Μόνοι μας κάτω από τον ήλιο των λουδοβίκων...

"Είμαστε ο καθένας μόνος του". Αυτό πρεσβεύουν διαχρονικώς ο νεοφιλελευθερισμός και η αγία οικογένεια κι αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και με τον covid. Αν δεν προστατεύσουμε τον εαυτό μας με την πρώτη, τη δεύτερη ή την τρίτη δόση, αν δεν φοράμε μάσκα, αν δεν αποφεύγουμε τους πολυσύχναστους χώρους δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας και γι' αυτό έχει φροντίσει η σεπτή μας κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός τής χώρας δεν ενδιαφέρεται ούτε για τον ασθενή γιο του και φεύγει διακοπές, θα νοιαστεί για την πλέμπα;...

Φυσικά και η ατομική ευθύνη είναι προαπαιτούμενο εύρυθμης λειτουργίας οποιασδήποτε κοινωνίας. Κι αυτή η ατομική ευθύνη απουσιάζει από αρκετούς από εμάς, του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου, όταν δεν τηρούμε πάντοτε τους κανόνες ασφαλείας. Γι' αυτό, ωστόσο, δημιουργήσαμε κοινότητες, ώστε ο ένας να βοηθά τον άλλο σε ώρα ανάγκης κι όχι να αδιαφορεί ή να τον μαχαιρώνει πισώπλατα. Γι΄ αυτό και συγκροτήσαμε και κράτη, ώστε να στηρίζονται αυτοί, για παράδειγμα, που δεν έχουν χρήματα για μάσκες και τεστ. Δεν φτάνουμε το 2022 για να ηχεί ακόμα στα αφτιά μας το θατσερικό "δεν υπάρχει κοινωνία παρά μόνο άτομα"...

Όπως κι αν έχει, μόνοι μας θα πρέπει να τα βγάλουμε πέρα και με την Όμικρον, όσο ο Κ. Μητσοτάκης θα ταξιδεύει ανά τη χώρα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Κι ακόμα πιο μόνοι μας όταν κληθούμε να τα βγάλουμε και οικονομικώς πέρα μετά την πανδημία, αφού τα ευρωπαϊκά πακέτα θα κατευθυνθούν σε δέκα οικογένειες και σε μας θα απομείνουν τα ψίχουλα για να τα μοιραστούμε με όρους εκλογικής πελατείας. Προς θεού, όμως, μην τα λέτε αυτά παραέξω και σας περάσουν για τίποτα μίζερους που δεν αντέχουν το φως των λουδοβίκων...

Υ.Γ. Καλή πρωτοχρονιά, καλή χρονιά σε όλες κι όλους... 

 

Στις 31 Δεκεμβρίου 2022 ο Μητσοτάκης δεν θα είναι πρωθυπουργός...

Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ το έχει πει πολύ καλύτερα: "Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό
να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει". Το ίδιο ισχύει και για την οικογένεια Μητσοτάκη και τη μηδενική της κοινωνική ενσυναίσθηση... 

Απομυζά εδώ και δεκαετίες δημόσιο πλούτο την ίδια ώρα που ρητορεύει σε βάρος κάθε τι του δημόσιου και ξεπουλά δημόσια περιουσία σαν να ήταν προίκα της. Ένας συνδυασμός αλαζονείας, αγυρτείας, υποκρισίας και φαυλότητας που έχει εξαγοράσει συνειδήσεις και πολιτεύεται σαν το κράτος να της ανήκει...

Δεν έχουν, όμως, όλα τα καλά ένα τέλος αλλά κι όλα τα άσχημα. Το 2022 θα φέρει και το δίκαιο τέλος τού σημερινού πρωθυπουργού ώστε να μπορεί του χρόνου τα Χριστούγεννα να κάνει τις διακοπές του στο εξωτερικό, όπως ήθελε και φέτος αλλά συμβιβάστηκε με τα Ζαγοροχώρια, χωρίς η πλέμπα να του μαυρίζει την ψυχή με τη μιζέρια της. Η χρονιά που ξεκινά το Σάββατο θα φέρει και νέα κυβέρνηση, προοδευτικής κοπής, η οποία θα είναι υποχρεωμένη το πρώτο χρονικό διάστημα να καταργήσει μια σειρά από νόμους τής κυβέρνησης Μητσοτάκη που θα ήταν ευφημισμός να τους χαρακτηρίζαμε αντιλαϊκούς. Από τα εργασιακά έως τα εκπαιδευτικά κι από τις διαδηλώσεις έως το ασφαλιστικό θα απαιτηθεί χρόνος για να ανατραπούν μνημονιακές πολιτικές δίχως μνημόνια...

Καμία αλλαγή, ωστόσο, δεν θα μπορέσει να σταθεί γερά στα πόδια της χωρίς τη στήριξη του λαού. Ο λαός, άλλωστε, στήριξε την αλλαγή το 2015 ακόμα και με τις τράπεζες κλειστές. Το ίδιο οφείλει να πράξει και τη χρονιά που ξεκινά σε λίγες ημέρες. Όπως, εξάλλου, έγραψε ο Μπρεχτ στο ίδιο ποίημα, "αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί γι’ αυτό που είναι ταπεινό, ποτέ δεν θα υψωθούν"...

 

 

Ε ναι, δολοφόνοι...

Μια από τις δυστυχίες αυτού του τόπου είναι πως πρέπει να ασχολείσαι με ακροδεξιά σκουπίδια όπως ο Αδ. Γεωργιάδης γιατί είναι υπουργοί κι αντιπρόεδροι του κυβερνώντος κόμματος. Κι ακόμα μεγαλύτερη πως μπορούν κυριολεκτικώς να υποστηρίζουν τη μία ημέρα το ένα και την επόμενη το ακριβώς αντίθετο. Ο εθνικός μας μπουμπούκος, για παράδειγμα, τη μία έψεγε τον Ηλία Μόσιαλο γιατί με την ανάρτησή του δεν μπορεί να πείσει τους χριστιανούς να εμβολιαστούν αφού έχασε τη φερεγγυότητά του και την επομένη μας είπε πως ο πρωθυπουργός έλεγε ψέματα το καλοκαίρι για το τελευταίο μίλι για να φέρει τουρίστες και πρέπει εμείς σήμερα να τον θεωρούμε το απαύγασμα της αξιοπιστίας...

Η οργή τού λαού από τις συνεχόμενες διακοπές Μητσοτάκη ή από τα πάρτι τού ανιψιού με τον Σ. Ρούβα δεν είναι προϊόν μιζέριας και κακομοιριάς. Αν ο πρωθυπουργός είχε κάνει το ανθρωπίνως δυνατό για την καταπολέμηση της πανδημίας και της ακρίβειας ή αν ο δήμαρχος είχε αρχίσει να δημιουργεί μια όμορφη πρωτεύουσα θα ήταν πραγματικά μικρόψυχο να τους κατηγορούμε γιατί ως άνθρωποι κι αυτοί θέλουν να ξεδίνουν πού και πού. Η οργή πηγάζει από το ότι είτε δεν κάνουν ό,τι πρέπει είτε πολύ καθυστερημένα κι αφού στο μεταξύ έχει στηθεί ένα φαγοπότι συγγενών και φίλων...

Ο Π. Κουρουμπλής είναι βουλευτής και ιδίως από το βήμα τής Βουλής οφείλει να είναι δέκα φορές προσεκτικός για το τι λέει. Πόσο απέχουν, ωστόσο, από το χαρακτηρισμό "δολοφόνοι" αυτοί που γνωρίζουν ότι, π.χ., δεν είναι το ίδιο να νοσηλεύεσαι εντός κι εκτός ΜΕΘ ή ότι έρχεται σαρωτικό κύμα κρουσμάτων αλλά πετάνε χαρταετό όταν δεν πηγαίνουν τριήμερα;... 

