Ο συμπλεγματισμός του κτήνους...

"Συνελήφθη ο Τατσόπουλος", διάβαζα στα περισσότερα, αν όχι σε όλα τα ΜΜΕ κι αναρωτιόμουν αν είχε συλληφθεί για φόνο, ληστεία, βιασμό ή κάτι άλλο. Όχι, είχε συλληφθεί με την αυτόφωρη διαδικασία γιατί του έχει υποβάλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση ένας παρουσιαστής τής trash tv κι εσχάτως πολιτευτής. Και, κυρίως, γιατί ο συγγραφέας δεν αναφέρεται στα άρθρα και στα βιβλία του με πολύ κολακευτικούς χαρακτηρισμούς για το εγχώριο παπαδιστάν...

Γιατί τα μέσα δεν ανάφεραν στους τίτλους τους το λόγο σύλληψης Τατσόπουλου; Μόνο για να κερδίσουν περισσότερα κλικ, αυξάνοντας την αγωνία τού αδηφάγου κοινού; Δεν νομίζω. Πώς θα μπορούσαν την ίδια ώρα να επιτίθενται στην απολίτιστη Τουρκία και στο φονταμενταλιστικό Ιράν αν διαδιδόταν πως και στη χώρα μας υφίστανται σκοταδιστική νομοθεσία και ταγοί πρόθυμοι να την υπηρετήσουν αυτοεξευτελιζόμενοι; Παριστάνουμε τους προοδευτικούς και τους πολιτισμένους απέναντι στους ασιάτες ή στους αφρικανούς την ίδια ώρα που το Σύνταγμα της χώρας αναφέρεται σε επίσημη θρησκεία κι όποιος τολμήσει να αλλάξει κάτι στη συντηρητικούρα μας τον εξοστρακίζουμε ως ιερόσυλο και προδότη...

Το ότι δεν θέλω να συλλαμβάνεται ένας συγγραφέας γι' αυτά που λέει και γράφει δεν σημαίνει πως συμφωνώ με όλα ή και τα περισσότερα από όσα λέει και γράφει. Ομοίως, το να μην επιθυμώ να απαγορευτεί ένα κόμμα χρησιμοποιώντας μια νομοθεσία που ανοίγει το δρόμο και για την απαγόρευση άλλων με την κρίση ενός δικαστηρίου δεν σημαίνει απαραιτήτως πως δεν θεωρώ αυτό το κόμμα αποκρουστικό. Ναι, η δημοκρατία μας πρέπει να αυτοπροστατεύεται και να μην παρουσιάζεται αφελής. Αλίμονο, όμως, αν τη μετατρέψουμε σε ένα εύθικτο, ευερέθιστο και κομπλεξικό κατασκεύασμα γιατί αυτό βολεύει συμπλεγματικούς με εξουσία στα χέρια τους που αφήνουν σκοπίμως απαίδευτη τη μάζα για να μπορούν να την ελέγχουν καλύτερα... 

   

 

Πιλότοι σκοτώνονται, μπάτσοι διαφθείρονται αλλά ευτυχώς δεν μας κυβερνούν απάτριδες και μπαχαλάκηδες...

Πιλότοι πολεμικών αεροσκαφών σκοτώνονται και υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, τοποθετημένοι από την πολιτική ηγεσία, συνομιλούν με μαφιόζους. Ποιος να το πίστευε ότι τέτοια πράγματα θα συνέβαιναν όχι με μια κυβέρνηση "απάτριδών" και "μπαχαλάκηδων" όπως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί ΝΔ της πατρίδας και της ασφάλειας; Μάλλον όλοι όσοι ταυτίζουμε τις πατριωτικές κορώνες και τα κηρύγματα περί νόμου και τάξης με τους πολιτικούς ή και ποινικούς απατεώνες...

Ο Τσοχατζόπουλος πήγε φυλακή προχωρώντας στα μισά από τα εξοπλιστικά προγράμματα στα οποία έχει προχωρήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για τα περισσότερα εκ των οποίων δεν ρώτησε καν τα Επιτελεία. Κι όμως, η εθνική μας ασφάλεια θα μπορούσε να είχε υπηρετηθεί πολύ καλύτερα και πολύ φθηνότερα από 15 δισ. ευρώ που μας κοστίζουν τα Ραφάλ και οι Μπελαρά, αν επενδύαμε πιο πολύ στη διπλωματία παρά στο σισύφειο εξοπλιστικό ράλι. 

Αν, για παράδειγμα, αναλαμβάναμε εμείς ρόλο ειρηνοποιού ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία αντί να τον έχουμε παραχωρήσει στην Τουρκία. Ούτε καν το κοινό χριστιανικό δόγμα δεν αξιοποιούν αυτοί που σταυροκοπιούνται με το που βλέπουν κάμερες να τους καταγράφουν...

Τρομάζω και μόνο στη σκέψη τού τι άλλο θα κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη αν της ανανεωθεί η λαϊκή εντολή. Αν μέσα σε τέσσερα χρόνια σκότωσε εκατοντάδες ή και χιλιάδες που θα είχαν σωθεί αν είχε ενισχύσει ουσιαστικώς το ΕΣΥ, έχει γιγαντώσει τις ταξικές ανισότητες καθιστώντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους υπόλοιπους φτωχότερους κι έχει ασελγήσει με τέτοια βιαιότητα πάνω στους θεσμούς και στις δημοκρατικές λειτουργίες τι άλλο "καλούδι" μας ετοιμάζει;... 

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχτισε από το μηδέν το σύστημα διαφθοράς. Το βρήκε έτοιμο από τους πολιτικούς και οικογενειακούς του προγόνους και το επέκτεινε. Κρίμα δεν είναι να το επεκτείνει κι άλλο;... 

 

Ευγενική υπενθύμιση σε ΠΑΣΟΚ- ΚΚΕ: Δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ...

