το νεοφιλελευθερισμό και τη μισαλλοδοξία. Το ότι κανένα αντιπολιτευτικό κόμμα δεν ξεπερνά τις 50 έδρες δεν σημαίνει λευκή επιταγή στον Κ. Μητσοτάκη. Εκτός αν κάποιοι προθύμως ή εκβιαζόμενοι έχουν αναλάβει εκ νέου ρόλο αναχώματος στο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο φοβούνται ακόμα και στο 17,85%...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα αρχηγό, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει και ούτε πρόκειται να αποκτήσει στο εγγύς μέλλον. Αποδείχθηκε και στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων πόσο λίγος είναι ο Ν. Ανδρουλάκης γι' αυτόν το ρόλο. Πράγματι, είναι καλός οργανωτικά, ανανέωσε τη βιτρίνα τού κόμματός του με τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, αλλά όταν παίρνει το λόγο για να μιλήσει θυμίζει περισσότερο κρητικό τσιφλικά παρά ηγέτη τής προοδευτικής παράταξης. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην κρητική προφορά του...

Ο Μητσοτάκης έχει κάνει σημαία του τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το δικαίωμα ψήφου ακόμα και σε ελληνικής καταγωγής πολίτες που όχι μόνο δεν γνωρίζουν ελληνικά, αλλά ενδεχομένως ούτε πού πέφτει η Ελλάδα στο χάρτη, σε μια προφανή στόχευση αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος μέσω αλόγιστης διεύρυνσης του εκλογικού σώματος. Σε αυτές τις πρωτοβουλίες του έχει ανταποκριθεί με ζέση ο Ανδρουλάκης, δικαιώνοντας όσους καλόπιστους ισχυρίζονται πως είναι πρόθυμο εξαπτέρυγο της δεξιάς κι όσους κακόπιστους πως είναι εκβιαζόμενος... 

Τον ίδιο αντιπολιτευτικό οίστρο (sic) διακατέχει πέρα από τα ακροδεξιά κόμματα- δορυφόρους τής ΝΔ και την Πλεύση Ελευθερίας. Τα προεκλογικά γραμμάτια από την ολιγαρχία φαίνεται πως ήδη εξοφλούνται... 

   
 

Δεν βγάζεις τετραετία με το "πήρα 40,55% κι εσείς τα αρχίδια μου"...

Για τη Σφίγγα και τους Αριστερούς η απάντηση είναι πάντα ο άνθρωπος. Για τον Κ. Μητσοτάκη πάλι είναι "40,55%". Προφανώς δεν θα μπορεί να αποφεύγει την οποιαδήποτε κριτική μέχρι το 2027 χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το εκλογικό ποσοστό τού 2023, αλλά είναι βέβαιο ότι πρώτα θα το εξαντλήσει και ύστερα θα αρχίσει να απαντά επί της ουσίας. Εν μέρει το λες και δικαιολογημένο, από την άλλη αποκαλύπτει ό,τι η προπαγάνδα καταφέρνει με μαεστρία να κρύβει: την αλαζονεία πίσω από την τεχνητή αυτοπεποίθηση...

Ο πρωθυπουργός έχει καταφέρει να πείσει τους φιλελεύθερους ότι είναι φιλελεύθερος και τους ακροδεξιούς ότι είναι ακροδεξιός. Επιτυγχάνει να ισορροπεί πάνω σε δύο βάρκες χάρη στη μιντιακή του υπεροχή και στην υπεραλίευση των προσωπικών δεδομένων που αφήνουμε στο διαδίκτυο. Θα ήθελα, όμως, πολύ να τον δω να φέρνει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφυλόφιλων και να τον υπερασπίζονται οι Βορίδης- Γεωργιάδης- Πλεύρης- Κυρανάκης και η λοιπή ακροδεξιά κομπανία που θα μπορούσε πολύ άνετα να ανήκει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Σπαρτιατών, της Νίκης και της Ελληνικής Λύσης...

Προφανέστατα ο Μητσοτάκης είναι σήμερα κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Ποτέ, όμως, η Ιστορία δεν είναι γραμμική, γι' αυτό και θα συνιστούσα μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση σε όσους σπεύδουν να μιλήσουν και για τρίτη τετραετία του. Είναι, άλλωστε, αυτή η απόλυτη κυριαρχία του που δεν του δίνει πάτημα πλέον να κατηγορεί τους προηγούμενους- αυτός είναι ο προηγούμενος- ή τους σημερινούς αντιπάλους του για τα δικά του λάθη... 

