Ο Πούτιν βρίσκει και τα κάνει...

 

Το 2009 η χώρα δεν χρεοκόπησε και γιατί τα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια ο πρωθυπουργός της κυβερνούσε με τον αυτόματο πιλότο και με ωράριο δημόσιου υπάλληλου ή γιατί και με το "γαλάζιο" κράτος εκτόξευσε δημόσιο έλλειμμα και χρέος. Σύμφωνα με το αφήγημα των αφισιονάδος τού τουρίστα τής Ραφήνας, χρεοκόπησε γιατί ο Κ. Καραμανλής έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι για την τότε ΠΓΔΜ- που δεν έβαλε ποτέ- και γιατί έπαιζε μπάλα με τον Βλ. Πούτιν. Η ελληνική δεξιά, 13 χρόνια αργότερα, χρησιμοποιεί παρόμοιες θεωρίες συνωμοσίας για να διασωθεί...

Φυσικά κι ο πρόεδρος της Ρωσίας αξιοποιεί τον υβριδικό πόλεμο για να γονατίσει την Ευρώπη, όπως τον χρησιμοποίησε για να γονατίσει τις ΗΠΑ. Για να το επιτύχει, όμως, στηρίζεται στη φαυλότητα των αντιπάλων του. Στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού δεν ήταν ο Πούτιν που εφηύρε τον Ντ. Τραμπ. 

Ούτε στην Ελλάδα, αν υποθέσουμε πως έχουν έστω ελάχιστη βάση όσα ισχυρίζεται ο πανικόβλητος πρωθυπουργός της, ήταν ο Ρώσος πρόεδρος που επινόησε τη φαυλότητα Μητσοτάκη. Αυτή προϋπήρχε...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης ήταν αθώος για τις παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη- Κουκάκη και ποιος ξέρει πόσων άλλων θα έκανε τα πάντα για να λάμψει η αλήθεια. Άλλωστε διαθέτει τη μιντιακή υπεροπλία που θα του επέτρεπε να διαφημίσει στα πέρατα της χώρας την αθωότητά του. 

Όταν, όμως, δεν κατηγορεί την αντιπολίτευση, ακόμα και την εσωκομματική του, για παρόμοιες συμπεριφορές επιτίθεται στο διεθνή Τύπο ανακαλύπτοντας συνωμοσίες των μεγαλύτερων ξένων ΜΜΕ με τον Πούτιν και τον Ερντογάν. Δεν ισχυρίζεται, δηλαδή, πως είναι αθώος αλλά και πως οι άλλοι τα ίδια έκαναν κι αποκαλύπτουν τις δικές του αμαρτίες γιατί είναι χειραγωγούμενα ξένων συμφερόντων. Πάλι καλά για τον ίδιο που ελέγχει και τη δικαιοσύνη γιατί με τέτοια επιχειρήματα δεν θα τον αθώωνε ούτε πρωτοδιόριστος ειρηνοδίκης...

Σε λυπάμαι Νίκο...

Και οι μάσκες υποκύπτουν στη βαρύτητα και πέφτουν. Κι όταν πέφτουν, αποκαλύπτονται οι πραγματικές επιδιώξεις εκείνων που κρύβονται πίσω από σοφίσματα. Δεν ξέρω, για παράδειγμα, αν ως κεντρώοι αυτοπροσδιορίζονται όσοι ντρέπονται να παραδεχθούν ότι είναι δεξιοί, είναι αρκετοί πάντως εκείνοι που θέλουν να λέγονται κεντροαριστεροί αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο δεξιοί, ωφελιμιστές κι αχυράνθρωποι κι από τον Άδ. Γεωργιάδη ή τον Μ. Βορίδη. Το ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, είναι γεμάτο από τέτοιους, οι οποίοι ξεμπροστιάστηκαν με αφορμή τις υποκλοπές...

Μπορεί η στάση Καϊλή να είναι η κορυφή τού παγόβουνου, είναι αρκετοί εκείνοι όμως στη Χαρ. Τρικούπη που είναι ικανοί να κλείσουν τα μάτια και τα αφτιά τους ακόμα και στην παρακολούθηση του προέδρου τους προκειμένου να συνεργαστούν με τη ΝΔ και να μην συγκυβερνήσει το κόμμα τους (;) με το ΣΥΡΙΖΑ. Αν ήταν στοιχειωδώς έντιμοι θα είχαν προσχωρήσει κι επισήμως στο μητσοτακισμό, ποιος έχασε την εντιμότητά του, ωστόσο, για να την βρει, π.χ., ο Ανδρ. Λοβέρδος; Γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να έχει μέλλον, γι' αυτό κι ο Ν. Ανδρουλάκης μου προκαλεί περισσότερο λύπηση παρά συμπόνια...

Κάθε ημέρα που περνά γίνεται και περισσότερο αναγκαίο η επόμενη κυβέρνηση της χώρας να είναι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς βαρίδια και σκελετούς στη ντουλάπα. Ακόμα κι αν ο Ανδρουλάκης θέλει να στρίψει προοδευτικά, δεν το μπορεί με τόσους πεμπτοφαλαγγίτες τής διαπλοκής πλάι του. Συνεπώς, το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ο Κ. Μητσοτάκης στον Αλέξη Τσίπρα πριν μας αδειάσει τη γωνιά θα είναι να αλλάξει τον εκλογικό νόμο επί το πλειοψηφικότερο...   

