Δεν συγκυβερνάς με αυτόν που σε παρακολουθεί ή κάνω λάθος;...

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται απέναντι στη δημοκρατία όπως ένας οποιοσδήποτε κακοποιητικός σύντροφος είναι πολύ απλή: γιατί μπορεί και γιατί ξέρει ότι ο μιθριδατισμός αυτού του λαού είναι τόσο εξαπλωμένος ώστε δεν θα του πουν και τίποτα. Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, σε ποια χώρα τής δυτικής Ευρώπης ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών θα παραδεχόταν ότι παρακολουθεί δημοσιογράφο με το ίδιο λογισμικό που παρακολουθείται αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος και η κυβέρνηση δεν θα είχε παραιτηθεί την ίδια στιγμή...

Φυσικά δεν υπάρχει και οποιαδήποτε άλλη χώρα τής δυτικής Ευρώπης όπου η πλειονότητα των ΜΜΕ να βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ τής κυβέρνησης ή όπου η κρατική βία κι εκδικητικότητα να αφορά τους εχθρούς τού συστήματος και η επιείκεια αποκλειστικώς τους φίλους του. Γενικώς, η ελληνική εξαίρεση αποτελεί διαχρονικά τον κανόνα σε ένα σύστημα αξιών όπου ναι μεν περισσεύει η υποκρισία, αλλά δεν λείπει και η λογοδοσία. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ο νεποτισμός, ο πελατειασμός κι ο φατριασμός θεωρούνται παραδόσεις που αν σπάσουν αυτομάτως διαρρηγνύεται και η κοινωνική συνοχή...

Τα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν ότι ήταν πολύ λίγα για να ελεγχθεί ένα δεξιό βαθύ παρακράτος που λειτουργεί ως κράτος εν κράτει εδώ και δεκαετίες. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, μπόρεσε να το τιθασεύσει κι ας κυβέρνησε πολύ περισσότερα χρόνια... 

Η αποκάλυψη, ωστόσο, της παρακολούθησης Ανδρουλάκη είναι μια χρυσή ευκαιρία ώστε εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικοί να αποδείξουν κι αν είναι στην πραγματικότητα. Δεν μπορείς να συγκυβερνήσεις, άλλωστε, με αυτόν που σε παρακολουθεί εκτός κι αν έχει ράμματα για τη γούνα σου. Έτσι δεν είναι;... 

  

Ευτυχείτε γιατί ο ηγέτης ευτυχεί...

Ο Κ. Μητσοτάκης θα ισχυριζόταν "τα καταφέραμε" ακόμα κι αν είχε καεί ολόκληρη η Ελλάδα. Το ισχυρίζεται, άλλωστε, και για την πανδημία και την ακρίβεια μολονότι είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης στα αρνητικά στατιστικά. Γιατί να μην το κάνει, όμως, αφού διαθέτει μιντιακή υπεροπλία κι ασυλία; Στην "post truth" εποχή μας δεν έχει σημασία η πραγματικότητα, αλλά πώς θα την παρουσιάζεις προς όφελός σου. Για να είμαι, μάλιστα, περισσότερο ακριβολόγος, για το ίδιο κατόρθωμα υπερηφανευόταν κι ο Γκέμπελς...

Ο πρωθυπουργός εκμεταλλεύεται ένα πολύ βασικό ανθρώπινο συναίσθημα, την ανάγκη να αισθανόμαστε καλύτερα ακόμα και με ψέματα από ό,τι είμαστε στην πραγματικότητα, για να εξαπατά το πόπολο. Μήπως αυτό δεν έκανε και προεκλογικώς με τη μεσαία τάξη, η οποία μπορεί να περικλείει τους πάντες, ακόμα κι εκείνους που τα βγάζουν κούτσα κούτσα πέρα; Δίχως την υπόσχεση, εξάλλου, μιας καλύτερης ζωής θα είχαν μείνει άνεργοι και οι επαγγελματίες πιστοί των διάφορων θρησκευτικών δογμάτων...

Το να μην πιστεύουμε σε αυτά που βλέπουμε κι ακούμε δεν είναι ολότελα λανθασμένο, αφού και τα φαινόμενα απατούν. Στην κυβέρνηση, ωστόσο, μας ζητούν να μην πιστεύουμε καθόλου σε αυτά που ζούμε παρά μόνο σε όσα μας διηγούνται ο πρωθυπουργός και τα παπαγαλάκια του, ποζάροντας για σέλφι. Δεν είναι ζήτημα ενσυναίσθησης, όπως το παρουσιάζουν οι πιο ευαίσθητοι, είναι ζήτημα δημοκρατίας, όπως το βλέπουν και οι κυνικοί... 

Υ.Γ. Ο Βρομόστομος επιστρέφει τη Δευτέρα, 1η Αυγούστου.

 

  
 

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου μείνει ένας παπάς κι ένας μπάτσος...

