Μια φυλακή αχνοφαίνεται στον ορίζοντα...

Η στρατηγική τού καθεστώτος Μητσοτάκη είναι κοινή σε όλα τα ζητήματα: προτιμά να φαίνεται ανίκανο από το να δείχνει φαύλο. Το ίδιο ισχύει και με το σκάνδαλο των υποκλοπών. Από το να παρουσιάζεται ως ένας παρακρατικός μηχανισμός που παρακολουθεί τους πάντες επιλέγει να εμφανίζεται ως αδύναμο να ελέγξει ένα σύστημα παραεξουσίας που έχει κάνει τη χώρα σουρωτήρι. Στο τέλος τής ημέρας, ωστόσο, δεν έχει και μεγάλη σημασία αν οι υπουργοί, πολιτικοί αρχηγοί, οι ανώτατοι στρατιωτικοί, δικαστικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι παρακολουθούνται από το Μαξίμου ή από άλλα σκοτεινά κέντρα. Το τραγικό είναι πως συμβαίνει...

Το καθεστώς Μητσοτάκη θα καταρρεύσει γιατί φτωχοποιεί την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας και την αφήνει δίχως στέγη. Δεν θα καταρρεύσει γιατί κυβερνά τη χώρα ως μαφία, μολονότι το ένα έχει πολύ μεγάλη σχέση με το άλλο αφού όταν νομοθετείς για τους λίγους είναι απαραίτητο να έχεις εκβιαζόμενους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς... 

Όπως κι αν έχει, πάντως, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να στηθεί ένα προοδευτικό ανάχωμα στην επέλαση της διαφθοράς. Κι αυτή είναι η ώρα για να αποδειχθεί ποιοι από το προοδευτικό μέτωπο είναι εκβιαζόμενοι και ποιοι όχι...

Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι στο τέλος τού δρόμου δεν υπάρχει μόνο η πολιτική καταδίκη τού Κ. Μητσοτάκη από το λαό, αλλά και η ποινική του καταδίκη από τους φυσικούς του δικαστές. Όταν, κάποια στιγμή, αποκαλυφθεί το πώς στήθηκε και στερεώθηκε το σημερινό καθεστώς οι ευθύνες που θα αποδοθούν δεν μπορεί να είναι μόνο πολιτικές. Καμία εισαγγελέας τού Αρείου Πάγου, άλλωστε, δεν μένει για πάντα στην θέση της. Όσο πρόθυμη κι αν είναι να μετατρέπει την Θέμιδα σε πλυντήριο... 

  

Μία σύμπτωση υπάρχει, με το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς...

Ούτε έναν ούτε δύο, αλλά 27 κοινούς στόχους είχαν ΕΥΠ και Predator. Κι όλοι τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, του άμεσου ενδιαφέροντος του καθεστώτος Μητσοτάκη. Όπως και οι εταιρείες και τα πρόσωπα που συμμετείχαν σε αυτές κι έκαναν τη βρόμικη δουλειά. Δεν είναι, όμως, αυτό που πιστεύετε. Είναι μια τεράστια σύμπτωση. Όπως και τα 500ευρα της πεθεράς Αβραμόπουλου ή τα αδιευκρίνιστα Γεωργιάδη. Τελικώς αυτή η χώρα είναι η πιο καθαρή τού κόσμου. Με τόσα πλυντήρια που βάζει πώς θα μπορούσε να γινόταν κι αλλιώς;...

Μπορώ να βρω περισσότερα πνευματικά ελαφρυντικά σε όποιον πιστεύει στον Αϊ Βασίλη από αυτόν που πιστεύει στην ανεξαρτησία τής ελληνικής δικαιοσύνης. Σύμπτωση μπορεί να είναι να βρω έναν παλιόφιλο στο δρόμο. Το να ξεκινούν οι παρακολουθήσεις τής ΕΥΠ όταν σταματούν αυτές του Predator για τα ίδια πρόσωπα και το αντίστροφο δεν είναι σύμπτωση παρά μόνο αν εντέλλεσαι να το δεις ως σύμπτωση. Υπάρχει, βεβαίως, και κάτι πολύ χειρότερο: να μην χρειάζεται καν να πήρες εντολές αλλά να είσαι από μόνος σου βασιλικότερος του βασιλέως...

Όποιος πιστεύει ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί, προφανώς και δεν έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ευελπίδων, στον Άρειο Πάγο ή σε οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο. Όποιος, όμως, έχει πατήσει γνωρίζει ότι η ανεξαρτησία της είναι ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα. Όπως είναι και το κράτος δικαίου σε αυτή τη χώρα... 

Κι όταν δεν μπορείς να έχεις καμία εμπιστοσύνη στη λειτουργία των θεσμικών αντίβαρων τότε η δημοκρατία σου είναι ανάπηρη. Με άλλους όρους από την ανάπηρη δημοκρατία τής μετεμφυλιακής Ελλάδας, αλλά ανάπηρη ούτως ή άλλως...  

 

Μην μπερδεύεστε, δεν είναι ο Mr Bean, είναι ο Φρανκ Αντεργουντ...

Τα έργα και οι ημέρες τού καθεστώτος Μητσοτάκη θα μπορούσαν να εμπνεύσουν ένα πολύ καλό πολιτικό μυθιστόρημα ή σειρά στο Netflix. Αν κάποιοι, μάλιστα, θεωρούσαν το "House of Cards" υπερβολικό μάλλον θα έχουν ήδη αλλάξει γνώμη. Όπως κι εκείνοι που πίστεψαν ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής κι όχι ένας στυγνός συνωμότης σε βάρος τής δημοκρατίας και υπέρ τής ολιγαρχίας...

Μόνο τις τελευταίες ημέρες επιβεβαιώσαμε ότι ΕΥΠ και Predator είχαν τους ίδιους στόχους, από πολιτικούς μέχρι δικαστικούς κι από δημοσιογράφους ως επιχειρηματίες. Κι όλως τυχαίως όσους το καθεστώς ήθελε να είναι σίγουρο ότι δεν θα παίξουν παιχνιδάκια σε βάρος του. Όπου δεν έπιπτε το χρήμα έπιπτε ο εκβιασμός ή και τα δύο μαζί κι όλα αυτά στο όνομα της διαιώνισης μιας εξουσίας που όμοιά της στη διαφθορά δεν έχει γνωρίσει ποτέ άλλοτε ο τόπος...

Όταν, επομένως, συμβαίνουν όλα αυτά είναι πολύ λογικό ο Κ. Μητσοτάκης να επιδιώκει να παρουσιάζεται στο πόπολο όχι ως διεφθαρμένος αλλά ως ένας συμπαθής γκαντέμης "Mr Bean". Είναι πολύ πιο βολικό για τον ίδιο να γίνεται μια ευχάριστη καρικατούρα στο Παρίσι από το να τρέχει να δίνει εξηγήσεις στην Αθήνα γιατί μετέτρεψε το Μαξίμου στον "Μεγάλο Αδελφό". Και ύστερα σφαχτείτε εσείς για τον Πολάκη και ψηφίστε ξανά ΝΔ γιατί ο αψύς κρητικός δεν διαγράφηκε πλήρως αλλά μερικώς... 

   

Το 2015 θα μοιάζει με πταίσμα μπροστά σε μια νέα αποστασία με την υπογραφή σου...

