Η δεύτερη τετραετία δεν θα είναι τετραετία...

Λένε πως δεν αλλάζεις ομάδα που κερδίζει κι αυτό ακριβώς κάνει ο Κ. Μητσοτάκης. Μην μου πείτε πως δεν έχω δίκιο γιατί ο πρωθυπουργός έχει αλλάξει πολλούς υπουργούς, αλλά και στενούς του συνεργάτες. Αυτοί ήταν πάντα αναλώσιμοι, ιδίως αν έπρεπε να βρεθούν αποδιοπομπαίοι τράγοι για να κρυφτεί από πίσω τους ο Μητσοτάκης. Η ομάδα του είναι το κλειστό σύστημα της ελίτ που τον στηρίζει, οι καναλάρχες, για παράδειγμα, των οποίων τις ασφαλιστικές εισφορές πληρώνουν οι φορολογούμενοι για να μπορούν εκείνοι να λιβανίζουν την καλύτερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης που είναι απλώς η χειρότερη...

Όταν συζητιόταν ο νόμος Κατρούγκαλου- μία από τις βασικές αιτίες πτώσης τής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- οι ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν ξεσηκώσει το σύμπαν γιατί στην ουσία συνυπολόγιζε την εκτεταμένη φοροδιαφυγή των περισσότερων ανάμεσά τους. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο επιβάλλεται ελάχιστος τεκμαρτός φόρος 1.100 ευρώ για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Η ευθύνη για τη φοροδιαφυγή δεν μπορεί να είναι συλλογική, αναμένω πάντως από τους αυτοαπασχολούμενους αν είναι συνεπείς με τα επιχειρήματά τους να ξεσηκώσουν και πάλι το σύμπαν...

Ο Κ. Μητσοτάκης οφείλει σχεδόν τα πάντα στο μιντιακό σύστημα που τον στηρίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεν θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός χωρίς αυτό. Όταν, όμως, οι πολίτες δεν πιστεύουν αυτό που ζουν αλλά την εξωραϊσμένη προπαγάνδα είναι λογικό και να πιστεύουν ότι ο αχυράνθρωπος της ολιγαρχίας θα προστατεύσει καλύτερα τα συμφέροντά τους. Όπως κι αν έχει, ωστόσο, αυτή η δεύτερη τετραετία δεν θα είναι εν τέλει τετραετία. Για το καλό μας... 

  

 

Οι κομήτες ενίοτε έρχονται για να μείνουν...

Όταν το φθινόπωρο του 2016 αναβάλλονταν, με "μυστηριώδη" τρόπο, οι εσωκομματικές εκλογές τής ΝΔ πολλοί έλεγαν πως ο Αλέξης Τσίπρας θα κυβερνούσε για πάντα. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτό δεν συνέβη. Αντιθέτως, σήμερα θεωρείται- κακώς κι αδίκως- τοξικός για μεγάλο κομμάτι τής ελληνικής κοινωνίας. Όποιος, συνεπώς, προδικάζει αιώνια παντοδυναμία Μητσοτάκη μάλλον δεν διαθέτει όχι μόνο γνώση τής πολιτικής μας ιστορίας, αλλά και μνήμη...

Προφανώς αν γίνονταν εκλογές την προσεχή Κυριακή η ΝΔ θα τις κέρδιζε πανηγυρικά. Ο δρόμος μέχρι τη δίκαιη ανατροπή της θα είναι μακρύς και δύσβατος. Για να συμβεί, όμως, αυτό δεν αρκεί ούτως ή άλλως η φυσιολογική φθορά ενός καθεστώτος που έχει αποδείξει ότι διαθέτει τις παρασκηνιακές δυνάμεις για να καλύπτει τα πολλά του αμαρτήματα. Ενδεχομένως να μην είναι αρκετό ούτε ένα μόνο προοδευτικό κόμμα, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ σταθεί γρήγορα στα πόδια του...

Όσο θα επιτρέπουν στον Στέφανο Κασσελάκη να ασχολείται με τα προβλήματα των πολιτών και να έρχεται σε άμεση επαφή μαζί τους θα γίνεται και πιο αντιληπτό πως ό,τι του λείπει σε πολιτική εμπειρία το κερδίζει σε κοινωνική ενσυναίσθηση. Φυσικά χρειάζεται κι εκείνος να μάθει πολλά για τη χώρα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει. Μην έχετε, ωστόσο, καμία αμφιβολία ότι θα την κυβερνήσει αυτός που πολλοί θα ήθελαν να εκπληρωθεί η προφητεία τους περί κομήτη... 

 

  
 

Εξωτερική πολιτική αρχών, αξιών και Predator...

Από αρχαιοτάτων χρόνων η εξωτερική πολιτική ενός κράτους εμπεριέχει πολλές δόσεις κυνισμού. Το εθνικό συμφέρον, άλλωστε, δεν ταυτίζεται πάντα με αρχές κι αξίες. Το να ισχυρίζεσαι, ωστόσο, πως ακολουθείς πολιτική αρχών κι αξιών όταν αποδέχεσαι θανάτους αμάχων μάλλον υποκριτή σε κάνει παρά κράτος με αρχές κι αξίες. Κι αυτό αποδεικνύεται και με τη στάση τής Ελλάδας στη σύγκρουση Ισραήλ- Χαμάς την οποία έχουν πληρώσει χιλιάδες άμαχοι κι από τις δύο πλευρές...

Η Ελλάδα έχει αποφασίσει, καλώς ή κακώς, εδώ και δεκαετίες πως ανήκει στη Δύση. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι συνώνυμο με το ανήκω στο δίκιο. Δεν ήταν, για παράδειγμα, στην εισβολή στο Ιράκ ούτε με το να παίρνεις ολοσχερώς το μέρος μιας πλευράς όταν και η άλλη δικαιούται μερίδιο στη δικαιοσύνη... 

Το να ανήκεις, εξάλλου, σε μια συμμαχία δεν είναι αντιθετικό της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που πρέπει να τηρεί μια χώρα, ιδίως μικρή. Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης δεν με πιστεύει, ας ρωτήσει τον καλό του φίλο Τ. Ερντογάν...

Η εμμονή- αθώα ή υποβολιμαία- του Ελ. Βενιζέλου με την Αγγλία οδήγησε στην εδαφική επέκταση της χώρας, αλλά και στη μικρασιατική καταστροφή. Ο Κ. Μητσοτάκης που με τη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών έπαιξε το παιχνίδι των Ρώσων τώρα είναι πιο Αμερικανός κι από τους Αμερικανούς... 

Το πρόβλημα, όμως, με τον σημερινό πρωθυπουργό δεν είναι πως παίζει όλα τα λεφτά του σε ένα νούμερο. Είναι πως ασκεί κι εξωτερική πολιτική με βάση την προσωπική του ατζέντα. Κι έχει και το θράσος να κατηγορεί άλλους για τρολ, ποιος, ο βασιλιάς τού Predator...

 

 
 

Τα πολιτικά νεκροταφεία είναι γεμάτα ανίκητους...