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν επιθυμεί τη φυσική εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού. Την έχει αποδεχθεί, ωστόσο, προκειμένου να μην ενισχύσει οτιδήποτε δημόσιο από μία εμμονή που δεν είναι μόνο ιδεοληπτική, αλλά και κομπιναδόρικη. Δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να αποδώσεις τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη σε έναν τέτοιο άνθρωπο. Ούτε απαιτείται ιδιαίτερη ευαισθησία για να χαρακτηρίσεις τον αμοραλισμό του...

 

Κάνουν καριέρα δεκαετίες με την "κατάρα του έθνους"...

Παρακολούθησα τις προάλλες το "Σμύρνη μου Αγαπημένη", ταινία που σε γενικές γραμμές είναι καλογυρισμένη και καλοπαιγμένη. Μόνο που σεναριακά πάσχει από το μεγάλο μειονέκτημα της φυλής, πάντα φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι που μας ζηλεύουν και ποτέ εμείς. Στο ίδιο μοτίβο, και για τη μικρασιατική καταστροφή ευθύνονταν κυρίως οι σύμμαχοί μας, που δεν ήταν και τόσο σύμμαχοι, κι όχι, για παράδειγμα, η αποκοτιά να θελήσουμε να φτάσουμε έως την Άγκυρα...

Φυσικά, όπως διαπιστώσαμε και στην πρόσφατη μνημονιακή κρίση, οι ξένοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών για την κατάντια μας, κάθε άλλο μάλιστα. Μόνο που δεν μας έριξαν αυτοί στη λάσπη, μόνοι μας ριχτήκαμε και μας άρεσε κιόλας. Κι αν η Ρωμιοσύνη ένα χρόνο ζει ειρήνη και τριάντα στη φωτιά, που λέει και το τραγούδι, αυτό μάλλον οφείλεται σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία αυτοταπείνωσης που μας διεγείρει ως έθνος και μας βοηθά να πορευόμαστε ανά τους αιώνες. Θα μπορούσε κάποιος να το αποκαλέσει κι εθνικό μας μαζοχισμό...

Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και τώρα με την "ξενόφερτη" πανδημία που απειλεί το έθνος και την πίστη του; Μοιάζουμε με καράβι που δεν λέει να φύγει από το λιμάνι γιατί κάτι τέτοιο θα πήγαινε κόντρα στις παραδόσεις, στα ήθη και στα έθιμά του. Κι ας είναι ακριβώς προορισμένο για να πλέει στους ανοιχτούς ορίζοντες. Η κατάρα τού έθνους δεν είναι γενετήσια, είναι επίκτητη και τη συντηρούν όσοι διαιωνίζουν την εξουσία τους κρατώντας μας κολλημένους στο χθες...

 

Ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί...

Πριν μερικές ημέρες, ημέρες Χριστουγέννων μάλιστα, έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο 27 μετανάστες σε δύο διαφορετικά ναυάγια, αλλά η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δεν έγραψε ούτε μια αράδα. Τα τελευταία δύο χρόνια, εξάλλου, έχουν πάρει πολλούς στο λαιμό τους διάφοροι παπάδες και πνευματικοί- αρνητές τού κοροναϊού. Ούτε, όμως, γι' αυτούς βρήκε χρόνο να ασχοληθεί η ΔΙΣ. Αντιθέτως, βρήκε για μια σατιρική ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου, ο οποίος κάνει χίλιες προσπάθειες από την πλευρά του για να σώσει με την πειθώ αρνητές τού ορθού λόγου...

Δεν είχα διαβάσει, επίσης, καμία πύρινη ανακοίνωση της ΔΙΣ υπέρ τού σεβασμού τής πίστης όταν διοργανώνονταν μπάρμπεκιου έξω από στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων. Μόνο μπόλικη υποκρισία και φαρισαϊσμό έχουμε χορτάσει από τους αυτόκλητους εκπροσώπους τού θεού επί γης. Φυσικά και δεν είναι όλοι οι ιερωμένοι το ίδιο, μόνο που η επίσημη εκπροσώπησή τους διαχρονικά αποδεικνύει την απόστασή της από το λόγο και το έργο τού Ιησού...

Σε σχεδόν καθημερινή βάση γίνονται γνωστές ιστορίες ανθρώπων νεαρής ηλικίας που έχασαν τη ζωή τους γιατί είχαν πειστεί από παπάδες και πνευματικούς πως η πανδημία είναι πλαστή ή πως τα εμβόλια είναι του διαβόλου. Αναρωτιέμαι τι περιμένει η επίσημη εκκλησία για να ξεκινήσει μια καμπάνια σοβαρής ενημέρωσης για τον ιό και τον εμβολιασμό αντί να πιέζει για μη μέτρα στους ναούς. 

Ή πότε θα αρχίσει να "ξυρίζει" ιερωμένους που έχουν ανθρώπινο αίμα στα χέρια τους, αλλά όταν έρχεται η σειρά τους να αναμετρηθούν με τον θάνατο πετάνε άλλους από τις ΜΕΘ. Δεν είναι, απλώς, σκοταδιστές, είναι συνεργοί εγκλήματος όταν δεν είναι ηθικοί αυτουργοί...

 

Τι τους θέλουμε τους λοιμωξιολόγους όταν έχουμε δημοσκόπους;...

Διαρρέουν πως δεν κάνουν λόκνταουν γιατί τους τέλειωσαν τα λεφτά την ίδια ώρα που μας λένε πως η οικονομία πάει βζιιιν και δίνουν 211.000 ευρώ για να απολαύσει μόνος του ο Κ. Μπακογιάννης τον Σ. Ρουβά στο Λυκαβηττό. Έχουν δώσει πέντε δισ. ευρώ σε απευθείας αναθέσεις, 42 εκατ. ευρώ στα ΜΜΕ, ανυπολόγιστο αριθμό χρημάτων σε εταιρείες που φτιάχτηκαν την προηγούμενη ημέρα τής ανάθεσης, κομπορρημονούν για τους ρυθμούς ανάπτυξης, μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα με το Ταμείο Ανάκαμψης αλλά το ρίχνουν στην ατομική ευθύνη για να ψωνίσουμε και να μην χρεοκοπήσουν οι έμποροι και να μην γίνει χαμός με την Όμικρον. Τουλάχιστον ο τουρίστας τής Ραφήνας είχε ως δικαιολογία για το ότι δεν έκανε και πολλά πως γυρνούσε στο σπίτι του στις τρεις το μεσημέρι. Ετούτοι τι δικαιολογία έχουν;...

Είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη και με διαφορά σε νεκρούς από covid ανά εκατομμύριο πληθυσμού, αλλά τελευταίοι στη λήψη έγκαιρων μέτρων. Κι αυτό γιατί έχουμε τη μοναδική κυβέρνηση στην Ευρώπη που συμβουλεύεται τους δημοσκόπους κι όχι τους λοιμωξιολόγους για τα μέτρα που λαμβάνει. Ο Κ. Μητσοτάκης πήγαινε κάθε δεύτερη ημέρα στο Μάτι το καλοκαίρι τού 2018 και καλά έκανε. Έχω, όμως, πολύ καιρό να τον δω σε κάποιο από τα νοσοκομεία όπου έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 20.000 άνθρωποι τα τελευταία δύο χρόνια...