 Ήθος δεν σημαίνει μόνο να είσαι ένας έντιμος κι αποτελεσματικός υπουργός, να αποκαλύπτεις σκάνδαλα και να χειρουργείς δωρεάν. Σημαίνει και να μην τραμπουκίζεις, να μην κάνεις νταηλίκια και κωλοτούμπες για να γλιτώσεις το πολιτικό σου σαρκίο, να μην τυποποιείσαι σε ένα ρόλο γιατί αυτό θέλει από σένα το ποίμνιό σου. Για όλους αυτούς τους λόγους πολύ καλά έπραξε ο Στέφανος Κασσελάκης και διέγραψε τον Π. Πολάκη...

Έχω, όμως, μια απορία ο αφελής: ο Πολάκης έγινε ταύρος εν υαλοπωλείω επί Κασσελάκη και ήταν αρνάκι τής φακής επί Τσίπρα; Αν ήταν ο ίδιος και με τους δύο προέδρους γιατί αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ενοχλημένοι από τη "μισή" διαγραφή του δεν έβγαιναν στα κανάλια να διαμαρτυρηθούν όταν δεν είχε διαγραφεί καν από την Κ.Ο.; Το ρωτώ γιατί ήθος σημαίνει και να μην προσαρμόζεις τις ευαισθησίες σου στις ατομικές σου σκοπιμότητες...

Ο Κασσελάκης είναι τόσο αυταρχικός που είπε "αυτές είναι οι προτάσεις μου για καταστατικές αλλαγές, να τις συζητήσουμε". Κι όμως, ακόμα και το ότι δεν τις παρουσίασε στο στιλ "ή τις αποδέχεστε ή δρόμο" έχει γίνει αντικείμενο εσωκομματικής αντιπολίτευσης σε βάρος του... 

Τώρα λένε πως δεν φτάνει ο χρόνος για προσυνεδριακό διάλογο, λες και δεν το ήξεραν από το Φεβρουάριο ότι θα γινόταν καταστατικό συνέδριο το φθινόπωρο. Μια χαρά το ήξεραν, αλλά το μόνο που έχουμε ακούσει από τα λαλίστατα, κατά τα άλλα, στοματάκια τους είναι εκθέσεις ιδεών για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου. Κι ο Κασσελάκης το ίδιο λέει, μόνο που έχει καταθέσει και προτάσεις για το πώς αυτό θα γίνει...

Ήθος, επίσης, σημαίνει και να μην κρύβεσαι πίσω από μαριονέτες ή να περιμένεις την καταστροφή στην οποία συντελείς από το παρασκήνιο, αλλά να βγαίνεις μπροστά κι ό,τι έχεις να πεις για τον διάδοχό σου και την ικανότητά του να ηγείται του χώρου να του το πεις κατάμουτρα. Ιδίως όταν έχεις πέσει εσύ θύμα παρόμοιων πρακτικών στο παρελθόν. Κι αν η υστεροφημία σου έχει ήδη πληγεί από τα αναρίθμητα λάθη σου, σε τίποτα δεν θα ωφελήσει την επούλωση της ζημιάς το στήσιμο μιας νέας αποστασίας. Μάλλον θα βάλει την οριστική σου πολιτική ταφόπλακα...  

  

 

Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να φτιάξει τη χώρα από την αρχή...

Το ξέρατε ότι σε μια οικονομία που υποτίθεται πως πάει "βζιιν", που λέει και μια χουντική ψυχή, ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε ένα κούρεμα καταθέσεων; Κι όμως, αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει ότι ιδιώτες φτιάχνουν πέμπτο τραπεζικό πυλώνα με τα χρήματα του ελληνικού λαού. 

Αν ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο πόσο σίγουροι μπορεί να νιώθουν οι καταθέτες άλλων μη συστημικών τραπεζών; Πόση εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν σε μια κυβέρνηση που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τούς δουλεύει κανονικά;...

Εδώ και πολύ καιρό το καθεστώς Μητσοτάκη προσπαθεί να μας πείσει πως το ότι τα διυλιστήρια, οι εταιρείες ενέργειας, τα σούπερ μάρκετ και οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν τα υψηλότερα περιθώρια κέρδους στην Ευρώπη είναι τυχαίο και δεν οφείλεται στο ότι κλείνει τα μάτια στην κερδοσκοπία τους. Πληρώνουμε πολύ περισσότερα με μισθούς πολύ χαμηλότερους από τους ευρωπαϊκούς αλλά φταίμε γιατί παίρνουμε ολόκληρα καρπούζια κι όχι φέτες. Ναι, φταίμε, αλλά η ευθύνη μας σχετίζεται με το ότι πιστέψαμε ότι τα χρήματα από το ελικόπτερο της πανδημίας θα συνεχίζονταν για πάντα...

Σε καμία ανταγωνιστικότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν πρόκειται να συμβάλει η δημιουργία μίας νέας τράπεζας με πολύ μικρότερα ίδια κεφάλαια από τις υπάρχουσες συστημικές. Απλώς προστίθεται ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα ενός καρτέλ που ζητά προμήθεια και για τον αέρα που αναπνέουμε και που οι διαφορές στα επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων που "προσφέρει" είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Αν αυτό το καθεστώς καταφέρει να ιδιωτικοποιήσει και το νερό, όπως σφόδρα επιθυμεί, η κυβέρνηση που θα το διαδεχθεί θα κληθεί να φτιάξει τη χώρα από την αρχή. Σαν μια μεταπολίτευση μέσα στη μεταπολίτευση...  

 

 

Οι αρχηγοί δεν συμπεριφέρονται σαν οργισμένα είδωλα σε αποστολή αυτοκτονίας...

Είναι φανερό πλέον με γυμνό μάτι ότι δεν θέλουν όλοι όσοι ανήκουν σήμερα στο κόμμα να διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι γιατί ευελπιστούν πως θα συγκινήσουν το ΠΑΣΟΚ του Χ. Δούκα και κάποιοι άλλοι πως θα συγκροτηθεί ένα νέος, διευρυμένος προοδευτικός φορέας που θα τους απορροφήσει. Σε αυτό το πλαίσιο κι από τη στιγμή που κανείς τους δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσα τον Στέφανο Κασσελάκη και να αμφισβητήσει την ηγεσία του θα συνεχίσουν τον ανταρτοπόλεμο και τις προβοκάτσιες...

Είναι, όμως, ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισής τους το "όποιος δεν θέλει ας σηκωθεί να φύγει"; Όχι, μόνο αδυναμία δείχνεις με το να μην μπορείς να συγκρατείς τα δικαιολογημένα νεύρα σου. Ο οποιοσδήποτε πολιτικός αρχηγός, ακόμα και κάποιος με τα νεωτερικά χαρακτηριστικά Κασσελάκη, δεν είναι οργισμένο είδωλο σε αποστολή αυτοκτονίας. Ακούει προσεκτικά τα φτηνά επιχειρήματα, τα αντικρούει και πηγαίνει παρακάτω χωρίς πολλά πολλά...

Ο Κ. Μητσοτάκης καταρρέει ημέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα. Βρίσκεται ανοιχτά αντιμέτωπος με την εξαπάτηση πάνω στην οποία στήριξε την εξουσία του και πλέον αδυνατεί να τον διασώσει η διαπλοκή. Το ζήτημα είναι, συνεπώς, η προοδευτική αντιπολίτευση να σταθεί γρήγορα στα πόδια της πριν την προλάβει η ακροδεξιά και η ευθύνη γι' αυτό βαραίνει τις ηγεσίες της. Στο τέλος τής ημέρας, άλλωστε, αυτές θα απολογηθούν στους προοδευτικούς πολίτες κι όχι ο Αλ. Τσίπρας...