Ένα από τα λάθη τής προεκλογικής στρατηγικής τού ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι συχνές αναφορές του σε ορμπανοποίηση της χώρας. Κι αυτό όχι γιατί δεν ισχύει- ισχύει, δυστυχώς, και παραϊσχύει-, αλλά γιατί λίγοι γνωρίζουν ποιος είναι ο Ορμπαν κι ο κάθε αντίστοιχος Όρμπαν. Έτσι κι αλλιώς τα δεκάδες δισ. ευρώ που πετάχτηκαν από το ελικόπτερο χάρη στην πανδημία οδήγησαν τους περισσότερους στην αδιαφορία ως προς το ότι η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή για τις Βρυξέλλες βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την Ουγγαρία και την Πολωνία σε σχέση με το σεβασμό τού κράτους δικαίου...

Το ακραίο κέντρο πολέμησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με βασικό επιχείρημα πως ήθελε να μείνουμε στην Ευρώπη ενώ οι μαδούροι μάς πήγαιναν στη Βενεζουέλα. Οι διαφωνίες, ωστόσο, των Ευρωπαίων με τον Αλέξη Τσίπρα και τους υπουργούς του σχετίζονταν με την οικονομική πολιτική. Κι αυτό ώσπου η κρίση να χτυπήσει και τους ίδιους και να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη λιτότητα. Δεν κατηγόρησαν, όμως, ποτέ το ΣΥΡΙΖΑ για παραβιάσεις τού κράτους δικαίου που υποτίθεται πως είναι η καρδιά των ευρωπαϊκών αρχών κι αξιών, έστω και υποκριτικά...

Οι δημοσκοπήσεις που έρχονται στο φως και, κυρίως, το αποτέλεσμα του β' γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών δείχνουν πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι ανίκητη. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις περιστάσεις και την περιδίνηση της αντιπολίτευσης, αλλά οι περιστάσεις δεν είναι πάντα ευνοϊκές και η αντιπολίτευση δεν θα είναι πάντα διασπασμένη. Όσοι, συνεπώς, προφητεύουν μακροημέρευση του καθεστώτος Μητσοτάκη- κι εντός τού ΣΥΡΙΖΑ ή στην ΑΟΡΑ- όχι μόνο δεν γνωρίζουν Ιστορία, αλλά ούτε και μπορούν να διαβάσουν τα μηνύματα των καιρών... 

   
 

Στοιχηματίστε τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ και σε μερικούς μήνες θα είστε πλούσιοι...

 

Το ότι στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει κρίση ταυτότητας, προσανατολισμού κι επιβίωσης είναι ηλίου φαεινότερο. Ούτε το αρνείται κάποιος στην Κουμουνδούρου, είτε σκοπεύει να μείνει είτε να φύγει, ούτε θα μπορούσε άλλωστε. Πώς εξηγείται, ωστόσο, πως μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει το ΠΑΣΟΚ δεν τσιμπά ιδιαιτέρως ούτε στις επερχόμενες δημοσκοπήσεις; Μήπως και κάποιος άλλος, δηλαδή, διέρχεται κρίση χειρότερη του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν κατανοεί καν πως τη διέρχεται και πιστεύει ότι έχει καβαλήσει το κύμα;...

Η πικρή αλήθεια για το σύνολο της προοδευτικής παράταξης είναι πως δεν είναι βιώσιμα δύο κόμματα του 15% πάνω κάτω, ανεξαρτήτως ποιος είναι δεύτερος και ποιος τρίτος. Αν, συνεπώς, στις ευρωεκλογές δεν έχει δείξει δυναμική σημαντικής ανόδου ένα από τα δύο τότε θα είναι προφανής σε όλους η αναγκαιότητα ενός τρίτου δρόμου που δεν περνά απαραιτήτως από τη συγχώνευση ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ. Ένα κι ένα, άλλωστε, στην πολιτική δεν κάνουν δύο. Αφήστε που θα χρειαστεί ένα πολύ μεγαλύτερο νούμερο για να ξανακυβερνήσει η Αριστερά...

Ο ΣΥΡΙΖΑ διέρχεται την πιο σκοτεινή του ώρα. Θα αποδειχθεί, ωστόσο, ότι δεν θα περάσει σκοτεινότερες μόλις- πολύ σύντομα- μπουν όλα σε μια σειρά. Δεν έχω, άλλωστε, καμία αμφιβολία πως στη ζυγαριά ο Στέφανος Κασσελάκης έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες να ηγηθεί της προοδευτικής παράταξης σε σύγκριση με έναν εκβιαζόμενο κομματάρχη όπως ο Ν. Ανδρουλάκης. Όσοι, επομένως, θέλετε να στοιχηματίσετε στο ΣΥΡΙΖΑ στοιχηματίστε τώρα που ο άνεμος είναι κόντρα και θα γίνετε πλούσιοι σε μερικούς μήνες...

 

Η ιδεολογική συνέπεια να μισείς χθες, σήμερα, για πάντα τον Τσίπρα...

Η ΑΟΡΑ δεν μισεί τον Στέφανο Κασσελάκη. Δεν τον συμπαθεί προφανώς, αλλά δεν έχει προλάβει να τον μισήσει. Τον Αλέξη Τσίπρα μισεί και το δείχνει ακόμα και τώρα που έχει αποχωρήσει από την προεδρία τού ΣΥΡΙΖΑ... 

Μέσα στα πολλά φαντάσματα που βλέπουν στον ύπνο τους είναι κι αυτό που θέλει τον Αλέξη να έχει φυτέψει τον Στέφανο. Ακόμα δεν έχουν κατανοήσει πως ακόμα κι αν αυτό είχε συμβεί, που δεν έχει συμβεί, οι ίδιοι με τη στάση τους τον πότισαν και θέριεψε...

Προφανώς κι ο Τσίπρας δεν είναι άμοιρος ευθυνών για τον εκλογικό καταποντισμό τού ΣΥΡΙΖΑ. Πρόεδρός του ήταν, αυτός διάλεξε τους συνεργάτες του, αυτός δεν αποκεφάλισε όσους τον υπονόμευαν. Μπορεί, επίσης, το κόμμα να έχανε ακόμα κι αν ο πρόεδρός του είχε προχωρήσει στο ριζικό του μετασχηματισμό για τον οποίο είχε δεσμευτεί το 2019. 

Δεν θα είχε κατακρημνιστεί όμως αν τον είχε προχωρήσει. Γι' αυτό και είναι όρος επιβίωσης για τον Κασσελάκη να μην επαναλάβει τα λάθη τού προκατόχου του. Και μέχρι στιγμής κάνει άλλα λάθη- κακώς, για παράδειγμα, έλειψε τόσες ημέρες από την Ελλάδα-, αλλά δεν κάνει το λάθος να τους αφήσει να του φάνε τα σωθικά...