 

  
 

Πρώτα κοροϊδέψαμε τον εαυτό μας και μετά μας κορόιδεψε ο Κρυφακούλης...

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 οι μενουμεευρωπαίοι είχαν κάνει σημαία τους δημοσιεύματα του ξένου Τύπου τα οποία έκαναν επίθεση στην κυβέρνηση Τσίπρα. Τι καταλόγιζαν κυρίως στον πρώην κι επόμενο πρωθυπουργό; Πως δεν σεβόταν τις συμφωνίες και πως ήθελε να διασώσει τους Έλληνες σε βάρος των ευρωπαίων φορολογούμενων...

Πολύ θα ήθελε ο Κ. Μητσοτάκης να τον κατηγορούσαν τα ξένα ΜΜΕ, μερικά εκ των οποίων κορυφαία, γι' αυτά για τα οποία στηλίτευαν τον πολιτικό του αντίπαλο. Βλέπετε, τον ίδιο δεν τον κατηγορούν για λαϊκισμό ή βολονταρισμό, αλλά για σήψη, διαφθορά, αλαζονεία, ακόμα και για αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Κι αυτό είναι που δεν μπορεί να χωνέψει η εξαπατημένη πλειοψηφία τού 2019 που είχε πιστέψει ότι στο πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού είχε βρει τον μεταρρυθμιστή που χρόνια περίμενε η χώρα...

Δεν μας κορόιδεψε, ωστόσο, μόνο ο Κ. Μητσοτάκης. Πρωτίστως κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας όταν δήθεν αναζητούμε προοδευτικούς, ριζοσπάστες ηγέτες που θα βάλουν τέλος στις χρόνιες παθογένειες του έθνους όταν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από το πάθος μας για νεποτισμό, ευνοιοκρατία, δουλοπρέπεια και συντηρητισμό. Ο Κρυφακούλης δεν πρόκειται να αποφύγει την πολιτική του κατάρρευση γιατί και το πόπολο βάζει όρια στην ανοχή του. Μόνο που αυτή η ανοχή είναι μεγαλύτερη σε όσους δεν την αξίζουν καθόλου κι αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίζει. Πολύ...   

  

 

Ο Μητσοτάκης φυλακή δεν είναι εκδίκηση, είναι δικαιοσύνη...

 

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από την αλήθεια ώστε η απόσταση της Γης από τον Ήλιο να φαίνεται κοντινή. Οι ομιλίες του στη Βουλή την Παρασκευή το απέδειξαν περίτρανα. Είναι τόσο παγιδευμένος στη φαυλότητά του ώστε αναγκαζεται να παρουσιάζεται στον ελληνικό λαό σαν ένας βραδύνους κυβερνήτης που δεν γνωρίζει τι γίνεται ακόμα και στο Μαξίμου από το να παραδεχθεί ότι από την πρώτη ημέρα τής πρωθυπουργίας του ενισχύει ένα ήδη υπάρχον μητσοτακικό παρακράτος...

Ο Κρυφακούλης έχει και ποινικές ευθύνες για τις υποκλοπές. Με κάθε νέα αποκάλυψη αυτό γίνεται σαφέστερο. Γι’ αυτό και η δεύτερη φορά Αριστερά που έρχεται οσονούπω δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα παραπάνω από το να φροντίσει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αν ο Κ. Μητσοτάκης έστησε ειδικά δικαστήρια για τους πολιτικούς του αντιπάλους γιατί υποχρέωσαν τους ολιγάρχες να πληρώσουν πρώτη φορά για τηλεοπτικές άδειες και γιατί πίεσαν ώστε να αποκαλυφθούν όλες οι διαστάσεις τού σκανδάλου Novartis, ο Αλέξης Τσίπρας αρκεί να επιτρέψει στη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Τίποτα παραπάνω από αυτό...

Δεν είναι δυνατό το 2022 και ύστερα από τόσες χρεοκοπίες τις οποίες πλήρωσαν κυρίως οι μικρομεσαίοι να αποδεχόμαστε το ότι οι πολιτικοί πηγαίνουν σπίτια τους κι όχι στη φυλακή. Δίχως εκδικητικότητα, αλλά με αίσθηση ευθύνης απέναντι στην ισονομία. Εκείνοι, άλλωστε, που παρακολουθούν πολιτικούς τους αντιπάλους πάνω στο δόγμα ότι όλοι μπορεί να παρακολουθούνται για λόγους εθνικής ασφαλείας δεν δικαιούνται να επικαλούνται ακαταδίωκτα μόνο όταν είναι να σώσουν τα τομάρια τους. Έτσι δεν είναι;...

Μυρίζει ενοχή από εδώ έως το Πεκίνο...

Και γιατί να ξεκινήσει η διερεύνηση των παρακολουθήσεων στη χώρα από το 2012 κι όχι από το 1990 και την εποχή Μαυρίκη; Αν ζητούμενο είναι η διαχρονική μελέτη τής ασφάλειας των τηλεπικοινωνιών ας ξεκινήσουμε κι από την εποχή τού τηλέγραφου. Αν είναι, όμως, να μάθουμε ποιοι και γιατί παρακολουθούσαν Ανδρουλάκη- Κουκάκη κι άλλους πολιτικούς και δημοσιογράφους μάλλον είναι προτιμότερο να ξεκινήσουμε από το 2019...