 

Θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα για να μην βρούμε το μισό Αιγαίο στην επιστροφή...

Το ότι Μητσοτάκης- Ερντογάν συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν είναι από μόνο του κακό. Αν μη τι άλλο, με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται παρεξηγήσεις που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες. Ούτε μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να γίνονται γνωστά όλα όσα διαμείβονται μεταξύ τους. Η διπλωματία δεν ασκείται σε απευθείας σύνδεση με κάθε νοικοκυριό. Όταν, όμως, ασκείται κατ' εξακολούθηση μυστική διπλωματία αρχίζουν να μας ζώνουν τα φίδια. Πολύ άσχημα μάλιστα...

Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Κύπρο μόλις για λίγες ώρες στα πενηντάχρονα της εισβολής και η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε στις εκδηλώσεις μνήμης από έναν υφυπουργό. Ο Μητσοτάκης, εξάλλου, μιλά γενικώς κι αορίστως για επανένωση του νησιού χωρίς να μας εξηγεί τι ακριβώς επιθυμεί. Είναι, για παράδειγμα, η συνομοσπονδία μέσα στις επιλογές του; Κατά τα άλλα, θα φτάσουμε μια νύχτα στην Άγκυρα, όπως μας λέει ο υπουργός του για τον οποίο η 24η Ιουνίου είναι ημέρα πένθους...

Ώσπου, όμως, να φτάσουμε στην τουρκική πρωτεύουσα μπορεί να έχουμε χάσει το μισό Αιγαίο. Οι εξ ανατολών γείτονες το γκριζάρουν ξανά από το βορρά ως το νότο και η κυβέρνηση μας κουνά τη Διακήρυξη των Αθηνών όπως ο Τσάμπερλεν κουνούσε τη Συμφωνία του Μονάχου. Η οποιαδήποτε παραχώρηση, που είναι πράγματι επιβεβλημένη όταν διαπραγματεύεσαι κι ας παρίστανε η ΝΔ το αντίθετο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν μπορεί να γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν το κάνουμε θα πρόκειται για αυτοχειρία. Κάποιοι θα το έλεγαν και προδοσία. Συνηθισμένη, άλλωστε, η ελληνική δεξιά από κάτι τέτοια. Αυτή κυβερνούσε και το 1922 και το 1974... 

  

Ένας μήνας στη Μύκονο θα δικαιολογούσε έντεκα μήνες σκλαβιάς;...

Ας υποθέσουμε πως η κοινωνική πλειοψηφία διέθετε χρήματα για να πάει διακοπές. Όλα θα ήταν ωραία και καλά σε αυτήν τη χώρα; Μας είναι αρκετό να μπορούμε να βρισκόμαστε δυο, τρεις, τέσσερις εβδομάδες μακριά από την έδρα μας και μετά πάλι σε γκαρσονιέρες που τις πληρώνουμε σαν σουίτες, δουλειές που χαιρόμαστε όταν μας παρέχουν απλώς ασφάλιση και πενθήμερη εργασία και διασκέδαση που φοβάσαι να πιεις καφέ μήπως και φαλιρίσεις; Είναι το ελάχιστο, δηλαδή, το σημείο βρασμού μας ως κοινωνίας;

Μάλλον ναι, γι' αυτό και οι επιλογές μας είναι και τόσο μίζερες. Θα είχε, για παράδειγμα, επιλυθεί η αισχροκέρδεια αν το κράτος μάς πλήρωνε τους λογαριασμούς ρεύματος ώστε να συνεχίζουν να κερδοσκοπούν τα διυλιστήρια και οι εταιρείες ενέργειας; Θα ήμασταν ευχαριστημένοι αν από το δημόσιο ταμείο- από τα λεφτά μας δηλαδή- πληρώνονταν τα νταβατζιλίκια στις τραπεζικές προμήθειες; Φοβάμαι πως θα ήμασταν, διαιωνίζοντας παθογένειες που θα τις βρίσκαμε μπροστά μας στην πρώτη χρεοκοπία. Όπως και τις βρήκαμε. Και μετά μας έφταιγε ο τυροπιτάς που δεν έκοβε απόδειξη...

Τους παράδεισους τους δημιουργούμε, δεν τους βρίσκουμε. Ούτε περιμένουμε από πολιτικούς αρχηγούς να τους φτιάξουν για εμάς. Είναι αλήθεια ότι η κοινωνική αντιπολίτευση έχει ζορίσει πολύ την κυβέρνηση, δεν αρκεί όμως να την βρίζεις και με το πρώτο επίδομα να την ξαναψηφίζεις... 

Ο πολίτης είναι "δουλειά" που εκτελείται 24 ώρες το 24ωρο κάθε ημέρα, όχι κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε, θα ζούμε ξανά και ξανά την ημέρα τής μαρμότας. Χωρίς διακοπές...  

   

Για τον Δραγασάκη είναι δολοφονία χαρακτήρα, για τον Κασσελάκη είναι απλώς Δευτέρα...

Η εκδήλωση για τους 1619 αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας στα περίχωρα της Λευκωσίας είχε μόλις ολοκληρωθεί. Παρόντες ήταν και οι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυπριακής Βουλής. Οι συγγενείς, ωστόσο, δεν πήγαν σε αυτούς για να τους ζητήσουν βοήθεια. Πήγαν σε αυτόν που εδώ κι ένα χρόνο οι αριστεροί τού χαβιαριού δολοφονούν τον χαρακτήρα του, αλλά ενοχλήθηκαν πολύ για την κριτική που ασκήθηκε στο ιστορικό στέλεχος που συνομιλούσε με τους τραπεζίτες περισσότερο από την οικογένειά του...

Πριν λίγες ημέρες σχηματίστηκε πέμπτος ιδιωτικός τραπεζικός πυλώνας πάλι με τα λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων. "Παραδόξως" όλοι αυτοί που είχε προσβληθεί η αριστεροσύνη τους όταν ο εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε πει πως δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε την επιχειρηματικότητα δεν έχουν πει κουβέντα, συμπεριλαμβανομένων όσων απογοητεύτηκαν από την αποαριστεροποίηση... 

Είναι οι ίδιοι που δήθεν κοκκίνησαν όταν ο Στέφανος Κασσελάκης χαρακτήρισε ιερή συμμαχία το ΝΑΤΟ, αλλά δεν έχουν πατήσει τα ποδαράκια τους στην Παλαιστίνη ούτε πολυνοιάζονται για την Κύπρο. Είναι γενικώς όλοι εκείνοι που ζητούν από τους άλλους παλικαριά και οι ίδιοι έχουν λερωμένα τα βρακιά...

Μπορεί ο Κασσελάκης να μην γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Να μας κυβερνούν για πάντα ο Κ. Μητσοτάκης και η δεξιά ή ο Ν. Ανδρουλάκης ή ο Χ. Δούκας ή η Ανν. Διαμαντοπούλου ή ο Δ. Τεμπονέρας ή ο Αλ. Χαρίτσης ή ο Κ. Βελόπουλος ή η Αφρ. Λατινοπούλου ή να γυρίσει πάνω στο άσπρο άλογο ο Αλ. Τσίπρας. Καταφεύγω στην ονοματολογία γιατί οι επιλογές δεν γίνονται επί του φανταστικού αλλά επί του υπαρκτού. 