Ο Αλέξης ανέλαβε το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογούσε και παραιτήθηκε. Δεν το έχουν αναλάβει, όμως, οι υπονομευτές του, οι οποίοι εξακολουθούν να παριστάνουν τους αθώους τού αίματος. Ο Κασσελάκης στην ουσία ακούει τώρα τα εξ αμάξης από εκείνους που δεν είχαν ποτέ τα άντερα να πουν τα ίδια δημοσίως για τον Τσίπρα. Κι αυτόν, άλλωστε, δεξιό τον χαρακτήριζαν στις υπόγειες συνωμοσίες τους τις οποίες τώρα βαφτίζουν ιδεολογικές ζυμώσεις... 

 

Λαφαζάνης- Βαρουφάκης κάνουν χώρο στους πολιτικούς τους τάφους...

Το καλοκαίρι τού 2015 ο άνεμος ήταν πολύ πιο ευνοϊκός για φιλόδοξους διασπαστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηγεμόνευε, εκείνοι είχαν αυτοανακηρυχθεί σε νόμιμους ιδιοκτήτες τού "όχι" και είχαν μαζί τους το πιο δυναμικό κομμάτι τού κόμματος, τη νεολαία. Η κατάληξη όλου αυτού του ιδανικού σκηνικού για τους μουλάδες τής αριστεράς ήταν να μείνουν εκτός Βουλής. Όπως κι ένας ακόμα νόμιμος ιδιοκτήτης τού "όχι", ο Γ. Βαρουφάκης, μερικά χρόνια αργότερα...

Προφανώς δεν μπορώ να προδικάσω το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Ιουνίου. Καταλαβαίνω, ωστόσο, πως δεν είναι και πολύ έντιμο την ίδια ώρα που έχεις έτοιμο ένα άλλο κόμμα να θες και να ρίξεις με πραξικοπηματικό τρόπο τον πρόεδρο ενός άλλου. Κι έτσι για την αλητεία σας λέω πως οι όψιμοι διασπαστές ρίχνουν τον Κασσελάκη και κάνουν το κόμμα δικό τους, με πρόεδρο Τσακαλώτο, αντιπρόεδρο Φίλη και γραμματείς Βίτσα και Σκουρλέτη. Τις διασπάσεις πολλοί αγάπησαν, τους διασπαστές ουδείς. Ρωτήστε και τον Λαφαζάνη...

Η μεγάλη αποχή και στις αυτοδιοικητικές εκλογές οφείλεται και στο ότι οι πολίτες δεν θέλουν τον Μητσοτάκη, αλλά δεν θέλουν ούτε ένα σπαρασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ κι ένα εκβιαζόμενο ΠΑΣΟΚ. Η υπομονή τους, ωστόσο, δεν είναι ανεξάντλητη. Κι αν στην Κουμουνδούρου- στη Χαριλάου Τρικούπη έτσι κι αλλιώς δεν θα πάψουν να είναι εκβιαζόμενοι με τον ίδιο πρόεδρο- δεν βρουν σύντομα το δρόμο τους τότε η λαϊκή οργή θα μετατοπίζεται όλο και δεξιότερα, είτε στο σταλινικό ΚΚΕ είτε, ακόμα χειρότερα, στα ορφανά τού Χίτλερ...

   

 

Μετά τον Ιούλιο του '15 κανείς δεν μπορεί να πει τον άλλο στο ΣΥΡΙΖΑ δεξιό...

Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε και στη συνέχεια εφάρμοσε ένα νεοφιλελεύθερο μνημόνιο. Ηπιότερο από τα δύο προηγούμενα, ύστερα από μια πραγματική και σκληρή διαπραγμάτευση και με το πιστόλι στον κρόταφο, αλλά νεοφιλελεύθερο. Όσοι δεν δέχονταν μύγα στο αριστερό σπαθί τους αποχώρησαν τότε από το κόμμα. Κατά τη γνώμη μου άδικα, αλλά από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω, να ακολουθήσει μια άλλη διαδρομή και να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει μπορεί και να ισχυρίζεται ό,τι θέλει...

Όσοι παρέμειναν τότε στο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκαν εν τοις πράγμασι τον ιστορικό τους συμβιβασμό. Δεν είχαν, ωστόσο, κάποια υποχρέωση να γίνουν υπουργοί και, μάλιστα, Οικονομικών για να τον εφαρμόσουν. Αν ο νεοφιλελευθερισμός τούς έπεφτε βαρύς και δεν ήθελαν να πληγώσουν τη μεσαία τάξη με αύξηση, για παράδειγμα, του αφορολόγητου ορίου ή της προκαταβολής φόρου θα μπορούσαν να στηρίζουν την κυβέρνηση από τα μετόπισθεν. Από τη στιγμή, ωστόσο, που κάποιοι επέλεξαν να αποδεχθούν υπουργικούς θώκους δεν είναι σε θέση σήμερα να κατακρίνουν τι έγραφε ένας φοιτητής 19 χρόνων για το νεοφιλελευθερισμό πριν 17 χρόνια. Πριν τον ζήσει, δηλαδή, εκ των έσω...

Για τους επικριτές του τη μία ημέρα ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει τα λεφτά που λέει πως έχει και την άλλη είναι ένας πάμπλουτος που παντρεύεται στα Χάμπτονς. Τη μία, επίσης, δεν έχει πολιτικές θέσεις και την άλλη είναι νεοφιλελεύθερος. Αν στέκονταν σε ένα αφήγημα θα γίνονταν και περισσότερο πιστευτοί. Με τη στάση τους, όμως, αποδεικνύουν ότι η αντιπάθειά τους για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολιτική, αλλά προσωπική...

Τον Κασσελάκη δεν θα τον κρίνω από όσα έγραφε πριν πέντε, δέκα ή και δεκαπέντε χρόνια, αλλά από όσα πράττει στο εδώ και στο τώρα. Τότε δεν ήταν ούτε βουλευτής ούτε υπουργός ούτε πρωθυπουργός τής Αριστεράς. Για όνομα, δεν ήταν καν μέλος τού ΣΥΡΙΖΑ πριν μερικούς μήνες. Πώς είναι δυνατό, συνεπώς, να είμαι το ίδιο αυστηρός μαζί του όσο με εκείνους που τον έφεραν στο 17,85% υπονομεύοντας και την προηγούμενη ηγεσία του;...  

 

 

  
 

Στέφανε μην ακούς το λαό, οι νταβατζήδες του ξέρουν καλύτερα...

Από τη μία έχεις έναν νέο άνθρωπο με όρεξη να αλλάξει ένα κόμμα το οποίο από κόμμα εξουσίας έχει μετατραπεί σε δευτεροτρίτο. Στην προσπάθειά του αυτή, μάλιστα, δηλώνει πως δεν τα ξέρει όλα και ζητά από τους πολίτες να τον συνδράμουν με ιδέες και προτάσεις. Σκοπεύει, μάλιστα, να γυρίσει όλη τη χώρα για να τους ακούσει αδιαμεσολάβητα. Κι από την άλλη έχεις ένα γερασμένο βιολογικά και, κυρίως, στη σκέψη ιερατείο, δήθεν φρουρών τής Αριστεράς α λα Ιράν, το οποίο αρνείται σε έναν προσφάτως εκλεγμένο πρόεδρο με μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους να απευθυνθεί άμεσα στα μέλη κι όχι μόνο, ζητώντας οι ίδιοι να κρατήσουν για τους εαυτούς τους το ρόλο τού νταβατζή τού λαού...