Φυσικά και δεν είμαι από εκείνους που πίστεψαν ποτέ στις αγαθές προθέσεις τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η όλη συμπεριφορά της, ωστόσο, τον τελευταίο μήνα μαρτυρά ενοχή κι όχι αθωότητα και γνήσια διάθεση να λάμψει η αλήθεια. Παίζει καθυστερήσεις από την πρώτη στιγμή, προσπαθεί να θολώσει τα νερά, δεν εμπιστεύεται καν δικούς της βουλευτές στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας...

Η κυβέρνηση θα πέσει (και) λόγω των υποκλοπών. Δεν πιστεύω, ωστόσο, ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο, όπως δεν έφτασε άλλωστε ποτέ για κανένα σκάνδαλο στην Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει πως το διεφθαρμένο κατεστημένο θα συνεχίσει να πολεμά τη δικαιοσύνη και τη διαφάνεια, έστω κι από τη θέση τής αντιπολίτευσης, όπως έκανε και το 2015- 2019. Η δεύτερη φορά Αριστερά, συνεπώς, απαιτεί λιγότερες ψευδαισθήσεις και για το ποιοι είναι πραγματικοί σύμμαχοι και ποιοι δούρειοι ίπποι υπό παρακολούθηση... 

Υ.Γ.: Ο Βρομόστομος επιστρέφει τη Δευτέρα, 29 Αυγούστου.

 
 

Οι εσωτερικοί εχθροί ήταν πάντα εκείνοι που τους έβλεπαν στους άλλους...

Το βασικό επιχείρημα κατά τού ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία δεκαετία που είναι είτε πρώτο είτε δεύτερο κόμμα και το οποίο έχει κάποια βάση αληθείας αφορά το λαϊκισμό του. Πράγματι, και προσωπικώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει υποπέσει και πέφτει ακόμα αρκετές φορές σε αυτό το πολιτικό αμάρτημα. 

Ποιοι, όμως, βρίσκονται απέναντι σε αυτό το λαϊκισμό, επιρρίπτοντας στο ΣΥΡΙΖΑ παθογένειες δεκαετιών σαν να μην υπήρχαν πριν από την πρώτη φορά Αριστερά ή λες κι εξαφανίστηκαν μετά από αυτή; Το πιο βαθύ και διεφθαρμένο κατεστημένο, με υποστηρικτές του κυρ Παντελήδες που με την πρώτη ευκαιρία αποδεικνύουν ότι είναι ένας συρφετός διεφθαρμένων, υποκριτών, απάνθρωπων εχθρών τής πατρίδας και του Ιησού...

Αυτοί που αποδοκίμαζαν την προσπάθεια της κυβέρνησής το 2015, συντασσόμενοι με τον αντίπαλο, και οι οποίοι σήμερα καθυβρίζουν ακόμα και νεκρούς δεν βρίσκονται ούτε στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας ούτε αγαπούν την πατρίδα και το λαό της ούτε τον επικεφαλής τής θρησκείας τους. Είναι πιο μαύροι κι από το μεσαιωνικό σκοτάδι, πιο φαρισαίοι κι από τον Άννα και τον Καϊάφα, πιο ακραίοι κι από τους χρυσαυγίτες. 

Είναι η Ελλάδα των πατριδοκάπηλων συνεργατών των ναζί που κυβέρνησε τη χώρα επί δεκαετίες στιγματίζοντας τους αντιπάλους της ως προδότες. Κι έρχονται σήμερα να παίξουν το ίδιο βρομερό παιχνίδι των δήθεν εσωτερικών εχθρών όταν οι ίδιοι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τού ελληνικού λαού και των συμφερόντων του...

Οι αρμοί τής εξουσίας δεν χρειάζονται έλεγχο παρά ξερίζωμα κι αντικατάστασή τους από άλλους που θα λογοδοτούν, αλλά δεν θα ελέγχονται από την εκτελεστική εξουσία. Αν αυτό είναι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, καλώς να ορίσει. Αν είναι, όμως, η δεξιά γραφειοκρατική σαπίλα να αντικατασταθεί από μία αριστερή, τότε μέλλον δεν έχουμε κι όσοι νέοι με ταλέντο και γνώσεις έχουν μείνει θα φύγουν κι αυτοί...  

 
 

Θα έχουμε χούντα, αλλά θα είναι σαν να μην έχουμε...

Τα ελληνικά ΜΜΕ "σοκαρισμένα" μεταδίδουν πληροφορίες από τις διακοπές τού ανέμελου Μπ. Τζόνσον στην Ελλάδα, αλλά τα τριήμερα του δικού μας ανέμελου μάλλον περιλαμβάνονται στα πρωθυπουργικά καθήκοντα, γι' αυτό και δεν απασχολούν. Κι αν το ραχάτι Μητσοτάκη, όσο κι αν έχει κι αυτό τη σημασία του, αφορά κυρίως τις παραπολιτικές στήλες, το ότι ενημερωνόμαστε για τα σοβαρά- όπως για τον Έβρο και τις υποκλοπές- από τα ξένα μίντια προκαλεί θλίψη. Θα έχουμε χούντα, αλλά θα είναι σαν να μην έχουμε, που θα έλεγε κι ο γέροντας Παΐσιος...