Δάση και σπίτια καίγονταν κι όταν γεννήθηκα, καίγονταν πριν 20 χρόνια, καίγονται σήμερα και θα καίγονται και σε 20 έτη από τώρα. Το να περιμένουμε να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο μοιάζει με το να πιστεύουμε ότι θα περάσει ένας μήνας και δεν θα σημειωθεί καμία ληστεία, ανθρωποκτονία ή τροχαίο δυστύχημα. Δεν είναι ζήτημα μοιρολατρίας ούτε κάποιου θεού που μας μισεί, αλλά της ανθρώπινης φύσης και της φύσης τού πλανήτη μας...

Τι σημαίνει αυτό; Πως σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και δεν κάνουμε τίποτα; Ή πως πρέπει να προσλαμβάνουμε παπάδες για να μας διαβάζουν την εξόδιο ακολουθία όταν καιγόμαστε και μπάτσους στα πανεπιστήμια για να μας προσέχουν αν τυχόν αφισοκολλήσουμε τον Μαρξ και τον Λένιν; Μάλλον όχι, αλλά φαίνεται πως άλλες είναι οι κυβερνητικές προτεραιότητες και τα επικοινωνιακά παιχνίδια που υπηρετούνται. Γι' αυτό και οι πυρόπληκτοι έχουν ανοίξει την αγκαλιά τους για να υποδέχονται με μούντζες και βρισιές τα κυβερνητικά στελέχη, τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τα ΜΜΕ που τον στηρίζουν με το αζημίωτο...

Φυσικά η κλιματική κρίση είναι παρούσα και δάση και κατοικίες καίγονται κι αλλού στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Είναι, όμως, και μετάθεση ευθύνης ο ωχαδερφισμός και η μη λήψη μέτρων από το χειμώνα. 

Κι ακόμα μεγαλύτερη ευθυνοφοβία να έχεις διορίσει ως αρμόδιο υπουργό κάποιον που αν τον αφήσεις στην πλατεία Ομονοίας θα χαθεί. Κάτι φαίνεται πως ήξερε ο Κ. Μητσοτάκης και μετάθεσε (;) το χρόνο των εκλογών...

 

Το πραγματικό δίλημμα Μητσοτάκη είναι "φυλακή ή μη επανεκλογή"...

Γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν μειώνει τον ΕΦΚ στα καύσιμα, γιατί δεν βάζει πλαφόν στη χονδρική και λιανική τιμή τής βενζίνης, γιατί δεν έχει φορολογήσει ακόμα τα υπερκέρδη, τα οποία μαγειρεύει, γιατί δεν μειώνει το ΦΠΑ σε βασικά προϊόντα; Γιατί δεν καταδικάζει τους βιαστές Ν. Γεωργιάδη και Δ. Λιγνάδη; Γιατί προτιμά να εισπράττει τόσο μεγάλο πολιτικό κόστος για ζητήματα στα οποία υπάρχει κοινωνική συναίνεση;...

Οι εναπομείναντες οπαδοί του μπορεί να μιλήσουν για την υπευθυνότητα ενός ηγέτη που δεν υποκύπτει στο λαϊκισμό και στις εύκολες λύσεις. Αλήθεια; Ο, τρόπον τινά, ηγέτης που καταψήφισε τη Συμφωνία των Πρεσπών, που ισχυριζόταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έκαψε εκατό ανθρώπους στο Μάτι, που κουνούσε φωτοτυπίες πρωτοσέλιδων στην Ευρωβουλή για να αποδείξει ότι επιτρέπει στον αντιπολιτευόμενο Τύπο να υπάρχει, που διαρρέει εκλογικά σενάρια και ύστερα τα παίρνει πίσω, που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα κατηγορούσε τον πολιτικό του αντίπαλο πως βρίσκεται πίσω από την εμπρηστική επίθεση στον Real; Μάλλον για σαλτιμπάγκος μού μοιάζει ένας τέτοιος αρχηγός παρά για υπεύθυνος και σοβαρός ηγέτης...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι σοφός, δίκαιος κι αμερόληπτος. Είναι ένας μέτριος, φαύλος και μεροληπτικός υπέρ των συμφερόντων τής άρχουσας τάξης, της τάξης του δηλαδή, πρωθυπουργός. Κυρίως, όμως, είναι εξαρτημένος από τους πάμπολλους σκελετούς στη ντουλάπα του ώστε είναι αναγκασμένος να μην κάνει ούτε τα αυτονόητα για την πολιτική του επιβίωση. Το δίλημμα στο μυαλό του είναι ουσιαστικώς ένα: φυλακή ή μη επανεκλογή. Μάλλον θα προτιμήσει το δεύτερο...

  

 

Άδειασαν την ηθική τους στον Κουφοντίνα και στέρεψαν για τον Λιγνάδη...

Όταν ο Δ. Κουφοντίνας έκανε απεργία πείνας και κινδύνευε ακόμα και να πεθάνει, στην κυβέρνηση αποδέχονταν ακόμα κι αυτό το ενδεχόμενο από το να του δώσουν μερικές ημέρες άδεια. Η "ηθική" τους δεν τους επέτρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερος, έστω για δύο ημέρες, ένας δολοφόνος. Στην περίπτωση, όμως, του Δ. Λιγνάδη δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας βιαστής για μήνες ή και χρόνια...