Όταν ο Κ. Καραμανλής είχε κερδίσει τις εκλογές τού 1961 με βία και νοθεία κι ο Γ. Παπανδρέου είχε κηρύξει τον ανένδοτο, η ΕΔΑ δεν είχε κρατήσει ίσες αποστάσεις ούτε έκανε διμέτωπο. Συνασπίστηκε με την Ένωση Κέντρου για να φύγει η δεξιά, παρά το βρόμικο ρόλο που είχε παίξει ο υποτιθέμενος Γέρος της Δημοκρατίας στα Δεκεμβριανά. Σήμερα, όμως, πρωτίστως το διάδοχο κεντρώο σχήμα τού ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, αλλά και το ΚΚΕ προτιμούν να επιτίθενται και στο ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια ή και μεγαλύτερη σφοδρότητα σε σύγκριση με τη ΝΔ μολονότι είναι και πάλι η δεξιά που ευθύνεται για δημοκρατική εκτροπή...

Φυσικά και κάθε κόμμα έχει το δικαίωμα να διεκδικεί την πολιτική του επιβίωση. Ούτε είναι υποχρεωμένο να δείχνει τη γενναιότητα που έδειξε η κυνηγημένη από το κράτος και το παρακράτος Αριστερά (και) της δεκαετίας τού '60. Ούτε, όμως, μπορεί να συμψηφίζει τη λάσπη με το αποδεδειγμένο έγκλημα, ιδίως όταν το τελευταίο συνδέεται με το κράτος δικαίου και τους θεσμούς. Πολλώ δε μάλλον όταν είναι και το ίδιο θύμα του. Εκτός αν ο εκβιασμός πέτυχε κι αυτοί που σιωπούν, συμψηφίζουν κι εξωραΐζουν έχουν λερωμένη τη φωλιά τους...

Όπως κι αν έχει, όλοι θα κριθούν από το λαό και η στάση τους είτε θα ανταμειφθεί είτε θα καταδικαστεί. Και, φυσικά, θα μπει στη ζυγαριά των πολιτών η ευκολία με την οποία συνέδραμαν τη δεξιά στο αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο πριν τέσσερα χρόνια, καθώς και η δυσανεξία τους στο να συμπτύξουν μέτωπο με το ΣΥΡΙΖΑ τώρα που η δημοκρατία, έστω αυτή η κοινοβουλευτική κι ανάπηρη, κινδυνεύει. Δεν νομίζω, άλλωστε, πως οι δεύτερες κάλπες συμφέρουν κάποιον από όλους αυτούς που παριστάνουν πως Μητσοτάκης και Τσίπρας είναι το ίδιο και το αυτό...  

 

 

Τι με νοιάζει, δεν είμαι Εβραίος...

Ο Αδ. Γεωργιάδης ήταν, είναι και μάλλον θα παραμείνει, όσες προβιές κι αν αλλάξει, ένας ακροδεξιός, φασιστάκος γκεμπελίσκος. Ό,τι λέει, ωστόσο, δεν είναι προϊόν κάποιου αυθόρμητου πάθους ή πληγωμένου εγωισμού, αλλά στοχευμένο στα ειδικά κοινά που έδωσαν την αυτοδυναμία στη ΝΔ το 2019. Κι αυτά τα κοινά είναι τα ίδια που ψήφιζαν νωρίτερα τους χιμπατζήδες με τα μαύρα, οι κυρ Παντελήδες που αναγνωρίζουν στον διαφορετικό την αιτία τής παρακμής τους κι όχι στον εξουσιαστή τους...

Σε αυτούς απευθύνεται ο υπουργός Προπαγάνδας- συγγνώμη, Αναπτύξεως- όταν λέει, ανάμεσα σε άλλα τρομακτικά για τη δημοκρατία μας, πως καλά έκανε η ΕΥΠ και παρακολουθούσε όσους παρακολουθούσε. Φυσικά αυτό δεν εξηγεί γιατί ο πρωθυπουργός διατηρούσε, για παράδειγμα, ως υπουργό του την τραγική φιγούρα πολιτικού κερατά που λέγεται Κ. Χατζηδάκης ή τον ξεπουπουλιασμένο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρο, την ίδια ώρα που τους θεωρούσε κινδύνους για την εθνική ασφάλεια. Αυτό, ωστόσο, για τους κυρ Παντελήδες μικρή σημασία έχει. Όπως δεν είχαν για τους ξανθούς και γαλανομάτηδες Γερμανούς τα πογκρόμ τού Χίτλερ. Οι ίδιοι, βλέπετε, δεν ήταν Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι ή Ρομά...

Βεβαίως στο τέλος τού Β' Παγκοσμίου πολέμου γκρεμίστηκαν και τα σπίτια όσων είχαν κλείσει τα μάτια στο Ολοκαύτωμα. Κι αυτό δεν ήταν κάποια θεία δίκη, αλλά άμεση συνέπεια της εθελούσιας τύφλωσης, του μιθριδατισμού ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε τη δήθεν λογική τού "ας παρακολουθούσε όσους ήθελε ο Μητσοτάκης κι ας τα παίρνει από μένα για να τα προσφέρει στα τραστ αρκεί στο τέλος να μου δίνει κουπόνια"... 

Αυτός που ποδοπατά ακόμα κι αυτή τη χωλή κοινοβουλευτική δημοκρατία, τους θεσμούς της και το κράτος δικαίου δεν το κάνει για να προστατεύει την κοινωνική πλειοψηφία. Κι όποιος δεν προστατεύει την κοινωνική πλειοψηφία δεν ενδιαφέρεται ούτε και για το αν το πόπολο πέφτει θύμα αισχροκέρδειας στο σούπερ μάρκετ. Όποιος, επομένως, σήμερα πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει γιατί δεν είναι Εβραίος, ομοφυλόφιλος, Ρομά, μουσουλμάνος, μετανάστης, πρόσφυγας ή κάποιος άλλος αποδιοπομπαίος τράγος ας ετοιμάζεται να είναι το δικό του κεφάλι το αυριανό θύμα τής γκιλοτίνας των δικαιωμάτων... 