Στην Ομπρέλα είναι καιρός να κατανοήσουν πως μερικές φορές τα τελεσίγραφα γίνονται αποδεκτά και μπορεί να βρεθούν έξω από το μαντρί με όλη την ευθύνη να τους βαραίνει. Τους είναι ακόμα πολύ δύσκολο να αντιληφθούν ότι η δίχως ουσιαστικό πολιτικό λόγο καμαρίλα τους που ενδύεται τη σοβαροφάνεια και την ιδεολογική συνέπεια έλαβε μόλις 8,5% εντός τού ΣΥΡΙΖΑ κι έχει πολύ μικρότερη απήχηση στο σύνολο της κοινωνίας. Και είναι λυπηρό, είναι πολύ λυπηρό άνθρωποι που καμώνονται τους προοδευτικούς να αναλύουν λέξη προς λέξη, κόμμα προς κόμμα μια ομιλία σε ειδικό κοινό στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν στάσεις κι αποφάσεις που θα λάμβαναν ακόμα κι αν ο Στέφανος Κασσελάκης είχε προαναγγείλει την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων...

Ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές μαυρίστηκε κι από τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, όχι μόνο από τον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση. Θέλει να την ξανακερδίσει; Γενικότερα, θέλει να ξανακυβερνήσει; Ο Κασσελάκης λέει ναι, η Ομπρέλα λέει όχι μέχρι το πόπολο να ενστερνιστεί το σοσιαλισμό. Η αποχώρηση, συνεπώς, από το ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο έντιμο πράγμα που μπορούν να κάνουν οι υπονομευτές τού Αλέξη Τσίπρα που έγιναν από την πρώτη ημέρα υπονομευτές τού Κασσελάκη και οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό έχουν το θράσος να εργαλειοποιούν τους αγώνες τής Αριστεράς γιατί δεν έχουν το κουράγιο να πουν και στους οπαδούς τους πως δεν είναι τίποτα άλλο από κομματόσκυλα που δεν έβγαλαν ούτε ευρώ στη ζωή τους δουλεύοντας στον πραγματικό κόσμο... 

 

 
 

Τα καλά και τα κακά νεκρά γυναικόπαιδα...

Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να διαπράξει τα πιο στυγερά εγκλήματα πρέπει πρώτα να έχει αποκτήσει τη βεβαιότητα ότι αυτό που κάνει είναι το απολύτως σωστό. Για να συμβάλει, για παράδειγμα, ο κάθε αφανής και μη ναζί Γερμανός στο Ολοκαύτωμα έπρεπε πρώτα να πειστεί πως οι εβραίοι δεν είναι άνθρωποι, αλλά παράσιτα που είχε υποχρέωση να εξαλείψει για το καλό τής ανθρωπότητας. Όταν, επομένως, θεωρείς τον αντίπαλό σου σε οποιοδήποτε πεδίο μη άνθρωπο, κτήνος ή εωσφόρο μετά γίνεται πολύ εύκολο να σκοτώνεις κατά εκατοντάδες και χιλιάδες τα γυναικόπαιδά του...

Αν συλλήβδην οι εβραίοι θεωρούνται καρκινικός όγκος, όπως διατείνεται επισήμως το Ιράν, και οι παλαιστίνιοι τρομοκράτες, όπως ισχυρίζεται το Ισραήλ, η ειρήνη δεν θα φτάσει ποτέ στη Μέση Ανατολή. Και ούτε θα βοηθήσει κι ο υπόλοιπος πλανήτης αν υποβαθμίζει τα εγκλήματα του ενός και μεγαλοποιεί του άλλου. Για τη Δύση το Ισραήλ έχει πάντα δίκιο, για τους άραβες οι παλαιστίνιοι, όπως και για τους Έλληνες...

Όταν γίνεται γνωστό πως η Χαμάς αποκεφάλισε παιδιά η αυθόρμητη αντίδρασή μας ήταν να μιλήσουμε για fake news. Όταν σκοτώνονται εκατοντάδες σε νοσοκομείο στη Γάζα θεωρούμαι αυτομάτως σίγουρο ότι γι' αυτό ευθύνεται το Ισραήλ... 

Προσαρμόζουμε τα γεγονότα στις προκαταλήψεις μας. Κάποιες φορές αυτό μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κάποιες άλλες όμως όχι. Στην ειρήνη, ωστόσο, δεν θα φτάσουμε ποτέ αν δεν προσεγγίσουμε πρώτα τα γεγονότα απροκατάλυπτα...

 

 

Για να μην ξαναδούμε το ποντίκι να καταβροχθίζει την γάτα...

Αν βάλεις στη ζυγαριά τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Ν. Ανδρουλάκη, στο μόνο που υπερτερεί ο δεύτερος είναι στην κομματική πείρα. Α, και σε κάτι ακόμα: μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να κρατάει στο mute την εσωκομματική του αντιπολίτευση, που δεν είναι διόλου αμελητέα. Κι αυτό είναι που τον κάνει να πιστεύει ότι έχει ελπίδες να προσπεράσει το ΣΥΡΙΖΑ επειδή στην Αθήνα βγήκε δήμαρχος κάποιος που μέχρι πρότινος οι αθηναίοι δεν ήξεραν καν ποιος είναι, πολλώ δε μάλλον πως ήταν πασόκος...

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν πως ο Στέφανος Κασσελάκης έχει απεριόριστο χρόνο. Κι επ' ουδενί πως έχει νόημα να παίζει την γάτα με το ποντίκι με την Ομπρέλα. Αν πιστεύει κάτι τέτοιο θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση που βρίσκεται τώρα ο Αλέξης Τσίπρας: να έχει, δηλαδή, αισθανθεί στο πετσί του πώς είναι το ποντίκι να έχει καταβροχθίσει την γάτα...

Οποιαδήποτε εσωκομματική ανακωχή συναφθεί στο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι παρά αυτό, ανακωχή κι όχι λήξη τού πολέμου, με το μυαλό στο ποιος θα πάρει το μουτζούρη της διάσπασης. Οι τσακαλώτοι θα συνεχίσουν να τρώνε τα κασσελάκεια σωθικά όπως έτρωγαν τα τσιπρικά... 

Εδώ κατηγορούσαν τον Τσίπρα για δεξιό, δεν θα το κάνουν με τον Κασσελάκη που έχει όλα τα επιφανειακά δεξιά χαρακτηριστικά; Γι' αυτό κι επαινώ τη στάση Κασσελάκη να απλώνει το χέρι του σε αυτούς που τον καθυβρίζουν, αλλά αν δεν το μαζέψει άμεσα θα το βρει κομμένο. Αλέξη, πες κάτι κι εσύ...  

 

 
 

Το λιοντάρι τον σκαντζόχοιρο...

