Ο Γιάνης στον καθρέφτη του: "Βάστα γερά Κυριάκο μην επιστρέψει ο Αλέξης και μείνω εκτός Βουλής"...

Ο Γ. Βαρουφάκης έχει κατηγορηθεί για τη χρεοκοπία τής χώρας πολύ περισσότερο από αυτούς που τη χρεοκόπησαν πραγματικά. Το περιλάλητο πρώτο εξάμηνο του 2015 έχει θεωρηθεί από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ η κολυμβήθρα τού Σιλωάμ στην οποία καταφεύγουν συχνά για να ξεπλένουν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλαβε μια ευημερούσα, αλλά μια κατεστραμμένη Ελλάδα εξαιτίας των πολιτικών τού πάλαι ποτέ δικομματισμού. Και πολύ περισσότερο, δεν είχε λάβει τη λαϊκή εντολή να υπογράψει ό,τι του έφερναν μπροστά του οι δανειστές, αλλά να διαπραγματευτεί σκληρά. Όπως κι έκανε...

Από την άλλη, όμως, κι ο γραμματέας τού ΜέΡΑ 25 έχει αναγάγει το συμβιβασμό Τσίπρα πριν έξι χρόνια σε κολυμβήθρα τού Σιλωάμ για τα δικά του μεγάλα λάθη κατά τη διαπραγμάτευση. Αυτοπαρουσιάζεται, μάλιστα, να ξεχνά ότι κι ο ίδιος είχε συμφωνήσει στην παράταση του μνημονίου το Φεβρουάριο του 2015, εξέλιξη που βοήθησε την τρόικα να σφίξει την θηλιά γύρω από το λαιμό τού δημόσιου ταμείου, με την τότε κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του Γ. Βαρουφάκη, να ξύνει τον πάτο τού βαρελιού κάθε μήνα προκειμένου να πληρώνει και δανειακές δόσεις στους "διεθνείς τοκογλύφους"... 

Πιθανόν, πιθανότατα η μάχη να είχε χαθεί ακόμα κι αν δεν ήταν καπετάνιος ο Γιάνης, αφού Γερμανία- Γαλλία είχαν προλάβει νωρίτερα- χάρη στην εγκληματική υποταγή των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- να θωρακίσουν τις τράπεζές τους. Ο τρόπος διαπραγμάτευσής του, όμως, μάλλον χειροτέρευσε την κατάσταση παρά την ωφέλησε...

Είναι προφανές ότι ο Βαρουφάκης δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ το '15. Είναι, όμως, μόνο αυτή η αγιάτρευτη πληγή που τον κάνει τις τελευταίες εβδομάδες να γίνεται όλο και πιο εμπαθής απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη Τσίπρα; Όχι, δεν το συνδέω με κάποια πίσω από τις πόρτες συμφωνία με τη ΝΔ για ένα νέο αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, μολονότι οι ίσες αποστάσεις που κρατά ανάμεσα σε κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση θυμίζουν το "βάστα γερά Γερούν", αντικαθιστώντας το με το "βάστα γερά Κυριάκο να μην επιστρέψει ο Αλέξης και μείνω εκτός Βουλής". Γιατί αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη κατάρα τού Γιάνη: ο ναρκισσισμός του που τον εμποδίζει να διακρίνει με ψυχραιμία τους εχθρούς από τους φίλους τού λαού και να συμπορεύεται μαζί τους αντί να τους καθυβρίζει παίζοντας, με σκοπιμότητα ή ως χρήσιμος ηλίθιος, το παιχνίδι μιας διεφθαρμένης και ταξικώς μεροληπτικής εξουσίας...

 

 
 

Οι "νόμιμοι ιδιοκτήτες" δεν δικάζουν, εκδικούνται...

Ζήσαμε για να το δούμε κι αυτό! Η ΝΔ στήνει προανακριτική επιτροπή γιατί για πρώτη φορά το ελληνικό κράτος, ύστερα από 25 χρόνια που επικρατούσε το τζάμπα, εισέπραξε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τη χρήση των τηλεοπτικών συχνοτήτων από τους καναλάρχες. Για να στήσει, μάλιστα, το αφήγημά της χρησιμοποιεί την κατάθεση ενός υποψήφιου καναλάρχη, ο οποίος υποτίθεται πως θα έφτιαχνε συριζοκάναλο αλλά οι συριζαίοι τον έβγαλαν εκτός διαγωνισμού γιατί δεν είχε ούτε καν τα χρήματα της εγγυητικής. Κι αυτό ενώ θα μπορούσαν να μην διενεργήσουν καν διαγωνισμό. να δεχθούν απλώς μερικά εκατομμύρια από κάθε υποψήφιο και να πανηγυρίζουν- κι έως ένα σημείο με το δίκιο τους- πως το Δημόσιο εισέπραξε για πρώτη φορά χρήματα για τις τηλεοπτικές άδειες...

Είναι αλήθεια ότι κι ο ΣΥΡΙΖΑ κυλίστηκε στο βούρκο προκειμένου να ξεβρομίσει το τηλεοπτικό τοπίο. Συνομίλησε κι ενδεχομένως να έδωσε υποσχέσεις σε επιχειρηματίες προκειμένου να αποκτήσει δυνατή τηλεοπτική φωνή, που ούτε είχε ούτε έχει. Κι αυτό ήταν σφάλμα του, όχι όμως καθοσιώσεως, μολονότι, όπως αποδείχθηκε άλλωστε, όταν μπλέκεις με τα γουρούνια μόνο να λασπωθείς κι ο ίδιος μπορείς. Το να κατηγορούν, ωστόσο, ΝΔ-ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ δηλαδή) το ΣΥΡΙΖΑ για διαπλοκή μοιάζει με ιστορικό ανέκδοτο...

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να αποπροσανατολίσει από την αποτυχία της στη διαχείριση του δεύτερου και του τρίτου κύματος της πανδημίας, που συνοψίζεται στο ότι μας έκλεισαν μαζικώς όταν δεν χρειαζόταν και μας ανοίγουν μαζικώς όταν δεν έχουν πάρει μέτρα για να μην καταστεί αυτό εγκληματικώς επικίνδυνο. Δεν είναι, όμως, μόνο η απόδραση από την πραγματικότητα που κινητροδοτεί τις κυβερνητικές διώξεις πολιτικών αντιπάλων. 

Είναι και η διαχρονική εκδικητικότητα της δεξιάς και των χορηγών της, που θεωρούν εαυτούς νόμιμους ιδιοκτήτες τής χώρας κι επιθυμούν να μας πείσουν πως η χρονική περίοδος 2015- 2019 δεν ήταν απλώς ένα διάλειμμα, αλλά κι ένα ανήθικό ιντερμέδιο στη δήθεν άριστη και χρηστή διοίκησή τους. Οι επόμενες εκλογές, όποτε κι αν στηθούν κάλπες, θα τους διαψεύσουν οικτρώς... 

 
 

Ταμείο Ανάκαμψης των κολλητών τους...

Προφανώς κι ο τουρισμός αποτελεί ακόμα τη βαριά βιομηχανία τής χώρας. Κακώς, αλλά αυτό ισχύει και δεν μπορεί να αλλάξει στους επόμενους μήνες, έστω κι αν- που δεν- έρχονταν άμεσα τα δισ. από τις Βρυξέλλες. Υπό αυτή την έννοια είναι λογικό να δίνεται έμφαση από την κυβέρνηση στο άνοιγμά του, ακόμα και στον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό των εργαζόμενων σε αυτόν, μολονότι πολλοί είναι νεαρής ηλικίας και δεν ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Χρειαζόμαστε χρήματα, τα χρειαζόμαστε τώρα κι ο τουρισμός είναι δυνατό όπλο σε αυτήν την προσπάθεια...

Δεν είναι δυνατό, ωστόσο, τους επόμενους μήνες όλα να κινούνται γύρω από τον τουρισμό και η υπόλοιπη δραστηριότητα να τίθεται στο περιθώριο. Η χώρα έχει ζήσει τον τελευταίο χρόνο ένα από τα σκληρότερα lockdown του κόσμου και δεν θα μαλακώσει η ψυχή των κατοίκων της από ημίμετρα, ιδίως όταν ακούνε μέλη τής οικογένειας Μητσοτάκη να διατυμπανίζουν πως βρέξει χιονίσει εκείνοι θα κάνουν Πάσχα στο χωριό... 