Αν είναι, συνεπώς, η Αριστερά να σωθεί ας πέσει ο Κασσελάκης και το πολιτικό του κουφάρι να κρεμαστεί επί ημέρες στην πλατεία Κουμουνδούρου προς παραδειγματισμό. Αν έχεις, όμως, μόνο μίσος και προκαταλήψεις αλλά καμία ουσιαστική εναλλακτική ίσως είναι προτιμότερο να επιλέξεις μόνος σου την αποστρατεία πριν κάνει η ζωή αυτή την επιλογή για σένα...  

  

 

Τα στερνά τιμούν τις τράπεζες...

Ο Γ. Δραγασάκης συνειδητοποίησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποαριστεροποιήθηκε στις 18 Ιουλίου 2024 κι όχι νωρίτερα; Δεν το είχε καταλάβει το Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο, το Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο, το Φεβρουάριο, το Μάρτιο, τον Απρίλιο, το Μάιο, τον Ιούνιο; Ούτε όταν έφυγαν οι 53 ή όταν αποχώρησαν οι σαραντάρηδες; Μάλλον το κατάλαβε όταν ο Στέφανος Κασσελάκης κήρυξε τον πόλεμο στις τράπεζες και δη στην Attica...

Μπορεί ο Δραγασάκης πράγματι να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποαριστεροποιήθηκε επί Κασσελάκη κι όχι όταν εφάρμοζε το νεοφιλελευθερισμό επί κυβέρνησης Τσίπρα της οποίας ήταν αντιπρόεδρος. Δεν τον κατηγορώ, ωστόσο, για αργά αντανακλαστικά. 

Δεν είναι, άλλωστε, ο μόνος που είχε παραμείνει για να υπονομεύει από μέσα. Τουλάχιστον εκείνος δεν είχε πιάσει στασίδι στο ΣΚΑΙ όπως ο Χρ. Σπίρτζης. Είναι κι αυτό ένα απομεινάρι πολιτικής ηθικής πάνω του...

Ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποαριστεροποιηθεί πρέπει πρώτα να αλλάξει πρόγραμμα, ιδεολογία και καταστατικό. Τίποτα από αυτά δεν έχει παρουσιαστεί σε πλήρη μορφή κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει σύντομα να επιλυθεί. 

Όποιος, όμως, αποχωρεί ή υπονομεύει χωρίς να καταθέτει κάποια συγκεκριμένη δική του πρόταση κι όχι "σάλτσες" και "πουμαρό" δεν νομίζω πως εξυπηρετεί την Αριστερά. Μάλλον την θέλει υποταγμένη στην ίδια ολιγαρχία που υπηρετούσε ως πέμπτη φάλαγγα κι όταν κατείχε κυβερνητικό πόστο...

 

Τα λεφτόδεντρα μαραίνονται στο 41% και πετάνε κλαδιά στο 28%...

Τι μας έχει διδάξει, ανάμεσα σε άλλα, η περίοδος μετά τις ευρωεκλογές; Πως τα λεφτόδεντρα δεν φυτρώνουν όταν ο Κ. Μητσοτάκης έχει 41% αλλά ανθίζουν, παρά τον καύσωνα, όταν έχει 28%. Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς το Μάιο δεν υπήρχαν υπερκέρδη των διυλιστηρίων κι αυτά εμφανίστηκαν τον Ιούλιο. Και πάλι βέβαια θα τα φορολογήσουν με το χαμηλότερο συντελεστή, θα λογιστούν ως έξοδα και θα έχουν μειώσεις φόρων τού χρόνου οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας...

"Ναι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοβαρός γιατί ο Σπίρτζης επιτίθεται κάθε ημέρα στον Κασσελάκη από τη συχνότητα του ΣΚΑΙ κι ο Πολάκης είναι μισογύνης κι ομοφοβικός". Δεν μας πειράζει, δηλαδή, που επί πέντε χρόνια μάς φτωχοποιούν για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι, αλλά ενοχλούμαστε σφόδρα από την καμαρίλα στην Κουμουνδούρου. Λες κι ο Κασσελάκης θα κάνει υπουργούς τον Σπίρτζη και τον Πολάκη...

Δεν υπάρχει κόμμα στον πλανήτη που όλα τα στελέχη του να συμφωνούν με τον αρχηγό του. Κι αν υπάρχει το λυπάμαι γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα μιλούσαμε για αγέλες και για πρόβατα ή για το ΚΚΕ. Αρκούσε, άλλωστε, μια καταβύθιση 13 ποσοστιαίων μονάδων τής ΝΔ για να αποκαλυφθεί ότι το δέος μπροστά στον ηγέτη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια τεράστια υποκρισία ψοφοδεών κομματαρχών... 

Ούτε, όμως, είναι βιώσιμο ένα κόμμα που τα στελέχη του προτεραιοποιούν τις προσωπικές τους στρατηγικές έναντι των συλλογικών. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο οι ίδιοι να συσπειρώνουν τους γκρούπις τους, αλλά καθόλου δεν βοηθούν στο να αβγατίσει το 15%. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και ίσως να μην τους ενδιαφέρει κιόλας και να προτιμούν το πρώτος στο χωριό από το τελευταίος στην πόλη...

  

Γκώσαμε με την αντρίλα σου Παυλή...

Λένε πως ο χαρακτήρας είναι μοίρα κι αυτό αποδεικνύει συνεχώς ο Π. Πολάκης, παίρνοντας στον αψύ λαιμό του το ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αφήσει εκτός συνταγογράφησης τους ανασφάλιστους. Τι πέτυχε, ωστόσο, με τα "βούλωστο" και "κάνε τη δουλειά σου" ο εκ Κρήτης ορμώμενος κουτσαβάκης; Να κουκουλώνονται ανάλγητες πολιτικές και να δίνει επιχειρήματα σε όσους τον ταυτίζουν με τύπους όπως ο Αχ. Μπέος... 

Ο βουλευτής Χανίων, ο δήμαρχος Βόλου ή ο Ντ. Τραμπ ξέρουν τι κάνουν. Βλέπουν πως εκεί έξω υπάρχουν πολλοί που ηδονίζονται με την ψευτομαγκιά, με την έκλυση τεχνητής τεστοστερόνης και τις "σταράτες κουβέντες" που είναι βυθισμένες στο λαϊκισμό και στα στερεότυπα. Αν δεν μπορείς, όμως, να εξηγήσεις στα βουνά τσι Κρήτης γιατί είναι δίκαιο οι ομοφυλόφιλοι να έχουν ίδια δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους είτε δεν κάνεις για προοδευτικός πολιτικός είτε απλώς εκφράζει κι εσένα η ομοφοβία, όπως κι ο μισογυνισμός. Τα παλικάρια είναι διατεθειμένα να πονέσουν για να ξεφύγουμε από το μεσαίωνα και το σκοταδισμό. Αλλιώς είναι παλικαράκια τσι φακής...

Αν όλοι αυτοί οι κουραδόμαγκες δεν είχαν κοινό δεν θα ασχολούμασταν επί μία δεκαετία τώρα με τον Πολάκη. Ούτε μπορεί να είναι εσαεί συγχωροχάρτι το ότι είναι έντιμος και πολύ καλός γιατρός. Η πολιτική απαιτεί κι άλλα προσόντα και δεν εννοώ το "comme il faut". Το πρόβλημά μου με τον Πολάκη δεν είναι πως δεν μιλάει "με το σεις και με το σας". Είναι πως προσπαθεί να μας πείσει πως ο τοξικός λόγος στα όρια της χυδαιότητας ή και πέρα από αυτή είναι προοδευτικός λόγος, πως το κακό αντιμετωπίζεται μόνο με βρισιές και τσιγάρα σέρτικα, πως η απάντηση στη διαφθορά είναι η δαιμονοποίηση του πολιτικού αντιπάλου κι ο ναρκισσισμός τής μαντινάδας. Όχι Παυλή, δεν είναι. Γκώσαμε με την αντρίλα σου...   