Και η περίπτωση Λιγνάδη αποδεικνύει ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει μια κυβέρνηση αρχών με τις οποίες, καλές ή κακές, πορεύεται, αλλά μια καιροσκοπική κυβέρνηση που εξυπηρετεί και κουκουλώνει κατά το δοκούν. Και, μάλιστα, μια κυβέρνηση που έχει το θράσος να αποδίδει την πηγαία λαϊκή αγανάκτηση σε κομματική υποκίνηση. Μια κυβέρνηση, εν τέλει, τόσο διεφθαρμένη που δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε ημέρα παραπάνω σε μια πολιτεία γνήσιας ελευθεροτυπίας και κράτους δικαίου...

Όπως ο Δ. Κουφοντίνας δικαιούται άδειας έτσι κι ο Δ. Λιγνάδης δεν πρέπει να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα. Δεν προσαρμόζω τις απόψεις μου ούτε την κλίση μου προς τη φιλελευθεροποίηση του ποινικού και σωφρονιστικού μας συστήματος με βάση την ιδεολογική προέλευση και τη στάση ζωής τού εγκληματία... 

Ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος κι ο Λιγνάδης βιαστής όχι γιατί έτσι αποφάνθηκαν τα λαϊκά δικαστήρια, αλλά γιατί έτσι αποφάσισε ένας από τους τρεις πυλώνες τής δημοκρατίας μας, η δικαστική εξουσία. Ας το θυμούνται αυτό ιδίως όσοι παριστάνουν τους θεσμικούς για να κρύβουν και τις δικές τους πομπές... 

  

  
 

Αλλάζουν το παρελθόν μήπως και μπορέσουν να έχουν μέλλον...

Η Ιστορία μπορεί να είναι η επιστήμη τού παρελθόντος, αλίμονο όμως αν είναι στατική και δεν προσαρμόζεται σε νέες ανακαλύψεις. Ο Αγγ. Συρίγος, ωστόσο, δεν πρόσφερε κανένα νέο στοιχείο όταν μίλησε ξανά για "μύθο τού Πολυτεχνείου" και διαδηλωτές στην αμερικανική πρεσβεία που μετά πίνουν μπύρες, λες κι όσοι παρακολουθούν παρελάσεις ύστερα γυρίζουν σπίτια τους για να φιλήσουν μια ώρα αρχύτερα την ελληνική σημαία. Τα ίδια λέει και η ακροδεξιά εδώ και μισό αιώνα περίπου, συμπεριλαμβανομένων των χιμπατζήδων με τα μαύρα που βρίσκονται σήμερα στη φυλακή...

Πράγματι, η χούντα δεν έπεσε το 1973 και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έστω κι αν ανατράπηκε ο Παπαδόπουλος από τον Ιωαννίδη. Ούτε, όμως, το ελληνικό κράτος συστάθηκε αμέσως μετά την άλωση της Τριπολιτσάς ούτε η απελευθέρωση από τη ναζιστική κατοχή επιτεύχθηκε ακριβώς ύστερα από την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Όποιος, όμως, υποτιμά τον επταετή αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων λησμονεί σκοπίμως πως οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι απαλλάχθηκαν από τους τυράννους τους ύστερα από τέσσερις δεκαετίες...

Αν ο Αγγ. Συρίγος εννοεί ως μαζική αντίσταση σε μια απολυταρχία τις καθημερινές πάνδημες διαδηλώσεις ή βομβιστικές επιθέσεις από την πλειονότητα ενός λαού αναζητά ένα υπόδειγμα πάλης που δεν υπήρξε ποτέ στην Ιστορία. Τιμούμε ή θα έπρεπε να τιμούμε ήρωες όπως ο Παναγούλης ή ο Μουστακλής γιατί η δική τους αγωνιστικότητα ξεπέρασε αυτή του μέσου όρου. 

Το να αγόραζες, ωστόσο, τον "Ριζοσπάστη", να άκουγες Deutsche Welle ή να άφηνες υπονοούμενα σε γραπτά, τραγούδια ή ταινίες είναι κι αυτά μια μορφή αντίστασης την οποία έκαναν ουκ ολίγοι. Αφήστε που είναι τουλάχιστον αστείο να χαρακτηρίζεις "άκαπνο" έναν ολόκληρο λαό την ίδια ώρα που θεωρείς τον Κ. Μητσοτάκη πολιτικό κρατούμενο έξι μηνών της χούντας... 

 

 
 

Παραμένουν ελεύθεροι και οι βιαστές της Δημοκρατίας και της Ιστορίας...

Οι δικαστές δικάζουν τους κατηγορούμενους κι όχι ο λαός, πολλώ δε μάλλον όταν ο τελευταίος μετατρέπεται σε όχλο. Οι δικαστές, ωστόσο, στην κρίση τους και πέρα από τα στοιχεία τής δικογραφίας, τις μαρτυρίες και τις απολογίες οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Και, κυρίως, να κρίνουν με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά έναν άσημο κι έναν διάσημο με διασυνδέσεις, ίσως μάλιστα τον διάσημο αυστηρότερα γιατί μπορεί να έχει καταχραστεί κι αυτής της διασημότητας και των διασυνδέσεών του...