Να γίνει, έστω και τώρα, ορθή επιδημιολογική επιτήρηση ώστε αύριο κιόλας να ξεκινήσει η επιστροφή στην κανονικότητα. Για όσους, τουλάχιστον, έχουν καταφέρει να σταθούν όρθιοι μέσα στη θύελλα στην οποία έμειναν σχεδόν μόνοι κι απροστάτευτοι...

Τα λεφτά τού Ταμείου Ανάκαμψης δεν αφορούν μόνο την τρέχουσα τετραετία, αλλά μια χρονική περίοδο μέχρι και το 2027. Θα έπρεπε, συνεπώς, η κυβέρνηση να έχει ήδη διαβουλευτεί με την αντιπολίτευση για το περιεχόμενο του σχεδίου της αντί να παρουσιάζει πανηγυρικώς ποιοι κολλητοί θα επωφεληθούν (και) από αυτό κι αφού πρώτα έχει διαβουλευτεί γι' αυτό σχεδόν αποκλειστικώς με τους Γερμανούς. 

Μόνο που για τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς για τους οποίους οι απευθείας αναθέσεις είναι δευτέρα φύσις κάτι τέτοια είναι ψιλά γράμματα. Αντιθέτως, έχουν ήδη γράψει το σενάριο δίωξης πολιτικών τους αντιπάλων με αφορμή τα όσα έχει καταθέσει ένας επιχειρηματίας ο οποίος δεν φημίζεται για την αξιοπιστία του. Μάλλον για το αντίθετο... 

 
 

Επικίνδυνος όποιος κυβερνά μια χώρα δίχως ενσυναίσθηση...

Εδώ κι αρκετές πλέον δεκαετίες- εμβληματικός και σε αυτήν την περίπτωση ο ρόλος τής Μ. Θάτσερ- ο νεοφιλελευθερισμός θέλει να μας πείσει πως ο πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που παίρνει αποφάσεις χωρίς συναισθηματισμούς και δίχως να ενδιαφέρεται για τις άμεσες επιπτώσεις τους στη ζωή των συμπολιτών του. Στην Ελλάδα έχει εκφραστεί αυτή η αντίληψη μέσω του "στέγνωσα την ψυχή μου για να κυβερνήσω" του Κων. Καραμανλή, μολονότι ο δεξιάρχης δεν ήταν νεοφιλελεύθερος. Είναι, όμως, το έλλειμμα ενσυναίσθησης, το οποίο δείχνει έντονα μέσα στην πανδημία ο Κ. Μητσοτάκης, πραγματικό ατού για έναν κυβερνήτη ή απλώς ωραιοποιούνται στα μάτια τού πόπολου στυγνές πολιτικές χωρίς και μακροπρόθεσμο όφελος για το ίδιο;...

Προφανώς κι ένας πολιτικός δεν πρέπει να παρασύρεται από συναισθηματισμούς τής στιγμής ούτε από το λαϊκό αίσθημα, το οποίο πολλές φορές είναι κοντόφθαλμο κι άκρως ατομικιστικό. Είναι, όμως, ο σημερινός πρωθυπουργός ένας πολιτικός που απευθύνεται στο μέλλον όταν πολιτεύεται ή ένας κλασικός πολιτικάντης που προσπαθεί να καβαλά το κύμα; Η επιεικώς ανεύθυνη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών δίνει την απάντηση. Ως προς την τωρινή συμπεριφορά του, εξάλλου, και μόνο που διαρρέει "τι θα τις κάνουμε τις ΜΕΘ μετά τον κοροναΐό αν φτιάξουμε κι άλλες" μαρτυρά πόσο έξω από τη λογική του είναι η μόνιμη ενίσχυση του ΕΣΥ με υποδομές που θα αφορούν την πλειονότητα των πολιτών...

Ο πολιτικός που δεν μπορεί να αισθανθεί τον πόνο των συμπολιτών του δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει λύσεις στα προβλήματά τους. Αν διαθέτει ενσυναίσθηση, μπορεί να ζει μια πολύ διαφορετική ζωή από το μέσο όρο, αλλά και πάλι θα είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες και τις αγωνίες τους... 

Αν, όμως, όχι μόνο κάνει μια εντελώς διαφορετική ζωή, αλλά και δεν δύναται να μπει στα παπούτσια των άλλων παρά μόνο σε αυτά της οικονομικής του τάξης τότε όχι μόνο δεν είναι χρήσιμος, αλλά γίνεται κι επικίνδυνος για τα λαϊκά συμφέροντα. Δυστυχώς μόλις σας περιέγραψα τον πρωθυπουργό τής Ελλάδας...

    
 

Φωτιά και τσεκούρι στον κιμά γαρίδας...

Τα έθνη τρέφονται από τους συμβολισμούς τους. Δεν είναι, συνεπώς, απαραιτήτως κακό να γιορτάζεις τα 200 χρόνια από την Επανάσταση που οδήγησε το έθνος σου στο να αποκτήσει την πρώτη κρατική του μορφή. Αναρωτιέμαι, όμως, αν τιμήθηκαν οι οπλαρχηγοί, οι πυρπολητές και οι υπόλοιποι ήρωες του 1821 με την Γ. Αγγελοπούλου, τον πρίγκιπα Κάρολο και τις βλαχομπαρόκ γιορτές που διοργανώθηκαν αυτές τις ημέρες. Κι ακόμα περισσότερο, αν εν μέσω της χειρότερης φάσης τής πανδημίας, όταν εκατοντάδες συνάνθρωποί μας μένουν εκτός ΜΕΘ κι όλοι μας έχουμε αποδεχθεί περιορισμό των ελευθεριών μας, μπορεί η εμβολιασμένη ηγεσία τού τόπου να στήνει χορούς και δεξιώσεις...

Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός χωρίς ταξική συνείδηση και με στρεβλή εθνική. Γι' αυτό και η θεμιτή ροπή μας προς το κάθε είδους πανηγύρι δεν εξισορροπείται από μια κριτική ματιά στα πράγματα με το πρίσμα τής κοινότητας κι όχι του ατόμου. Δεν θα με ενοχλούσαν, έστω με αυτό το άσχημο τάιμιγκ, οι γιορτές και οι παρελάσεις αν η σύνδεσή μας με την πατρίδα και τι αποτελεί καθήκον υπηρέτησης ή και υπεράσπισής της ήταν βαθύτερο από το μίσος για τον Τούρκο, τον Αλβανό, τον Γερμανό ή τον Αμερικανό. Τα εμβατήρια και τα πομπώδη λόγια θα μου ήταν πιο ευκολοχώνευτα αν συνδυάζονταν και με μια δόση αυτοκριτικής που θα μας βοηθούσε να κάνουμε άλματα μπροστά...

Η ανάγκη τής κυβέρνησης να κρύψει τις αμαρτίες της πίσω από το πέπλο τής εθνικής υπερηφάνειας και η ψυχαναγκαστική εμμονή τού πόπολου με τις ημερομηνίες μάς οδήγησαν στο να γιορτάζουμε την εθνική παλιγγενεσία με τον θάνατο να χορεύει γύρω μας. Τι θα παθαίναμε, δηλαδή, αν αναβάλλαμε τις εκδηλώσεις για τις αρχές τού καλοκαιριού, ώστε να συμμετάσχει κι ο λαός στο γλεντοκόπι τής εξουσίας; Ή, μήπως, ο λαός είναι εντελώς "irrelevant", που θα έλεγε κι ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου, στο πολιτικό θέατρο που αναζητά απεγνωσμένα ψήγματα λαϊκής νομιμοποίησης και καταφεύγει στον πατριωτισμό όχι πλέον ως τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων, αλλά ως πρώτη κατοικία του;... 

 

 

Δεν φταίει το DNA μας, φταίμε εμείς...

Η Ελλάδα τού 2021 δεν είναι ίδια με την Ελλάδα τού 1821 κι όχι μόνο γιατί δεν κυκλοφορούμε πια με φουστανέλες ή δεν μένουμε σε καλύβες. Αλίμονο κι αν ήταν δηλαδή μετά από 200 χρόνια. Μόνο που η χώρα μας αυτούς τους δύο αιώνες που έχουν μεσολαβήσει έχει υποφέρει πολύ κι έχει υποφέρει περισσότερο από αυτούς τους Έλληνες που υποτίθεται πως πίνουν νερό στο όνομά της... 