Όπως κι αν έχει, ο Κ. Μητσοτάκης θα είναι παρελθόν μέχρι το τέλος τού χρόνου. Η δημόσια αποστασιοποίηση Βενιζέλου ήταν το σύνθημα του κατεστημένου πως άλεσε τον σημερινό πρωθυπουργό και ήρθε η ώρα να τον φτύσει για να διασωθεί το ίδιο. Η ζημιά, ωστόσο, που έχει γίνει στη δημοκρατία, στους θεσμούς και στο κράτος δικαίου τα τελευταία τρία χρόνια δεν επουλώνεται γρήγορα. Θα χρειαστεί χρόνος ώστε να πάψουμε να είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη (και) σε αυτά τα ζητήματα, πίσω κι από την ορμπανική Ουγγαρία...

Η Ελλάδα είναι πρώτη σε νεκρούς από την πανδημία και τελευταία στην ακρίβεια και στην ελευθερία τού Τύπου, αλλά δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αν πιστέψουμε την κυβερνητική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ χειρότερο: η χώρα έχει μετατραπεί σε χώρο εφαρμογής τής χειρότερης προπαγάνδας μαζί με προβοκάτσιας με το θέμα τού άτυπου πειράματος να είναι πόσο θα υπομένουν οι Έλληνες την απόλυτη εξαπάτηση χωρίς να αντιδρούν μόνο και μόνο γιατί τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τους πλασάρουν μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που βιώνουν. Αν θέλετε την εκτίμησή μου, όχι για πολύ ακόμα... 

 

 
 

Αν ήμασταν πολίτες η κυβέρνηση θα έπεφτε από τα push backs, όχι από τις υποκλοπές...

Οι νεκροί μιλάνε με τον τρόπο τους και βρίσκουν πάντα ένα δρόμο για να επικοινωνούν μαζί μας. Το άταφο επί ημέρες κορίτσι στον Έβρο και το πτώμα μετανάστη που έπλεε μπροστά στα μάτια επιβατών πλοίου δεν ήρθαν από το πουθενά. Είχαν μέχρι μερικές ημέρες πριν ζωή, πατρίδα, οικογένεια και τα έχασαν όλα γιατί πίστεψαν ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από τους δικούς τους τυράννους. Διαπίστωσαν, όμως, πικρά ότι ο ανώτερος πολιτισμός μας έχει τα δικά του όρια κι από αυτά ξεφεύγουν όσοι δεν μας μοιάζουν στο χρώμα, στη γλώσσα και στη φυλή...

Το ότι επιτρέπουμε ικέτες τής Γης να πεθαίνουν για να μην αλλοιωθεί ο καταπληκτικός μας πολιτισμός είναι, "απλώς", το κερασάκι στην τούρτα τής υποκρισίας μας. Αρκετοί από εκείνους που έγραψαν το Δεκαπενταύγουστο δακρύβρεχτα κείμενα για την μάνα Παναγιά ή από όσους θα συγκινηθούν στην Επίδαυρο με την Αντιγόνη που αψηφά τους νόμους τής πολιτείας για να θάψει τον αδερφό της, δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα σε έναν αλλογενή μουσουλμάνο να πενθεί το ίδιο για το παιδί του ή να επιθυμεί μια καλύτερη ζωή. Με το ένα χέρι σταυροκοπιούνται και πέφτουν γονυπετείς μπροστά σε θαυματουργές εικόνες- κατά τα άλλα, έχουμε ξεπεράσει την περίοδο της ειδωλολατρίας- και με το άλλο σπρώχνουν πρόσφυγες και μετανάστες πιο βαθιά στους στεριανούς και υγρούς τους τάφους, χειροκροτώντας εκείνους που το κάνουν και σωματικώς...

"Αν κάνουμε push backs, πού είναι οι νεκροί", αναρωτιόταν η Σ. Βούλτεψη και τώρα που τους βλέπουν φάτσα κάρτα και οι ιθαγενείς παραθεριστές έχει ντραπεί και η ντροπή. Λες και πρέπει να φτάνουμε έως τη βιολογική εξόντωση για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια ανθρώπινη ανάγκη. Ή λες και η ευαισθησία μας μετριέται με νεκρά κορμιά... 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πέσει λόγω των υποκλοπών και δικαίως. Θα έπρεπε, όμως, να είχε πέσει για τον ενδεχόμενο δόλο θανάτωσης ικετών τής Γης. Αυτό, ωστόσο, θα προϋπόθετε ένα λαό πολιτών κι όχι πελατών. Κι αυτή είναι η δική μας διαχρονική ντροπή... 

  
 

Πλατεία Νεολουδίτων...

Στη ζωή οφείλουμε να επιλέγουμε τους αγώνες μας, αλλιώς κινδυνεύουμε να γινόμαστε γραφικοί κι όχι μόνο στα μάτια εκείνων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Φυσικά, για παράδειγμα, και η κυβέρνηση τοποθέτησε το νέο σταθμό τού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων για να ερεθίσει τους "αβατιώτες". Βεβαίως, επίσης, και θα μπορούσε να γίνει 250 μέτρα πιο πέρα και να μην κόβονταν και 70 δέντρα, αλίμονο όμως αν οι νεολουδίτες αντικαθιστούν τις μηχανές με τις στάσεις τού μετρό στη διαβολικότητα κι αυτό το θεωρούμε προοδευτισμό...