Ναι, να εμβολιαστούμε δύο και τρεις και τέσσερις φορές, να φοράμε δύο και τρεις μάσκες, να κάνουμε συχνά τεστ και γενικότερα να είμαστε προσεκτικοί. Είναι δυνατό, όμως, ύστερα από τόσο θανατικό η κυβέρνηση να επιμένει στο να νίπτει τας χείρας της επικαλούμενη την ατομική ευθύνη;... 

Πολλοί συμπολίτες μας δεν είναι πράγματι υπεύθυνοι, γι' αυτό όμως έχουμε θεσπίσει νόμους και κανόνες στις οργανωμένες κοινωνίες μας, για να μην μετατρεπόμαστε σε ζούγκλες. Αλλιώς τι διάολο νοικοκυραίοι μας κυβερνάνε;...

Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα σε όλες κι όλους.  

 

 

Τα παλιά κόλπα της νέας δεξιάς...

Αυτές τις ημέρες διαβάζω το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο τού Άγγελου Τσέκερη "Λίγος Εμφύλιος Ακόμα- Η Καραμανλική Τρομοκρατία, η Δημοκρατική Αντίσταση και η Αριστερά, 1958-1963", το οποίο αναφέρεται στο μετεμφυλιακό δεξιό παρακράτος υπό τις ευλογίες τού "εθνάρχη"(χαχα) Καραμανλή. Σήμερα η δεξιά δεν εκτελεί, δεν εκτοπίζει, δεν φυλακίζει Αριστερούς, οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε. 

Χρησιμοποιώντας, ωστόσο, το παχυλό πορτοφόλι των χορηγών της αξιοποιεί κάθε σύγχρονη μορφή προπαγάνδας για να μας παρουσιάζει μια πραγματικότητα η οποία δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την εργαλειοποίηση της ΕΥΠ για το μητσοτακικό κι όχι το εθνικό συμφέρον. Στον υπόλοιπο πλανήτη κάνουν μίνι λόκνταουν και παίρνουν κι άλλα αυστηρά μέτρα, αλλά στην Ελλάδα με τον διπλάσιο αναλογικώς αριθμό νεκρών από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο θα την βγάλουμε στις γιορτές με σελφ τεστ και μπόλικη ατομική ευθύνη...

Είμαστε, επίσης, πρωταθλητές Ευρώπης στην ακρίβεια, ωστόσο η κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ ώστε να μην έχει κι επισήμως καμία δυνατότητα επηρεασμού τής αγοράς. Φαντάζομαι, εξάλλου, πως μόνο στη χώρα μας και στη Ζουαζιλάνδη οι ηγέτες τους ισχυρίζονται πως το να είσαι εντός κι εκτός ΜΕΘ είναι το ίδιο και το αυτό. Κατά τα άλλα, θα περάσουμε τις γιορτές με αρκετό revenge porn, me too και δεν συμμαζεύεται προκειμένου να λησμονήσουμε πόσο επικίνδυνος για την κοινωνική πλειονότητα είναι ο κυβερνήτης της...

Δεν ισχυρίζομαι πως ζητήματα όπως η προστασία των γυναικών δεν είναι σημαντικά. Ακόμα, όμως, κι αυτά τα αντιμετωπίζουμε με αρκετές δόσεις κιτρινισμού κι εντυπωσιοθηρίας ώστε στο τέλος να μας μένει το κουτσομπολιό κι όχι η ουσία. Το αίμα και το σπέρμα πάντοτε θα συγκινούν, μόνο που με περισσότερους από 20.000 νεκρούς από την πανδημία και με τον πληθωρισμό να αυξάνεται ακάθεκτος δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί τόσο πολύ τι κάνει ο Στ. Παναγιωτόπουλος στο διαδίκτυο ή ο Π. Φιλιππίδης στο κρεβάτι του. Μήπως θα έπρεπε, λέω τώρα, να στρέψουμε το βλέμμα μας από την κλειδαρότρυπα στο εσωτερικό των εμπιπραμένων οικιών μας;... 

 

Σε ποια γαλοπούλα αρέσουν τα Χριστούγεννα;...

Το να διαχειρίζεσαι την πολιτική αποκλειστικώς ως επικοινωνία είναι από μόνο του τραγικό. Φανταστείτε, συνεπώς, πόσες φορές πιο τραγικό είναι να διαχειρίζεσαι μια πανδημία που έχει ήδη στοιχίσει 20.000 ζωές ως επικοινωνία. Κι όμως, αυτό κάνει από την πρώτη ημέρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, διαρρέοντας, ανάμεσα σε άλλα, μέτρα που τα αλλάζει όχι γιατί δεν συμφωνούν με αυτά οι επιστήμονες αλλά επειδή θίγονται προνομιακά της ακροατήρια. Ποια επιτροπή, για παράδειγμα, εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό τα ράπιντ τεστ και για τους εμβολιασμένους όταν έχει να συνεδριάσει 15 ημέρες; Οι υπουργοί του, προφανώς κατόπιν συνεννόησης με το Μαξίμου, το διέρρεαν...

Σε αντίθεση με τον Κ. Μητσοτάκη, οι επιστήμονες κι όσοι έχουν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους δεν αντιμετωπίζουν την πανδημία ως πανδημία αποκλειστικώς των ανεμβολίαστων. Γι' αυτό και θα ήμουν υπέρ τής υποχρεωτικότητας του ράπιντ τεστ και για τους εμβολιασμένους μέσα στις γιορτές. Μπορεί η κυβέρνηση να καταφεύγει και πάλι στην ατομική ευθύνη για να νίψει τας χείρας της, αλλά δεν χρειάζεται να έχουμε τον βούρδουλα πάνω από το κεφάλι μας για να προστατεύουμε ιδίως αγαπημένα μας πρόσωπα...

Προφανώς κι ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε εκλογές για λόγους που αφορούν και το κομματικό παίγνιο. Μόνο που έχει απόλυτο δίκιο να τις ζητά όταν η κυβέρνηση που διαχειρίζεται τις τύχες τού τόπου το κάνει με τόσο κυνικό κι επικίνδυνο τρόπο. Αυτοί που ζητούσαν το κεφάλι τού τότε πρωθυπουργού γιατί "έκαψε" 100 ανθρώπους στο Μάτι μέσα σε λίγες ώρες δεν μπορούν να λάβουν εγκαίρως- με εξαίρεση το λόκνταουν στο πρώτο κύμα- ούτε ένα σοβαρό μέτρο τής προκοπής εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Είτε δεν πράττουν τίποτα είτε πράττουν καθυστερημένα είτε με ημίμετρα είτε όλα αυτά μαζί. Γι' αυτό κι ο γράφων συμμερίζεται τη μητσοτάκειο αγωνία για εκλογές. Σε ποια γαλοπούλα, άλλωστε, αρέσουν τα Χριστούγεννα;...

 

 

Καταραμένη απλή αναλογική...

Αμέσως μετά την εκλογή τής Φώφης Γεννηματά στην ηγεσία τού ΚΙΝΑΛ το 2017 το κόμμα είχε φτάσει τα δημοσκοπικά ποσοστά που απολαμβάνει και σήμερα μετά την εκλογή Ανδρουλάκη. Ύστερα, όμως, από δύο χρόνια και μολονότι κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε ξανά κάτω από το 10%. 

Το ίδιο τσιμπημένα- με το ανάλογο συστημικό προμοτάρισμα στα πραγματικά στοιχεία- θα ήταν τα ποσοστά τού ΚΙΝΑΛ όποιος κι αν είχε εκλεγεί πρόεδρός του. Το μεγάλο στοίχημα, συνεπώς, για τη Χαριλάου Τρικούπη είναι να τα διατηρήσει ή και να τα αυξήσει κι όταν κοπάσει ο μήνας τού μέλιτος...