Η διάλυση του ΕΣΥ, η αισχροκέρδεια, η διαφθορά και τόσα άλλα δεινά που επιμελώς κρύφτηκαν κάτω από το χαλί είναι ακόμα εδώ και δεν επιλύονται με το "πήρα 40,55% κι εσείς τα αρχίδια μου". Αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείτε να λογοδοτήσετε κύριε Μητσοτάκη...

 

    
 

Έβγαλε βρόμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε; Ε και, είχε ξαναβγάλει...

Όσοι αγαπούν να μισούν τον Αλέξη Τσίπρα είναι τυχεροί που δεν υφίσταται αρνητική εντροπία για το χρόνο, δεν μπορεί  δηλαδή να γυρίσει πίσω κι έτσι να διαπιστώσουμε τι θα συνέβαινε αν ο τότε πρωθυπουργός τα τίναζε όλα στον αέρα στη 17ωρη διαπραγμάτευση του 2015. Γι' αυτό και οι δεξιοί θα τον αποκαλούν στον αιώνα τον άπαντα "κωλοτούμπα" και οι αριστεροί με το αριστερόμετρο ανά χείρας "καταστροφέα τής Αριστεράς". Φυσικά ούτε κι ο γράφων μπορεί να μιλά με βεβαιότητα για το τι θα συνέβαινε. Το να εστιάζεται, ωστόσο, η κριτική σε έναν πολιτικό ηγέτη 15 χρόνων σε ένα εξάμηνο, το οποίο ήταν και το πρώτο που κυβέρνησε, συνιστά μια αδικία που ο ιστορικός τού μέλλοντος δεν θα αργήσει να αποκαταστήσει...

Οι Έλληνες τον Ιανουάριο του 2015 βρίσκονταν στον Τιτανικό αφού αυτός είχε χτυπήσει το παγόβουνο και βυθιζόταν. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα που ήταν υπεύθυνοι γι' αυτήν την εξέλιξη είχαν πηδήξει στη θάλασσα για να σώσουν το τομάρι τους και το πηδάλιο είχαν αναλάβει άπειροι ναυτικοί που υποσχέθηκαν στους επιβάτες πως θα τους διασώσουν. 

Ναι, δεν τους διέσωσαν όλους και δεν τους διέσωσαν μέσα σε ένα βράδυ. Το καράβι, όμως, έφτασε στο λιμάνι με τους περισσότερους ζωντανούς κι όρθιους στα πόδια τους. Και τι έκαναν οι ζωντανοί για να ευχαριστήσουν αυτούς που τους έσωσαν; Επέλεξαν στο επόμενο ταξίδι να πλοηγήσουν το καράβι αυτοί που το έριξαν στα παγόβουνα και να σταυρώσουν εκείνους που τους διέσωσαν...

Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι, η Ιστορία τής χώρας από το 2015 μέχρι το 2023. Οτιδήποτε διαφορετικό κυκλοφορεί δεν σχετίζεται με την πραγματικότητα, αλλά με την αλλοίωσή της από τους νικητές και τους πρόθυμους κολαούζους τους. Η κυβερνώσα Αριστερά προφανώς κι έκανε λάθη, όχι όμως λάθη για τα οποία θα όφειλε να ντρέπεται και να χαμηλώνει το βλέμμα μπροστά στους ολετήρες τής πατρίδας που την θεωρούν ιδιοκτησία τους ή σε αυτούς που όποτε τους δόθηκαν ευκαιρίες να πάρουν το πηδάλιο προτίμησαν την ασφάλεια των θεατών των ιστορικών γεγονότων... 

Μπορεί τώρα η Ιστορία να ξαναέβγαλε βρόμα ότι ξοφλήσαμε. Όπως, όμως, και την τελευταία φορά που το έκανε θα διαψευστεί. Ελπίζω, απλώς, να γίνει νωρίτερα από μια νέα χρεοκοπία από τις μαριονέτες των εθνικών μας νταβατζήδων...  

 

 
 

Η πέμπτη φάλαγγα ζει πλέον κι επίσημα τον έρωτά της...

Αν ο Ανδρ. Λοβέρδος αποφάσισε ότι δεν θέλει να είναι ΠΑΣΟΚ κάπου ανάμεσα στις 26 Ιουνίου και στις 5 Ιουλίου, όταν κι ανακοίνωσε την αποχώρησή του, έχει καλώς. Αν, όμως, ήταν φευγάτος νωρίτερα, τότε γιατί ήταν υποψήφιός του και στις 25 Ιουνίου; Κι αν εκλεγόταν οι "πολιτικοί λόγοι", όπως λέει, που τον έκαναν να φύγει δεν θα υφίσταντο;...