 

Θέλει αρετή και τόλμη η κοινωνία υψηλών προσδοκιών...

Όσο περνά ο καιρός τόσο μεγαλώνει εντός μου η βεβαιότητα ότι αν δεν υπήρχε η πανδημία ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός ή, τουλάχιστον, δεν θα είχε επανεκλεγεί με 41%. Το ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν προχώρησε στο ριζικό μετασχηματισμό τού ΣΥΡΙΖΑ προφανώς και δεν ωφέλησε, αλλά ας σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. 

Ο Έλληνας δεν ψηφίζει με βάση το αν μετασχηματίζονται τα κόμματα- αυτό θα προϋπόθετε μια κοινωνία πολιτών κι όχι μια αγέλη πελατών-, αλλά με το αν η τσέπη του είναι γεμάτη ή όχι. Του την γέμισαν τα λεφτά που μοίρασε μέσω της ΕΕ η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τώρα που έκλεισε η στρόφιγγα το 41% έγινε 28% στο άψε σβήσε...

Βέβαια η κυβέρνηση έχει κι έναν άλλο πολύ σημαντικό σύμμαχο, πέρα κι από τα ΜΜΕ, κι αυτός είναι η κοινωνία χαμηλών προσδοκιών. Πριν δύο δεκαετίες οι τράπεζες μοίραζαν διακοποδάνεια σαν τον πασατέμπο και σήμερα σου πλασάρουν ως μοντέρνο τρόπο ζωής το staycation. Αν έχεις φυσικά σπίτι και δεν σου το έχουν πάρει οι τράπεζες ή οι ιδιοκτήτες με τα ενοίκια- ληστεία...

Οι κοινωνικές ανισότητες είναι η εμφανέστερη απόδειξη της ανθρώπινης ατέλειας. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογεί κάποιος, για παράδειγμα, να έχει 40 ακίνητα και κάποιος άλλος να είναι άστεγος. Καμία ατομική ικανότητα, εργατικότητα ή προσαρμοστικότητα- αν υποθέσουμε πως ο πλούτος βασίζεται σε αυτά τα χαρίσματα, που δεν είναι και το συνηθέστερο- δεν είναι τόσο ιδιαίτερη ώστε να ανταμείβεται τόσο εξαιρετικά και κανένα μειονέκτημα τόσο βαρύ ώστε να αιτιολογεί την απόλυτη φτώχεια. Αν, συνεπώς, οι προσδοκίες μας είναι χαμηλές είναι και χρέος μας να απαλλαγούμε από όσους πλουτίζουν με το να μας γεμίζουν τύψεις, ενοχές κι ελεημοσύνες...

 

 

Δεν μας φτωχοποιεί, επισπεύδει τις μεταρρυθμίσεις...

Ο Κ. Μητσοτάκης υποστήριξε το βράδυ των ευρωεκλογών πως οι πολίτες τού έστειλαν το μήνυμα να επισπεύσει τις μεταρρυθμίσεις. Δεν θα σταθώ τόσο στο ότι αυτό λένε κάθε φορά οι κυβερνώντες όταν αρχίζει η φθορά τους. 

Στέκομαι, όμως, στο ότι μάλλον οι πολίτες δεν βλέπουν ως μεταρρυθμίσεις την εξαήμερη εργασία, τις αυξήσεις στους λογαριασμούς ενέργειας ή την επιστροφή των πενιχρών ούτως ή άλλως επιδοτήσεων που είχαν λάβει γι' αυτούς. Γι' αυτό, άλλωστε, κι ο πρωθυπουργός επιχειρηματολογεί με το "δεν είναι αυτό που νομίζετε" κι όχι με το "θαυμάστε με που επισπεύδω τη φτωχοποίησή σας"...

Ο Μητσοτάκης είχε χαρακτηρίσει fake news το ότι οι ΜΕΘ έσωζαν ζωές κατά την πανδημία, ότι δεν είχε καμία σχέση με το Predator, ότι εξαφανίστηκαν βαγόνια στην τραγωδία των Τεμπών, ότι δεν έγιναν διαρροές προσωπικών δεδομένων ψηφοφόρων, ότι αποδυναμωνόταν η εθνική μας άμυνα με τις αποστολές όπλων στην Ουκρανία, ότι επιβλήθηκαν οι απλήρωτες υπερωρίες και η εξαήμερη εργασία. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα για να έρθει κι ο ίδιος αργότερα να επιβεβαιώσει ότι όλα ισχύουν και με το παραπάνω. Αν, συνεπώς, κάποιος είναι η προσωποποίηση σε αυτή τη χώρα των fake news αυτός είναι ο πρωθυπουργός της...

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πόσο έχει προσπαθήσει να παραχαράξει και την πρόσφατη πολιτική ιστορία, όπως λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα μνημόνια ή πως ζούσαμε σε έναν παράδεισο made by ND μέχρι να έρθει το πρώτο εξάμηνο του 2015 και η Ψωροκώσταινα να καταστραφεί χωρίς λόγο κι αιτία. Λες κι ο χρόνος δεν υπήρχε πριν τον Ιανουάριο του 2015 ούτε μετά τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. 

Λες και η Siemens ή η Novartis δωροδοκούσαν μόνο μικρομεσαία στελέχη κι αδιαφορούσαν για τις πολιτικές ηγεσίες γιατί πίστευαν ότι ήταν αδιάφθορες. Λες κι όλα όσα πιστεύουμε ότι ζούμε είναι μια εικονική πραγματικότητα και οι τηλεοπτικές εκπομπές τού ΣΚΑΙ είναι ο απόλυτος ρεαλισμός...      

 

Δεν μπορούν να τους κάνουν όλους πλούσιους, μπορούν όμως να κάνουν τους περισσότερους φτωχούς...

Ο Μ. Βορίδης έχει δίκιο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να τους κάνει όλους πλούσιους. Γι' αυτό φαίνεται πως έχει επιλέξει να κάνει τους λίγους πλούσιους πλουσιότερους. Όσον αφορά την κοινωνική πλειονότητα, αυτή μπορεί να αρκεστεί σε επιδόματα μέχρι να φτάσει η νέα χρεοκοπία, όταν και θα αναγκαστεί να φτωχοποιηθεί ραγδαία γιατί όλοι μαζί θα τα έχουμε φάει. Το έχουμε ζήσει και μάλλον θα το ξαναζήσουμε...

Φταίει, όμως, μόνο η αντιπολίτευση για το ότι η κυβέρνηση μας συμπεριφέρεται σαν ιθαγενείς; Όχι βέβαια. Όταν ψηφίζουμε ξανά και ξανά αυτούς που μας χρεοκόπησαν, μας έκαναν πρωταθλητές σε νεκρούς στην πανδημία κι ακρίβειας, που έχουν κάνει απαγορευτικό το να νοικιάζεις σε μεγάλη πόλη, να πίνεις καφέ έξω ή να κάνεις ταξίδι σε νησί δεν μας φταίνε μόνο αυτοί που δεν ασκούν σκληρή αντιπολίτευση. Ας μην έκαναν και καθόλου. Δεν επιλέγεις τον βασανιστή σου γιατί ο απελευθερωτής σου μπορεί να σου φαίνεται λίγος...