Δείτε, άλλωστε, ποια βάλαμε να διοργανώσει τους εορτασμούς για τα 200χρονα, την εκπρόσωπο μιας από τις 300 οικογένειες που διοικούν την πατρίδα σαν να είναι τσιφλίκι τους. Τώρα δεν έχουμε αγάδες, έχουμε ολιγάρχες και πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι...

Η διαφθορά, η αδελφοφαγία ή ο σχεδιασμός στο πόδι δεν συμπεριλαμβάνονται στο DNA κανενός ανθρώπου, όπου κι αν έχει γεννηθεί σε αυτόν τον πλανήτη. Συνεπώς αυτό που συνηθίζουμε να λέμε "είναι ίδιον του Έλληνα" ή "αυτή είναι η Ελλάδα", που έλεγε ο Κ. Σημίτης, δεν είναι γραμμένα στο ριζικό μας ώστε να μην μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτά όσο κι αν προσπαθούμε... 

Αυτό που χρειάζεται είναι κάποιος επιτέλους να ξεδρομήσει από το φαύλο κύκλο, όπως στην ουσία δεν έπραξε καμία ηγεσία των Ελλήνων στο παρελθόν. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο αναπαρήγαγε ένα στρεβλό μοντέλο δικαίωσης των παθογενειών τού έθνους και στιγματισμού των λύσεων σε αυτές...

Το 2121 δύσκολα θα είμαι ζωντανός για να διαπιστώσω πώς θα είναι η Ελλάδα τότε. Προτιμώ, ωστόσο, ένα εκατομμύριο φορές να μην τη δω να έχει ΑΟΖ έως τις ακτές τής Μέσης Ανατολής και τα Στενά του Γιβραλτάρ αν είναι να έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε σε αυτά τα τετραγωνικά χιλιόμετρα που μας αναλογούν σήμερα ένα κράτος δικαίου, κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας, πραγματικά ανεξίθρησκο, ανεξάρτητο από ντόπιους και ξένους αποικιοκράτες κι ελεύθερο από κομματισμό και συντεχνιασμό. Ένα κράτος όπου οι πολίτες του θα θέτουν το δημόσιο συμφέρον πάνω από το ατομικό και θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του μέλλοντος σαν να ήταν του παρόντος. Αν δεν τα καταφέρουμε δεν θα φταίει το DNA μας, θα φταίμε εμείς... 

 
 

Ο γιατρός βρωμάει από το κεφάλι...

Οι Αριστεροί, προοδευτικοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν τα μετράνε όλα με το χρήμα και το κέρδος, έχουν κάθε δικαίωμα να εξανίστανται με τους γιατρούς που την ώρα τής ανάγκης δεν δηλώνουν οικειοθελώς τη συμμετοχή τους στη μάχη κατά τής πανδημίας. Όταν λες μια ζωή πως η κοινωνική αλληλεγγύη είναι υπέρτερη αξία τού ατομικού πλουτισμού δικαιούσαι και να είσαι επικριτικός με όσους πράττουν τα ακριβώς αντίθετα. Όσοι, όμως, απορρίπτουν οτιδήποτε το δημόσιο, θέλουν πλήρως ιδιωτικοποιημένο ακόμα και το νερό και που σε κάθε ερώτηση απαντούν με έναν αριθμό θα ήταν προτιμότερο τώρα να σιωπούν...

Αφήστε που το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αν, για παράδειγμα, οι ιδιώτες γιατροί έβλεπαν μια κυβέρνηση που επιτάσσει ιδιωτικά νοσοκομεία αντί να τα αφήνει covid free και να σπρώχνει προς αυτά πελατεία από τα δημόσια θα αισθάνονταν εντονότερη την πίεση για κοινωνική αλληλεγγύη. Όταν, όμως, ακόμα και στη χειρότερη φάση τής πανδημίας βλέπουν την κυβέρνηση να περιορίζεται στα ατομικά rapid tests- χωρίς, μάλιστα, κανένα σχεδιασμό για το τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες που αυτοεντοπίζονται θετικοί- γιατί να ιδρώσει το αφτί τους; Θα κρυφτούν βολικώς πίσω από τον προστάτη τους και θα ζητήσουν κι αυτοί από τους άλλους ατομική ευθύνη...\

Το κράτος- πατερούλης έχει πεθάνει και καλώς πέθανε. Κάθε συστημική κρίση, ωστόσο, όπως είναι εν μέρει κι αυτή που διανύουμε τώρα, αποδεικνύει τη σπουδαιότητα του σοσιαλιστικού μοντέλου ως προς την ικανοποίηση τουλάχιστον των βασικών, του δικαιώματος δηλαδή στη ζωή με αξιοπρεπείς όρους. Δεν τρέφω, πάντως, καμία αυταπάτη. Αν τώρα, όταν πεθαίνουν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, αυτή η κυβέρνηση δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ ποιος πιστεύει ότι θα το κάνει μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα; 

Αντιθέτως, θα επανεκκινήσει το σχέδιό της οι ιδιώτες να αξιοποιούν τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γι' αυτό και μόλις βγούμε από τη στενωπό είναι απαραίτητο η αντιπολίτευση ενωμένη να θέσει το αίτημα που σιγοψιθυρίζεται πλέον στην κοινωνία: να αλλάξει άμεσα κυβέρνηση ο τόπος...

 

Ξεκίνησε για τον Κυριάκο η πορεία αποχαιρετισμού...

Ας υποθέσουμε πως το τελευταίο κυβερνητικό αφήγημα είναι αληθές και για την εκτόξευση των κρουσμάτων ύστερα από πέντε μήνες καραντίνας ευθύνονται σχεδόν αποκλειστικώς οι διαδηλώσεις. Ας αποδεχθούμε ότι πίσω από αυτές βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι η αυθόρμητη οργή των πολιτών για μια κυβέρνηση που έχει περιορίσει τις ελευθερίες μας λόγω της πανδημίας, αλλά νομοθετεί με καταιγιστικούς ρυθμούς σαν να ζούμε σε μια κανονικότητα. Ας αποδεχθούμε, επίσης, ότι δεν υπάρχουν χίλιοι άλλοι λόγοι γι' αυτή την εκτόξευση, όπως η έλλειψη μαζικών τεστ, τους οποίους στην ουσία παραδέχθηκε η κυβέρνηση με το self testing από τα φαρμακεία. Αφού φταίνε τόσο πολύ οι συγκεντρώσεις γιατί δεν τις απαγόρευσε ή γιατί δεν τις απαγορεύει τώρα;...

Τις είχε απαγορεύσει, άλλωστε, στις επετείους τού Πολυτεχνείου και του Γρηγορόπουλου. Και μην μου πείτε πως η κυβέρνηση που ήταν πρόθυμη να πεθάνει στα χέρια της απεργός πείνας ή που έχει στο καθημερινό μενού της την αστυνομική καταστολή μπορεί να αυτοδικαιολογείται με το ότι η αντιπολίτευση θα αντιδρούσε και θα είχαμε κοινωνική αναταραχή. Την είχαμε και τώρα και με ευθύνη, μάλιστα, της κυβέρνησης για μικροκομματικούς λόγους. Η αλήθεια είναι ότι είχε χτίσει την τακτική της συσπείρωσης των νοικοκυραίων ακριβώς με το να χρησιμοποιεί τις διαδηλώσεις ως αποδιοπομπαίο τράγο για κάθε δικό της σφάλμα στη διαχείριση της πανδημίας...

Με απλά λόγια, αν δεν υπήρχαν οι συγκεντρώσεις ο Κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να τις εφεύρει προκειμένου να βρει εξιλαστήριο θύμα για τις δικές του ανεπάρκειες, για το δικό του βλέποντας και κάνοντας που οδηγεί στην κατάρρευση της κυβέρνησής του και, το σοβαρότερο, της χώρας. Ο πρωθυπουργός πολύ σύντομα θα πάψει να αναζητά παραθυράκι για εκλογές μέσα στο 2021, ακριβώς επειδή το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που θα προσδοκούσε. 

Ούτε ο ίδιος πιστεύει, άλλωστε, τις δημοσκοπήσεις τής πλάκας τις οποίες βγάζει στον αέρα κάθε φορά που στριμώχνεται, και είναι πολλές πλέον αυτές οι φορές. Έχει ξεκινήσει ήδη η πορεία αποχαιρετισμού, ελπίζω απλώς να είναι σύντομη...