Η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση που, πέρα από όλα τα άλλα, μας επιστρέφει στο μετεμφυλιακό κράτος τής δεξιάς, όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι και οι μουσουλμάνοι βουλευτές ήταν κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια. Θα έλεγα πως αυτός είναι πολύ σοβαρότερος λόγος για να κατεβούμε στους δρόμους, ακόμα κι αυγουστιάτικα, από το πού θα χτιστεί μια στάση τού μετρό ή για τα λεοντόψαρα που έχουν κατακλύσει τις ελληνικές θάλασσες. Αν χάσουμε το μέτρο χάνουμε και το στόχο κι αν χάσουμε και το στόχο τότε θα είμαστε για να μας κλαίνε και τα λεοντόψαρα...

Ο αριστερισμός δεν συνδέεται πάντοτε με την προοδευτικότητα. Μερικές ή κι αρκετές φορές ξεφεύγει και μετατρέπεται σε φασισμό από την ανάποδη. Ο προοδευτικός, για παράδειγμα, ασχολείται και με τους Έλληνες και γενικότερα με τους ανθρώπους κι όχι μόνο με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους κορμοράνους. Και φυσικά δεν εκβάλλει μίσος, όπως πολλές φορές εκβάλλεται στο λόγο και στις πράξεις των αριστεριστών, έστω κι αν οι αποδέκτες του δεν είναι άνθρωποι που θα έπρεπε να συμπαθούμε. Μέτρον άριστον...  

 

Ένα παγκόσμιο χωριό ή μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή της Αλβανίας του Χότζα;...

Αυτοί που ορκίζονται στην ελεύθερη, αυτορρύθμιστη αγορά, χωρίς κανόνες παρά μόνο αυτούς της ζούγκλας, είναι κι εκείνοι συνήθως που δεν θέλουν ούτε ένας μετανάστης ή πρόσφυγας να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως αν είναι διαφορετικού χρώματος και θρησκείας από την πλειονότητα. Αναγνωρίζουν, δηλαδή, περισσότερα δικαιώματα στις μουστάρδες ή στους τραπεζικούς λογαριασμούς από όσα αναγνωρίζουν για τους ανθρώπους και, μάλιστα, τους απελπισμένους. Πώς, επομένως, όλοι αυτοί οι μισαλλόδοξοι να αναγνωρίζουν ως δική τους την εθνική ομάδα μπάσκετ με τα αδέλφια Αντετοκούνμπο;...

Υπό μία άποψη, βεβαίως, είναι πιο έντιμοι από εκείνους που αναγνωρίζουν την ελληνικότητα μόνο σε αυτούς που έχουν επιτύχει στη ζωή τους. Τρισχειρότεροι είναι όσοι αναγνωρίζουν στους μετανάστες και στα παιδιά τους δικαιώματα αποκλειστικώς όταν έχει προηγηθεί λαϊκή κατακραυγή, παίζουν στο NBA ή βγαίνουν πρώτοι στις πανελλήνιες. Η υποκρισία τους μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αγυρτεία τους και φυσικά δεν περιορίζεται στο λανθάνοντα ρατσισμό τους...

Οι Έλληνες του 450 π.Χ, του 1453 ή του 1821 δεν είναι ίδιοι με τους Έλληνες του 2022. Ούτε οι Έλληνες του 2052 θα είναι ίδιοι με τους σημερινούς. Ιδίως όταν είσαι λάτρης τής παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να την περιορίζεις στην ελεύθερη διακίνηση προϊόντων. Ή θέλουμε ένα παγκόσμιο χωριό ή μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή τής Αλβανίας τού Χότζα. Το τελευταίο, ωστόσο, μοιάζει γελοίο ακόμα κι ως σκέψη την εποχή που οι επικοινωνίες και οι μεταφορές γίνονται όλο και πιο εύκολες ημέρα με την ημέρα...

   
 

Not my prime minister...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα είχε παραιτήσει τον ανιψιό του και τον αχυράνθρωπό του στην ΕΥΠ αν πίστευε ότι θα έβγαινε αβρόχοις ποσίν από την ιστορία των παρακολουθήσεων. Πρέπει να είναι, άλλωστε, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι Έλληνες που πιστεύουν ότι ευρωβουλευτής και υποψήφιος για την αρχηγία τού τρίτου κόμματος παρακολουθείτο από τη ΜΥΠ (Μητσοτακική Υπηρεσία Πληροφοριών) με απόφαση Δημητριάδη- Κοντολέοντα κι έγκριση της αρμόδιας εισαγγελέως δίχως να το γνωρίζει καν ο πρωθυπουργός, ιδίως αυτός ο υπερσυγκεντρωτικός του επιτελικού κράτους πρωθυπουργός. Πώς μπορεί, συνεπώς, να αναδιοργανώσει με διαφάνεια και λογοδοσία μια υπηρεσία ο ίδιος άνθρωπος που τη γύρισε πίσω στα μετεμφυλιακά χρόνια προκειμένου να ελέγχει και τους αρμούς τής εξουσίας που δεν έλεγχε ήδη;...

Κι ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί ότι οι ημέρες του στην εξουσία είναι μετρημένες, γι' αυτό και δεν θέλησε να διακόψει τις διακοπές του. Ποιος ο λόγος να χάσει τη ζαχαρένια του και να μην απολαύσει τις 30 εξοχικές κατοικίες του κι αυτό το καλοκαίρι;... 