 

Νονός Νο4...

Κι από τη γραμμή άμυνας που ακολουθεί ένας καταγγελλόμενος μπορείς να καταλάβεις πόσο αθώος ή ένοχος είναι. Αν, ας πούμε, αυτή είναι η δολοφονία χαρακτήρα τού καταγγέλλοντα ή το "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους", τότε μάλλον κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Κι επειδή αυτή ακριβώς είναι η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης για το σκάνδαλο των υποκλοπών, δικαιούμαι να αναρωτιέμαι πόσο αθώος είναι ο "θιγμένος" Κ. Μητσοτάκης...

Κακώς είχε μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διαδικασία να συνδιαλλαγεί με έναν επιχειρηματία όπως ο Χρ. Καλογρίτσας για τη δημιουργία καναλιού που θα τον στήριζε σε ένα εχθρικό μιντιακό τοπίο. Ο Καλογρίτσας, ωστόσο, δεν πήρε ποτέ άδεια επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να πει η ΝΔ το ίδιο, πως οι χορηγοί της δηλαδή δεν ευνοήθηκαν ούτε κατά ένα ευρώ κατά την θητεία της; Μάλλον όχι...

Το να παρακολουθεί ένας πρωθυπουργός πολιτικούς φίλους κι αντιπάλους είναι αδικαιολόγητο από κάθε οπτική γωνία. Ιδίως όταν έχει στήσει ένα ολόκληρο ρυπαρό δίκτυο προκειμένου να το κατορθώσει και να μείνει στο απυρόβλητο. 

Όταν, όμως, αυτό το ρυπαρό δίκτυο στήθηκε και για τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους τότε η δημοκρατική εκτροπή συνοδεύεται με μαφιόζικου τύπου επιχειρήσεις. Σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για πρωθυπουργό, αλλά για νονό ο οποίος δεν ξεπλένεται από κανένα εκλογικό αποτέλεσμα. Δικάζεται από το φυσικό του δικαστή κι αν είναι ένοχος καταδικάζεται...

 

  
 

Οι μαύροι κύκνοι έσωζαν πάντα την τιμή της δημοκρατίας...

Τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει ούτε στα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεν θα μπορούσε συνεπώς να αποτελεί εξαίρεση το σκάνδαλο των υποκλοπών στην πραγματική ζωή. Είναι αλήθεια ότι το καθεστώς Μητσοτάκη ελέγχει, κατά το μάλλον ή ήττον, πολλούς από τους αρμούς τής εξουσίας κι αυτό του γέννησε την ψευδαίσθηση της πλήρους ατιμωρησίας ό,τι κι αν έκανε. Τα κάστρα, ωστόσο, πέφτουν από μέσα και συνήθως από "μαύρους κύκνους" που αναζητούν το φως και δεν βολεύονται με το σκοτάδι...

Ο Χρήστος Ράμμος είναι ο μαύρος κύκνος τής δικής μας ιστορίας, ο απρόβλεπτος παράγοντας που γκρεμίζει το όνειρο Μητσοτάκη για μια δεύτερη τετραετία. Όπως και με τη δολοφονία Λαμπράκη, δεν είναι η ελεγχόμενη από το δεξιό παρακράτος ηγεσία τής δικαιοσύνης που βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, αλλά "a few good men and women" στην ΑΔΑΕ. Πάντοτε, άλλωστε, και ιδίως σε αυτήν τη χώρα είναι οι λίγοι αυτοί στους οποίους η δημοκρατία χρωστά τα περισσότερα...

Στο Μαξίμου έχουν αλλάξει πολλά αφηγήματα για το τι συνέβη με τις παρακολουθήσεις. Από εκεί που μας έλεγαν πως δεν γίνονταν καθόλου έφτασαν σήμερα να τις χρεώνουν σε ρυπαρά δίκτυα για τα οποία δεν είχε καμία γνώση ο πρωθυπουργός. Ο ίδιος πρωθυπουργός που από την πρώτη εβδομάδα τής διακυβέρνησής του έθεσε υπό τον απόλυτο έλεγχό του την ΕΥΠ στην οποία έβαλε επικεφαλής έναν άνθρωπο που άλλαξε ακόμα και το νόμο για να έχει έστω τα τυπικά προσόντα ώστε να είναι διοικητής της. Στην ουσία έχουν μείνει με το επιχείρημα πως ο "Μητσοτάκης δεν είναι δολοπλόκος, αλλά ανίκανος". Οι πιο θλιβεροί, εν τω μεταξύ, δεν είναι οι συνεργάτες, οι υπουργοί και οι βουλευτές του, που πληρώνονται για να παριστάνουν τους χαζούς, αλλά τα ορφανά τού αντί- ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και του "μένουμε Ευρώπη" που εμφανίζονται ακόμα και σήμερα βασιλικότεροι του βασιλέως να περιγράφουν τα ανύπαρκτα ρούχα ενός ακόμα βασιλιά που σε λίγες εβδομάδες θα είναι έκπτωτος... 

   

 
 

Με νέο ριζοσπαστισμό κόντρα και στους νεοναζί...

Όποιος πίστευε ότι τελειώσαμε με την ακροδεξιά στην Ελλάδα, ακόμα και τη νεοναζιστική, επειδή φυλακίστηκαν οι χιμπατζήδες με τα μαύρα είναι σαν να πιστεύει σήμερα ότι με το να επεκτείνουμε το τείχος στον Έβρο τελειώνουμε και με τη μετανάστευση. Δυστυχώς, ωστόσο, είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι οι κοινωνικές παθογένειες λύνονται με την καταστολή κι όχι με την επίλυση των προβλημάτων που τις δημιουργούν. Γι' αυτό και φτάσαμε πάλι σήμερα να ψάχνουμε τρόπους να μπλοκάρουμε τον Κασιδιάρη, οι οποίοι φλερτάρουν με την αντισυνταγματικότητα και την αντιδημοκρατικότητα...

Μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 η κοινωνία πέρασε από τη ριζοσπαστικοποίηση στην αμηχανία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, με τα νεοφιλελεύθερα κι αντιδραστικά χαρακτηριστικά της, γέννησε ένα νέο κύμα αμφισβήτησης της πολιτικής που θα αποτυπωθεί με την αύξηση της αντισυστημικής ψήφου στις προσεχείς εκλογές. Κι επειδή οι θεωρίες συνωμοσίας με τον εθνικισμό αποτελούν ένα γοητευτικό κοκτέιλ για τις απαίδευτες μάζες, δεν θα εκπλαγώ από την είσοδο ενός ακόμα ακροδεξιού κόμματος στην επόμενη Βουλή, πέραν της Ελληνικής Λύσης...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνήσει κι έχει συμβιβαστεί, συνεπώς δεν έχει την άνεση του 2015 να διεκδικήσει την αντισυστημική ψήφο. Έχει, όμως, και την εμπειρία που δεν είχε πριν οκτώ χρόνια και πάνω σε αυτή οφείλει να χτίσει το προεκλογικό του αφήγημα, που πρέπει να είναι και προοδευτικά ριζοσπαστικό. Για να γίνει, ωστόσο, και πιο πειστικός χρειάζεται επιτέλους να βγάλει μπροστά περισσότερα νέα πρόσωπα και να μην βλέπουμε ξανά και ξανά αυτούς που κυβέρνησαν, συμβιβάστηκαν κι έκαναν λάθη τα οποία στοίχισαν...

  
 

Θα αλλοιώνουν και τις ελιές μας τώρα...

Όποιος δεν θέλει τους ξένους στη γλυκιά μας πατρίδα οφείλει τουλάχιστον να είναι σταθερός στο ρατσισμό του κι αυτή η μισαλλοδοξία του να μην είναι α λα καρτ. Αν, ας πούμε, ο Μπαγκλαντεσιανός αλλοιώνει τον πολιτισμό μας κι αυτό είναι τραγωδία, θα είναι τραγωδία κι όταν μαζεύει τις ελιές, τα μήλα ή τα πορτοκάλια μας. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως ένας τόσο μεγάλος εχθρός τού ελληνισμού μπορεί να είναι χρήσιμος σε κάτι. Εκτός αν πιστεύουμε στη δουλεία και πως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι και τόσο άνθρωποι...

Ομοίως, αν ένας πρωθυπουργός πιστεύει στα κλειστά σύνορα και στην Ευρώπη- φρούριο, τότε αυτά πρέπει να ισχύουν κι όταν μας λείπουν εργάτες γης. Δεν μπορεί τη μία στιγμή να κομπάζεις για τα τείχη και τα "push backs" και την άλλη να διαφημίζεις τη χώρα στους ξένους εργάτες ως ελκυστικό προορισμό. Μπορείς, βεβαίως, να κάνεις κι αυτό, αλλά τότε κάποιος με το δίκιο του θα σε αποκαλέσει αγύρτη και υποκριτή...

Αν είναι να αποκλείσουμε τον Κασιδιάρη να κατεβεί στις εκλογές ούτως ώστε τις πολιτικές του να τις ακολουθεί μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, τότε ποιος ο λόγος να βγάλουμε μόνο τον χιμπατζή με τα μαύρα εκτός νόμου κι όχι και τη ΝΔ; Φυσικά ο Κασιδιάρης είναι και δολοφόνος, αλίμονο όμως αν τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά λειτουργούν μόνο για το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων. Σε μία τέτοια περίπτωση δεν είναι δημοκρατικά, μάλλον μικροκομματικά είναι και πολιτικάντικα...   
 

Το τοξικό κλίμα γέννημα θρέμμα ενός τοξικού πρωθυπουργού...

Υπάρχει ένας, δυστυχώς μόνο ένας, δικαστικός σε αυτήν τη χώρα που θέλει να καταθέσει την αλήθεια για τις παρακολουθήσεις και το Μαξίμου, χρησιμοποιώντας ως ασπίδα τούς θλιβερούς κυβερνητικούς βουλευτές, δεν του επιτρέπει να καταθέσει. Ναι, ούτε ο γράφων έχει στη διάθεσή του ακλόνητες αποδείξεις ότι ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε φίλους κι εχθρούς, όπως δεν έχει και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών τής χώρας. Πόσες, όμως, άλλες αποδείξεις χρειαζόμαστε πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να μην μάθουμε ποτέ την αλήθεια, τουλάχιστον όχι πριν τις εκλογές;...

Αν στη ΝΔ δεν ήθελαν πράγματι οι κάλπες να στηθούν σε ένα τοξικό περιβάλλον, είχαν πολλές ευκαιρίες από τον περασμένο Αύγουστο ώστε να διαλευκανθεί το σκάνδαλο. Τις πέταξαν, ωστόσο, όλες στα σκουπίδια αφού από την πρώτη ημέρα στόχος ήταν η συγκάλυψη κι όχι η αποκάλυψη. Και τώρα που βρισκόμαστε, κατ' ουσία, σε προεκλογική περίοδο έχουν το θράσος να παριστάνουν και τους θεσμικούς που δεν ανέχονται τάχα η πολιτική ζωή τής χώρας να κυλιστεί στο βούρκο, την ίδια ώρα βεβαίως που νεκρανασταίνουν τον Χρ. Καλογρίτσα για να μας πουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρόταξε τα στήθη του για έναν άνθρωπο που δεν πήρε ποτέ τηλεοπτική άδεια. Χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ...