  

 
 

Σαν τον διαιτητή που δεν έδωσε πέναλτι μαρς και τώρα δίνει πέτσινο για να ρεφάρει...

Ο Κ. Μητσοτάκης μου θυμίζει όλο και περισσότερο τον διαιτητή που δεν έδωσε ένα οφθαλμοφανέστατο πέναλτι και για να ρεφάρει δίνει ένα ψεύτικο. Ενώ, δηλαδή, επί ένα πεντάμηνο εφάρμοσε ένα άσκοπο, καθολικό κι αυστηρό lockdown μολονότι τα επιδημιολογικά δεδομένα δεν ήταν τόσο τραγικά, τώρα που είναι αποφασίζει να ανοίξει τα πάντα. Κι αυτό δίχως να έχει κάνει ούτε τα στοιχειώδη: μαζικά δωρεάν και περιοδικά τεστ, ιδίως στους εργασιακούς χώρους και σε ΜΜΜ, μαζική ιχνηλάτηση, εμβολιασμούς ευπαθών ομάδων κι εκπαιδευτικών, άνοιγμα των σχολείων με μικρά τμήματα και βάρδιες...

Η κοινωνία πρέπει να ανοίξει. Δεν χωρά αμφιβολία πως οποιαδήποτε παράταση της καραντίνας δεν είναι καταστροφική μόνο για την οικονομία- είναι δευτερεύουσας σημασίας μπροστά στην προστασία τής ανθρώπινης ζωής-, αλλά και για την υγεία των πολιτών, σωματική και ψυχική. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως η κυβέρνηση του βλέποντας και κάνοντας δεν έχει σχέδιο ούτε για ένα συντεταγμένο άνοιγμα που θα επιτρέψει στο ΕΣΥ να διαχειριστεί, στο πλαίσιο του δυνατού, την κρίση. Ανοίγει, δηλαδή, την οικονομία μόνο και μόνο γιατί στις δημοσκοπήσεις που έχει στη διάθεσή της αποτυπώνεται η οργή και των μεσήλικων νοικοκυραίων, πέρα από των νέων που έτσι κι αλλιώς δεν τους είχε. Για άλλη μια φορά, δηλαδή, πολιτεύεται με βάση την επικοινωνία κι όχι την ουσία... 

Είναι φανερότατο πλέον ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί την ενίσχυση του ΕΣΥ με μόνιμες ΜΕΘ και γιατρούς. Αν δεν το κάνει τώρα που βιώνουμε μια σπάνιας έντασης πανδημία ποιος πιστεύει ότι θα το πράξει όταν τα πράγματα ηρεμήσουν;... 

Αυτό το χρόνο επένδυσε, σε πρώτη φάση, στον εγκλεισμό μας και σε δεύτερη στους εμβολιασμούς ώστε να μην χρειαστεί να πράξει τα δέοντα. Παραλλήλως άφησε covid free τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να απορροφά όλους τους υπόλοιπους ασθενείς που τα δημόσια νοσοκομεία ήταν αδύνατο να καλύψουν, ενώ όταν χρησιμοποίησε και ιδιωτικές ΜΕΘ φρόντισε να τις αποζημιώσει στο διπλάσιο της προηγούμενης τιμής, μεταφέροντας μάλιστα σε αυτές γιατρούς από τα δημόσια νοσοκομεία... 

Και τώρα απλώς περιμένει να περάσει η μπόρα ώστε από το καλοκαίρι να βάλει μπρος τις ΣΔΙΤ που αναγκάστηκε λόγω συγκυρίας να παγώσει προσωρινώς. Ο νεοφιλελεύθερος, ωστόσο, τρίχωμα αλλάζει, χούι ποτέ...   

 

Στο εμπόριο ναρκωτικών και λευκής σαρκός να δείτε χρυσές δουλειές...

Σε ποια περίπτωση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή η νέα αποικιοκρατική σύμβαση υπέρ τής Eldorado Gold για το χρυσό τής Χαλκιδικής; Αν σε αυτή τη χώρα δεν υπήρχε καθόλου πλούτος ή δεν υπήρχε η δυνατότητα να παραχθεί νέος χωρίς να καταστρέφεται το περιβάλλον. Μόνο που καμία από τις δύο προϋποθέσεις δεν εκπληρούται στη μπανανία μας. Και πλούτος υπάρχει- στριμωγμένος στα εξωχώρια θησαυροφυλάκια 300 οικογενειών- και δυνατότητα παραγωγής νέου υφίσταται δίχως να βανδαλίζουμε τούτη τη γη που την πατούμε και κάποτε θα μας φιλοξενήσει για πάντα...

Είναι υποκριτικό, εξάλλου, η ίδια κυβέρνηση που νομοθέτησε το αναιτιολόγητο των μαζικών απολύσεων, που κατάργησε ουσιαστικώς το ΣΕΠΕ κι ετοιμάζεται να θεσπίσει την απλήρωτη υπερωριακή εργασία να παριστάνει το θεματοφύλακα των θέσεων εργασίας στη Χαλκιδική, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θα είναι λίγες και με σύντομη ημερομηνία λήξης. Αν η απώλεια θέσεων εργασίας μπορούσε να δικαιολογήσει τα πάντα, τότε ας νομιμοποιήσουμε και το εμπόριο ναρκωτικών και λευκής σαρκός. Εκεί να δείτε πόσες θέσεις εργασίας και πολύ καλά αμειβόμενες, μάλιστα, υπάρχουν τις οποίες αν νομιμοποιούσαμε θα ενισχύαμε και τα δημόσια έσοδα...

Οι επενδύσεις που σέβονται το περιβάλλον και το κράτος δικαίου και οι οποίες δημιουργούν καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας με τουλάχιστον αξιοπρεπείς όρους φυσικά και είναι καλοδεχούμενες. Προέχουν, ωστόσο, η δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου μέσω κυρίως της φορολογικής πολιτικής, καθώς και οι ίσες ευκαιρίες για την παραγωγή νέου μέσω της πριμοδότησης όσων ξεκινούν την πορεία τους από πιο μειονεκτική θέση. 

Το να δίνουμε, όμως, κυριολεκτικώς γη και ύδωρ σε μια εταιρεία που δεν θα φορολογηθεί καν εδώ δεν προκαλεί μόνο πολιτικές, αλλά και ποινικές ευθύνες. Κι αυτές πρέπει να αναζητηθούν όταν με το καλό απαλλαγούμε από τη σημερινή κυβέρνηση, αν όχι και τώρα από κάποιους έντιμους δικαστές...

 

Μακάρι η Ελλάδα να είχε φιλελεύθερη παράταξη...

Θα ήταν ευχής έργο αν ο ένας από τους δύο μεγάλους πόλους τού κομματικού μας συστήματος ήταν ο φιλελεύθερος. Δυστυχώς, όμως, είναι συντηρητικός, έως ακροδεξιός. Η στάση των ευρωβουλευτών τής ΝΔ, Θ. Ζαγοράκη και Στ. Κυμπουρόπουλου σε ψηφοφορίες για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τις αμβλώσεις αντιστοίχως δεν ήταν "απλώς" λάθη. Η προσέλκυση ψηφοφόρων με ακραίες συντηρητικές απόψεις αποτελεί κορυφαία στρατηγική προτεραιότητα του Κ. Μητσοτάκη κι αυτό φαίνεται όλο και περισσότερο...

Καθένας μας έχει το δικαίωμα του ιδεολογικού του αυτοπροσδιορισμού. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, μπορεί να πιστεύει ότι είναι ή και να είναι φιλελεύθερος. Μεγαλύτερη σημασία έχει, ωστόσο, τι πολιτικές υλοποιείς όταν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τη διαφορά, όταν έχεις δηλαδή εξουσία. Κι ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι στα κοινωνικά ζητήματα άγεται και φέρεται από αναχρονιστικές αντιλήψεις που αποτελούν κίνδυνο και για τη δημοκρατία μας...

Αρκετοί προοδευτικοί αποδεικνύονται στην πράξη συντηρητικοί όταν τα ζητήματα αφορούν το στενό τους περιβάλλον. Ομοίως, πολλοί συντηρητικοί αποδεικνύονται υποκριτές όταν απαιτούν την πιστή εφαρμογή των νόμων από τους άλλους, ακόμα κι όταν είναι σκληροί κι άδικοι, αλλά είναι πιο ελαστικοί όσον αφορά τον εαυτό τους. 