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδίως η αξιωματική, δεν πρέπει να σοβαρευτούν κι αυτό να γίνει άμεσα. Η εξουσιοδότηση, ωστόσο, της σωτηρίας σου σε άλλον είναι το ακριβώς αντίθετο της δημοκρατίας. Κι όσο ταυτίζεις τη σωτηρία σου με την εξουσιοδότηση τόσο και θα απομακρύνεσαι από αυτή... 

 

Όσοι τρέχουν το μαραθώνιο σαν κατοστάρι λέγονται λαγοί...

Ο Αλ. Τσίπρας ζητά, έτσι γενικώς κι αορίστως, να αφήσουμε τις αφαιρέσεις και τις διαιρέσεις και να πιάσουμε τις προσθέσεις και τους πολλαπλασιασμούς όπως συνέβη στη Γαλλία. Ο επικεφαλής, ωστόσο, του Νέου Λαϊκού Μετώπου, Ζαν Λικ Μελανσόν, τον έχει αποκηρύξει από το 2015 και την "kolotoumpa", άρα μάλλον δεν κατατάσσει τον πρώην πρωθυπουργό στις προοδευτικές δυνάμεις. Γιατί το αναφέρω; Γιατί το να πάρουμε το γαλλικό μοντέλο και να το "φωτοτυπήσουμε" αυτούσιο στην ελληνική πραγματικότητα μπορεί να εμπεριέχει εκπλήξεις καθόλου ευχάριστες σε όσους αναζητούν να ανασυρθούν από την πολιτική αποστρατεία στην οποία με δικά τους λάθη περιέπεσαν...

Το αποτέλεσμα των γαλλικών ευρωεκλογών έδειχνε μια Λε Πεν επελαύνουσα προς την κατάληψη της εξουσίας. Το αντίστοιχο ελληνικό έναν Μητσοτάκη σε αποδρομή και μια ακροδεξιά ενισχυμένη μεν αλλά με ηγέτες κλόουν που δεν μπορούν να συγκινήσουν την κοινωνική πλειοψηφία. 

Για να μην αναφερθώ στο διαφορετικό εκλογικό σύστημα- πλειοψηφικό με δύο γύρους- στη Γαλλία που καθιστά αναπόφευκτες τις εκλογικές συμμαχίες. Επιπλέον, εκεί έγιναν βουλευτικές εκλογές τρεις εβδομάδες μετά τις ευρωεκλογές, ενώ στην Ελλάδα θα γίνουν σε τρία χρόνια...

Κι αν ο Μητσοτάκης προκηρύξει εκλογές σε 20 ημέρες; Τότε ναι, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι Κασσελάκης- Ανδρουλάκης- Κωνσταντοπούλου για να καταρτίσουν ένα κοινό πρόγραμμα δέκα σημείων, με κοινό ψηφοδέλτιο και κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό. Αλίμονο όμως αν τρέξουμε τα πρώτα μέτρα τού μαραθώνιου σαν να είναι κατοστάρι. Και την εκλογική δυναμική θα απωλέσουμε και σε προχειρότητες θα καταλήξουμε. Εκτός κι αν αυτή είναι η επιδίωξη όσων τους έχει πιάσει ετεροχρονισμένα το μαράζι για την ενότητα της κεντροαριστεράς...   

 

Λογιστής με δυο καρπούζια στην ίδια στενή μασχάλη...

Οι επτά μήνες που είναι δήμαρχος Αθηναίων ο Χ. Δούκας δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Ιδίως όταν είχε προηγηθεί ο μεγάλος περίδρομος του ανιψιού. Επειδή, ωστόσο, είχε προηγηθεί και η δημαρχία Καμίνη που είχε ξεκινήσει με προσδοκίες και κατέληξε με απογοήτευση ενδεχομένως να είναι προτιμότερο να κρατάμε μικρό καλάθι και στην περίπτωση Δούκα. Κι όχι μόνο για την Αθήνα...

Διαπιστώνω, εξάλλου, δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν γίνεται η σύγκριση ανάμεσα στον δήμαρχο Αθηναίων και στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν έχει συμπληρώσει ακόμα ούτε δέκα μήνες σε αυτήν τη θέση. Από τον Στέφανο Κασσελάκη περίμεναν να τα αλλάξει όλα, να παρουσιάσει τη σκιώδη του κυβέρνηση με νέα στελέχη και να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή την ίδια ώρα που το κόμμα περνούσε δύο διασπάσεις και στη συνέχεια έκανε εκστρατεία για τις ευρωεκλογές. Από τον Δούκα, πάλι, είναι ευχαριστημένοι μόνο και μόνο γιατί κέρδισε έναν Μητσοτάκη με τις ψήφους τού ΣΥΡΙΖΑ...

Η προοδευτικότητα ενός ανθρώπου κρίνεται κυρίως από τις πράξεις του. Όσες χιλιάδες όμορφες λέξεις κι αν γράψεις για την Αριστερά, αν είσαι ο ίδιος βουτηγμένος στην υποκρισία αυτές είναι καταδικασμένες να καταλήξουν στα σκουπίδια. Ο Κασσελάκης μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, που του στοίχισαν κι εκλογικά, δεν έκρυψε ωστόσο την οικογενειακή και περιουσιακή του κατάσταση κι έχει ήδη εισφέρει καινά δαιμόνια στην ελληνική πολιτική ζωή, όπως τις προκριματικές για τις ευρωεκλογές. Κι αν ήταν δήμαρχος Αθηναίων θα είχαμε ήδη δει καινοτομίες στην πόλη που δεν χρειάζονται χρόνο, αλλά όραμα, βούληση και να σκέφτεσαι μεγαλόπνοα κι όχι σαν λογιστής με δυο καρπούζια, μάλιστα, στην ίδια στενή μασχάλη...   

 

Προοδευτικό μέτωπο με δεξιούς, σταλινικούς κι αποστάτες θα ήταν μάλλον τραγέλαφος...

Θα ήταν καλό ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ- ΚΚΕ- Πλεύση Ελευθερίας να κατεβούν ως ενιαίο μέτωπο στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, όπως συνέβη στη Γαλλία; Αναμφίβολα ναι. Πρέπει να μετριαστούν οι πολιτικοί εγωισμοί και να συγκροτηθεί ένα προγραμματικό πλαίσιο; Αναμφίβολα ναι. Πρέπει αυτό το μέτωπο να συμπεριλάβει τους αποστάτες; Αναμφίβολα όχι...

Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος, αλλά και κανείς μας δεν είναι ο Ιησούς Χριστός ώστε να συγχωρεί και τους σταυρωτές του χωρίς οι τελευταίοι να ζητήσουν έστω μια συγγνώμη για τα μάτια τού κόσμου. Αν οι αποστάτες ζητούσαν συγγνώμη για το ότι έκλεψαν 11 έδρες για να κάνουν Κοινοβουλευτική Ομάδα, υπακούοντας αυτή η συγγνώμη και στη λαϊκή εντολή τής 9ης Ιουνίου, ο Στέφανος Κασσελάκης θα όφειλε να τους συγχωρήσει. 

Όταν, όμως, εκείνοι επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει ένα δεξιό κόμμα δεν έχει κανένα λόγο να τους εντάξει στο προοδευτικό μέτωπο. Αν, άλλωστε, δεν τους περίσσευε η υποκρισία προκειμένου να διασωθούν δεν θα το ζητούσαν ούτε οι ίδιοι, έτσι δεν είναι;...