Να το ξεκαθαρίσω σε όποιον επιμένει να κάνει τον χαζό ή να πιστεύει ότι ο Κ. Μητσοτάκης σέβεται τη φιλελεύθερη δημοκρατία: αυτός που ευθύνεται για το ότι κάποιοι σηκώνουν κάθε πέτρα για να αποκαλύψουν πώς έγινε η δολοφονία είναι ο δολοφόνος κι όχι οι ερευνητές της. 

Αυτός, συνεπώς, που ευθύνεται για το ότι ο δημόσιος διάλογος περιστρέφεται γύρω από τις υποκλοπές δεν είναι εκείνοι που θέλουν να μάθουν την αλήθεια, αλλά ο ίδιος ο υποκλοπέας, η επαγγελματική στέγη τού οποίου έχει συγκεκριμένη διεύθυνση. Αν και θα χρειαστεί να την αλλάξει την επομένη των εκλογών. Τουλάχιστον αυτό δεν θα καταφέρει να το γλιτώσει, όπως ενδεχομένως τη φυλακή...  

 

Ιδίως σήμερα που υπουργός Εσωτερικών είναι ο Βορίδης...

Οι φωτογραφικοί νόμοι δεν μπορεί να είναι παρά κακοί νόμοι΄, ακόμα κι αν οι προθέσεις είναι καλές. Κι αυτό γιατί πολύ απλά οι συνθήκες αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη, όπως και οι εξουσίες που τις ορίζουν, με συνέπεια η δημοκρατία να βάζει τα χεράκια της και να βγάζει τα ματάκια της, έστω κι από αφέλεια ή κουτοπονηριά. Γιατί, βεβαίως, μικροκομματική κουτοπονηριά είναι η όψιμη σπουδή Μητσοτάκη να αποκλείσει το κόμμα Κασιδιάρη από τις εκλογές όταν επί τριάμισι χρόνια επέτρεψε στην ουσία στον χιμπατζή με τα μαύρα να το συγκροτήσει και να το μεγαλώσει. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν το κάνει από αγάπη στη δημοκρατία, αλλά από το φόβο τής διαρροής ψήφων στα ακροδεξιά του...

Η ΝΔ δεν θα είχε μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 158 εδρών αν δεν είχε απορροφήσει δεκάδες ή κι εκατοντάδες χιλιάδες χρυσαυγίτικες ψήφους το 2019. Κατηγορούσε το ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν συμπόρευση με τη Χρυσή Αυγή στον αντιμνημονιακό αγώνα ή στη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2014, αλλά δεν είχε κανένα πρόβλημα να πλειοδοτήσει σε εθνικισμό βάλλοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών προς άγρα των ψηφοφόρων της. Και τώρα που η ελλαδεμπορία της έχει πνιγεί στο "θα δώσουμε μάχες για τη Βόρεια Μακεδονία" και στο Turkaegean παριστάνει τη μαχήτρια κατά τού φασισμού, για τους ίδιους λόγους που το έκανε κι ο Αντ. Σαμαράς, ο οποίος βρισκόταν σε συνεννόηση με τους χρυσαυγίτες μέχρι που αποφάσισε ότι τον συνέφερε να τους κλείσει στη μπουζού...

Η θέση των εγκληματιών είναι στη φυλακή κι όχι στη Βουλή, ακόμα κι αν είναι διαφορετική η ψήφος τού λαού. Αν η δημοκρατία δεν αυτοπροστατεύεται κανείς δεν πρόκειται να την προστατεύσει. Οι απαγορευτικοί νόμοι, ωστόσο, πρέπει να είναι όσο το δυνατό σαφέστεροι και καθόλου αόριστοι κι αφηρημένοι. Η πολιτική Ιστορία αυτής της χώρας, άλλωστε, είναι πολύ επιβαρυμένη για να μην φοβόμαστε πως η θεωρία εκτροπής μπορεί να γίνει πράξη. Ιδίως σήμερα που υπουργός Εσωτερικών είναι ο Μ. Βορίδης...   

  

 
 

Οι ασυλίες δεν είναι παντοτινές Αλέξη...

Στο χειρότερο σενάριο- είτε αναδειχθεί αυτοδύναμος στις δεύτερες εκλογές είτε σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας- ο Κ. Μητσοτάκης δεν πρόκειται να κυβερνήσει για περισσότερα από δύο χρόνια ακόμα. Μπορεί να του δοθεί συγχωροχάρτι για την πρώτη τετραετία, αλλά για τη δεύτερη θα τρώει ξύλο από την πρώτη ημέρα και δεν θα διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την ολιγαρχική στήριξη του 2019- 2023. Αντέχουν, όμως, ο λαός, οι θεσμοί και η εθνική ασφάλεια έστω δύο χρόνια ακόμα Μητσοτάκη;

Η απάντηση είναι όχι, γι' αυτό και η ευθύνη τού ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικώς του Αλέξη Τσίπρα είναι να τον ανατρέψουν, δημοκρατικώ τω τρόπω βεβαίως, εδώ και τώρα. Αναρωτιέμαι, όμως, αν το θέλουν διακαώς ή αν βολεύονται στο ρόλο τής αξιωματικής αντιπολίτευσης και με την θεωρία τού ώριμου φρούτου. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς, για παράδειγμα, τη συνεχιζόμενη κωλυσιεργία στο να παρουσιάσουν στο λαό φρέσκα πρόσωπα που να μην έχουν σχέση με τη διακυβέρνηση 2015- 2019...

Ακόμα και σήμερα την κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιπολιτεύονται πρόσωπα που ο ελληνικός λαός έκρινε ανεπαρκή για να τον κυβερνήσουν τον Ιούλιο του '19. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι πράγματι ανεπαρκή ή πως δεν έχουν αδικηθεί, ωστόσο αυτοί που έχουν το μαχαίρι κάθε τέσσερα χρόνια τούς έφεραν στην αντιπολίτευση και δεν πρόκειται να τους φέρουν πίσω στην εξουσία... 