Οι κοριοί, εξάλλου, έρχονται να δέσουν με το διογκούμενο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας για την ακρίβεια που σε σημαντικό βαθμό οφείλεται σε κυβερνητικές αποφάσεις και παραλείψεις. Κι όσο κι αν στην post truth δημοκρατία μας με μπόλικες δόσεις διαπλοκής τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα και χειραγωγούμενα, το ψέμα αντιμετωπίζει διαχρονικά ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: δεν προλαβαίνει να γεράσει...

Ο λαός δεν είναι σοφός, αλλά οι εκάστοτε επιλογές του έχουν σκεπτικό από πίσω τους, το οποίο, όσον αφορά την πλειοψηφία τουλάχιστον, δεν επηρεάζεται από τη μιντιακή προπαγάνδα η οποία από μόνη της δεν μπορεί να καθορίσει τον νικητή των εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, αν έλεγχε τα ΜΜΕ θα ήταν αυτοδύναμος το 2015 και θα έχανε και πάλι το 2019. Ομοίως και τώρα, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι σε θέση να αποτρέψει την εκλογική του ήττα, η οποία θα είναι πέρα για πέρα δίκαιη... 

 

 
 

Ο ένας παρακολουθεί, ο άλλος δέρνει, ο τρίτος θα κυβερνήσει μόνος...

Όσο αποκαλύπτεται το παρασκήνιο πίσω από την πιο βρόμικη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα από τη μεταπολίτευση τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζεται γιατί από την πρώτη στιγμή ο Κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να αποδομήσει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Δεν ήταν μόνο πως όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Ήταν, κυρίως, η επιδίωξή του να πει στο πόπολο εμμέσως πως μπορεί εκείνος να είναι πράγματι φαύλος, αλλά δεν είναι ο μόνος...

Έστησε ειδικά δικαστήρια για Παππά- Παπαγγελόπουλο στην ουσία γιατί ο πρώτος ανάγκασε τους καναλάρχες να πληρώσουν για πρώτη φορά για τηλεοπτικές άδειες κι ο δεύτερος πίεσε ώστε να αποκαλυφθούν όλες οι διαστάσεις τού σκανδάλου Novartis. Και οι δυο τους έκαναν τα λάθη τους, μόνο που να τα βάζουμε στο ίδιο μίξερ με όσα έχει κάνει σε βάρος τής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας ο Κ. Μητσοτάκης τα τελευταία τρία χρόνια είναι τουλάχιστον άδικο. Γι' αυτό και η επόμενη κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το οφείλει πρωτίστως στους πολίτες να μην δώσει συγχωροχάρτια, αλλά να οδηγήσει τους ένοχους στο φυσικό τους δικαστή...

Ο ένας παρακολουθεί, ο άλλος δέρνει κι ο τρίτος θα κυβερνήσει, αυτήν τη φορά όμως δίχως ψευδαισθήσεις αν θέλει να είναι χρήσιμος για τον τόπο. Κι οφείλει να κυβερνήσει και χωρίς την ψευδαίσθηση πως οι προοδευτικές δυνάμεις περιλαμβάνουν και το ΠΑΣΟΚ ή, για να είμαι πιο δίκαιος, την πλειοψηφία τού ΠΑΣΟΚ. Καλύτερα, συνεπώς, να οδηγηθούμε σε δεύτερες εκλογές από το να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που ο ένας εταίρος θα λειτουργεί ως δούρειος ίππος και θα είναι εκβιαζόμενος από την ολιγαρχία εξαιτίας των πολλών σκελετών που έχει στη ντουλάπα του...  

 

 

Η παραίτηση ο μόνος έντιμος δρόμος για έναν βαθιά ανέντιμο πρωθυπουργό...

Κάποια στιγμή θα συνέβαινε αυτό που συμβαίνει τώρα: τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ολιγαρχών φίλων Μητσοτάκη θα έβαζαν τον πρωθυπουργό σε μεγάλες περιπέτειες. Κι αφού στην Ελλάδα δεν λειτουργεί ένα μιντιακό σύστημα που να έχει ως προτεραιότητά του την αλήθεια, μόνο όταν θα έβγαζαν οι ολιγάρχες τα άπλυτά τους στη φόρα θα μαθαίναμε πόση βρομιά κυκλοφορεί στο Μαξίμου τα τελευταία τρία χρόνια. Και είναι τόσο μεγάλη που μοιάζει αδύνατο γι' αυτόν τον πρωθυπουργό να βγάλει το χειμώνα. Μάλλον δεν θα βγάλει ούτε το 2022...

Αν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας, θα είχα πάρει ποπ κορν για να παρακολουθήσω το αλληλοφάγωμα της ελληνικής διαπλοκής που έχει ήδη ξεκινήσει. Γιατί αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει διακοπές τον γιο του που πέρασε σε πρότυπο σχολείο ενώ ο ίδιος τα καταγγέλλει, τα αμαρτήματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού είναι πολύ σοβαρότερα. Για την ακρίβεια, είναι και ποινικά αδικήματα για τα οποία η δικαιοσύνη δεν θα μπορεί να κάνει για πολύ τα στραβά μάτια όσο κι αν τρομάζει και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας το κοινό περί δικαίου αίσθημα...