Το είδαμε με τον Μητσοτάκη στην Πάρνηθα και στην Ικαρία και πιο πρόσφατα με τον Αδ. Γεωργιάδη και τη βάφτιση  παιδιού ανθρώπου που υποτίθεται πως τον ελέγχει. Αυτή η κυβέρνηση, πάντως, ξεχωρίζει για το ότι πιστεύει ότι στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης η υποκρισία σου μπορεί να κρυφτεί από την αλαζονεία σου. Κι εκεί είναι που την έχει ήδη πατήσει... 

   

 

Υπενθυμίζω ότι ο Τραμπ έχασε τις εκλογές...

Από τις πιο αγαπημένες κατηγορίες των νεοδημοκρατών σε βάρος τού ΣΥΡΙΖΑ είναι πως συνεργάστηκε με τους ψεκασμένους, λαϊκιστές των ΑΝΕΛ. Το κόμμα τού Π. Καμμένου μπορεί να έχει διαλυθεί, ο ίδιος να φλερτάρει ανοιχτά με τη ΝΔ, αλλά φαίνεται πως οι ιδεοληψίες του τείνουν να καταστούν κυρίαρχη κυβερνητική στρατηγική... 

Η αποστροφή τού Αδ. Γεωργιάδη πως η Αριστερά σπέρνει με πρόθεση τον κοροναΐό δεν σχετίζεται μόνο με τη δημιουργία εσωτερικού εχθρού. Μιμείται κακότροπα τη συνωμοσιολογία με την οποία ο Ντ. Τραμπ έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ...

Περισσότερο από όλα, ωστόσο, μαρτυρά τη χρεοκοπία των κυβερνητικών πολιτικών, ιδίως όσον αφορά την πανδημία και την οικονομική διαχείρισή της. Για να είμαι δίκαιος, η κυβέρνηση μοιράζεται την αποτυχία της με το σύνολο σχεδόν της Δύσης, αυτό όμως δεν την απαλλάσσει από την ευθύνη της. Δεν κρίνεται, άλλωστε, α λα καρτ αλλά συνολικώς. Δεν είναι δυνατό, δηλαδή, να απολαμβάνει τους επαίνους για τις ευρωπαϊκές επιτυχίες αλλά να μην αναλαμβάνει και το βάρος των ευρωπαϊκών αποτυχιών...

Όπως κι αν έχει, υπενθυμίζω ότι ο Ντ. Τραμπ έχασε τις πρόσφατες εκλογές και για να εκδικηθεί τη δημοκρατία που τον απόρριψε, προσπάθησε να αποκαθηλώσει τη συνταγματική τάξη με τις έωλες κατηγορίες του περί νοθείας και την εισβολή στο Καπιτώλιο. Δύσκολα θα κατορθώσει να πείσει ο Κ. Μητσοτάκης πως του έκλεψαν την εκλογική νίκη ή να ενορχηστρώσει μια επίθεση στη Βουλή. 

Θα κάνει, όμως, κυριολεκτικώς ό,τι μπορεί για να μην χρειαστεί να παραδώσει το Μαξίμου στον Αλέξη Τσίπρα. Το βλέπουμε ήδη και θα το δούμε ακόμα πιο έντονα τους επόμενους μήνες. Κι αυτό γιατί βρισκόμαστε ήδη σε ένα "turning point", στο σημείο δηλαδή που η ΝΔ αρχίζει και χάνει δυνάμεις και η αξιωματική αντιπολίτευση ενδυναμώνεται. Κι όπως πολύ καλά ξέρουμε, όταν ξεκινήσει η κατρακύλα αυτή δεν σταματά... 

 

 

Ένας πρωθυπουργός προβοκάτορας, ένας πρωθυπουργός δημόσιος κίνδυνος, ένας πρωθυπουργός που πρέπει σύντομα να γίνει πρώην...

Εδώ κι ένα μήνα περίπου έχει ξεσπάσει μια κοινωνική αναταραχή την οποία έχουν προκαλέσει κυβερνητικές επιλογές. Πέρα, βεβαίως, από τα τραγικά λάθη στη διαχείριση της πανδημίας, η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή, με τα ΑΕΙ κλειστά, το ν/σ για την πανεπιστημιακή αστυνομία, ο πρωθυπουργός βολτάρισε σε Πάρνηθα και Ικαρία, έκλεισαν την εθνική οδό μόλις είδαν λίγο χιόνι, συγκάλυψαν τον Δ. Λιγνάδη και την αστυνομική βία στη Νέα Σμύρνη, ενώ επιχείρησαν να σκοτώσουν απεργό πείνας κι έστησαν χολιγουντιανό σόου για την εκκένωση μιας κατάληψης στη Θεσσαλονίκη που οι φοιτητές είχαν ήδη αποφασίσει να εκκενώσουν. Λίαν συντόμως, μάλιστα, κι εν μέσω covid φέρνουν εργασιακό κι ασφαλιστικό ν/σ με τα οποία, ανάμεσα σε άλλα, θα νομιμοποιείται η απλήρωτη υπερωριακή εργασία και θα ιδιωτικοποιηθεί η επικουρική ασφάλιση...

Οι πολίτες, συνεπώς, δεν παίρνουν τους δρόμους και διαδηλώνουν γιατί τους χτυπά την πόρτα ο ΣΥΡΙΖΑ για να ρίξει την κυβέρνηση. Το κάνουν γιατί έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση που κινείται με μικροκομματικές σκοπιμότητες, με ορμπανικές και θατσερικές λογικές και λειτουργώντας ως προβοκάτορας της βίας... 

Γνώριζαν, για παράδειγμα, για τους χούλιγκαν οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων στη Νέα Σμύρνη κι έστειλαν δικυκλιστές μπάτσους σαν πρόβατα επί σφαγή ώστε το αίμα τους να δικαιώσει τον αυταρχισμό τής πολιτικής τους ηγεσίας. Αλίμονο, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Χίτλερ. Ο Χίτλερ, όμως, ήταν εκείνος που έστηνε τη μία προβοκάτσια μετά από την άλλη για να δικαιολογήσει το Ολοκαύτωμα και το Β' Παγκόσμιο πόλεμο και φυσικά η ελληνική δεξιά στα "όμορφα" μετεμφυλιακά χρόνια...

Ο πρωθυπουργός προχώρησε σε δύο τηλεοπτικά διαγγέλματα αυτή την εβδομάδα στα οποία ήταν εμφανώς χλωμός, πιεσμένος και σίγουρα δεν εξέπεμπε αυτοπεποίθηση. Οι θαυμαστές του ενδεχομένως να το αποδώσουν στην υπευθυνότητα του κυβερνήτη που πονάει όταν βλέπει το λαό του διχασμένο. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη σταδιακή συνειδητοποίηση ότι με το ψέμα και την προπαγάνδα ως βασικούς μοχλούς διαχείρισης της εξουσίας μπορείς να φτάσεις έως ένα σημείο. Μετά βρίσκεις τοίχο και σπας τα μούτρα σου...

   
 

Ο εθνικός μας διχαστής...

Η βία, πολλώ δε μάλλον όταν είναι τυφλή, είναι αποκρουστική από όπου κι αν προέρχεται. Θα ήταν τραγικό ακόμα κι αν οι θύτες τής επίθεσης στον αστυνομικό στη Νέα Σμύρνη είχαν επιτεθεί στον μπάτσο που είχε επιτεθεί στον πολίτη την περασμένη Κυριακή. Θα ήταν επίσης ανατριχιαστικό αν οι μπάτσοι κυνηγούσαν να σκοτώσουν εκείνους που είχαν επιτεθεί νωρίτερα στον συνάδελφό τους. Όταν, όμως, ο στόχος είναι ένας οποιοσδήποτε πολίτης ή ένας οποιοσδήποτε μπάτσος τότε έχουμε πολλά να λύσουμε με το φασισμό εντός των (σκατο)ψυχών μας...

Κανείς μας δεν είναι αθώος στον κύκλο τής βίας. Ο μπάτσος που δέρνει γιατί αισθάνεται δυνατός και καλυμμένος από τους ανωτέρους του κι ο λούμπεν προλετάριος που βαρά κρυμμένος μέσα στον όχλο είναι οι δύο διαφορετικές όψεις τού ίδιου νομίσματος που "κυκλοφόρησε" πολύ και στα χρόνια των μνημονίων. Καταπιεσμένες ψυχές που αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους σε αυτούς που αισθάνονται πιο αδύναμους από τους ίδιους, ξεπλένοντας τους ισχυρούς που τους κινούν τα σκοινιά. Προφανώς, όμως, κι εκείνοι που επενδύουν στη βία για να διαιωνίσουν την εξουσία τους είναι οι πιο χυδαίοι από όλους, οι εγκληματίες τού λευκού κολάρου που φροντίζουν να έχουν τα δικά τους χέρια καθαρά βάφοντας με αίμα τα χέρια των "υπηκόων" τους...