Πώς θα συμβεί αυτό; Μόνο αν ο Ν. Ανδρουλάκης πει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να συγκυβερνήσει με τον Κ. Μητσοτάκη. Προφανώς κι έχει υποχρέωση να μιλά για αυτόνομη πορεία τού ΚΙΝΑΛ και για μη ετεροπροσδιορισμό του, μόνο που αν επιθυμεί να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στην θέση τού ΣΥΡΙΖΑ κι ο βασικός εκφραστής τού προοδευτικού πόλου είναι εκ των ων ουκ άνευ να πει ένα σαφέστατο όχι στη συγκυβέρνηση με το νεοφιλελευθερισμό και το συντηρητισμό. Αλλιώς για ποιο λόγο οι προοδευτικοί ψηφοφόροι τού ΣΥΡΙΖΑ να δελεαστούν από το ΚΙΝΑΛ;...

Είναι βέβαιο ότι το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ο Ν. Ανδρουλάκης θα εξακολουθεί να ψαρεύει σε θολά νερά. Όπως, όμως, ο Κ. Μητσοτάκης έτσι κι ο ίδιος έχουν ένα μεγάλο σκόπελο μπροστά τους που λέγεται εκλογές με απλή αναλογική, το οποίο σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό να τεθεί στην πράξη το ερώτημα για συγκυβέρνηση ΝΔ- ΚΙΝΑΛ ή ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ. Γι' αυτό και οι Μητσοτάκης- Ανδρουλάκης αποκηρύσσουν την εκλογική συζήτηση, παγιδευμένοι σε βεβαιότητες και υπεραισιοδοξία αντιστοίχως με πολύ κοντά ποδάρια...

 

Παραίτηση Κυριάκου, συνεννόηση Αλέξη-Νίκου κι όλα γίνονται...

Οι μισοί Έλληνες χρωστούν περισσότερα από όσα κατέχουν την ίδια ώρα που το 10% του πληθυσμού κατέχει κάτι περισσότερο από το 50% του εθνικού πλούτου. Προφανώς και η πανδημία και η ακρίβεια αποτελούν ζητήματα που χρήζουν άμεσων απαντήσεων, αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει (και) αυτή η χώρα είναι οι οικονομικές ανισότητες που αυξάνονται αντί να μειώνονται. Είναι, επίσης, προφανές ότι τη λύση δεν πρόκειται να δώσει ένας πρωθυπουργός που θεωρεί τις ανισότητες φυσικό φαινόμενο κι ομνύει, έστω κι αν το κρύβει επιμελώς, στο νεοφιλελευθερισμό...

Η συζήτηση το Σάββατο για τον προϋπολογισμό ήταν ενδεικτική τού ύφους και του ήθους εξουσίας που έχει εγκατασταθεί εδώ και δυόμισι χρόνια στο Μαξίμου: αλαζονεία, αυθάδεια, κυνισμός, ξέπλυμα του ενδεχόμενου δόλου για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων εκτός ΜΕΘ με ψευδοπατριωτισμό των αμυντικών εξοπλισμών. Η Ελλάδα διαθέτει το θλιβερό προνόμιο να έχει για πρωθυπουργό έναν άνθρωπο με μηδενική ενσυναίσθηση, ο οποίος χρησιμοποιεί το αξίωμά του για να θησαυρίζουν ο ίδιος και οι κολλητοί του. Φαυλότητα κι ανικανότητα στη συσκευασία τού ενός...

Η απαλλαγή των Ελλήνων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η πρώτη προτεραιότητα. Η αντικατάστασή της από μια προοδευτική κυβέρνηση, πιθανότατα συμμαχική λόγω και της απλής αναλογικής, είναι η δεύτερη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει πάρει εδώ και πολύ καιρό σαφή θέση πως αυτή είναι η επιδίωξή του, κάνοντας άνοιγμα κυρίως στο ΚΙΝΑΛ και στο ΜέΡΑ 25. 

Το μπαλάκι βρίσκεται στην περιοχή τής Χαριλάου Τρικούπη από όπου ακόμα περιμένουμε τον νέο κλειδοκράτορά της να διασαφηνίσει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Αν ο Ν. Ανδρουλάκης αποκλείσει προεκλογικώς οποιαδήποτε συνεργασία με τη ΝΔ, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θα έχει βοηθήσει και το κόμμα του να επανέλθει με πιο ισχυρό ρόλο. Αν επιμείνει στην πολιτική των ίσων αποστάσεων ψαρεύοντας σε θολά νερά, που έχει οδηγήσει το ΚΙΝΑΛ σε στασιμότητα, τότε θα αποτελέσει θύμα τής αναπόφευκτης πόλωσης, με τις ανάλογες συνέπειες για τις πολιτικές του φιλοδοξίες... 

 

"Ο σπουδαγμένος κακός είναι επτά φορές κακός"...

Στη δήλωσή του, το νόημα της οποίας θα μπορούσε να συμπυκνωθεί και στο "μην παίρνετε τις μελέτες μου στα σοβαρά, δεν είμαι και τίποτα σπουδαίο", ο Σ. Τσιόδρας μας καλεί και να εμβολιαστούμε για να σωθούμε. Ναι, να εμβολιαστούμε, αν και ιδίως η μετάλλαξη Όμικρον απαιτεί πολύ περισσότερα μέτρα, αλλά ποιος θα λάβει σοβαρά τη συμβουλή ενός επιστήμονα που μία πρόταση νωρίτερα είχε υποβαθμίσει την αξία τής δικής του εργασίας; Και ύστερα αναρωτιούνται γιατί το αντιεμβολιαστικό κίνημα έχει λάβει χαρακτηριστικά επιδημίας...

Ο ιερέας στα "Γράμματα σε έναν φίλο Γερμανό" του Αλμπέρ Καμί προτιμά να υπηρετήσει την πατρίδα του κι όχι τον θεό του. Ο Σ. Τσιόδρας κάνει εδώ και δύο χρόνια περίπου κάτι ακόμα χειρότερο, επιλέγει να υπηρετήσει την κυβέρνησή του από την πατρίδα του και το λαό της. Την εποχή των μνημονίων ζήσαμε την πνευματική ηγεσία τής χώρας να λειτουργεί ως γιουσουφάκι του συστήματος. Σήμερα φαίνεται πως τη "δόξα" της έχει ζηλέψει η επιστημονική ηγεσία...

Στο θεατρικό έργο τού Γιώργη Μασσαβέτα "Γυναικείες Ιστορίες" ακούγεται και η φράση "ο σπουδαγμένος κακός είναι επτά φορές κακός". Ο Σ. Τσιόδρας δεν είναι κακός. Φαντάζομαι πως θα είναι η καλύτερη παρέα για ένα κυριακάτικο πρωινό στην εκκλησία. Κι εκείνος, όμως, όπως και τόσοι άλλοι σπουδαγμένοι έχει βάλει τα προσόντα του στον τόκο. Κι ας μην είναι και το χριστιανικότερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει, αν ο επιστήμονας κι όχι ο πολιτικός Τσιόδρας έχει δίκιο και χάσαμε 8.000 συνανθρώπους μας που θα είχαμε σώσει αν είχαμε "πετάξει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για ΜΕΘ" που είχε πει κι ο λίστας (40 εκατομμυρίων ευρώ υπενθυμίζω) Πέτσας...

 

Αλάνθαστοι οδεύουμε στους 20.000 νεκρούς...