Τη χώρα δεν κυβερνά η ΝΔ, αλλά το καθεστώς Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, έχει μοιράσει τις σημαντικότερες θέσεις ευθύνης σε πρώην τού ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ. Γι' αυτό κι ο ίδιος δεν μιλιέται από το βράδυ τής Κυριακής. Πέρα από τον Δημήτρη Κουρέτα στη Θεσσαλία, οι "γαλάζιοι αντάρτες" τού είναι το ίδιο ξένοι, όπως εξάλλου κι ο νέος περιφερειάρχης Πελοποννήσου που του τον επέβαλε ο Αντ. Σαμαράς για να μην του κάνει πόλεμο για τις παρακολουθήσεις...

Την ίδια ώρα, στο ΠΑΣΟΚ μπερδεύουν τη σκιά τους με το μπόι τους για μια ακόμα φορά. Ο Χάρης Δούκας κι ο Στέλιος Αγγελούδης δεν θα είχαν κερδίσει Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντιστοίχως αν δεν συσπειρώνονταν γύρω τους οι προοδευτικοί ψηφοφόροι κι άλλων κομμάτων. Το να πιστεύεις, συνεπώς, ότι η εντολή των προοδευτικών πολιτών την Κυριακή ήταν περιχαράκωση κι όχι συσπείρωση είναι σαν να θεωρείς τον εαυτό σου Μόνικα Μπελούτσι ενώ είσαι η Γεωργία Βασιλειάδου. Κι όσοι το πιστεύουν θα πληρώσουν πολύ ακριβό πολιτικό τίμημα για την αλαζονεία τους...

Προφανώς και στην ευρύτερη Αριστερά δεν θα μπορούν για πολύ καιρό ακόμα να επιβιώνουν δύο κόμματα ανάμεσα στο 10% με 15%. Δεν θα είχε και κανένα νόημα, άλλωστε, να κυβερνά για πάντα η δεξιά προκειμένου να εξακολουθούν να υφίστανται δύο διαφορετικές κομματικές σφραγίδες... 

Αυτό, όμως, που δεν έχουν συλλάβει σωστά στη Χαριλάου Τρικούπη είναι πως δεν θα επικρατήσει ο σκαντζόχοιρος, αλλά το λιοντάρι. Αυτός, δηλαδή, που θα βγει μπροστά για να ενώσει, αυτός που πολεμά τον Κ. Μητσοτάκη και μόνο τον Μητσοτάκη, αυτός που δεν είναι εκβιαζόμενος από το καθεστώς. Κι αυτός δεν λέγεται Ν. Ανδρουλάκης...

 

Η απόλυτη κυριαρχία έφυγε για ένα μεγάλο περίπατο χωρίς επιστροφή...

Μέχρι το απόγευμα της Κυριακής ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Από το βράδυ τής Κυριακής ο πρωθυπουργός ναι μεν παραμένει κυρίαρχος, ωστόσο έχει καταγραφεί μια πρώτη σοβαρή ρωγμή. Η απώλεια της Θεσσαλίας, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κι άλλων μεγάλων πόλεων, καθώς και η ήττα των χρισμένων υποψήφιων στις περισσότερες από τις υπόλοιπες περιφέρειες δεν συνιστά πανωλεθρία τής ΝΔ, αν μη τι άλλο όμως αποδεικνύει ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι αήττητος...

Το σημαντικότερο, ωστόσο, μήνυμα είναι η επικράτηση υποψήφιων οι οποίοι στηρίχθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρω αν αυτό θα μετουσιωθεί σε συνεργασία στις ευρωεκλογές, σε κάτι όμως πρέπει να μετατραπεί ώστε τα δύο κόμματα να δείξουν πως κατανοούν τι τους είπαν οι πολίτες την Κυριακή: ενωθείτε για να γλιτώσουμε όσο το δυνατό συντομότερα από την πιο νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης...

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αφού τα πρόσωπα έχουν τη σημασία τους ανεξαρτήτως κομμάτων. Τα είχαν, όμως, και στον πρώτο γύρο όταν στη ΝΔ πανηγύριζαν και μυκτήριζαν την αντιπολίτευση. Ακόμα, πάντως, κι αν μιλάμε για πρόσωπα πώς να μην χαίρεσαι με τις ήττες Μπακογιάννη, Αγοραστού, Ζέρβα όταν, μάλιστα, είχαν απολάβει ακόμα και της χυδαίας στήριξης της κυβέρνησης, και με εκβιασμούς; Κάτι αλλάζει... 

 
 

Κρατήστε γερά την Ομπρέλα αριστεροί Παττακοί, θα πέσει πολύ φτύσιμο...

Τον έχουν αποκαλέσει δεξιό, αμερικανάκι, απατεώνα, φούσκα, πούστη και πολλά άλλα. Μόνο για ομοφοβικό που σοδομίζει αγοράκια τα βράδια στα πάρκα δεν τον έχουν κατηγορήσει. Τον κατηγόρησαν, πάντως, και για το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών εκείνοι που επέλεξαν τους υποψήφιους! Κι όλα αυτά μέσα σε τρεις εβδομάδες που είναι πρόεδρος. Τον πολεμούν όπως δεν πολεμήθηκε ποτέ ένας νέος αρχηγός κι έχουν το θράσος να απορούν γιατί δεν τσιμπά στις δημοσκοπήσεις...

Πώς θα σας φαινόταν αν άρχισα να μαζεύω υπογραφές ανάμεσα στο φιλικό μου περιβάλλον για την καθαίρεση του Κ. Μητσοτάκη κι απαιτούσα αυτό να γίνει αψηφώντας το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών τού Ιουνίου; Δεν θα με λέγατε και πολύ δημοκράτη, έτσι δεν είναι, και με το δίκιο σας. Φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και γι' αυτούς που συλλέγουν υπογραφές για την καθαίρεση Κασσελάκη, αγνοώντας τα δεκάδες χιλιάδες μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ που τον υπερψήφισαν πριν από λιγότερο από ένα μήνα. Οι συνταγματάρχες από τα αριστερά Lidl αυτογελοιοποιούνται όλο και περισσότερο ημέρα με την ημέρα και στην ουσία αποκαλύπτεται ο διαχρονικά υπονομευτικός τους ρόλος...

Το τελευταίο καταφύγιο των απαξιωμένων γραφειοκρατών που ομνύουν στην Αριστερά έχοντας υπερφορολογήσει τη μεσαία τάξη είναι το καταστατικό τού ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουν ότι το άρθρο τάδε παράγραφος δείνα θα τους διασώσει από τη λαϊκή απαίτηση το κόμμα να αλλάξει και να απαλλαγεί επιτέλους από τα βαρίδιά του... 

Δεν το κατανόησαν το Μάιο ούτε τον Ιούνιο. Δεν το αντιλήφθηκαν ούτε το Σεπτέμβριο όταν ένας άγνωστος από το Αμέρικα σάρωσε τον σκοροφαγωμένο ελιτισμό τους. Ας τολμήσουν να προχωρήσουν τώρα σε πραξικόπημα οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τής Αριστεράς που ξεπατικώνουν κάθε αντίδραση της δεξιάς όταν αισθάνεται πως απειλείται η εξουσία της. Φαίνεται πως επέλεξαν ένα ατιμωτικό τέλος από μια αξιοπρεπή αποχώρηση. Θα λουστούν τώρα μέχρι τέλους τη λαϊκή οργή... 