Κι αν ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε την εκλογική του ασυλία πριν τριάμισι χρόνια το κατόρθωσε και με την υπόσχεση για ριζικό μετασχηματισμό τού κόμματός του, που σημαίνει κι αλλαγές σε πρόσωπα. Και φυσικά οι ασυλίες δεν είναι παντοτινές, επαναξιολογούνται σε κάθε κάλπη...

 

 

Δεν θα τον κρίνει η Ιστορία, τον έχει ήδη κρίνει και δεν τον έχει ξεπλύνει...

"Θα τον κρίνει η Ιστορία", λένε και ξαναλένε για τον Γλύξμπουργκ οι φιλοβασιλικοί κι όσοι τους παριστάνουν για να μαζέψουν ψηφαλάκια. Να τους υπενθυμίσω, κατ' αρχάς, ότι τον έκρινε ο ελληνικός λαός το 1974 και τον έστειλε από εκεί που ήρθε. Από τότε, ωστόσο, έχουν περάσει πάνω από 48 έτη, χρονικό διάστημα ικανό για να τον έχει ήδη κρίνει η Ιστορία και το συμπέρασμα για τον μακαρίτη δεν είναι και το καλύτερο...

Γι' αυτό και συνιστά όνειδος στην κηδεία ενός ανθρώπου που επιχείρησε δύο φορές να καταλύσει το πολίτευμα να παρίστανται υπουργοί και βουλευτές τού κυβερνώντος κόμματος. Το ότι υπήρξε αρχηγός τού κράτους μόνο ως φτηνή δικαιολογία ακούγεται γιατί κι ο Χίτλερ διετέλεσε κάτι τέτοιο, αλλά κανείς στη Γερμανία δεν έχει σκεφτεί από το 1945 και μετά να τον τιμήσει. Όποιος, εξάλλου, κλείνει ταυτοχρόνως το μάτι και στο κέντρο και στα άκρα, όπως έκανε τις τελευταίες ημέρες ο Κ. Μητσοτάκης, τυφλωμένος από το πάθος του για εξουσία δεν βλέπει μπροστά του και τον πολιτικό γκρεμό που ανοίγεται για τον ίδιο...

Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τους δύο με τρεις χιλιάδες περισσότερο ή λιγότερο γραφικούς, περισσότερο ή λιγότερο πελοποννήσιους που πήγαν στη μητρόπολη. Ούτε από τα ΜΜΕ που μυρίστηκαν θέαμα κι έσπευσαν να το οικειοποιηθούν για εμπορικούς λόγους. 

Δεν κινδυνεύει ακόμα κι από τους πονηρούς πολιτευτές που σιγόνταραν μια θλιβερή μειοψηφία στο βασιλικό της παραλήρημα. Δεν κινδυνεύει από κανέναν τους μεμονωμένα, αλλά από όλους αυτούς μαζί και γενικότερα από όλους εκείνους που έχουν κάνει την επικοινωνία τους σημαία και την ουσία παρελκόμενο... 

 

 

Εθνοφλώροι...

Καθώς όλα δείχνουν και δεν υπάρχει τίποτα που να το διαψεύδει- ούτε καν ο ίδιος ο παρακολουθούμενος-, η ΕΥΠ, δηλαδή ο πρωθυπουργός, παρακολουθούσε και τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων. Η Υπηρεσία, μάλιστα, καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο Κ. Φλώρος διέθεσε 600.000 ευρώ "μαύρων" χρημάτων. Και τι κάνει ο Κ. Μητσοτάκης για να τον τιμωρήσει; Τον αποπέμπει και τον στέλνει στη δικαιοσύνη; Όχι, του ανανεώνει την θητεία. Και ύστερα είναι εθνικοί μειοδότες αυτοί που ισχυρίζονται πως εκβιαστές κι εκβιαζόμενοι εναλλάσσουν ρόλους αναλόγως την περίσταση...

Όλο αυτό το συνονθύλευμα που αποκαλούμε ελληνική δεξιά θα ενώσει τα δάκρυά του τη Δευτέρα για να αποχαιρετήσει τον έκπτωτο βασιλιά. Το θέαμα της παρακμής θα είναι πολύ ταιριαστό με ένα καθεστώς τού οποίου συνεκτικός ιστός δεν είναι η ιδεολογία, αλλά η νομή τής εξουσίας... 

Η Αριστερά συνεχίζει να σπαράσσεται από το ερώτημα αν το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας πρόδωσε το Όχι του δημοψηφίσματος ή όχι. Στη δεξιά πάλι, ακριβώς επειδή η εξουσία είναι αυτοσκοπός, το αίμα κυλά στα σκοτεινά σοκάκια. Στο φως μοιάζει μια ενωμένη κι ευτυχισμένη οικογένεια που δεν κάμπτεται από μερικά καβγαδάκια...

Στο δρόμο προς τις κάλπες ο Κ. Μητσοτάκης θα μας πει ξανά και ξανά, με πορφυρογέννητο τρόπο βεβαίως,  πως στο ΣΥΡΙΖΑ είναι εθνικοί μειοδότες γιατί δεν ψήφισαν το σύνολο των εξοπλιστικών μαμούθ που πέρασε ο ίδιος από τη Βουλή τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Οι ίδιοι που ισχυρίζονται πως είναι για το καλό τής Ελλάδας η Τουρκία να προμηθευτεί F- 16 και που παρακολουθούν τον αρχηγό τού στρατεύματος θα δείχνουν με το δάχτυλο την Αριστερά για προδοσία. 