Φυσικά και δεν περιμένω το ΚΚΕ να ακολουθήσει το παράδειγμα των Γάλλων κομμουνιστών. Μόνο αν ανασταινόταν ο Στάλιν και του έδινε τέτοια εντολή θα συμμετείχε σε ένα προοδευτικό μέτωπο. Ούτε, όμως, κι από το ΠΑΣΟΚ περιμένω κάτι αντίστοιχο κι όχι μόνο γιατί ο νεοεκλεγμένος του πρόεδρος θα θελήσει, όπως και είναι λογικό, να μετρήσει αυτοτελώς τις δυνάμεις του. 

Δεν το περιμένω γιατί το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει τόση σχέση με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρ. Παπανδρέου όση και το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη με το ΠΑΣΟΚ του ιδρυτή του, καμία δηλαδή. Πρόκειται για ένα κόμμα με σοσιαλιστική ταμπέλα, άγνωστο πολιτικό προσανατολισμό, ψηφοφόρους που το στηρίζουν από οικογενειακή παράδοση και το οποίο στις περσινές εκλογές δεν είχε αποκλείσει στήριξη μιας κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αν όλα αυτά τα διαβάζετε προοδευτικά μάλλον τα διαβάζουμε διαφορετικά... 

 

 

Θέλουν γάμο δίχως νύφη μήπως και τους καλέσουν στο χορό...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης συμφωνούσε με τις προτάσεις τού τσούρμου των αποτυχημένων πολιτευτών για δημοψηφίσματα οι τελευταίοι- κυριολεκτικώς και μεταφορικώς- θα έβρισκαν κάποιον άλλο λόγο για να διαφωνήσουν. Μπορεί να μην τους άρεσε δήθεν η ημερομηνία διεξαγωγής τους ή και να τον κατηγορούσαν πως με την άμεση δημοκρατία διαλύει τα κομματικά όργανα. Η ουσία είναι μία: δεν έχουν σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο και δεν έχουν αρχηγό. Το μόνο που έχουν είναι προσωπική αντιπάθεια για τον Κασσελάκη που έχει αφήσει τα υπερεγώ τους στην απέξω και τη φιλοδοξία να κερδίσει τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ ο Χ. Δούκας μήπως και βρουν κάποια πολιτική θεσούλα...

Όσοι ονειρεύονται ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δήθεν στο όνομα της μεγάλης προοδευτικής παράταξης ζητούν στην ουσία την αυτοδιάλυση ενός κόμματος με το οποίο δεν έχουν κάποιο συναισθηματικό δεσμό παρά μόνο έμμισθη σχέση την ίδια ώρα που η "νύφη", το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, δεν θέλει έναν τέτοιο γάμο. Αν κάποιοι θεωρούν πως το να παρακαλάς τον πολιτικό σου αντίπαλο για συνεργασία, όπως έκανες αποτυχημένα το 2023, είναι ορθολογική κίνηση "γιατί αυτό θέλουν οι πολίτες" συγχέει μια πράγματι υπαρκτή κοινωνική ανάγκη με μια προσωπική φιλοδοξία πολιτικής επιβίωσης. Το τάνγκο θέλει δύο και η πολιτική προγραμματικές συμφωνίες σε δέκα πράγματα. Αλλιώς είναι πασαρέλα...

Όταν ο Κασσελάκης πρότεινε στους φύλακες τού ναού να πάρει στο τηλέφωνο τον Ν. Ανδρουλάκη για συνεργασία σε προτάσεις νόμου εκείνοι του έλεγαν να περιμένει τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Έχει λογική, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση να αναστέλλει τις πολιτικές της δραστηριότητες περιμένοντας τι θα γίνει στο τρίτο τη τάξει κόμμα ή να συνεργαστεί με αποστάτες που αποδοκιμάστηκαν, μάλιστα, από το λαό; Όποιος πιστεύει σε τέτοιου είδους λογικές είναι είτε ανόητος είτε υπονομευτής. Νομίζω πως όλοι μας ξέρουμε τη σωστή απάντηση... 

 
 

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Εις εκ των φυλάκων του ναού...

Το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ" δεν είναι προνόμιο των δεξιών.  Για όσους είχαν αμφιβολία, άλλωστε, ακολούθησε μερικά 24ωρα αργότερα το "εις εκ των φυλάκων τού ναού" για να επιβεβαιώσει ότι ο αυτοθαυμασμός είναι αμάρτημα και των αριστερών. Κι όταν, μάλιστα, αριστεροί χρησιμοποιούν εκκλησιαστικούς όρους για να αυτοπροσδιορίσουν το βαθμό τής αυθεντίας τους τότε δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς μπορούν να κατηγορούν άλλους για ναρκισσισμό. Φαίνεται πως πολλαπλασιάζονται τα σπίτια χωρίς καθρέφτες, ακόμα και τα πιο προοδευτικά...

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι λογικό να έχει βυθίσει στην εσωστρέφεια τα τρία μεγαλύτερα κόμματα αφού όλα, περισσότερο ή λιγότερο, έχασαν. Η απάντηση, ωστόσο, σε όσα τους είπε ο λαός με την ψήφο του δεν θα έρθει με το να πνιγούν στον πολιτικό αυτισμό και σε συγκρούσεις με προσωπικά κι όχι ιδεολογικά χαρακτηριστικά... 

Το ότι κανείς δεν μιλά στο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο πολιτικό περιεχόμενο του κόμματος κι ότι στο ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι πρόεδροι είναι περισσότεροι, τρόπος του λέγειν, από τα μέλη του είναι σημάδια παρακμής. Όποιος δεν το βλέπει και δεν έχει προσωπικό όφελος από αυτό μάλλον θαυμάζει τις στρουθοκαμήλους...

Ούτε η ισχυροποίηση Κασσελάκη στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ ούτε μια εκλογή Δούκα στο ΠΑΣΟΚ θα επιλύσουν από μόνα τους τα προβλήματα της κεντροαριστεράς, τα οποία είναι υπαρξιακά. Αν δεν απαντήσει χωρίς στερεότυπα και παλιές συνταγές στα ζητήματα της καθημερινότητας, οικονομικά και μη, σε λίγο το περιλάλητο προοδευτικό μέτωπο δεν θα έρθει αναγκαστικά για να προλάβει τα χειρότερα, αλλά για να τα θεραπεύσει. Βρισκόμαστε μια Μελόνι και μια Λε Πεν μακριά κι εμείς άδουμε περί διανομής καρεκλών. Η κοινωνία μάς κοιτάζει αλλά όχι με θαυμασμό. Μάλλον με απέχθεια...

 

"Μην με ακουμπάτε, έχω νταμπλ σκορ από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ"...

Δεν ήταν ούτε η κακιά στιγμή ούτε μεμονωμένο περιστατικό. Η άσκηση βίας- σωματικής και ψυχολογικής- από τον τραμπούκο πρώην υπουργό σε υπάλληλο δεν περιορίζεται στον ίδιο. Την ίδια εβδομάδα που η κυβέρνησή του- δήλωσε, άλλωστε, πως εξακολουθεί να την στηρίζει- ξεκίνησε την εφαρμογή τής εξαήμερης εργασίας οι αναλογίες έρχονται πολύ εύκολα στο μυαλό και δεν είναι καθόλου συμπτωματικές. Είναι το σύμπτωμα μιας καθεστωτικής νοοτροπίας εξουσίας που βασανίζει την κοινωνική πλειοψηφία εδώ και πέντε χρόνια...