Δικαιοσύνη δεν είναι ούτε η γκιλοτίνα ούτε τα ισόβια που παραμένουν ισόβια. Η εκδικητικότητα ταιριάζει στην άγρια Δύση κι όχι σε ένα κράτος δικαίου. Όταν, όμως, ένα δικαστήριο κρίνει πως ο κατηγορούμενος έχει βιάσει δύο (πληθυντικός αριθμός) ανήλικους αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό να τον αφήνει ελεύθερο μέχρι το εφετείο. Τι κι αν πληρώσει εγγύηση, τι κι αν εμφανίζεται σε αστυνομικό τμήμα ή δεν μπορεί να φύγει στο εξωτερικό; Στο μεσοδιάστημα μια χαρά μπορεί να βιάζει στο σπιτάκι του χάρη σε "προμήθειες" των πλούσιων και ισχυρών φίλων του...

Κι αν με ρωτάτε αν για τα όσα κακοπαθαίνουν δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, Δημοκρατία, Τύπος, ακόμα και η Ιστορία (τελευταίο παράδειγμα ο "μύθος τού Πολυτεχνείου" κατά τον Αγγ. Συρίγο) στην Ελλάδα έχει ευθύνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μην πιστέψετε εμένα, αλλά μια σειρά εκθέσεων διεθνών οργανισμών και φορέων- ανάμεσά τους ο ΟΗΕ και η ΕΕ- που μας εκθέτουν γενικώς. Κι αν ο ελληνικός λαός δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση δεν θα έχει καμία δικαιολογία, όπως είχε όταν την ψήφισε πρώτη φορά, έστω κι αν οι πηγές πληροφόρησής του είναι στημένες. Θα έχει δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα αυταρχικό καθεστώς, αλλά αυτό ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να το κάνει γι' αυτό κι ο Κ. Μητσοτάκης αναβάλλει και ξανααναβάλλει τις εκλογές...

 
 

Στο σπίτι του τσόγλανου δεν μιλάνε για εκτσογλανισμό...

Όταν κατηγορείς από το βήμα τής Βουλής, φυσικά χωρίς στοιχεία κι ούτε καν ενδείξεις, τον πολιτικό σου αντίπαλο πως βρίσκεται πίσω από την εμπρηστική επίθεση σε μιντιακό όμιλο, καθώς και για εκτσογλανισμό είσαι φιλελεύθερος και συναινετικός ή τοξικός και τσόγλανος ο ίδιος; Η ερώτηση είναι, φυσικά, ρητορική αφού ο Κ. Μητσοτάκης κυβερνά εδώ και τρία χρόνια με το νεοφιλελευθερισμό, την ακροδεξιά, την προβοκάτσια, το ψέμα και την εξαπάτηση. Κι όσο θα καταρρέει τόσο πιο επικίνδυνος θα γίνεται για τη δημοκρατία, τους θεσμούς και το κράτος δικαίου...

Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, εμφανίστηκε στο Κοινοβούλιο ως πολέμιος της ευνοιοκρατίας και της οικογενειοκρατίας με αφορμή πραγματικές παθογένειες στον τρόπο εκλογής τής διοίκησης των πανεπιστημίων. Ναι, ο γιος τού Κώστα κι αδελφός της Ντόρας μάχεται το νεποτισμό για χάρη τού ελληνικού λαού. Αν, όμως, η υπερσυγκέντρωση εξουσιών και η εκλογή πρυτάνεων από μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού διορισμένους "σοφούς" είναι η λύση για τα ΑΕΙ, τότε γιατί δεν αποφασίζουν στην κυβέρνηση τον ίδιο τρόπο επιλογής βουλευτών και πρωθυπουργού;...

Τα προβλήματα της δημοκρατίας δεν λύνονται με λιγότερη, αλλά με περισσότερη δημοκρατία. Όσοι πίστεψαν το αντίθετο οδήγησαν τις χώρες τους, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, στον αυταρχισμό τής απολυταρχίας. Από τη στιγμή που δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ απόλυτη συναίνεση σε πρόσωπα σοφών που να μπορούν να κυβερνούν μια χώρα ελέω θεού, είναι χίλιες φορές προτιμότερο οι αποφάσεις να λαμβάνονται από τα κάτω προς τα πάνω. Ναι, και με τον κίνδυνο του λαϊκισμού και της ψυχολογίας τού όχλου να ελλοχεύει, αλλά εκείνοι που θωπεύουν χυδαία αντανακλαστικά τής μάζας και συντηρούν το "πρότυπο" του πολίτη- πελάτη για να διατηρούν το φέουδό τους δεν δικαιούνται να παριστάνουν τους υπεράνω του πολιτικού κόστους... 

 

Πατρίς, θρησκεία, υποκρισία...