Το έκαναν, άλλωστε, και με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το έπραξαν και μετά τον εμφύλιο και κατά την Εθνική Αντίσταση κ.ο.κ. Οι επαγγελματίες Ελλαδέμποροι, στους οποίους οφείλονται η απώλεια εθνικής κυριαρχίας με τη χρεοκοπία και τα μνημόνια κι ο εθνικός ακρωτηριασμός με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη μικρασιατική καταστροφή, θα πουλήσουν πάλι πατρίδα στο πόπολο. Τόσοι είναι, τόσα κάνουν...

  

 

Ο Κοκός πέθανε, μείναμε με τον Κόλλια...

Όταν ήμουν νεότερος και πιο αφελής είχα σοκαριστεί όταν θεολόγος μού είχε πει πως υπήρχαν αρκετοί συνάδελφοί του που δεν πίστευαν στο θεό κι ότι ακολούθησαν αυτό το επάγγελμα γιατί είχε χαμηλούς βαθμούς εισαγωγής στη σχολή. Στη συνέχεια, βεβαίως, έγινα πιο κυνικός κι αυτό πλέον μου φαίνεται λογικό. Εξακολουθώ, όμως, να μην θεωρώ λογικό να θέλει κάποιος επιρρεπής στο να υποκύπτει στις πιέσεις τής όποιας εξουσίας να γίνει δικαστικός και να καταλάβει, μάλιστα, και ύψιστα αξιώματα...

Για κάποιο λόγο οι δικαστικές απολαβές είναι υψηλές και, μάλιστα, γίνονται ακόμα πιο υψηλές από τους ίδιους τους δικαστές, αφού έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Κι αυτός είναι για να μην υποκύπτουν στους κάθε είδους πειρασμούς. Κι ο μεγαλύτερος από όλους δεν είναι ούτε τα χρήματα ούτε η δόξα, αλλά να υποκύπτεις στο φόβο...

Για τον δικαστικό δεν είναι δικαιολογία ούτε ο φόβος τού θανάτου, όπως δεν είναι για τον αστυνομικό, μολονότι ο τελευταίος αμείβεται λιγότερο. Κι αν ο Χρήστος Σαρτζετάκης κι ο Παύλος Δελλαπόρτας μπόρεσαν να ερευνήσουν τη δολοφονία Λαμπράκη σε ένα κλίμα κρατικού παρακράτους κι από τον τότε εισαγγελέα τού Αρείου Πάγου, Κόλλια, το ίδιο μπορούν να κάνουν σήμερα κι ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, Χρήστος Ράμμος, και κάποιοι γενναίοι συνεργάτες του υπό τις απειλές τού σύγχρονου Κόλλια, Ισ. Ντογιάκου... 

Ο έκπτωτος βασιλιάς θάβεται τη Δευτέρα, αλλά παραλλήλως έχει αναβιώσει, εξαιτίας τής κυβέρνησης Μητσοτάκη, η εποχή στην οποία βασίλεψε. Κι αυτή, όμως, θα γίνει έκπτωτη με τον ίδιο τρόπο που έγινε κι ο Κοκός, με την ψήφο τού λαού...

  
 

Η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά και δεν τιμά τους βιαστές της...

Αν ακόμα και στη Μεγάλη Βρετανία αναρωτιούνται για το αν η μοναρχία έχει μέλλον, θα ήταν αστείο να ανοίγαμε τέτοια συζήτηση στην Ελλάδα με αφορμή τον θάνατο του Γλύξμπουργκ. Έχουν περάσει, άλλωστε, πάνω από 48 χρόνια από την ημέρα που ο ελληνικός λαός την έβαλε οριστικώς κι αμετακλήτως στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Κι όχι τυχαία, αφού στην εθνική μας μνήμη έχει συνδεθεί με το διχασμό, τον αυταρχισμό και την εκτροπή...

Απαιτεί, εξάλλου, πολύ θράσος εκ μέρους τής οικογένειας του εκλιπόντος να ζητά να ταφεί δημοσία δαπάνη όταν όλος τους ο βίος είναι μία δημόσια δαπάνη. Έτσι κι αλλιώς όσοι κιλλίβαντες ή κανονιοβολισμοί κι αν τον συνοδέψουν στην τελευταία του κατοικία η μοίρα του αποδείχθηκε κοινή με αυτή ενός εργάτη στην οικοδομή ή στο χωράφι. Τώρα πια όλα τα χρυσάφια και τα ασήμια έμειναν πίσω για να χλευάζουν το αναπόδραστο πεπρωμένο βασιλιάδων και υπηκόων...

Και μόνο το ότι χρειάστηκε σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό για να αποφασιστεί πώς θα κηδευτεί ο Γλύξμπουργκ είναι ατιμωτικό για τη δημοκρατία μας. Η ελληνική βασιλική οικογένεια έχει πολύ αίμα Ελλήνων στα χέρια της για να αναρωτιόμαστε αν θα έπρεπε να κηδέψουμε τον τελευταίο βασιλιά της με τιμές αρχηγού κράτους. Η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά και δεν τιμά τους βιαστές της γιατί τότε προσβάλλει κι όσους θυσιάστηκαν γι' αυτή...

 

Και σου κάνω τον άγιο και είμαι βουλευτής...

Μπορεί και να υπάρχουν βουλευτές, υπουργοί ή πρωθυπουργοί οι οποίοι να έχουν φύγει από την πολιτική φτωχότεροι από όσο ήταν όταν μπήκαν σε αυτή. Δεν τους έχω γνωρίσει, αλλά δεν αποκλείω και να ζουν ή να έζησαν ανάμεσά μας. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως η συντριπτική πλειονότητα βγαίνει πλουσιότερη, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραιτήτως πως έχει υποπέσει σε ποινικά αδικήματα...