Ο Λ. Αυγενάκης κακώς περιορίστηκε στο "μην με ακουμπάτε, έχω ασυλία". Θα μπορούσε να προσθέσει "μην με ακουμπάτε, είχα 41% στις βουλευτικές εκλογές και σχεδόν νταμπλ σκορ από τον δεύτερο στις ευρωεκλογές". Με αυτά τα επιχειρήματα, άλλωστε, συνεχίζει να πορεύεται το καθεστώς, ανίκανο να αντιληφθεί ότι κι αν ακόμα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν αποκτήσουν δυναμική, με το ρυθμό που εκείνοι καταρρέουν θα τους προσπεράσουν σύντομα. Το κόμμα, εξάλλου, που χειροκροτεί σύσσωμο τον Κ. Αχ. Καραμανλή στη Βουλή δύσκολα μπορεί να πείσει για κοινωνική ενσυναίσθηση όταν διαγράφει ένα μέλος του μόνο και μόνο γιατί πιάστηκε σε βίντεο...

Δεν έχουν γεννηθεί ακόμα οι κοινωνίες που έχουν εξαλείψει το φαινόμενο της αλαζονείας που φέρνει η άσκηση της εξουσίας. Έχουν γεννηθεί, ωστόσο, κοινωνίες όπου τα θεσμικά και λαϊκά αντίβαρα θέτουν φραγμούς... 

Στην Ελλάδα ούτε κοινωνία πολιτών διαθέτουμε ούτε ΜΜΕ και δικαιοσύνη που να επιτελούν τη δουλειά τους όπως θα όφειλαν. Σε αυτό το πλαίσιο, πάλι καλά να λέμε που ο Αυγενάκης δεν άνοιξε το κεφάλι τού δύστυχου υπάλληλου...

  

 
 

Στους πόσους νεκρούς στην Πύλο και στις πόσες ημέρες εργασίας δεν θα είχε χάσει η ΝΔ τη δεξιά ψυχή της;...

Η μόνη φιλελεύθερη ενέργεια του καθεστώτος Μητσοτάκη αυτά τα πέντε δίσεκτα χρόνια ήταν ο νόμος για την ισότητα στο γάμο, ο οποίος μάλιστα υπερψηφίστηκε χάρη στην αντιπολίτευση. Ούτε το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, αρκετά πολιτικά ορφανά τού οποίου έχει αξιοποιήσει, μπορεί να θεωρείται κεντροαριστερό κι όχι κεντροδεξιό. Από τα βάθη, άλλωστε, της μετεμφυλιακής δεξιάς προέρχονται οι παραβιάσεις τού κράτους δικαίου, οι παρακολουθήσεις, οι διαρροές προσωπικών δεδομένων που αντικατέστησαν τους προσωπικούς φακέλους, ο ασφυκτικός έλεγχος τής δικαιοσύνης και των ΜΜΕ κι όχι μόνο...

Πόσους νεκρούς μετανάστες θα ήθελε ο Αντ. Σαμαράς στην Πύλο για να θεωρήσει τον Κ. Μητσοτάκη αρκετά δεξιό; Οι πάνω από 600 του περσινού ναυαγίου τού φαίνονται λίγοι; Πόσες ημέρες εργασίας θα έπρεπε να καθιερώσει η ΝΔ ώστε να μείνει πιστή στο δόγμα πως τα αφεντικά έχουν πάντα δίκιο; Οι έξι που καθιέρωσε του φαίνονται λίγες; 

Πόσα υπερκέρδη πρέπει να σωρεύσουν οι ολιγάρχες ώστε η συντηρητική παράταξη να μην μεταλλαχθεί σε κόμμα τής εργατικής τάξης; Αυτά που έχουν σωρεύσει τα τελευταία χρόνια τού μοιάζουν επίσης λίγα;...

Καμία ψυχή της δεν έχει χάσει η ΝΔ. Η ίδια μαύρη κι άραχλη παραμένει. Και οι περισσότεροι από όσους διαμαρτύρονται εντός της το κάνουν γιατί δεν έγιναν υπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων ή διοικητές με αμοιβή golden boy. Όποιος, άλλωστε, έχει τόσο μεγάλη ευαισθησία την έχει και στο 41%, όταν είναι καβάλα στο άλογο, δεν τη βρίσκει όταν πέφτει σε ένα χρόνο στο 28%... 

Κι όσο για τον Αντ. Σαμαρά- ο τουρίστας τής Ραφήνας αγγαρεία μάλλον έκανε πάλι, αφήστε που έχει κι έναν ξάδερφο να διασώσει- ευτυχώς που είναι πολιτικό ερείπιο γιατί έχουμε ζήσει την Ελλάδα που ονειρεύεται. Είναι η φοβική Ελλάδα της μισαλλοδοξίας, του σκοταδισμού και του μεσαίωνα για την οποία θα έπρεπε να διαβάζουμε και στα σχολικά ιστορικά βιβλία ώστε να μην χρειαστεί να την ζήσουμε ξανά...  

 

 

Κανείς δεν βγαίνει ζωντανός από τις μετωπικές...

Ένα προοδευτικό μέτωπο στην Ελλάδα θα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από αυτές που είχε ή θα έχει στη Γαλλία. Στη χώρα μας, άλλωστε, δεν υπάρχει (ακόμα;) μια αντίστοιχη Λε Πεν για να συσπειρώσει γύρω της τον ακροδεξιό συρμό και τους "μισθοφόρους" τού κέντρου... 

Ακόμα, ωστόσο, κι αν έχουμε εκλογές σε ένα εξάμηνο δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιοι να σπεύδουν από τώρα να συγχωνεύσουν κόμματα δίχως να έχει εξασφαλιστεί η ελάχιστη προγραμματική σύγκλιση. Όσοι το κάνουν μάλλον άλλα συμφέροντα εξυπηρετούν και πάντως όχι τη συγκρότηση πραγματικής εναλλακτικής στο καθεστώς Μητσοτάκη...

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να γίνουν ένα κόμμα. Με τη ΝΔ σε ραγδαία φθορά το ζητούμενο είναι ποιος από τους δύο θα την αντικαταστήσει κι αυτό θα το ξέρουμε το αργότερο μέχρι το τέλος τού χρόνου. Γι' αυτό κι όποιος έχει έστω και λίγο μυαλό στο κεφάλι του στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη θα πρέπει να γνωρίζει ότι τον περιμένει ένας αγώνας ταχύτητας για να πείσει ότι είναι σοβαρότερος από τον άλλο. Όποιος τα καταφέρει θα πάρει όλο το χαρτί τής Κεντροαριστεράς. Ο άλλος θα μας αφήσει χρόνους...

Ενδεχομένως, μάλιστα, να μην χρειαστεί παρά μόνο μία εβδομάδα για να διαπιστώσουμε ποιος θα ηγηθεί του τόπου τα επόμενα χρόνια. Αν στο ΣΥΡΙΖΑ οι αντίπαλες ομάδες επιμείνουν στη λογική τής μετωπικής στην Κεντρική Επιτροπή της Κυριακής οφείλουν και να γνωρίζουν ότι από μια τέτοια σύγκρουση δεν βγαίνει κανείς ζωντανός ούτε έχει στο τέλος σημασία για τους συγγενείς τους κι όσους τους αγάπησαν ποιος έφταιγε περισσότερο και ποιος λιγότερο. Στην ουσία αναζητείται μια γρήγορη ενηλικίωση κι ένα φρένο στην παράνοια γιατί μέχρι τώρα έχουμε δει κατά βάση εφηβικές συμπεριφορές ένθεν κακείθεν...