Η κυβέρνηση και προσωπικώς ο πρωθυπουργός φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας στο υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο και για την υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου τους τελευταίους μήνες. Οι πολίτες αυτής της χώρας βιώνουν το αυστηρότερο κι από τα πιο αποτυχημένα lockdown στον κόσμο, η ύφεση και η ανεργία μόλις κατακαθίσει ο κουρνιαχτός θα εκτοξευτούν, οι υπουργοί περνούν άσχετα με τον covid ν/σ και περιμένουν το πόπολο να τα αποδέχεται αδιαμαρτύρητα στον καναπέ του, απεργός πείνας κινδυνεύει να πεθάνει, βιαστής συγκαλύπτεται, αποτυχημένοι υπουργοί δεν παραιτούνται και οι μπάτσοι λειτουργούν σαν συμμορία... 

Κατά τα άλλα, φταίει η αξιωματική αντιπολίτευση για το διχασμό γιατί δεν σωπαίνει κι αυτή, όπως τα συμβατικά μίντια και κόμματα όπως το ΚΙΝΑΛ και η Ελληνική Λύση. Αυτή η θεσμική και κοινωνική κατάπτωση έχει το ονοματεπώνυμο του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος πολύ σύντομα δεν θα ψάχνει πλέον παραθυράκι για εκλογές αλλά τρόπους να τις καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο...

 
 

"Μεμονωμένη περίπτωση" η κυβέρνησή τους 365 ημέρες το χρόνο...

Αν αυτή η κυβέρνηση καθάριζε σπίτια, θα καθάριζε μόνο όσα βλέπει η πεθερά και τίποτα άλλο. Στην πανδημία, για παράδειγμα, από την πρώτη ημέρα το μόνο που επιχείρησε ήταν να κρατηθεί ο αριθμός των νεκρών σε πολιτικώς διαχειρίσιμα επίπεδα. Επιμένει, μάλιστα, να συγκρίνει την Ελλάδα με όποια χώρα τη συμφέρει, αποκρύβοντας ότι χώρες που μόνο πρότυπα δεν τις θεωρείς, όπως η Αλβανία, έχουν λιγότερα θύματα από εμάς. Κοινώς, όσο πιο Ψωροκώσταινα είσαι τόσο λιγότερο κινδυνεύεις από τον covid. Αφήστε που έχει αυξηθεί δραματικώς η θνησιμότητα από άλλες ασθένειες και φυσικά δεν μπορούν να μετρηθούν σήμερα οι μεσομακροπρόθεσμες επιπτώσεις τής πεντάμηνης καραντίνας- παγκόσμιου ρεκόρ στη σωματική και ψυχική υγεία μας...

Η κυβέρνηση του βλέποντας και κάνοντας όσον αφορά τον κοροναΐό και τα εθνικά θέματα έχει σχέδιο για τη μακροημέρευσή της. Ακόμα κι ο εγκλεισμός μας, π.χ., θα σταματήσει την εβδομάδα τής 25ης Μαρτίου για να μπορέσουμε να απολαύσουμε ανέμελοι τον πρωθυπουργό μας να υποδέχεται αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων για τα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία. Η κυβέρνηση των πολλών "μεμονωμένων περιπτώσεων" του αστυνομικού της κράτους, που ξέρει τα πάντα για τον πολίτη που ξυλοκόπησαν οι μπάτσοι στη Νέα Σμύρνη αλλά "έπεσε από τα σύννεφα" με τον Δ. Λιγνάδη και δεν ξέρει πού κρύβεται ο χρυσαυγίτης Παππάς, θα μας προσφέρει άφθονα θεάματα αφού δεν είναι στην ατζέντα της να μας προσφέρει κι άρτο...

Η δεξιά κι ο Κ. Μητσοτάκης προσωπικώς είναι εκδικητικοί. Δεν ξεχνούν, για παράδειγμα, το χουνέρι που έπαθαν οι καναλάρχες από το ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Παππά με τις τηλεοπτικές άδειες, γι' αυτό και στήνουν τώρα προκαταρκτική επιτροπή με βάση τα λεγόμενα ενός αμφιλεγόμενου επιχειρηματία, ο οποίος, μάλιστα, όλως τυχαίως έχει τύχει προνομιακής μεταχείρισης από τη σημερινή κυβέρνηση στην ανάληψη δημόσιων έργων. Εμπλέκουν, μάλιστα, κι ένα από τα ελάχιστα μέσα ενημέρωσης, το "Documento", που τους ασκούν κριτική... 

Αντί να κυνηγήσουν τους παιδεραστές και τους υπόλοιπους εγκληματίες τού λευκού κολάρου που έχει αποκαλύψει κατά καιρούς η εφημερίδα επιτίθενται στην ίδια με σκοπό να τη φιμώσουν. Λογικό είναι, αφού αρχιερέας τής διαφθοράς είναι ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, της Siemens, των θαλασσοδανείων, των οφσόρ, του σπιτιού τού Βολταίρου και πιθανώς πολλών ακόμα σκανδάλων που σήμερα αγνοούμε. Φάτε μπατσοκρατία, συνεπώς, για να κατεβούν πιο εύκολα τα σκατά που σας ταΐζουν... 

 

 

Με μπάτσους, ΣΚΑΙ κι εγκλεισμό ο ένας πιστεύει ότι είναι ο Μωυσής και η άλλη η Εύα Περόν...

Αν το ρεσιτάλ απρόκλητης αστυνομικής βίας στη Νέα Σμύρνη ήταν μεμονωμένο περιστατικό ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός δεν θα είχε επιχειρήσει να το αποκρύψει, κάνοντας αρχικώς λόγο για επίθεση σε αστυνομικούς από δεκάδες μπαχαλάκηδες. Ο μόνος λόγος που αισθάνονται στην κυβέρνηση υποχρεωμένοι να λογοδοτούν- βλ. Πάρνηθα, Ικαρία, Λιγνάδης, κορονοπάρτι στη γ.γ. Πολιτικής Προστασίας- είναι γιατί έχει πρώτα προκληθεί σάλος στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, τα οποία δεν είναι εύκολο να ελέγξουν απολύτως, όπως τα συμβατικά μίντια. Κοινώς η ηθική τους εξαρτάται από το αν πιάνονται από το πόπολο με τη γίδα στην πλάτη...

Πολύ θα ήθελε ο Κ. Μητσοτάκης να μπορούσε να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει τις λαϊκές αντιδράσεις στις πολιτικές του με τη χρήση στρατιωτικού νόμου και τανκ. Κάθε ημέρα, άλλωστε, μας αποδεικνύει πόσο χαλαρές είναι οι δημοκρατικές του ευαισθησίες. 

Πολύ θα το επιθυμούσε να καταπνίγει κάθε πρόβλημα με μπάτσους- το είδαμε προσφάτως και με την πανεπιστημιακή αστυνομία- ή να υποχρεώνει το λαό να ενημερώνεται αποκλειστικώς από το ΣΚΑΙ και να λατρεύει την Μ. Γκραμπόφσκι σαν να ήταν η Εύα Περόν. Και είναι μεγάλο πρόβλημα για τη δημοκρατία μας που ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να "απειλήσει" την εξουσία με προσφυγή στον Τύπο ή και στη δικαιοσύνη γιατί οι τέσσερις εξουσίες παίζουν το παιχνίδι ως μία ομάδα και συνεπώς και οι διαιτητές είναι λαδωμένοι...

Η ελευθεροτυπία περνά κρίση παγκοσμίως, γι' αυτό και οι μεγάλες τεχνολογικές πλατφόρμες επιχειρούν να θέσουν όρια στο δημόσιο διάλογο, φτάνοντας ορισμένες φορές τη λογοκρισία σε επίπεδα γελοιότητας. Στην Ελλάδα, πάλι, όπου το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι μία από τις επόμενες πρωτοβουλίες τής κυβέρνησης Μητσοτάκη θα είναι να επιχειρήσει να μαζέψει όσα γράφονται στα social media... 