Όταν ο Κ. Μητσοτάκης εκστόμισε από το βήμα τής Βουλής πως είτε είσαι εντός ΜΕΘ είτε εκτός είναι το ίδιο και το αυτό κι αναρωτήθηκε αν υπήρχαν έρευνες που να ισχυρίζονται το αντίθετο, η απορία μου δεν ήταν αν υπήρχαν τέτοιες έρευνες αλλά γιατί χρειαζόμαστε έρευνες για να αποδεικνύουμε τα αυτονόητα. Δηλαδή αύριο μεθαύριο θα κάνουμε έρευνα, για παράδειγμα, και για το αν κάποιος που παθαίνει έμφραγμα έχει περισσότερες πιθανότητες να σωθεί αν πάει σε νοσοκομείο; Καταλαβαίνω ότι πολλοί άνθρωποι βγάζουν το ψωμί τους από τέτοιου είδους έρευνες, αλλά αντί να αναλώνουμε οικονομικούς κι ανθρώπινους πόρους για τα αυτονόητα δεν θα ήταν πιο χρήσιμο αν ασχολούμασταν με το να βρούμε, π.χ., θεραπείες για διάφορες μορφές καρκίνου;...

Κι επί ΣΥΡΙΖΑ κι επί ΠΑΣΟΚ κι επί ΝΔ παλιότερα πέθαιναν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ. Το ΕΣΥ δεν ήταν ποτέ ένα κόσμημα, αλλά δεν ήταν και ποτέ για τα σκουπίδια. Ποτέ, ωστόσο, από τη μεταπολίτευση και μετά δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία. Κι αν το Μάρτιο του 2020 ήταν λογικό να πιαστεί και η κυβέρνηση εξαπίνης, ποιες δικαιολογίες μπορεί να έχει σχεδόν δύο χρόνια αργότερα για το ότι η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας έχει περιοριστεί σε ό,τι βλέπουν η πεθερά και τα ΜΜΕ;...

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κληθεί να αντιμετωπίσει ζητήματα που υπερβαίνουν τα στενά όρια της ελληνικής εδαφικής επικράτειας. Είναι, όμως, επίσης αλήθεια ότι στην πανδημία και στην ακρίβεια έχουμε πάει πολύ χειρότερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δίχως να έχει εξηγηθεί από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του το γιατί... 

Ακούγοντάς τους και στη συζήτηση του προϋπολογισμού παρουσιάζουν μια εξωραϊσμένη εικόνα τής χώρας, το οποίο είναι θεμιτό βεβαίως να το κάνουν για πολιτικούς λόγους, αλλά δεν τους έχω ακούσει να παραδεχθούν έστω ένα λάθος τους. Αντιθέτως, συνεχίζουν την  αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ λες και η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται στην θέση που είναι σήμερα χωρίς να έχουν μεσολαβήσει εκλογές που έκριναν τα κυβερνητικά πεπραγμένα της. Στις επόμενες κάλπες, ωστόσο, πρώτα θα κριθεί ο βίος και πολιτεία τής κυβέρνησης Μητσοτάκη και δευτερευόντως το κυβερνητικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ας το έχουν αυτό υπόψη στo Μαξίμου ΑΕ...  

 

 

Πολλοί χρυσαυγίτες ψήφισαν ΝΔ, άρα η ΝΔ είναι νεοναζιστικό κόμμα...

Καταπώς φαίνεται δεν υπάρχει μόνο καπνός (και) στην υπόθεση του Στ. Παναγιωτόπουλου, αλλά και φωτιά, αν κρίνω τουλάχιστον από το μπαράζ σε βάρος του καταγγελιών. Και πολύ καλά έκαναν οι "Ράδιο Αρβύλα" και τοποθετήθηκαν δημοσίως δίχως να κρυφτούν πίσω από κάποια εισαγγελική έρευνα που πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί. Το αν, βεβαίως, δεν είχαν πάρει μυρωδιά τόσα χρόνια για το τι έκανε ο φίλος τους είναι ένα ερώτημα που πρέπει πρώτα οι ίδιοι να απαντήσουν στον εαυτό τους...

Ο Στ. Παναγιωτόπουλος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει όσους κάνουν porn revenge. Αυτό είναι ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι δεξιοί νοικοκυραίοι, το οποίο όμως μπορεί να διαβαστεί κι έτσι, που μάλλον δεν θα τους αρέσει: πολλοί (κι όχι μόνο ένας porn revenger, αν έχει σημασία η ποσότητα, που δεν έχει) "ορφανοί" χρυσαυγίτες ψήφισαν ΝΔ στις τελευταίες εκλογές, άρα η ΝΔ είναι νεοναζιστικό κόμμα. Φυσικά όλα αυτά μοιάζουν με το ανέκδοτο με τον αστυνομικό και το μπουζούκι...

Μπουμπούκια, μάλιστα, όπως ο Αδ. Γεωργιάδης συγκρίνουν την περίπτωση Παναγιωτόπουλου με αυτή του Δ. Λιγνάδη, τον οποίο οι υψηλόβαθμοι "εντιμότατοι" φίλοι του δεν ξεχνούν κι ακόμα προσπαθούν να ξεπλύνουν. Λησμονούν, όμως, πως το μέλος ενός σατιρικού πάνελ σε έναν ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό, το οποίο πάνελ μάλιστα έχει σταθεί επανειλημμένως απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πληρώνεται από χρήματα του ελληνικού λαού ούτε έχει, βεβαίως, το ίδιο κύρος με τον διευθυντή τού Εθνικού Θεάτρου. Δεν συγκρίνω την ηθική και ποινική απαξία των πράξεων των δύο ανδρών- και οι δύο είναι καταδικαστέοι γι' αυτές-, αλλά τονίζω ποιου η υπόθεση δεν έχει πολιτικές διαστάσεις και ποιου έχει. Για να συνεννοούμαστε... 

 

 

Γιώργο, χάσαμε και ξαναχάσαμε και...

Ο Γ. Παπανδρέου ήταν διαχρονικά ένας άνθρωπος αγαθών προθέσεων, αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων, οι οποίες την εποχή που μας έβαλε στο μνημόνιο αποδείχθηκαν και καταστροφικές για τη χώρα. Με την επανεμφάνισή του, εξάλλου, ως διεκδικητή τής ηγεσίας τού ΚΙΝΑΛ απόδειξε για πολλοστή φορά ότι το πολιτικό του ένστικτο δεν έχει καμία σχέση με το αντίστοιχο του πατέρα του και του παππού του. Εκεί ακριβώς, άλλωστε, βρίσκεται και η αιτία τής κακοδαιμονίας του, στην οικογενειακή υποχρέωσή του να σταθεί αντάξιος σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων μπροστά στις οποίες μοιάζει, λόγω της αναπόφευκτης σύγκρισης, ακόμα πιο νάνος από όσο πραγματικά είναι...

Γιατί, όμως, πρέπει αυτή η χώρα να επιλέγει τους ηγέτες της μέσα από έναν κλειστό κατάλογο γόνων και παιδιών τού κομματικού σωλήνα; Μόνο στις πολιτικές οικογένειες και στα πολιτικά γραφεία βρίσκονται άνθρωποι με όραμα που μπορούν να μας οδηγήσουν μπροστά; Μάλλον όχι, αλλά επειδή ακριβώς ο νεποτισμός και η ευνοιοκρατία έχουν δηλητηριάσει το σύνολο του κοινωνικού μας βίου θεωρούμε λογικό αυτό να ισχύει και στα υψηλότερα πατώματα της πολιτικής εξουσίας...