Ο Χρ. Βερναρδάκης αποκάλεσε "Πισπιρίγκου της Παιδείας" την Ν. Κεραμέως κι ένα ολόκληρο σύστημα έπεσε να τον φάει, λες και η υπουργός Παιδείας δεν συμπεριφέρεται σαν κακιά μητριά στο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο. Οι δεξιοί, όμως, του "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" είναι πουριτανοί και δεν τα σηκώνουν κάτι τέτοια. Αντιθέτως, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να έχουν για υπουργό τους έναν μοιχό που ξυλοφορτώνει την γυναίκα του, πέρα βεβαίως από όλες τις λοβιτούρες χάρη στις οποίες έχει τη δυνατότητα να στέλνει κάθε τρεις και λίγο διχίλιαρα στην ερωμένη του...

Ας δεχθώ, στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας, πως η ατάκα Βερναρδάκη ήταν ατυχής. Τι είναι, όμως, πιο αποκρουστικό, ένας βουλευτής να συγκρίνει μία υπουργό με μία παιδοκτόνο ή ένας υπουργός να δέρνει την γυναίκα του; Κι αν οι περισσότεροι συμφωνούμε στο δεύτερο, γιατί τα ΜΜΕ ασχολούνται περισσότερο με τον Χρ. Βερναρδάκη και λιγότερο με τον ξυλοκόπο υπουργό και μόνο στο πλαίσιο του κουτσομπολιού; Γιατί σε αυτήν τη χώρα η διαπλοκή πάει πακέτο με την υποκρισία και η διαφθορά με το φαρισαϊσμό...

Είναι αποκαλυπτικό, όπως κι αν έχει, της αδυναμίας τής κυβέρνησης να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ακόμα και με την πλειονότητα του μιντιακού συρφετού με το μέρος της, το ότι σχολιάζει τον Βερναρδάκη ή ένα σύνθημα που φώναξε πριν επτά χρόνια ο Νάσος Ηλιόπουλος, αλλά δεν μας έχει πει κουβέντα, π.χ., για τον Τούρκο επιχειρηματία που πολιτογράφησε. Έχουν φτάσει στο σημείο, μάλιστα, να αντιγράφουν τους αντιεμβολιαστές και να μας λένε πως ο κοροναϊός δεν κολλά στους κλειστούς χώρους. Έχουν πάρει εδώ και καιρό διαζύγιο με την αλήθεια, τώρα έχουν παντρευτεί την απόλυτη ξεφτίλα...  

 

Μασαμπούκα UBER alles...

Ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας. Τι ωραίες έννοιες και ποιος δεν θα ήθελε να παίρνουν σάρκα κι οστά στην Ελλάδα; Είναι, όμως, και πολύ κακοποιημένες έννοιες, ιδίως από την επιχειρηματική ελίτ και τους πρόθυμους, με το αζημίωτο, ακολούθους της στην εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική και μιντιακή εξουσία. Γιατί τι να την κάνεις την ανάπτυξη αν αφορά λίγους, τις επενδύσεις αν τα κέρδη καταλήγουν σε άλλη χώρα και ξένες τσέπες και τις θέσεις εργασίας αν είναι κακοπληρωμένες και θυμίζουν γαλέρα;...

Το 2018 το κατεστημένο έπεσε να φάει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γιατί "έδιωξε" την Uber από την Ελλάδα. Τι σημασία είχε αν η πολυεθνική  δεν ήθελε να έχει ελληνικό ΑΦΜ, να κατατίθενται οι εισπράξεις της σε ελληνική τράπεζα, να μην υπάρχει υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο και να μην απασχολούνται επαγγελματίες οδηγοί; Για κάποιους, ανάμεσά τους κι ο σημερινός πρωθυπουργός, οφείλαμε να της δώσουμε γη και ύδωρ στο όνομα φυσικά της ανάπτυξης, των επενδύσεων και των θέσεων εργασίας...

Έχει αποδειχθεί πολλές φορές και μάλλον θα αποδειχθεί και στην υπόθεση της Uber πως η παθιασμένη υπεράσπιση πολυεθνικών από πολιτικά πρόσωπα δεν γίνεται από ιδεολογικούς λόγους ή, έστω, μόνο από ιδεολογικούς λόγους, αλλά και γιατί κρύβεται πολύ χρήμα από πίσω. Ποιος δεν θυμάται και στη χώρα μας πριν τέσσερα χρόνια το πάθος με το οποίο υπεράσπιζαν την Uber νυν υπουργοί και βουλευτές τής ΝΔ; Μακάρι να ήταν μόνο από λατρεία για το νεοφιλελευθερισμό γιατί πόσα σκάνδαλα να μπορέσει να κουκουλώσει κι αυτό το έρημο το παραδικαστικό κύκλωμα;... 

Στον παράδεισο σερβίρουν καλαμάρι με μάνγκο μόνο αν έχεις παλέψει γι' αυτό στη Γη...