Μόνο οι αδαείς και οι ηλίθιοι πίστευαν ότι ο Λοβέρδος ήταν ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Ο άνθρωπος ήταν Δούρειος Ίππος του Κ. Μητσοτάκη εδώ και πολύ καιρό, έτοιμος να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του καταπώς αυτά θα διαμορφώνονταν μετά τις εκλογές. Προφανώς το καθεστώς που μας κυβερνά έκρινε πως ο πρώην υπουργός τού είναι ποιος χρήσιμος ως χρυσή, τρόπον τινά, εφεδρεία, παρά ως εσωκομματική αντιπολίτευση του Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος τώρα άλλωστε μπορεί να ισχυρίζεται πως απαλλάχθηκε από ένα δεξιό βαρίδιο. Ο αδέκαστος Ανδρέας, εξάλλου, δεν θα πάψει ποτέ να επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ ξεπληρώνοντας και το ακριβό γραμμάτιο της αθώωσής του για τη Novartis...

Αργά ή γρήγορα ο Λοβέρδος θα βρει την Ιθάκη του στην αγκαλιά τού Μητσοτάκη, όπως τη βρήκαν πριν από αυτόν κι άλλοι εκπρόσωποι του ακραίου κέντρου. Όταν, άλλωστε, έγραφε στο βιβλίο του πως ήθελε να χτυπήσει τον Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν ούτε τοξικός ούτε διχαστικός, όπως θα έλεγαν τα παπαγαλάκια τού καθεστώτος αν είχε γράψει κάτι ανάλογο ο Π. Πολάκης... 

Όπως, φυσικά, δεν είναι τοξικός και διχαστικός ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν έγραφε πως αν ήταν γεννημένος στον εμφύλιο θα είχε σκοτώσει με τα δικά του χεράκια τον Τσίπρα. Ένα παρεάκι είναι όλοι τους, τους αξίζει να ζήσουν κι επισήμως τον ερωτά τους ύστερα από τόσα χρόνια στην πέμπτη φάλαγγα...  

 

Θα τη σώσουμε τη Θράκη πατριώτες ή στις επόμενες εκλογές;...

Οι μουσουλμάνοι βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ πούλησαν τη Θράκη στην Τουρκία ή όχι ακόμα; Μήπως η πατριωτική ακροδεξιά που κυβερνά τον τόπο θα έπρεπε να το αποτρέψει, δίνοντας τη γενναία μάχη που έδωσε προεκλογικώς για τα ιερά και τα όσια; Ή, μήπως, αυτή η "γενναία προεκλογική μάχη" δεν ήταν παρά στάχτη στα μάτια τού πόπολου; Από την ίδια στάχτη, μάλιστα, που κάνει τους αθηναίους να πιστεύουν ότι στη Θεσσαλονίκη έχει μετρό, τους θεσσαλονικείς πως στο Ελληνικό έχουν γίνει έργα κι όλους τους Έλληνες πως το '19- '23 τα εισοδήματά τους αυξήθηκαν περισσότερο από το '15- '19;...

Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πάρει αποφάσεις για τη νέα φυσιογνωμία τού κόμματος. Πρέπει, όμως, να αναλάβει και πρωτοβουλία συνεννόησης με τους καναλάρχες ώστε την επόμενη τετραετία η επικοινωνιακή μάχη να δοθεί επί ίσοις όροις. Προφανώς αυτό εμπεριέχει και συμβιβασμούς. 

Δεν είναι, ωστόσο, οι μοναδικοί που θα κληθεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να παραμείνει κόμμα εξουσίας. Γι' αυτό και είναι προτιμότερο αυτήν τη φορά οι συμβιβασμοί να γίνουν στο φως τής ημέρας ούτως ώστε να μην έχουμε τους εκβιασμούς τής προηγούμενης φοράς που έφτασαν ως το ειδικό δικαστήριο...

Όπως κι αν έχει, ούτε η κυβέρνηση θα κατεβάσει τα μολύβια περιμένοντας τις διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ να ολοκληρωθούν ούτε οι υπόλοιποι αντίπαλοί του θα σταματήσουν να τον πυροβολούν. Συνεπώς, είναι πολυτέλεια για την Κουμουνδούρου η μόνη αντιπολίτευση που ασκεί αυτές τις ημέρες να είναι για το πού θα κάθονται οι Σπαρτιάτες στη Βουλή. Πρέπει όσοι θέλουν να ηγηθούν της νέας προσπάθειας να βγουν τώρα μπροστά και να μας κοινωνήσουν τις ιδεολογικές και στρατηγικές τους πλατφόρμες ώστε τα μέλη και οι φίλοι- είναι σημαντικό να ανοίξει η διαδικασία και σε όσους δεν είναι ή δεν θέλουν να γίνουν μέλη- να αποφασίσουν, έστω σε σύντομο χρονικό διάστημα, επί απτών πραγμάτων κι όχι επί θεωριών...