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το τρίτο σε δύναμη κοινοβουλευτικό κόμμα, το οποίο μάλιστα κυβέρνησε τη χώρα επί δεκαετίες, δεν μπορούσε να βρει κάποιον καλύτερο από τον "κύριο Τίποτα" Ανδρουλάκη ή τον ΓΑΠ για ηγέτη του. Ακόμα, όμως, κι αν έβρισκε πώς θα κατόρθωνε να υπερβεί τις συμπληγάδες των κομματικών μηχανισμών και των οικογενειακών μύθων; Ο αγώνας του θα ήταν άνισος και μάλλον χαμένος από χέρι. Γι' αυτό και η πολιτική δεν συγκινεί, γι' αυτό κι από εκλογές σε εκλογές όλο και λιγότεροι προσέρχονται στις κάλπες, γι' αυτό εν τέλει η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία με την εκλογή Ανδρουλάκη πρόσθεσε ένα ακόμα καρφί στο φέρετρό της... 

 
 

Θεματοφύλακες του λαϊκισμού...

Οι θεσμοί κι εκείνοι που τους εκπροσωπούν διαθέτουν τόση ισχύ όση πιστεύουμε εμείς ότι έχουν. Δεν αμφιβάλλω, για παράδειγμα, για την ισχύ τής εκκλησίας στην ελληνική κοινωνία. Το ότι, όμως, η λαϊκή αντίδραση στην κυβερνητική διαρροή περί πρόσληψης- μονιμοποίησης 4.000 παπάδων ανάγκασε το Μαξίμου σε αναδίπλωση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Δείχνει, αν μη τι άλλο, πως εκεί έξω, πολύ μακριά από όσα προβάλλουν οι τηλεοπτικές οθόνες, βρίσκεται μια Ελλάδα που δεν τρώει κουτόχορτο ούτε αποδέχεται τα πάντα με την υπόσχεση της βασιλείας των ουρανών...

Φυσικά η Ελλάδα δεν είναι μία, είναι πολλές και σε μία από αυτές κατοικούν οι "Θεματοφύλακες του Συντάγματος" και οι κάθε λογής σαλτιμπάγκοι. Ένας από αυτούς τους ψεκασμένους μού αράδιαζε τις προάλλες μια σειρά από συνωμοσιολογίες για να καταλήξει στο ότι ο ίδιος κι όλη του η οικογένεια αρρώστησαν από covid και, μάλιστα, πως ο πατέρας του επί ένα μήνα βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Αν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν ζήσει στο σπίτι τους τη φριχτή πραγματικότητα, δεν μπορούν να αποδεχθούν τον ορθό λόγο τι να περιμένουμε από εκείνους που δεν έχουν υπάρξει καν θύματα;...

Δεν υπάρχει, συνεπώς, μεγαλύτερος λαϊκισμός και τυχοδιωκτισμός από την επίκληση της εθνικής ενότητας προκειμένου, στην ουσία, να βγάζουμε το σκασμό. Με ποιους να ενωθούμε δηλαδή; Με τους παπάδες που εν μέσω εθνικής τραγωδίας πιέζουν για τα ρουσφέτια τους; 

Με τους "Θεματοφύλακες του Συντάγματος" και τους λοιπούς ψεκασμένους; Με τους χρυσαυγίτες και τους ακροδεξιούς, ορισμένοι από τους οποίους είναι υπουργοί; Τη μόνη ενότητα που βρίσκω λογική και δίκαιη είναι η λαϊκή απέναντι σε εκείνους που εν ονόματι του λαού τού υπονομεύουν, όταν δεν του κλέβουν, το βιος. Τα υπόλοιπα είναι για να βγάζει δακρύβρεχτα διαγγέλματα ο Μωυσής... 

 

Δεν είναι μόνο η Ουγγαρία, είναι και η Ελλάδα, αλλά αν το ξέραμε δεν θα ήμασταν...

 

Όταν στην Ευρώπη μιλάνε για προβλήματα με την ελευθερία τού Τύπου δεν αναφέρονται μόνο στην Ουγγαρία και στην Πολωνία, όπως πιστεύουμε εδώ, αλλά και στην Ελλάδα. Αν, όμως, το ξέραμε δεν θα είχαμε προβλήματα με την ελευθερία τού Τύπου, έτσι δεν είναι;.. 

Ούτε θα γινόταν γνωστό από κατάθεση μάρτυρα σε ανακριτική διαδικασία πως δημοσιογράφος τρόπον τινά, ο Μ. Φουρθιώτης, είχε παραγγείλει συμβόλαιο θανάτου σε βάρος άλλου δημοσιογράφου, του Κώστα Βαξεβάνη, και δεν θα άνοιγε μύτη. Ακόμα και στην Κολομβία και στο Μεξικό των "Narcos", που είναι συνηθισμένοι σε κάτι τέτοια, θα ήταν πρώτη είδηση και με το ερώτημα ποιος είναι πίσω από τον Φουρθιώτη...

Έχουν περάσει, εξάλλου, οκτώ μήνες από τη δολοφονία τού δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, αλλά δεν έχουμε κανένα νεότερο γύρω από την έρευνα (;) για την εξιχνίασή της. Αν ήμουν, συνεπώς, βαρόνος τού εγκλήματος και είχα στην τσέπη μου πολιτικούς, δικαστικούς, αστυνομικούς, εκδότες, δημοσιογράφους γιατί να μην αισθανόμουν την Ελλάδα επί γης παράδεισο; Κι αν το μετεμφυλιακό κράτος είναι εδώ και καιρό παρελθόν, ποιοι είναι αυτοί που αναστυλώνουν το παρακράτος του;...

Για το ότι είμαστε ουραγοί στην ελευθεροτυπία στην Ευρώπη δεν ευθύνονται, φυσικά, μόνο η κυβέρνηση και τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που την στηρίζουν. Δεν θα υπήρχαν τσατσάδες αν δεν υπήρχαν και πρόθυμες να πουλήσουν την πένα τους δημοσιογραφικές εταίρες, οι οποίες λειτουργούν σαν τζουκ μποξ κι όχι ως λειτουργοί τής υποκειμενικής αντικειμενικότητας. Όπως υπάρχει η ατομική μας ευθύνη στη μάχη κατά τού κοροναϊού, το ίδιο ισχύει και με την ατομική ευθύνη των δημοσιογράφων. Ο καθένας και οι επιλογές του σε αυτήν τη ζωή...  

  

Χρειαζόμαστε παραγωγή περισσότερου πλούτου για να έχουμε ίση πρόσβαση σε ΜΕΘ;...

Πριν μερικούς μήνες η κυβέρνηση σάρκαζε τα μονοκλωνικά, αλλά στον "Ευαγγελισμό" τα χορηγούσαν στον αρχιεπίσκοπο για να γλιτώσει τη ζωή του, μολονότι αν την έχανε, όπως εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι που δεν είχαν αυτήν την πολυτέλεια, τον περίμενε μια θεσούλα στη βασιλεία των ουρανών. Πριν μερικές ημέρες έγινε γνωστό ότι ανεμβολίαστος μητροπολίτης, κήρυκας του αντιεμβολιαστικού κινήματος, πήρε θέση σε ΜΕΘ νεότερου κι εμβολιασμένου συμπολίτη του παρόλο που κι εκείνον τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες ο άγιος Πέτρος. Δεν ξέρω, συνεπώς, αν οι κενές ΜΕΘ για τους vip είναι 47, 37 ή 17, το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτήν τη ζωή δεν είμαστε όλοι ίσοι ούτε κι όταν σβήνει το καντήλι μας...

Όταν ήμουν μικρός θυμάμαι που μου έλεγαν να τρώω όλο το φαγητό μου γιατί υπήρχαν παιδιά στην Αιθιοπία που πέθαιναν από την πείνα αφού δεν είχαν να φάνε. Τρεις δεκαετίες αργότερα στην αναπτυγμένη Δύση έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε αντιεμβολιαστές όταν στην Αφρική δεν έχουν στη διάθεσή τους εμβόλια, με συνέπεια και τη μετάλλαξη Όμικρον. Μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια, άλλωστε, και με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού οι κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες για τον πρωθυπουργό μας είναι φυσικό φαινόμενο όπως η αναισθησία του, μάλλον αυξήθηκαν παρά μειώθηκαν...