 

Στην Ψωροκώσταινα ο κομπλεξισμός κι ο σουσουδισμός πάνε σύννεφο. Κι αυτό ισχύει και για τους Αριστερούς και για τους δεξιούς. Αν, συνεπώς, η Λ. Κλείτου αισθάνθηκε πως το καλαμάρι με μάνγκο που παράγγειλε δεν αναλογούσε στα χρήματα που ξόδεψε για να το καταβροχθίσει καλά έκανε και το δημοσιοποίησε. Όλοι μας το ίδιο πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να είμαστε σωστοί καταναλωτές, είτε πρόκειται για αστακομακαρονάδα είτε για παϊδάκια...

Ούτε, φυσικά, έχουμε δικαίωμα να αποφασίζουμε πώς θα αξιοποιεί κάποιος άλλος τα χρήματά του, αν και δικαιούμαστε να ρωτάμε πώς τα απόκτησε. Το πιο προβληματικό, ωστόσο, με την ανάρτηση Κλείτου βρίσκεται κυρίως στις δικές της αναρτήσεις που την ακολούθησαν και οι οποίες ξεμπρόστιασαν τη λογική με την οποία κινείται η, τρομάρα της, μεγαλοαστική τάξη τής χώρας μας. Αυτή, δηλαδή, της ξιπασιάς που δεν βασίζεται στην αξία και η οποία θα μπορούσε εν μέρει να δικαιολογηθεί, αλλά στο εύκολο χρήμα που προήλθε από την οικογενειοκρατία και τη διαπλοκή με την εξουσία...

Η εργατική τάξη δεν θα πάει στον παράδεισο γιατί της αξίζει, σαν να είναι κάποια μετά θάνατον δικαίωσή της για όσα έχει τραβήξει επί γης. Θα πάει μόνο αν τον διεκδικήσει και σίγουρα όχι αν αντιμετωπίζει νόμους, όπως αυτός του Κ. Χατζηδάκη για τις απλήρωτες υπερωρίες και την κατάργηση του οκτάωρου, σαν δώρα. Κι αυτή η κοινωνία δεν θα ειρηνεύσει ποτέ ή, για την ακρίβεια, δεν πρέπει να ειρηνεύσει μέχρι να μπορούν να διαλέγουν ανάμεσα στο πιτόγυρο και στο καλαμάρι με μάνγκο όλοι όσοι εργάζονται το ίδιο και με τους ίδιους όρους...

 

Φταίμε, αλλά και φταίνε...

Δεν πολιτεύομαι, άρα δεν έχω την ανάγκη ψήφων κι επομένως μπορώ να γράψω με άνεση αυτό που η Αριστερά, κυβερνώσα και μη, λέει μέσα από τα δόντια: φυσικά κι ευθύνονται και οι λιμενικοί που κάνουν τα push backs στο Αιγαίο και στον Έβρο κι όχι μόνο η πολιτική τους ηγεσία. Το "είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ εντολές" όταν αυτές οι εντολές παραβιάζουν το διεθνές κι ενωσιακό δίκαιο- το απέδειξε και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το Φαρμακονήσι- και κυρίως παραβιάζουν το θεμελιώδες αίσθημα ανθρωπισμού είναι πολύ φτηνή δικαιολογία, η οποία μάλιστα στοιχίζει κι ανθρώπινες ζωές...

Όσο περνούν οι ημέρες και τα χρόνια όλο και πληθαίνουν οι αποδείξεις για το πώς αντιμετωπίζει η δεξιά το προσφυγικό- μεταναστευτικό. Ακόμα και με πρακτικές, δηλαδή, που έρχονται σε αντίθεση με το ίδιο διεθνές δίκαιο που επικαλούμαστε για να αντιμετωπίζουμε τις τουρκικές διεκδικήσεις. Αλίμονο, όμως, οι ευρωπαίοι που μας κουνούν κάθε τόσο δάχτυλο μόνο αθώοι τού αίματος δεν είναι...

Είναι πολύ βολικό για τα πλούσια κράτη τού Βορρά κι εκείνα του Βίζεγκραντ να μεταθέτουν το πρόβλημα αποκλειστικώς στις πλάτες των φτωχών χωρών τού Νότου κι όταν οι τελευταίες λυγίζουν, αρκετές φορές από ανάγκη κι όχι από δόλο, να παριστάνουν τους αφ' υψηλού κατήγορους. Κανείς δεν λασπώνεται όταν κρατά τα λεπτεπίλεπτα, κατάλευκα ποδαράκια του μακριά από το βάλτο. Αυτό, όμως, δεν είναι δικαιολογία για να λασπώνουμε τα δικά μας περισσότερο από όσο ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση μας...

 

Μαρξιστής- λενινιστής την προεκλογική περίοδο, υποκριτής 365 ημέρες το χρόνο...

Οι νεοφιλελεύθεροι είναι τόσο πεπεισμένοι για το δίκαιο των ιδεοληψιών τους ώστε αγκομαχούν να παρουσιάζονται διαφορετικοί από αυτό που είναι. Κακή ώρα ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος δεν δίστασε να υποστηρίξει στη Βουλή πως η κυβέρνησή του προασπίζεται το "νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη". Προς τι αυτή η πρεμούρα να παραστήσει τον κομμουνιστή αφού βρίσκεται με τη "σωστή πλευρά τής Ιστορίας";...