 

Βουτηγμένοι στα σκατά για ένα καλό φιλοδώρημα...

Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από του σερβιτόρου στη Ρόδο για να προσωποποιήσεις το εκλογικό σώμα. Το ρήμαξαν στους έμμεσους φόρους για να έχουν κάποιοι "απρόσμενα" κέρδη, αλλά το χαρτζιλίκωσαν τόσο καλά ώστε να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την αξιοπρέπεια και την κοινωνική δικαιοσύνη και να ψηφίσει ό,τι ψήφισε. Αν, πάλι, αύριο μεθαύριο του τα ξαναπάρουν χοντρά μπορεί να βουτήξει όχι μόνο στο νερό, αλλά και στα σκατά για ένα γερό τιπ...

Αυτούς τους ψηφοφόρους καλούνται να δελεάσουν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν θα τα καταφέρουν αν δεν αποκτήσουν μια στοιχειώδη γείωση με την κοινωνία. Είναι τρομακτικό, άλλωστε, βουλευτές που άλλη δουλειά δεν έχουν από την επαφή με τον κόσμο να μην έχουν πάρει μυρωδιά τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Κι ούτε θα πάρουν αν μόνο τους ενδιαφέρον είναι η γραφειοκρατία των μηχανισμών...

Οι αρχές Σεπτεμβρίου προφανώς και δεν είναι ικανός χρόνος ώστε να αναπτυχθούν πλατφόρμες από τους υποψήφιους προέδρους κι αυτές να αξιολογηθούν από τους πολίτες. Από την άλλη, ωστόσο, ο χρόνος είναι πιεστικός κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει περιθώρια να μείνει για πολύ καιρό ακόμα ακέφαλος. Άλλο, όμως, αυτό κι άλλο να εστιάσουμε μόνο στα πρόσωπα. Αν γίνει το δεύτερο, τότε ο Κ. Μητσοτάκης θα αλωνίζει μέχρι το 2027...

 
 

Ας βρούμε το ποιος ΣΥΡΙΖΑ και θα βρούμε και το ποιος αρχηγός...

Φυσικά κι έχει σημασία ποια θα είναι η επόμενη ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ. Τα πρόσωπα έχουν τη δική τους αξία, τη δική τους δυναμική και τη δική τους στρατηγική. Μόνο που το κομβικό ερώτημα δεν είναι το ποιος, αλλά το πώς, με ποια γραμμή και με ποια προοπτική. Σε αυτό πρέπει, πρώτα και κύρια, να απαντήσουν στην Κουμουνδούρου...

Όπως είναι προφανές, το πρόσωπο του νέου αρχηγού θα σημάνει πολλά και για το πού θα κατευθυνθεί από εδώ και πέρα το κόμμα. Το σημαντικότερο είναι, ωστόσο, να γίνει σωστή ανάγνωση των μετεκλογικών δεδομένων κι ανάλυση του προς τα πού κατευθύνεται η ελληνική κοινωνία τα επόμενα τέσσερα χρόνια... 

Δεν ισχυρίζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να στραφεί στην ακροδεξιά ή στη δεξιά για να είναι mainstream. Ούτε, όμως, πως ο λόγος του μπορεί να είναι από εδώ και πέρα θολός, πολυτασικός κι αριστερίστικος...

Ένα κόμμα εξουσίας, για παράδειγμα, δεν ψηφίζει "παρών", αλλά ναι ή όχι. Αν διαφωνεί με τα εξοπλιστικά ή με τη χάραξη ΑΟΖ καταθέτει τις ενστάσεις του, αλλά υπερψηφίζει. Ούτε επιτρέπει σε μεμονωμένες φωνές να θολώνουν την κεντρική γραμμή. Ο νέος αρχηγός θα αναπτύξει μια πρόσκαιρη δυναμική στην κοινωνία, αλλά δεν θα έχει πίστωση χρόνου. Και, κυρίως, πρέπει να δείξει πως είναι αρχηγός κι όχι προϊόν συμβιβασμού τάσεων...