Αναρωτιέμαι αν χρειαζόμαστε την παραγωγή περισσότερου πλούτου ώστε όλοι μας να έχουμε ισότιμη πρόσβαση σε ΜΕΘ. Μάλλον όχι, αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα προκειμένου όλοι να απολαμβάνουμε, για παράδειγμα, δημόσιας φροντίδας υγείας με τους ίδιους όρους, ανεξαρτήτως αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί. Αν υπήρχε, άλλωστε, κοινωνική δικαιοσύνη το ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός θα ήταν πολύ σχετικό και οι διαφοροποιήσεις μεταξύ τους σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν τόσο χαοτικές όσο σήμερα...  

 

Με ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ; Όλα τα υπόλοιπα είναι για να γεμίζει ώρες η Τατιάνα...

Το να κατηγορούν το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ 25 ή τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς το ΣΥΡΙΖΑ για έλλειμμα προοδευτισμού είναι κάτι που μπορώ να ακούσω με κατανόηση. Ακόμα κι αν λέγεται από ανθρώπους που προτιμούν την ασφάλεια της εξέδρας από το λασπότοπο της αρένας. Το να κατηγορεί, όμως, για το ίδιο πράγμα την αξιωματική αντιπολίτευση το ΚΙΝΑΛ μοιάζει με το να δηλώνει ο Αδ. Γεωργιάδης πολέμιος της χούντας των συνταγματαρχών...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης την είχε ανάγκη για να κυβερνήσει στις 7 Ιουλίου 2019 η Χαριλάου Τρικούπη θα είχε δηλώσει διαθέσιμη. Ομοίως, αν ο Μητσοτάκης έχει ανάγκη το ΚΙΝΑΛ μετά από τις επόμενες εκλογές θα συμβεί το ίδιο. Κι όχι, βεβαίως, με βάση ένα προοδευτικό πρόγραμμα, αλλά το ακραίως συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο με το οποίο κυβερνά σήμερα. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε με ένα κόμμα τής λαϊκής δεξιάς, μόνο που αυτό έγινε στη βάση τής απαλλαγής από τα μνημόνια και της κάθαρσης. Όταν προέκυψε η Συμφωνία των Πρεσπών οι δρόμοι τους χωρίστηκαν...

Δεν ξέρω τι πρεσβεύει ο Ν. Ανδρουλάκης κι αυτή μου την άγνοια μοιράζεται ακόμα και η συντριπτική πλειονότητα όσων τον ψήφισε την περασμένη Κυριακή. Εδοξάσθη κρυπτόμενος και μάλλον θα εξευτελιστεί εμφανιζόμενος, αλλά έχω την επιείκεια να τον ακούσω πρώτα να αυτοεκτίθεται. Και φυσικά το πρώτο που πρέπει να μας πει είναι αν την επόμενη ημέρα θα συγκυβερνήσει με τη ΝΔ ή με το ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να χτίζεται ένα απολιτίκ αφήγημα του λάιφσταϊλ που δεν αφορά τον αγώνα τής κοινωνικής πλειοψηφίας για επιβίωση με αξιοπρέπεια... 

 

Το ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει αλλά πρέπει να θελήσει...

Η αναμενόμενη εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία τού ΚΙΝΑΛ θα κινήσει, έστω και για λίγο, τα τελματωμένα νερά τής ελληνικής πολιτικής σκηνής. Είναι νέος κι άφθαρτος, αλλά μέχρι στιγμής δεν ξέρουμε τι άλλο πρεσβεύει, ενώ η κολεγιά του με τον Ανδρ. Λοβέρδο δεν προμηνύει κάποιο αντί-ΝΔ προοδευτικό μέτωπο. Αν, μάλιστα, δεν κατορθώσει να παρουσιαστεί ως σοβαρός αμφισβητίας τού νέου δικομματισμού, το ΚΙΝΑΛ θα έχει την τύχη όλων των μικρών κομμάτων που συγκυβέρνησαν, θα εξαϋλωθεί δηλαδή ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα παραμείνει ένα ΚΚΕ του κέντρου μέχρι να πεθάνουν και οι τελευταίοι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ το 1981...

Η εκλογή Ανδρουλάκη θα κάνει καλό και στο ΣΥΡΙΖΑ, αφού θα ξυπνήσει, ή τουλάχιστον πρέπει να ξυπνήσει, πολλούς που πιστεύουν ότι θα κερδίσουν ξανά την εξουσία με τον αυτόματο πιλότο τού ώριμου φρούτου ή που βολεύονται με το ρόλο τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον οποίο θεωρούν δεδομένο. Το συνέδριο έχει ήδη καθυστερήσει πολύ και δεν είναι μόνο η πανδημία δικαιολογία, με συνέπεια η εσωστρέφεια που κινείται γύρω από μάχες μηχανισμών με προπέτασμα την κυβερνησιμότητα ή την ιδεολογική καθαρότητα να μην αφορά την κοινωνία, που εξακολουθεί να απέχει από την κομματική της οργάνωση στο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως κι αν έχει, για την εικόνα ύπνωσης που παρουσιάζει το κόμμα τη μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο πρόεδρός του, ο οποίος ακόμα αδυνατεί να φτιάξει ομελέτα σπάζοντας αβγά...

Ο Ν. Ανδρουλάκης μπορεί να αποδειχθεί πως εν τέλει είχε ένα όραμα για την ελληνική κοινωνία, το οποίο επιμελώς έκρυβε από συστολή στα πρώτα 42 χρόνια τής ζωής του. Επειδή, όμως, μάλλον θα αποδειχθεί ένα πουκάμισο αδειανό ή "απλώς" ένα ακόμα χειραγωγούμενο μη φιλικών προς την κοινωνική πλειοψηφία συμφερόντων δύσκολα θα κερδίσει τη μόνιμη εμπιστοσύνη τού λαού. Συνεπώς οι προσδοκίες για προοδευτική στροφή μάλλον θα συνεχιστεί να εντοπίζονται στο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πολύ απλά δεν έχει το δικαίωμα να μην θέλει να αναλάβει τις βαριές ιστορικές ευθύνες που του αναλογούν ξανά... 

 

Μια πολύ κοινοβουλευτική μπανανία...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έγινε πρωθυπουργός χάρη σε τανκ, στον εξωτερικό παράγοντα ή ακόμα και στα εγχώρια συμφέροντα. Ούτε εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης τής σχετικής πλειοψηφίας αποκλειστικώς γιατί το κατεστημένο τον στηρίζει και τον συντηρεί. Είχε ένα προεκλογικό αφήγημα που έπεισε κι έχει μια αντιπολίτευση που ακόμα δεν ξέρει τι θέλει και πού πηγαίνει...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι δικτάτορας, μόνο που έχει επιβάλει- για την ακρίβεια, οι χορηγοί του- ένα καθεστώς που θυμίζει περισσότερο λατινοαμερικανική μπανανία παρά ευρωπαϊκή δημοκρατία. Ή, τέλος πάντων, όχι δημοκρατία που να απέχει πολύ από του Όρμπαν στην Ουγγαρία ή του Κατσίνσκι στην Πολωνία. Το δημόσιο μπούλινγκ στον Χριστόφορο Ζαραλίκο είναι μόνο αυτό που βλέπει και η πεθερά. Πίσω από την κουρτίνα, με βάση μάλιστα και στοιχεία διεθνών οργανισμών, η Ελλάδα υπονομεύει όσο ελάχιστες άλλες την ελευθερία τής έκφρασης, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν λάβουμε υπόψη και τι συμβαίνει με τα push backs στο Αιγαίο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους αιτούντες άσυλο...