Αφού δεν υπάρχει κοινωνία, όπως υποστήριζε η Μ. Θάτσερ, αφού η αγορά πρέπει να αυτορυθμίζεται, αφού η απαλλαγή των πλούσιων από τους φόρους ευνοεί και το κοινωνικό σύνολο γιατί ο πρωθυπουργός επιχειρεί προεκλογικώς να μας πει πως δεν πιστεύει σε τίποτα από όλα αυτά; Τα ερωτήματα προφανώς και είναι ρητορικά από τη στιγμή που κι ο Κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ένα σύστημα ιδεοληψιών που γεννήθηκε κι εφαρμόζεται για να δικαιολογεί τις ταξικές ανισότητες, την ανισοκατανομή τού πλούτου και τις διακρίσεις. Ξέρει, όμως, και πολύ καλά ότι "με πορδές δεν βάφονται αβγά" ούτε κερδίζονται εκλογές. Γι' αυτό και καταφεύγει για μια ακόμα φορά στην ψευδολαϊκότητα και στο λαϊκισμό...

Κι επειδή πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι, μέχρι την τελευταία στιγμή και παρά τις αντιδράσεις αυτή η κυβέρνηση περνά νομοσχέδια με σαφές ταξικό πρόσημο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ν/σ για τα ΑΕΙ, το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των χορηγών τού πρωθυπουργού. Ο Κ. Μητσοτάκης γίνεται μαρξιστής- λενινιστής στις προεκλογικές περιόδους, αλλά παραμένει υποκριτής 365 ημέρες το χρόνο...   

 
 

Νενίκηκά σε Όρμπαν...

Η Ελλάδα τού Κ. Μητσοτάκη είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης σε νεκρούς από covid κατ' αναλογία πληθυσμού, σε υπερβάλλουσα θνητότητα, στην τιμή τού ηλεκτρικού ρεύματος και της βενζίνης, στην ανεργία και στις καμένες εκτάσεις. Κατατάσσεται, επίσης, 108η στην ελευθερία τού Τύπου και κάνει push backs στο Αιγαίο και στον Έβρο. Η ανθρώπινη ζωή, η ποιότητά της, η δημοκρατία και το κράτος δικαίου πλήττονται από την άθλια ελληνική κυβέρνηση, η οποία με τις πρακτικές της διασύρει τη χώρα στο εξωτερικό, όπως φάνηκε κι από τις τοποθετήσεις των ξένων ευρωβουλευτών στα όσα φαντασιακά όσο και θλιβερά εκστόμισε το πρωθυπουργικό στόμα από το βήμα τής άδειας Ευρωβουλής...

Τι χρεία άλλων αποδείξεων απαιτείται, άλλωστε, όταν μια κυβέρνηση τριών χρόνων έχει αποφασίσει να χτίσει την προεκλογική της εκστρατεία ούτε καν στο σύνολο της θητείας τής προηγούμενης, αλλά στο πρώτο εξάμηνό της; Τι είδους πρωθυπουργός είναι αυτός που αισθάνεται πως πρέπει να τον αποθεώνουμε γιατί ο Τ. Ερντογάν δεν έφυγε από τη Μαδρίτη με μερικά ελληνικά νησιά ή γιατί επιτρέπει την κυκλοφορία αντιπολιτευόμενων εφημερίδων;... 

Από το Μαξίμου θέλουν να μας πείσουν όχι μόνο πως δεν υπήρχε χώρα πριν το 2015 η οποία είχε χρεοκοπήσει, αλλά και πως δεν υπήρχε χώρα και μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015, η οποία βγήκε από τα μνημόνια, είχε δημοσιονομικό μαξιλάρι 37 δισ. ευρώ και ρυθμισμένο χρέος για μια δεκαετία. Αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους νόμιμους ιδιοκτήτες τής Ελλάδας είναι αδυσώπητοι με τα λάθη που πράγματι έγιναν πριν επτά χρόνια, αλλά απολύτως γενναιόδωροι με τα δικά τους εγκλήματα δεκαετιών που χρεοκόπησαν την Ψωροκώσταινα και την οδηγούν σήμερα σε νέα κοινωνική κρίση...

Δεν τρέφω την αυταπάτη πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα καταψηφιστεί από τον ελληνικό λαό για τις αντιδημοκρατικές της εκτροπές και το παρακράτος που δημιούργησε και συντηρεί. Θα καταψηφιστεί γιατί τον φτωχοποίησε εκ νέου και, μάλιστα, δίχως να υπάρχουν μνημόνια κι εξωτερικός καταναγκασμός. Όσο, όμως, κι αν δεν ενθουσιάζομαι από το ότι το ελληνικό προλεταριάτο και πρεκαριάτο παραμένει λούμπεν, υποκύπτω στον πειρασμό να ισχυριστώ πως ο πρωθυπουργός θα λάβει στις κάλπες αυτό που του αξίζει, έστω κι αν αυτοί που θα του το δώσουν παραμένουν μια αδαής πλειοψηφία...  