  

 
 

Τα λάθη που βαφτίζονται ιδεολογική συνέπεια γίνονται εγκλήματα...

Τα ελληνοτουρκικά, το κυπριακό, το παλαιστινιακό δεν θα επιλυθούν ποτέ. Το ισχυρίζονται οι ίδιοι άνθρωποι που έλεγαν πως δεν θα λυνόταν ποτέ το μακεδονικό. Είναι ακριβώς αυτή η αντίληψη που δεν συνδράμει στην επίλυση ζητημάτων, καθώς και η μονομέρεια που βρίσκει όλα τα δίκια στη μία πλευρά κι όλο το άδικο στην άλλη. Αν δεν συμφωνήσουμε, ωστόσο, πως ο αγώνας για την εθνική ανεξαρτησία ή την εδαφική ακεραιότητα δεν δικαιολογεί τον θάνατο αμάχων τότε έχουμε κάνει πολλά βήματα πίσω προς το μεσαίωνα...

Η Χαμάς επιτίθεται γιατί το Ισραήλ έχει μετατρέψει τη Λωρίδα της Γάζας σε ανοιχτή φυλακή. Το Ισραήλ απαντά γιατί σκοτώνονται άμαχοι στο έδαφός του. Κι αυτές οι απαντήσεις θα συνεχίζονται στον αιώνα τον άπαντα αν κάποιος ή κάποιοι γενναίοι δεν πάνε κόντρα στο μίσος και πουν ως "εδώ, φταίμε και φταίτε, πάμε να βρούμε μια λύση που να εξασφαλίζει την ειρήνη". Το να υψώνουμε, ωστόσο, ισραηλινές ή παλαιστινιακές σημαίες σαν να είμαστε οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων την ώρα που και οι δύο πλευρές έχουν αίμα αθώων στα χέρια τους δεν ωφελεί σε κάτι άλλο πέρα από την αυτοδικαίωση των προκαταλήψεών μας...

Αν κάποιος πιστεύει ότι απάγοντας αμάχους ή, πολύ περισσότερο κι εφόσον ισχύει, αποκεφαλίζοντας μωρά θα πάρεις την εθνική ανεξαρτησία που δικαιούται μάλλον αυταπατάται. Όσοι διαπράττουν τέτοια εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητας στην ουσία κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν σκλάβοι και να δίνουν το δικαίωμα σε ένα κράτος- τρομοκράτη όπως είναι το Ισραήλ να κερδίζει τη συμπάθεια της παγκόσμιας κοινής γνώμης... 

Πάνω στις μεγάλες, όμορφες ιδέες και στην πίστη πως αυτές είναι αναντίρρητες αλήθειες στηρίχθηκαν τα πιο εγκληματικά κι απολυταρχικά καθεστώτα. Όταν όλοι μας κι ο καθένας μας ξεχωριστά κατανοήσουμε πως οι απόψεις και οι ιδέες μας δεν έχουν προέλθει από θεϊκή έμπνευση τότε ίσως συνειδητοποιήσουμε πως κι αυτό που ονομάζουμε ιδεολογική μας συνέπεια μπορεί να μην είναι τίποτα άλλο από ανικανότητα να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Και δεν μιλάω φυσικά μόνο για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη...

 

 

Μην πάτε στις κάλπες, την αταξική κοινωνία θα την φέρει ο ανιψιός...

Η στήριξη προοδευτικών υποψήφιων από όλα τα υποτιθέμενα προοδευτικά κόμματα δεν μπορεί να γίνεται στη λογική των ανταλλαγμάτων. Γι' αυτό, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ οφείλουν να υποστηρίξουν τον Κ. Πελετίδη στην Πάτρα. Το να απαιτεί, ωστόσο, το ΚΚΕ τη στήριξη Πελετίδη όταν και σε αυτές τις εκλογές παροτρύνει τους ψηφοφόρους του για λευκό ή άκυρο είναι λίγο υποκριτικό. Έτσι δεν είναι σταλινάκια μου;...

Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο επειδή κάποιος έχει την ταμπέλα τού προοδευτικού να είναι και καλός μελλοντικός δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Υπάρχουν και φθαρμένα πρόσωπα ανάμεσά τους που δεν εγγυώνται τα καλύτερα αποτελέσματα. Αναρωτιέμαι, όμως, αν ο Χάρης Δούκας- ένας ευπρεπής, καλλιεργημένος άνθρωπος που δεν ξεπήδησε από τον κομματικό σωλήνα-  είναι τόσο διεφθαρμένος σοσιαλδημοκράτης που θα πρέπει στην ουσία να καταψηφιστεί ώστε να επανεκλεγεί ο ανιψιός τής αγίας οικογένειας...

Ακόμα κι αν ο Στέφανος Κασσελάκης πετούσε το κοστούμι και τη γραβάτα του ενώπιον των βιομήχανων στους οποίους μίλησε την Τρίτη, φορούσε το αμπέχονο και προκήρυσσε τη δικτατορία τού προλεταριάτου, στον Περισσό θα ψήφιζαν λευκό ή άκυρο. Βλέπετε, το ζητούμενο δεν είναι η διάσωση του λαού αλλά να δείχνουμε προς τα έξω πως εμείς είμαστε αυτοί που τον προστατεύουμε, κοινώς πως εμείς είμαστε οι νταβατζήδες του. Γι' αυτό και το σύστημα συνεχίζει να χαϊδεύει το ΚΚΕ και να δαιμονοποιεί το ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρει ποιος είναι το σκυλί που γαβγίζει και ποιος το σκυλί που δαγκώνει... 

 

 

Μάλλον ήρθε η ώρα του αποχωρισμού με την πέμπτη φάλαγγα...

Οι πραγματικά προοδευτικοί πολίτες- όχι αυτοί που βαυκαλίζονται πως είναι αλλά φοβούνται οτιδήποτε νέο- είναι κι απαιτητικοί πολίτες. Δεν ψήνονται με ένα επίδομα, μια θεσούλα, μια αποζημίωση. Γι' αυτό και δεν θα ψήνονταν με τα σαπάκια που είχαν διαλέξει οι προ Κασσελάκη για υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο γιατί το κόμμα άλλαξε αρχηγό κι αυτός έτρεξε σε όλη τη χώρα για να στηρίξει κουτσά άλογα. Ούτε, βεβαίως, θα είναι τα πράγματα καλύτερα την επόμενη φορά αν έχουν συμμετοχή στις αποφάσεις αυτοί που έριξαν το ΣΥΡΙΖΑ στο βάραθρο...