Στο δευτεριάτικο διάγγελμά του ο Κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να διαλέξει το ρόλο τού ηλίθιου που δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε σε μια υπηρεσία, την ΕΥΠ, την οποία ο ίδιος επέλεξε να έχει υπό τον έλεγχό του από την πρώτη κιόλας εβδομάδα τής πρωθυπουργίας του και με επικεφαλής έναν άνθρωπό του που δεν είχε καν τα τυπικά προσόντα για τη θέση. Μπορεί, βεβαίως, να πει πως αυτά συμβαίνουν και στην Εσπερία και πράγματι συμβαίνουν. 

Εκεί, όμως, δεν θα στεκόταν ούτε μια ημέρα παραπάνω στο αξίωμά του ο ηγέτης που έδινε εντολές για παρακολουθήσεις ή αυτές γίνονταν κάτω από τη μύτη του. Δεν έχουν πει όλη αυτή την ιστορία ελληνικό Γουότεργκεϊτ αδίκως, αφού οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές για να κρυφτούν κάτω από το χαλί και η παραίτηση και η προκήρυξη εκλογών ο μόνος έντιμος δρόμος που έχει απομείνει στον βαθιά ανέντιμο πρωθυπουργό τής χώρας...

 

 

Η άμεση δημοκρατία δεν είναι ουτοπία, είναι ο μεγάλος τους τρόμος...

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει αθηναίος με σώας τας φρένας που να περίμενε καλύτερη κατάληξη για την πλατεία Συντάγματος από αυτή που της καθόρισε ο Κ. Μπακογιάννης του "Μεγάλου Περίδρομου". Ή που να περιμένει καλύτερα αποτελέσματα για το λόφο Στρέφη τον οποίο, ακολουθώντας τα χνάρια τής οικογενειακής παράδοσης, παραδίδει στα χέρια απατεώνων οικογενειακών χορηγών. Αναρωτιέμαι, εν τέλει, αν πράγματι πιστεύατε όταν ψηφίζατε έναν ακόμα γόνο ότι θα αποδεικνυόταν καλός δήμαρχος...

Με πρωθυπουργό Μητσοτάκη και δήμαρχο Μπακογιάννη έχουμε φτάσει ξανά στο σημείο να θεωρούμε προτέρημα κι όχι απλώς αυτονόητο ένας πολιτικός να μην είναι διεφθαρμένος. Στην περίπτωσή τους, μάλιστα, δεν ισχύει ούτε αυτό που ενδεχομένως να ίσχυε για τον Ανδρ. Παπανδρέου, πως μπορεί να τρώνε με χρυσά κουτάλια αλλά αφήνουν κάτι και για το πόπολο. Για το μητσοτακέικο η κοινωνική δικαιοσύνη είναι τόσο απαραίτητη όσο ένα ψυγείο για έναν Λάπωνα...

Υπό μία άποψη, εξάλλου, οι μητσοτάκηδες καλά κάνουν αφού εμείς τους το επιτρέπουμε. Kαι δεν έχουν και πολύ άδικο. Πόσοι, άλλωστε, ανάμεσά μας θα έμεναν ανεπηρέαστοι από τον πειρασμό αν μας ήταν διαθέσιμος κι έμενε ατιμώρητος; Όπως κι αν έχει, όμως, αν οι ηγέτες μας όχι μόνο δεν είναι ικανοί αλλά είναι και φαύλοι γιατί να μην παίρνουμε μόνοι μας τις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή μας; Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μια ουτοπία, είναι ο μεγάλος τους τρόμος...

 
 

Ακόμα και τις σταγόνες της βροχής αν τους αφήσουμε...

Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν την παγκόσμια ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων εκπλήσσονται με τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Όσοι την ξέρουν δεν απορούν με την υποβάθμιση υπηρεσιών που θέτει σε κίνδυνο ακόμα κι ανθρώπινες ζωές. Πουθενά στον πλανήτη οι ιδιώτες δεν έβαλαν τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη, γιατί να το κάνουν στην Ελλάδα όπου αισθάνονται μάλιστα πως τους παίρνει περισσότερο;...

Δεν υπάρχει ιδανικό αφεντικό. Και το κράτος ως εργοδότης κι επιχειρηματίας έχει τα δικά του σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει, κυρίως τη γραφειοκρατία, την ευθυνοφοβία και τη ραθυμία. Έχει αποδειχθεί, ωστόσο, διαχρονικώς πως αυτά τα προβλήματα ζυγίζουν λιγότερο στην καθημερινότητα του πολίτη από αυτά που συσσωρεύει η ιδιωτικοποίηση κυρίως βασικών αγαθών, όπως είναι οι μεταφορές ή η ενέργεια, με πρόσφατο χαρακτηριστικότατο παράδειγμα τη ΔΕΗ. Γι' αυτό και τρέμω στη σκέψη πως αυτή η κυβέρνηση θα προλάβει να ιδιωτικοποιήσει και το νερό...

Δεν ζούμε στο 1980. Οι ιδιωτικοποιήσεις προχώρησαν, απέτυχαν και η διεθνής τάση είναι οι επανακρατικοποιήσεις, ιδίως στο νερό. Στην Ελλάδα, όμως, που ζούμε τον πλανήτη με χρονοκαθυστέρηση, κάποιοι θέλουν να μας πουλήσουν ό,τι ήταν μεταρρυθμιστικό πριν σαράντα χρόνια ως τη μέγιστη καινοτομία. Φυσικά δεν το κάνουν μόνο από ιδεοληψία, αλλά και για την εξυπηρέτηση των χορηγών τους. Και με το αζημίωτο...