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έτσι κι αλλιώς ομοιάζει περισσότερο σε ολιγαρχία παρά σε δημοκρατία. Σκεφτείτε, συνεπώς, όταν δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε τα θεσμικά αντίβαρα της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας- δικαιοσύνη, ανεξάρτητες Αρχές, ΜΜΕ- πόση δημοκρατία απολαμβάνουμε... 

Πού ακούστηκε, άλλωστε, δημοσιογράφος να επιτίθεται σε κωμικό για να προστατεύσει μεγαλοεπιχειρηματία αντί να βρίσκεται στο ίδιο πλευρό με τον σατιρικό ηθοποιό απέναντι στην όποια εξουσία; Ακούστηκε, άλλωστε, πολύ ηχηρά η σιωπή των περισσότερων ΜΜΕ και κομμάτων, αφήστε που ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ξέπλυνε τη ντροπή. Η Κολομβία τού Εσκομπάρ μιλά πλέον ελληνικά... 

 
 

Προσβάλλομαι και δεν το ανέχομαι. Εσείς;...

Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στην τεχνητή νοημοσύνη για να μάθουμε τι πραγματικά σκέφτεται ο Κ. Μητσοτάκης. Έχουμε την Μ. Ξαφά γι' αυτό, η οποία μας λέει όσα ο πρωθυπουργός πιστεύει και προγραμματίζει για το μέλλον μας αλλά μας τα φέρνει ένα ένα και με μπόλικα ψέματα και προπαγάνδα γιατί αλλιώς θα τον έπαιρναν με τις πέτρες ακόμα και οι δικοί του. Πάγωμα κατώτατου μισθού, απολύσεις στο ΕΣΥ, ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων, τα οποία στην ουσία αποκάλυψε η διαχρονική ιέρεια των μητσοτάκηδων, είναι απλώς μερικά από αυτά τα οποία μας έχουν για μετά αν δεν τους βάλουμε φρένο...

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να είχε ενισχυθεί το ΕΣΥ με γιατρούς και νοσηλευτές, ΜΕΘ και λοιπό εξοπλισμό, πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας και κινητά συνεργεία. Πώς θα έπειθε στη συνέχεια η κυβέρνηση για την ανάγκη ιδιωτικοποίησής του αν οι πολίτες έβλεπαν ένα σύστημα που λειτουργεί ρολόι;.. 

Σκεφτείτε, επίσης, πόσο καλός μάνατζερ είναι κάποιος που σου λέει πως θα παραχωρήσει σε κάποιον άλλο τη δουλειά γιατί ο ίδιος δεν μπορεί. Θα ανανεώνατε την θητεία ενός τέτοιου ανθρώπου; Μάλλον όχι και πολύ καλά θα πράττατε αν κάνατε το ίδιο και με τον Κ. Μητσοτάκη, που ακριβώς αυτό σας λέει...

Δεν προσβάλλομαι από το ότι η ιδεολογία τού πρωθυπουργού τής χώρας είναι διαφορετική από τη δική μου. Οι κόσμοι μας είναι εντελώς διαφορετικοί και τα συμφέροντα που έχει επιλέξει να υπερασπίζεται ο καθένας μας ομοίως διαφορετικά... 

Οι νεοφιλελεύθεροι, εξάλλου, μιλούν αποκλειστικώς για δημιουργία νέου πλούτου, δίχως να τους περνά καν από το μυαλό πως αυτός πρέπει να διανέμεται με κοινωνική δικαιοσύνη ή και πως το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με τον ήδη παραγόμενο. Προσβάλλομαι, όμως, πολύ από το ότι ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται σε εμένα και στην κοινωνική πλειοψηφία σαν να είμαστε λοβοτομημένοι κι έτσι πρόθυμοι να πιστέψουμε, για παράδειγμα, ότι την προηγούμενη εβδομάδα οι άνω των 60 ήταν αρκούντως εμβολιασμένοι κι επομένως η υποχρεωτικότητα αχρείαστη κι επικίνδυνη και σήμερα δεν είναι κι άρα η υποχρεωτικότητα αναγκαία. Προσβάλλομαι και δεν το ανέχομαι. Αναρωτιέμαι, όμως, αν προσβαλλόμαστε και δεν το ανεχόμαστε άλλο, σε πρώτο πληθυντικό...

 

Τα δεδομένα είναι ίδια, τα ψέματα αλλάζουν...

Όταν ο Κ. Μητσοτάκης θεωρεί πως τα σχολεία και το τι λέει ο καθηγητής Γεροτζιάφας είναι τα δύο δυνατά του χαρτιά σε βάρος τού Αλέξη Τσίπρα κι επανέρχεται ξανά και ξανά σε αυτά στην κονταρομαχία τους στη Βουλή, τότε είναι φανερό ότι έχει μεγάλο πρόβλημα. Το 25% των κρουσμάτων προέρχεται από τη διασπορά που ξεκινά από τα σχολεία, ωστόσο η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αραίωσε τα τμήματα αλλά τα μεγάλωσε κι επέβαλε το 50% συν ένας για να τα κλείνει. Το να επιμένει, εξάλλου, ο αρχηγός Κούλης στις προτάσεις Γεροτζιάφα όταν ο ίδιος και οι υπουργοί του είχαν επιχειρηματολογήσει μόλις πριν μερικές ημέρες για τα ακριβώς αντίθετα θυμίζει σκοινί στο σπίτι τού κρεμασμένου...

Ο πρωθυπουργός καταφεύγει συχνά στο επιχείρημα πως αλλάζει απόψεις γιατί η κατάσταση της πανδημίας είναι δυναμική κι αναγκάζεται να κάνει προσαρμογές. Προφανώς και κάθε ημέρα που περνά μαθαίνουμε περισσότερα για τον κοροναϊό. Όλα αυτά, όμως, για τα οποία τον κατηγορεί η αντιπολίτευση είναι γνωστά από την αρχή. Μήπως δεν ξέραμε, για παράδειγμα, ότι τα παιδιά μεταδίδουν ευκολότερα, ότι στα ΜΜΜ γίνεται μεγάλη διασπορά ή ότι αν είχαμε κάνει σωστή ιχνηλάτηση και μαζικά τεστ θα είχαμε αποφύγει πολλούς νεκρούς;...

Ο Κ. Μητσοτάκης γνώριζε, όπως γνωρίζει και για τη θνησιμότητα εκτός ΜΕΘ, αλλά επιμένει στη στρατηγική των ψεμάτων και της παραπλάνησης. Κι αν έχει ως ένα βαθμό δίκιο στο ότι η αντιπολίτευση δεν έχει βάλει ακριβώς τα χέρια της στη φωτιά για να πείσει για τον εμβολιασμό, η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τον ίδιο. 

Άλλωστε διαθέτει την πολυτέλεια που δεν είχε κανένας άλλος πρωθυπουργός τής μεταπολίτευσης- με την εξαίρεση, ίσως, του Κ. Σημίτη- να απολαμβάνει μαζικής στήριξης από τα ΜΜΕ κι άρα να περνά εύκολα τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Η χώρα, όμως, διαθέτει για πρωθυπουργό έναν ιδεοληπτικό ντίλερ που κοιμάται και ξυπνά με μια βασική σκέψη: πώς θα κονομήσουν κι άλλα φράγκα ο ίδιος και οι κολλητοί του. Ακόμα και πάνω σε περισσότερες από 18.000 κάσες...