Το να ισχυριστώ πως οι προοδευτικοί πολίτες είναι θυμωμένοι ή απογοητευμένοι θα ήταν ευφημισμός. Κάθε συναίσθημα έχει την αξία του αρκεί να γίνεται πρώτη ύλη για κάτι θετικό. Ο Στέφανος Κασσελάκης έγινε πρόεδρος γιατί υποσχέθηκε να τα αλλάξει όλα. Δεν περιμένω αυτό να γίνει μέσα σε δύο εβδομάδες. Ούτε, όμως, να καθυστερήσει για πολύ ακόμα. Ο χρόνος είναι πολύ πιο περιορισμένος από όσο πιστεύουν ενδεχομένως και οι συνεργάτες του...

Ο Κασσελάκης δεν έχει πει τίποτα δεξιό κι έχει απλώσει το χέρι του σε όσους τον λένε αμερικανοκίνητο γιάπη. Τι έκαναν οι αριστεραμύντορες; Από την πρώτη ώρα εκλογής του τον υπονομεύουν. 

Αυτό ξέρουν, άλλωστε, να κάνουν, αυτό έκαναν και στον προκάτοχό του που δεν ήταν "δεξιός, αμερικανάκι κι εφοπλιστής". Μάλλον, λοιπόν, έφτασε η ώρα η πέμπτη φάλαγγα να πάρει δρόμο. Δεν προσθέτει κι απεναντίας λειτουργεί ως ανθρωποδιώχτης...

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει την επόμενη μάχη είτε πραγματικά ενωμένος είτε λυτρωτικά διασπασμένος...

Φαντάζομαι πως όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να συμφωνήσουν πως για τη συντριβή (και) στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν ευθύνεται ο Στέφανος Κασσελάκης. Ούτε είναι υπεύθυνος για το ότι δεν έχει εκτοξευτεί το κόμμα στις δημοσκοπήσεις όταν οι μισοί στην Κουμουνδούρου βγάζουν χολή εναντίον του σε κάθε ευκαιρία. Αμφιβάλλω, μάλιστα, κατά πόσο η Ομπρέλα ψήφισε υποψήφιους υποστηριζόμενους από το ΣΥΡΙΖΑ...

Φυσικά κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα με τα αποτελέσματα της Κυριακής. Ούτε καν για τη Θεσσαλία και το Βόλο. Αυτά συμβαίνουν όταν η περιλάλητη κοινωνική σου γείωση καθυστερεί πάνω από δέκα χρόνια τώρα. 

Γι' αυτό και μπορούμε να κατηγορούμε όλη την ώρα τους πολίτες για τις επιλογές προσώπων ή για την αποχή τους. Την επόμενη φορά, ωστόσο, καλό είναι οι προοδευτικοί πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν κάτι καλύτερο από τη μετριότητα και το μη χείρον βέλτιστον...

Οι μάχες που χάνονται είναι οριστικά χαμένες όταν δεν μαθαίνεις από αυτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής δεν έχει διδαχθεί. Στη ζωή, όμως, κάθε φορά που ξημερώνει μια νέα ημέρα σου δίνεται και μια νέα ευκαιρία. 

Μπροστά μας έχουμε τις ευρωεκλογές τού Ιουνίου. Για να πετύχει, ωστόσο, σε αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει είτε να δώσει τη μάχη πραγματικά ενωμένος είτε λυτρωτικώς διασπασμένος. Σε καμία περίπτωση, πάντως, όπως είναι σήμερα σε πρόσωπα και νοοτροπίες... 

  

 
 

Για να γίνει ξανά η πόλη της καμόρα πόλη του Δελμούζου...

Από τα σχεδόν 45 χρόνια τής ζωής μου τα 26 τα έχω ζήσει στην Αθήνα και τα 19 στο Βόλο. Γι' αυτό και κάθε φορά που έρχονταν αυτοδιοικητικές εκλογές αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να έχω μεταφέρει τα εκλογικά μου δικαιώματα στην Αθήνα. Κάθε φορά εκτός από φέτος όπου η θλιβερή επικαιρότητα έφερε την πόλη μου στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Φέτος, λοιπόν, θα ψηφίσω με όλη μου την καρδιά στο Βόλο με την ελπίδα να απαλλαγεί από τη μαφία που τον κυβερνά εδώ και δέκα χρόνια...

Θα συμβεί; Δεν θα έβαζα όλα μου τα λεφτά σε αυτό το ενδεχόμενο αφού το καθεστώς Μπέου δεν έχει και πολλές διαφορές από το καθεστώς Μητσοτάκη. Ελέγχει τους αρμούς τής εξουσίας σε σημείο που πολλοί να αποκαλούν το Βόλο Μπεούπολη. Πάνω στη λογική "άσπρος γάτος μαύρος γάτος" ο Μπέος έπιασε μερικά ποντίκια στην αρχή τής θητείας του- καθαριότητα, κυκλοφοριακό- κι από εκεί και πέρα έκανε ό,τι μπορούσε ώστε η πόλη τού Δελμούζου να ταυτιστεί με την πόλη τής καμόρα...

Η Αθήνα και οι περισσότερες περιφέρειες της χώρας, αν όχι όλες, θα βαφτούν κατά πάσα πιθανότητα "γαλάζιες" αυτή ή την επόμενη Κυριακή. Κι όμως, το γαλάζιο που ξοδεύουμε για να μην βλέπουμε τη σαπίλα θα μπορούσε να είναι πιο πολύχρωμο αν οι προοδευτικές δυνάμεις ενώνονταν και δεν έδιναν μεταξύ τους μάχη μέχρις εσχάτων. Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο έστω στις ευρωεκλογές, αλλά η αυτοκαταστροφή τής προοδευτικής παράταξης μοιάζει να μην έχει πιάσει πάτο ακόμα... 

  
 

Καλατράβα πίσω και μη σε μέλλει...

Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι δικαιολογίες θα έβρισκε η κυβέρνηση στην περίπτωση που το σκέπαστρο Καλατράβα κατάρρεε και σκότωνε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πολύ αίμα έχει χυθεί σε αυτόν τον τόπο (και) τους τελευταίους μήνες ώστε να σεναριολογούμε επί τέτοιων θεμάτων. Ζούμε, όμως, και σε μια χώρα όπου οι 57 νεκροί των Τεμπών είναι απλώς μια στατιστική για την οποία ευθύνεται ένας σταθμάρχης...

Το "πάμε κι όπου βγει" έχει γίνει σύνθημα μιας κοινωνίας που περιγελά την οργανωτικότητα και καμαρώνει για την τσαπατσουλιά της. Και κάπως έτσι ζούμε από τύχη και πεθαίνουμε από εντυπωσιακή ατυχία προκειμένου να αυτοδικαιώνονται εκείνοι που θα έπρεπε να κάθονται σε δικαστηριακά σκαμνιά. Κι αν είχε πιάσει δυνατός αέρας στο ΟΑΚΑ θα μας έφταιγε πάλι η κλιματική κρίση ή, τέλος πάντων, το στραβό το ριζικό μας...