Είναι αλήθεια ότι στο διαδίκτυο κυριαρχεί ο νόμος τής ζούγκλας, από την άλλη ωστόσο είναι αλήθεια κι ό,τι είχε πει σε άλλες εποχές ο Αλμπέρ Καμί, πως ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι καλός ή κακός, ο λογοκριμένος όμως είναι πάντα κακός. Αρκεί να ανοίξουμε την τηλεόρασή μας για να διαπιστώσουμε το δίκιο του... 

Προς δημοσκόπους: την επόμενη φορά ρωτήστε μας πού θέλουμε να κρεμαστεί το πτώμα Κουφοντίνα...

Οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται στην Ελλάδα, στις οποίες τα ερωτήματα που τίθενται προκαταλαμβάνουν τις απαντήσεις κι απαντούν σε αυτές οι ίδιοι και οι ίδιοι, είναι τόσο αξιόπιστες όσο μια συζήτηση ανάμεσα στον Πινόκιο και στον βαρόνο Μινχάουζεν. Όταν, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να ρωτούν τους πολίτες αν συμφωνούν με το να μην υποκύψει η κυβέρνηση στον "εκβιασμό" Κουφοντίνα αποδεχόμενοι ακόμα και τον θάνατό του, τότε η χυδαιότητα αγγίζει νέα επίπεδα. Κι όταν οι πολίτες, ωστόσο, αποδέχονται τον θάνατο ενός ανθρώπου, τότε η δημοκρατία και το κράτος δικαίου σε αυτήν τη χώρα έχουν πολλά προβλήματα να επιλύσουν...

Όποιος πιστεύει ότι είναι καλύτερος από έναν δολοφόνο επειδή επιθυμεί ή αποδέχεται τον θάνατό του μάλλον δεν καταλαβαίνει πόσο ταυτίζονται τα ένστικτά του με αυτά ενός φονιά. Το μόνο το οποίο στην ουσία αλλάζει δεν είναι τίποτα άλλο από το περίβλημα της νομιμότητας, το οποίο κι αυτό είναι αμφίβολο στη συγκεκριμένη περίπτωση αφού, όσο κι αν δεν το θέλουν κάποιοι, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί εδώ και πολύ καιρό... 

Η σκληρότητα απέναντι σε έναν πιο αδύναμο, όπως είναι κατά τεκμήριο ένας κρατούμενος απεργός πείνας, θα μπορούσε να εκληφθεί ως ελαφρυντικό μόνο αν το ίδιο συναίσθημα είχε εφαρμογή και στους πιο δυνατούς από εμάς. Πόσο εύκολα, για παράδειγμα, θα αποδεχόμασταν όμως τον θάνατο ενός πρωθυπουργού, ενός τραπεζίτη, ενός εφοπλιστή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, όσο αντιπαθής κι αν μας ήταν;...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήταν εκτός τόπου και χρόνου όταν ζητούσε συζήτηση στη Βουλή για την ποιότητα του πολιτικού διαλόγου, μολονότι τα κίνητρά του δεν ήταν αγνά κι ο ίδιος μόνο αθώος του αίματος δεν είναι. Ωστόσο, αναρωτιέμαι ως ποιο σημείο κατάντιας θα φτάσει το πολιτικό παιχνίδι στην Ψωροκώσταινα όταν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δικαιολογούνται να θέτουν ερωτήματα που σχετίζονται με την αποδοχή τού θανάτου ενός ανθρώπου; 

Τι άλλο θα ρωτάμε στα γκάλοπ; Αν κάποιος μπορεί να κακοποιεί σεξουαλικώς ή όχι, να είναι κτηνοβάτης, παιδεραστής και πολλά άλλα; Από τη στιγμή που βάζουμε ακόμα και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι πρωτίστως αυτό της ζωής, στο δημοσκοπικό πανηγύρι έχουμε αποδεχθεί την θεσμική κατρακύλα ως κάτι το λογικό και δικαιολογημένο. Μέχρι να πέσουμε και οι ίδιοι θύματα του μιθριδατισμού μας, με την ελπίδα πως θα έχει απομείνει σε κάποιους η λογική ώστε να μας γλιτώσουν από τον ίδιο μας τον εαυτό...

  
 

Με κομματόσκυλα να εμβολιάζονται πριν από γέρους και καρκινοπαθείς την ξαναφτιάχνεις την Ελλάδα, ίδια κι απαράλλαχτη...

Οι νεκροί από covid δεν είναι "μόνο" οι πάνω από 6.000 άνθρωποι που έχουν πεθάνει άμεσα από την πανδημία. Είναι κι εκείνοι που πέθαναν γιατί το ΕΣΥ έγινε μονοθεματικό, είναι κι αυτοί που θα πεθάνουν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν προληπτικές εξετάσεις ή να θεραπευτούν από τρέχουσες σοβαρές ασθένειές τους, όσοι δεν μπορούν να χειρουργηθούν κι εκείνοι που θα πεθάνουν από ψυχικές νόσους που έχουν εκτοξευτεί τον τελευταίο χρόνο. Η κυβέρνηση οφείλει να λογοδοτήσει και για όλους αυτούς στις οικογένειές τους γιατί οι ευθύνες της είναι μεγάλες και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από επιστήμονες οι οποίοι προτείνουν κατά βάση με πολιτικά κριτήρια και δευτερευόντως βασιζόμενοι στην επιστημοσύνη τους...

Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και τα στελέχη τής ΝΔ έχουν πέσει με τα μούτρα στο δημόσιο ταμείο και τρώνε ό,τι μπορεί να φαγωθεί. Η, κατά τα άλλα αδέκαστη στην περίπτωση Κουφοντίνα γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σ. Νικολάου, πρωταγωνιστεί σε απευθείας αναθέσεις εκατομμυρίων ευρώ σε κολλητούς. Εκεί, όμως, που η γαϊδουριά πηγαίνει χέρι χέρι με την αλαζονεία και τον αμοραλισμό είναι στην περίπτωση των "γαλάζιων" κομματόσκυλων που υπερπηδούν ηλικιωμένους κι άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες προκειμένου να εμβολιαστούν. Νυν υπέρ πάντων ο πισινός τους...

Πίσω από τις φαινομενικές πολιτικές νόμου, τάξης κι ασφάλειας- κορυφαίο παράδειγμα η πρόσληψη 1020 αστυνομικών για τα κλειστά πανεπιστήμια την ώρα που δεν έχουμε γιατρούς και νοσηλευτές- η κυβέρνηση κρύβει τη δική της διαφθορά τού λευκού κολάρου που είναι ταυτόσημη με το ανύπαρκτο ήθος των στελεχών της. Καταργούν τη διαφάνεια στις δημόσιες συμβάσεις με τους ελεγκτές να επιλέγονται από τους ελεγχόμενους, τσιμεντώνουν και τις περιοχές Natura, ετοιμάζονται να νομοθετήσουν την κατάργηση του δεκάωρου και της επικουρικής ασφάλισης κι έχουν πιαστεί από τον Κουφοντίνα όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του... 

Η πτώση αυτής της κυβέρνησης δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομικής επιβίωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας, την οποία έχει αφήσει στην ουσία αβοήθητη στην κρίση. Είναι κυρίως ζήτημα προστασίας τής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και του δημόσιου ταμείου από επαγγελματίες πλιατσικολόγους...  

 
 

Κυριάκος ο πολεμοποιός...

Εδώ κι ένα χρόνο, εκμεταλλευόμενη και τη συγκυρία, η κυβέρνηση συντηρεί ένα πολεμικό κλίμα προκειμένου ο πρωθυπουργός να εμφανίζεται ως ο ανίκητος κι ακλόνητος πολέμαρχος. Ξεκίνησε με την εργαλειοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών στον Έβρο από την Τουρκία, αλλά εν τέλει κι από την ελληνική κυβέρνηση, βρέθηκε στο πικ του με την πανδημία και σήμερα συντηρείται και με την υπόθεση Κουφοντίνα. Όταν αρκεί να εφαρμόσεις το φωτογραφικό νόμο που εσύ ψήφισες και δεν το κάνεις γιατί πιστεύεις- όχι αβάσιμα, αν λάβουμε υπόψη το φάουλ Δρίτσα- ότι με αυτόν τον τρόπο εκθέτεις το ΣΥΡΙΖΑ, τότε η ευθύνη σου είναι τεράστια για τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος, εν καιρώ μάλιστα πολυεπίπεδης κρίσης...