 

Μητσοτάκη γελιέσαι...

Ο μέσος Έλληνας πληρώνει μερικές εκατοντάδες ευρώ για ρεύμα, δυόμισι ευρώ το λίτρο τη βενζίνη, δεν έχει λεφτά για να πάει διακοπές, ούτε καν για να πληρώσει το ενοίκιό του, αλλά θα ψηφίσει Κ. Μητσοτάκη στις εκλογές. Ούτε στο Μαξίμου πιστεύουν στο ψέμα τους, γι' αυτό και διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο ο πρωθυπουργός θα θελήσει να αυτοκτονήσει πολιτικώς μέσω πρόωρων εκλογών. Δεν αποκλείω καθόλου να επιλέξει την εξάντληση της τετραετίας με την προσδοκία τού εκλογικού θαύματος...

Η προπαγάνδα δεν γεννήθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη ούτε θα πεθάνει όταν έρθει λίαν συντόμως το δίκαιο πολιτικό του τέλος. Υπήρχε και θα υπάρχει όσο η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με τις επιθυμίες τής εκάστοτε εξουσίας. Ποτέ, όμως, στα χρόνια τής μεταπολίτευσης τουλάχιστον, η εικονική πραγματικότητα που φιλοτεχνεί η εγχώρια διαπλοκή, άλλοτε επιτυχημένα και τις περισσότερες φορές όχι, δεν ήταν τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη με την πραγματική πραγματικότητα...

Έξω και μακριά από το Μαξίμου, τα τηλεοπτικά στούντιο, τα γραφεία τής ΝΔ και των δημοσκοπικών εταιρειών ζει μια κοινωνία που βράζει από οργή. Κι όσο κι αν δεν εμπιστεύεται το ΣΥΡΙΖΑ όσο τον εμπιστευόταν το 2015, δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που είναι φανερό ποιες είναι οι ταξικές της προτεραιότητες. Γι' αυτό και το βράδυ των εκλογών προμηνύονται περισσότερα δάκρυα στα κανάλια κι από το βράδυ τού δημοψηφίσματος...

 
 

Καλύτερα μόνος παρά με τους φαύλους...

Από τη στιγμή που ο ίδιος ψήφισε την απλή αναλογική, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί παρά να μιλά για κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις πρώτες κάλπες, δίνοντας, σε αντίθεση με τον Κ. Μητσοτάκη που θέλει αυτοδυναμία και τίποτα άλλο, και προοπτική μη παρατεταμένης κυβερνητικής αστάθειας. Μόνο που όσο περνούν οι μήνες κι ο Ν. Ανδρουλάκης αποκαλύπτεται με το να μην αποκαλύπτεται, γίνεται όλο και πιο επωφελές για τη χώρα να οδηγηθεί σε δεύτερες κάλπες κι ο ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Χωρίς το "κόμμα τής Novartis", ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που χορεύουν αγκαλιά το ταγκό τής διεφθαρμένης εκδικητικότητας απέναντι σε αυτούς που τους αποκαθήλωσαν...

Η ατιμωρησία ουσιαστικώς του παλιού δικομματισμού για το σκάνδαλο Siemens τον αποχαλίνωσε. Κι αυτήν τη φορά ήταν αποφασισμένος να ζητήσει και τα ρέστα από εκείνους που τον ξεμπρόστιασαν. Εκεί, συνεπώς, που όλος ο υπόλοιπος πλανήτης είδε σκάνδαλο και ζητούσε αποζημιώσεις, αυτοί είδαν τάχα σκευωρία. Και είναι αυτή η ακριβώς η αλαζονεία των φαύλων που πληρώνουν τώρα ή που θα πληρώσουν με μια άλλη κυβέρνηση στην εξουσία, για να είμαι πιο ακριβής...

Η χώρα δεν θα έχει ξαναζήσει τέτοια σαρωτική διάψευση των δημοσκοπήσεων όπως θα τη ζήσει μετά τις επερχόμενες εκλογές. Κι αυτό όχι μόνο γιατί οι δημοσκοπικές εταιρείες συναποτελούν το σύμπλεγμα του βαθέος κράτους που δεν έπαψε ποτέ να κυβερνά τη χώρα, ούτε καν επί ΣΥΡΙΖΑ. 

Θα διαψευστούν γιατί δεν έχουν καταφέρει να ανιχνεύσουν τη βαθιά δυσαρέσκεια, για να μην αναφερθώ σε οργή, της κοινωνικής πλειοψηφίας απέναντι σε μια βαθιά διεφθαρμένη κυβέρνηση που αντιμετωπίζει το λαό συνολικώς σαν ανίδεο λωτοφάγο. Αυτή η κοινωνική πλειοψηφία δεν εκφράζεται στα συμβατικά ΜΜΕ και σε άλλους καθεστωτικούς διαύλους, θα εκφραστεί όμως στις κάλπες και τότε κάθε κατεργάρης, "γαλάζιος" και "πράσινος", θα καθίσει μια και καλή στον πάγκο του...