Η αντιπολίτευση πάνω σε καταστροφές μπορεί να είναι λαϊκίστικη, μπορεί κι όχι. Οι ευθύνες δεν είναι ποτέ ίδιες. Η αντιπολίτευση, ωστόσο, στην αντιπολίτευση, ιδίως όταν είσαι ήδη τέσσερα χρόνια κυβέρνηση, είναι καθαρόαιμος λαϊκισμός. Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι η αντιπολίτευση, ιδίως η αξιωματική, θα είναι πάντα ζαλισμένη μάλλον λογαριάζει χωρίς την ιστορία κι εν τέλει δίχως το λαό... 

  

 
 

Αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, πώς να μην τον φοβούνται;...

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης χρειάζεται να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και η ελληνική πραγματικότητα στον Στέφανο Κασσελάκη. Αυτό δεν θα γίνει από τη μία ημέρα στην άλλη. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει τους κανόνες τού παιχνιδιού. Φαίνεται, άλλωστε, κι από την αμηχανία με την οποία τον αντιμετωπίζει κι ο Κ. Μητσοτάκης...

Ο Κασσελάκης δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής ενδείξεις μειωμένης ευφυίας. Αν ίσχυε, άλλωστε, κάτι τέτοιο φανταστείτε τι θα σήμαινε αυτό για τους πολιτικούς καριέρας τους οποίους σάρωσε μέσα σε ένα μήνα ερχόμενος από το πουθενά. Γι' αυτό κι εκτιμώ πως η ομάδα με την οποία αύριο θα κυβερνήσει τη χώρα δεν θα είναι αυτή με την οποία πήρε το κόμμα. Ας μην ανησυχούν, συνεπώς, και τόσο πολύ οι εχθροί του, αλλά και οι άσπονδοι φίλοι του...

Ναι, θα ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος αν αποτυπωνόταν και στις δημοσκοπήσεις πως η έλευση Κασσελάκη αλλάζει το πολιτικό σκηνικό. Είχε αποτυπωθεί, ωστόσο, στις δημοσκοπήσεις μετά την επικράτηση Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και μετά τη νίκη Τσίπρα το 2008, αλλά ο Αλέξης έγινε πρωθυπουργός επτά χρόνια αργότερα κι αφού είχε χρεοκοπήσει η χώρα. Στο κάτω κάτω της γραφής, μόλις δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία στον Μητσοτάκη, μπορείτε να είστε και λίγο επιεικείς με έναν πολιτικό αρχηγό ολίγων ημερών...

 

Ποιες ευρωεκλογές; Η μάχη της Κεντροαριστεράς έχει ήδη κριθεί...

Λένε πως η μάχη τής Κεντροαριστεράς θα κριθεί στις ευρωεκλογές. Επιτρέψτε μου να εκτιμώ πως κρίθηκε οριστικώς και τελεσιδίκως το βράδυ τού β' γύρου των προεδρικών εκλογών στο ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή τού Στέφανου Κασσελάκη επιβεβαίωσε αυτό που όλοι έβλεπαν τους τρεις και πλέον μήνες που έχουν περάσει από τις εκλογές τού Ιουνίου. Πως το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, δεν μπορεί και για να είμαι περισσότερο ακριβής το παρακολουθούμενο, εκβιαζόμενο παιδί δεν το έχει...

Κακώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε προσεγγίσει το ΠΑΣΟΚ από το Σεπτέμβριο του 2022, όταν και είχε καταθέσει τις έξι προτεραιότητές του, ώστε να ανιχνευθούν οι προθέσεις του, να βρεθεί η χρυσή τομή και τα δύο κόμματα να συμπτύξουν μέτωπο κατά τής δεξιάς. Δεν πιστεύω, ωστόσο, πως ο Ν. Ανδρουλάκης θα συναινούσε ούτως ή άλλως. 

Είτε από μικρομεγαλισμό είτε γιατί του είχαν δέσει τα χέρια με τις παρακολουθήσεις θα συντασσόταν και πάλι με το αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Απλώς θα είχε ξεμπροστιαστεί νωρίτερα από τώρα όπου με τη στάση του γύρω από τις νέες αποκαλύψεις στην ουσία δικαιώνει όσους τον παρακολουθούσαν...

Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς διάσπαση. Όχι για ιδεολογικούς λόγους, οι αριστεραμύντορες άλλωστε θα έπρεπε να είχαν αποχωρήσει από το 2015 αν δεν δέχονταν στο σπαθί τους ούτε μια στάλα δεξιάς απόκλισης κι όχι να είχαν γίνει μνημονιακοί υπουργοί. Θα διασπαστεί γιατί φοβούνται και μάλλον δικαίως πως οι ημέρες που η μειοψηφία συναποφάσιζε και στην ουσία υπονόμευε την πλειοψηφία τελείωσαν... 

Η διάσπαση, ωστόσο, θα είναι λυτρωτική για το ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί να οδηγήσει στις τάξεις του κοινωνικές προοδευτικές δυνάμεις που μέχρι πρότινος δίσταζαν να προσεγγίσουν ένα πολιτικό νεκροταφείο. Είναι, εξάλλου, πιο έντιμο για τους διασπαστές να φύγουν άμεσα από το να συνεχίσουν τη δουλειά πέμπτης φάλαγγας που έκαναν τέσσερα και πλέον χρόνια τώρα προς τέρψη Μητσοτάκη...  

 

 

Ένας μεγάλος Μπέος, ένας μικρός Μητσοτάκης...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει ασκήσει σωματική βία σε πολίτες, δεν έχει χαρακτηρίσει σούργελο τον Αλκίνοο Ιωαννίδη ούτε βρίζει σαν νταλικέρης που έχει μείνει 24 ώρες ξάγρυπνος. Κατά τα άλλα δεν έχει και πολλές διαφορές με τον δήμαρχο Βόλου, τον οποίο στηρίζει επί χρόνια αλλά ντρέπεται κι ο ίδιος να το ομολογήσει. Ο πρωθυπουργός είναι ένας μεγάλος Μπέος κι ο Αχ. Μπέος ένας μικρός Μητσοτάκης. Το μαφιόζικο καθεστώς, ωστόσο, που τους στηρίζει και το στηρίζουν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά...

Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος πως ο Βόλος θα απαλλαγεί άμεσα από το σάπιο καθεστώς που τον κυβερνά εδώ κι εννέα χρόνια. Άλλωστε οι βολιώτες το επέλεξαν ήδη δύο φορές και μάλλον όχι υπό την επήρεια τσίπουρων. Κι αν ακόμα πέσει, πόσα λέει για εμάς το ότι το ρίξαμε μόνο όταν καταστραφήκαμε;...

Όσα μειωτικά έχουν γραφεί τις τελευταίες εβδομάδες για τη μεταπολιτική, με αφορμή τον Στέφανο Κασσελάκη, δεν γράφτηκαν ποτέ για τον Μπέο. Κι ας είναι εντελώς διαφορετικά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τού προέδρου τού ΣΥΡΙΖΑ από τα αντίστοιχα του δημάρχου Βόλου. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά κανένας τους τιμητικός για την πατριαρχική, μισαλλόδοξη κοινωνία μας που ταυτίζει τη μαγκιά με το νταηλίκι και τη χυδαιότητα με προτιμητέα αυθεντικότητα...