Όπως κι αν έχει, όσα αυτογκόλ κι αν βάλει η αντιπολίτευση, η πραγματικότητα θα εκδικηθεί την κυβέρνηση για την κακοποίησή της. Εδώ και πολύ καιρό οι δήθεν θριαμβευτές τής πρώτης φάσης τής καραντίνας- όταν μας έκλεισαν σπίτια μας κι εμείς μείναμε σε αυτά γιατί φοβόμασταν και τον ίσκιο μας- έχουν αποδειχθεί κλόουν που πειραματίζονται με τις ζωές μας... 

Η καραντίνα μέσα στην καραντίνα μέσα στην άλλη καραντίνα εδώ και πέντε μήνες είναι προφανές ότι δεν έχει αποτελέσματα, αφού και οι πολίτες έχουν βαρεθεί να φοβούνται. Δεν μπορεί να κρυφτεί, ωστόσο, η τεράστια κυβερνητική ευθύνη τής μη ενίσχυσης του ΕΣΥ, της μη επίταξης ιδιωτικών κλινικών, των μη συνταγογραφούμενων τεστ, της μη μαζικής ιχνηλάτησης, ιδίως στους εργασιακούς χώρους, του ανοίγματος του τουρισμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις, του κορονοπάρτι στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή του κλεισίματος ακόμα και μικρών καταστημάτων σε απομακρυσμένες περιοχές την ώρα που τα δρομολόγια του ηλεκτρικού περνούν κάθε δέκα λεπτά...

Οι πολίτες ήδη αψηφούν και τα τελευταία κρύα τού χειμώνα και βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες ακόμα και τις νυχτερινές ώρες. Σε λίγες ημέρες θα παρατηρούμε πάλι φαινόμενα του περσινού καλοκαιριού με τον έναν ΄πάνω στον άλλο. 

Γι' αυτό, κι αφού επί τόσο καιρό έχουν πάρει "ανόητα" μέτρα, είναι απαραίτητα τα "έξυπνα" μέτρα εδώ και τώρα, με σταδιακό άνοιγμα των πάντων, τηρώντας βεβαίως αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις. Η υγεία και η οικονομία είναι, άλλωστε, και ζήτημα ψυχολογίας κι ένας λαός που εθίζεται στα ηρεμιστικά δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση για την επόμενη ημέρα. Εκτός κι αν αυτός είναι ο κυβερνητικός στόχος, που δεν το αποκλείω βεβαίως: ένα υπνωτισμένο πόπολο να οδηγηθεί στις κάλπες για να ξαναψηφίσει τους υπνωτιστές του...

 

 

Το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις το καλοκαίρι του 2011...

Είναι φανερό, φανερότατο ότι η κυβέρνηση επιχειρεί με την υπόθεση Κουφοντίνα να αποπροσανατολίσει από την πανδημία και το σκάνδαλο Μητσοτάκη- Μενδώνη- Λιγνάδη. Αν ήταν η νομιμότητα που την καθοδηγεί θα είχε ήδη μεταφέρει τον δολοφόνο τής 17Ν στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως ο ίδιος ο νόμος της το επιβάλλει. Την ώρα, μάλιστα, που σύσσωμη η αντιπολίτευση, πλην τής ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης, την καλεί να εφαρμόσει το κράτος δικαίου επικεντρώνει στο ΣΥΡΙΖΑ για να του αποδώσει εκλεκτική συγγένεια με την τρομοκρατία...

Λένε κάποιοι πως κακώς πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ στην παγίδα, με μόνο επιχείρημα, στην ουσία, δημοσκοπήσεις που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο αποτυπώνονται. Αναρωτιέμαι, όμως, αν θα όφειλε ένα προοδευτικό κόμμα να μείνει σιωπηλό, πολλώ δε μάλλον να στοιχίζεται με την κυβερνητική στάση, απέναντι στην τουρκοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τής χώρας μόνο και μόνο για να μην δημιουργεί αφορμές στο Μαξίμου και στα φιλικά του μίντια για να το συκοφαντούν. Τι νόημα θα είχε να κυβερνήσει ένα τέτοιο κόμμα αν φοβόταν να αναμετρηθεί με τα χυδαία αντανακλαστικά τού πλήθους, αν απλώς τσουλούσε μαζί με την κοινή γνώμη από το ένα στερεότυπο στο άλλο αντί να επιχειρεί να τα ανατρέπει;...

Υπενθυμίζω, εξάλλου, στους λάτρεις των δημοσκοπήσεων ένα παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν που βρίσκει αναλογίες με το σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το πρώτο μνημόνιο το Μάιο του 2010, αλλά μέχρι και το καλοκαίρι τού 2011, ένα χρόνο δηλαδή μετά, παράμενε πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Είναι λογικό οι πολίτες σε περιόδους κρίσης να μένουν παγωμένοι κι ως προς την ψήφο τους, περιμένοντας να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός. 

Μόλις, όμως, αντιληφθούν τη μονιμότητα της δεινής τους θέσης και ποιος ευθύνεται γι' αυτή τότε η αντίδρασή τους είναι σαρωτική. Απλώς υπενθυμίζω ξανά ότι το ΠΑΣΟΚ ένα χρόνο μετά από το καλοκαίρι τού 2011, όταν και προηγείτο στις δημοσκοπήσεις, κατακρημνίστηκε, στις διπλές μάλιστα εκλογές τού 2012...

 
 

Ο Μητσοτάκης μετατρέπει τον Κουφοντίνα σε ήρωα του '21...

Ο παραιτηθείς κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Ταραντίλης άντεξε μόλις ενάμισι μήνα το μακιαβελισμό τού Μαξίμου, το οποίο χρησιμοποιεί το ψέμα συχνότερα από την αλήθεια κι όταν πιάνεται με τα βρακιά κατεβασμένα δηλώνει εξαπατημένο και παραδέχεται μόνο επικοινωνιακά λάθη πιστεύοντας ότι έχει καθαρίσει με τις ευθύνες του. Κι αφού έχει εξασφαλισμένη τη μιντιακή ασυλία έχει στοχεύσει πλέον καθαρά στον έλεγχο του διαδικτύου, που αποδεικνύεται πιο δύσκολη υπόθεση χειραγώγησης. Τίποτα, όμως, δεν είναι αδύνατο, όπως φανερώνεται κι από τη συστηματική λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα...

Η συντριπτική πλειονότητα όσων έχουν πάρει θέση δεν υποστηρίζουν την προσωπικότητα Κουφοντίνα, δεν ξεπλένουν έναν κατά συρροή δολοφόνο. Αυτό, όμως, που βροντοφωνάζουν είναι να μην πεθάνει απεργός πείνας στην Ευρώπη μετά από 40 χρόνια από την τελευταία φορά που συνέβη. Κι αυτό φυσικά και δεν σημαίνει υποστήριξη στην τρομοκρατία, όπως ψευδεπιγράφως διατείνονται οι ιντερνετικοί λογοκριτές...

Στο σημείο που βρισκόμαστε η περίπτωση Κουφοντίνα αποτελεί πρωτίστως ανθρωπιστικό ζήτημα, δευτερευόντως πολιτικό και τριτευόντως νομικό. Ανθρωπιστικό γιατί πρέπει να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή, πολιτικό γιατί ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να επιτρέψει τον θάνατο ενός απεργού πείνας και νομικό, βεβαίως, αφού οι δικαστικές Αρχές θα κληθούν να αποφασίσουν αν ο δολοφόνος Κουφοντίνας δικαιούται ή όχι να μεταχθεί στον Κορυδαλλό... 

Κι όμως, η κυβέρνηση προτάσσει το νομικό ζήτημα, που ακόμα και σε αυτό είναι πολύ αμφίβολο αν έχει δίκιο, προκειμένου να δημιουργήσει σκηνικό έντασης και να αποπροσανατολίσει από τις απανωτές αποτυχίες της τις τελευταίες εβδομάδες. Τι έχει ήδη πετύχει; Να ηρωοποιήσει, κυρίως σε ένα κομμάτι τής νεολαίας που δεν έχει ζήσει τη 17Ν, έναν τρομοκράτη. Από επιτυχία σε επιτυχία ο Κυριάκος, μόνο που αυτές οι "επιτυχίες" θα πέσουν στα κεφάλια όλων μας...