 

Η γυναικούλα μου, ο αντρούλης μου, αλλά είμαστε κατά της ιδιοκτησίας...

Η "γυναίκα μου" ή ο "άντρας μου". Πόση ιδιοκτησιακή λογική κρύβεται πίσω από αυτές τις εκφράσεις κατά τα άλλα απαυδισμένων συμπολιτών μας από κακοποιητικές συμπεριφορές άλλων. Δεν ισχυρίζομαι πως πίσω από το "γυναικούλα μου" ή το "αντρούλης μου" κρύβεται κι ένας κακοποιητής, η αρχή όμως του κακού κρύβεται πίσω από την άρνηση της σύνθετης ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και των αναγκών της προς χάρη ενός ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού που μισεί το σώμα και τις επιθυμίες του. Όταν αντιμετωπίζουμε και τις ανθρώπινες σχέσεις ως ενός είδους εμπορική συναλλαγή μην απορούμε όταν βλέπουμε σε ποιες ακραίες συμπεριφορές μπορεί να οδηγήσει αυτός ο δρόμος...

Όποιος ισχυρίζεται πως σκοτώνει από αγάπη δεν έχει αγαπήσει ούτε τον εαυτό του, κυρίως αυτόν. Αν τον αγαπούσε, δεν θα μπορούσε να στερήσει τους άλλους από τους δικούς τους εαυτούς. Αυτός ο κόσμος, όμως, είναι γεμάτος από "ξέρεις ποιος είμαι εγώ". Κι αν οι άντρες είναι συνήθως αυτοί που σκοτώνουν ούτε οι γυναίκες είναι απαλλαγμένες από το αμάρτημα της αυταρέσκειας...

Έτσι κι αλλιώς ζούμε σε ένα σύστημα που υποθάλπει την αγάπη για την ιδιοκτησία, η οποία προφανώς και δεν περιορίζεται στα λεφτά ή στα οικόπεδα. Κι αν η έννοια της ιδιοκτησίας τού οτιδήποτε είναι από μόνη της προβληματική, φανταστείτε πόσο ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει όταν αφορά και τους ανθρώπους... 

Ούτε, βεβαίως, περιορίζεται στις οικογενειακές σχέσεις, αλλά επεκτείνεται στις φιλικές, στις κοινωνικές, στις επαγγελματικές, στις πολιτικές. Με λίγα λόγια, έχουμε οικοδομήσει ένα σύστημα στο οποίο αποδεχόμαστε την εξάρτηση, ακόμα κι όταν κλείνουμε τα μάτια από αηδία μπροστά στις ακραίες εκδηλώσεις της. Όταν το κάνουμε κι αυτό και δεν το αποδεχόμαστε ως κάτι το φυσιολογικό... 

 

Το ματς είναι στημένο, αλλά και οι θεατές ψυλλιασμένοι...

Πολύ θα ήθελε ο Κ. Μητσοτάκης να οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές στο απώτατο συνταγματικό όριο, δηλαδή στα τέλη Ιουλίου του 2023. Κι αυτό για να μπορέσει κυρίως να μοιράσει το χρήμα τού Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ  στις δέκα οικογένειες ολιγαρχών στις οποίες είναι υπόχρεος. Είναι πολύ αμφίβολο, ωστόσο, αν καταφέρει να μην συρθεί σε κάλπες μέχρι το τέλος τού έτους εξαιτίας τής ραγδαίως επιδεινούμενης φθοράς του...

Να συμφωνήσω μαζί σας πως ακόμα υπάρχει δυσπιστία απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ ή πως δεν ασκεί τη μαχητική αντιπολίτευση που θα όφειλε να ακολουθεί. Όταν, όμως, η είδηση της παρακολούθησης αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος από την ΕΥΠ παίζει στα κανάλια τριτοτέταρτη είδηση και σε στιλ "αυτά τα έχουμε ξαναδεί, μην δίνετε σημασία" καταλαβαίνετε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αγωνίζεται να ανατρέψει έναν αγώνα τού οποίου ο διαιτητής είναι στημένος. Θα τον ανατρέψει, όμως, όχι τόσο χάρη στην εμφάνισή της όσο γιατί οι θεατές έχουν πλέον μυριστεί τι συμβαίνει...

Ακόμα και τις παρακολουθήσεις τις αποδίδουν στην κυβέρνηση σε διεθνή τάση, λες και δεν είναι οι ίδιοι που έδωσαν εντολή γι' αυτές ή πρόκειται για φυσικό φαινόμενο. Δεν μας έχουν εξηγήσει, ωστόσο, ακόμα γιατί είμαστε πρωταθλητές και σε νεκρούς από την πανδημία ή στην ακρίβεια.

 Και ούτε πρόκειται αφού πορεύονται με αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση και μιντιακή ομερτά για τα δικά τους εγκλήματα. Ως πότε; Έως ότου αντιληφθούν πως ό,τι κι αν κάνουν το παιχνίδι για τους ίδιους είναι χαμένο όσα φαλτσοσφυρίγματα κι αν πάρουν...