Δεν χρειάζεται να είσαι Άκης ή Γιάννος για να χαρακτηριστείς επιρρεπής στην αμαρτία. Αρκεί, για παράδειγμα, να συνάπτεις συμβάσεις με δημόσιους φορείς, έστω κι αν βρίσκεσαι στην αντιπολίτευση ή αν τα ποσά είναι μικρά. Ο βουλευτής, ο υπουργός κι ο πρωθυπουργός είναι κι αυτοί άνθρωποι, μόνο που έχουν μια παραπάνω υποχρέωση από εμάς τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς να επιδιώκουν την αγιοσύνη. Η εξουσία τους πηγάζει από το λαό κι αν αυτό μπορεί να μην θεωρείται ιερό από την Ελένη Λουκά, είναι για όσους από εμάς η δημοκρατία δεν είναι μια λέξη κενή περιεχομένου...

Είναι δικαίωμα του καθενός να αγαπά το χρήμα. Πάνω σε αυτό το πάθος, άλλωστε, στηρίζεται το καπιταλιστικό οικοδόμημα. Αν, όμως, αγαπάς περισσότερο τα φράγκα από την κοινωνική προσφορά γίνε τραπεζίτης, μην ασχολείσαι με την πολιτική. Κι αν δεν έχεις τη δύναμη να πεθάνεις στην ψάθα στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης, μην φουσκώνεις έστω τον τραπεζικό σου λογαριασμό πονηρέ πολιτευτή ή πονηρή πολιτεύτρια, δεξιά κι αριστερή...

 

Γαλάζιες ακρίδες με αναπτυγμένο ένστικτο επιβίωσης...

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για το ότι η ΝΔ καταρρέει από τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για τις γαλάζιες ακρίδες στο δημόσιο ταμείο. Γνωρίζοντας ότι οι βουλευτικές της έδρες θα είναι πολύ λιγότερες την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο ο ένας καρφώνει τον άλλο στο κυβερνών κόμμα σε μια προσπάθεια να σώσει το δικό του τομάρι πατώντας επί πολιτικών πτωμάτων. Κι επειδή, αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι έχουν άπλυτα, φροντίζουν να βγάζουν του συνυποψηφίου (sic) τους πριν το κάνει εκείνος σε βάρος τους...

Εν προκειμένω δεν μιλάμε για λίγα σάπια μήλα, αλλά για ολόκληρο κοφίνι το οποίο γέμισε με τους καρπούς τού λαού,τον οποίο τώρα κοροϊδεύουν με επιδόματα. Το παράδειγμα, άλλωστε, δίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έστησε μια Α.Ε. στο Μαξίμου η οποία παρακολουθούσε τους επαγγελματικούς της αντιπάλους, οι περισσότεροι από τους οποίους ομοϊδεάτες της. Αν θεωρήσουμε τη δεξιά στην Ελλάδα ιδέα κι όχι ποινικό μητρώο...

Αυτές τις ημέρες δικάζονται στο Ειδικό Δικαστήριο δύο πρώην υπουργοί τού ΣΥΡΙΖΑ για πλημμελήματα, ούτε καν για κακουργήματα. Πέρα από το ότι είναι αθώοι μέχρι απόδειξης του εναντίου ή ότι είναι θύματα της μητσοτακικής εκδικητικότητας, ούτε ο Νίκος Παππάς ούτε ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατηγορούνται πως έκλεψαν έστω ένα ευρώ από τις θυσίες τού ελληνικού λαού. Πόσοι από αυτούς που θα "κοσμούν" αύριο μεθαύριο τα ψηφοδέλτια της ΝΔ θα μπορούν να ισχυρίζονται το ίδιο και να μην ντρέπεται η ντροπή για λογαριασμό τους;...

 

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα ό,τι θες πιάνει...

Μπορεί η ελληνική αρχαιότητα και το χριστιανικό Βυζάντιο να είχαν τόση σχέση όση κι ο Κ. Μητσοτάκης με την εντιμότητα, ωστόσο για την ελληνική δεξιά παρουσιάζονται σαν να είναι ένα και το αυτό. Με το ένα χέρι παζαρεύει την επιστροφή των Γλυπτών τού Παρθενώνα και με το άλλο σταυροκοπιέται στις εκκλησίες. Και με τα δύο χέρια, πάντως, πουλά πατριωτισμό, που είναι ως γνωστόν το ύστατο καταφύγιο των απατεώνων...

Αν δεν απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί θέλουμε πίσω τα Γλυπτά τού Παρθενώνα δεν μπορούμε και να συζητάμε για το τι είναι σωστό και λανθασμένο στη σχετική διαπραγμάτευση. Αν τα θέλουμε γιατί "είναι δικά μας", προφανώς και δεν τα δανείζεσαι από τον κλέφτη, αλλιώς τον νομιμοποιείς. Αν, πάλι, τα θέλουμε γιατί στο Μουσείο τής Ακρόπολης εντάσσονται αρμονικότερα από το Βρετανικό, τότε προχωράς σε οποιαδήποτε συμφωνία, έστω και προσωρινή, κρίνεις σκόπιμη...

Στην Ελλάδα, ωστόσο, χρησιμοποιούμε και την αρχαιότητα στην αρένα προεκλογικών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Άλλος για να ρεφάρει τις αποτυχίες του στην οικονομία, στην πανδημία και στη διαφάνεια κι άλλος για να μας πείσει πως εθνικές υποχωρήσεις είναι ανεκτές μόνο στο Μακεδονικό και σε κανένα άλλο ζήτημα. Όπως κι αν έχει, μακάρι όλοι οι Έλληνες να μπορέσουν να δουν τα Γλυπτά έστω και μία φορά στη ζωή τους ώστε να αντιληφθούν ότι η ομορφιά, όπως και η γη ολόκληρη, δεν έχει σύνορα παρά μόνο αυτά που βάζουμε με το μυαλό και το μικρό ή μεγάλο ιμπεριαλισμό μας...